Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ

Ο νομπελίστας οικονομολόγος Μάικλ Σπενς, μιλώντας προς τους Financial Times στο πλαίσιο ενός αφιερώματος που δημοσιεύτηκε στις 30 Ιουλίου με τίτλο «η κρίση της μεσαίας τάξης στην Αμερική», εμφανιζόταν εξαιρετικά ανήσυχος. «Έχω ένα αίσθημα που με κατατρώει όσον αφορά το μέλλον της Αμερικής. Όταν οι άνθρωποι χάνουν το αίσθημα της αισιοδοξίας, τα πράγματα τείνουν να γίνουν πιο ρευστά. Το μέλλον που φοβάμαι περισσότερο για την Αμερική είναι η Λατινική Αμερική: μια κοινωνία με ολοένα μεγαλύτερες ανισότητες, η οποία θα είναι ευάλωτη σε βίαιες μετατοπίσεις (...) Δείτε τι συμβαίνει με το Tea Party. Αν και δεν συμφωνώ με τις απόψεις τους, τα μέλη του είναι Αμερικανοί των μεσαίων στρωμάτων, οι οποίοι υπέφεραν σιωπηρά επί χρόνια».
Περίπου 3,5 χρόνια νωρίτερα, στις 9 Απριλίου του 2007 -προτού καν, δηλαδή, εκδηλωθεί η μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση- η εφημερίδα The Guardian έφερνε στη δημοσιότητα μια μελέτη του βρετανικού υπουργείου Άμυνας για τις απειλές και προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας τις επόμενες δεκαετίες. Εκεί, ανάμεσα στα άλλα, οι συντάκτες εκτιμούσαν ότι «τα μεσαία στρώματα θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε μια επαναστατική τάξη, αναλαμβάνοντας τον ρόλο τον οποίο ο Μαρξ επιφύλασσε για το προλεταριάτο».
Επιστρέφοντας στο σήμερα, είναι σαφές ότι κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με βεβαιότητα εάν η ανάκαμψη είναι οριστική ή επίκειται μια δεύτερη συνεχόμενη ύφεση στον ανεπτυγμένο κόσμο. Το σίγουρο, πάντως, όσον αφορά τις μεσαίες τάξεις, είναι ότι πλήττονται βίαια από τη λιτότητα, την άγρια φορολόγηση και την έλλειψη ρευστότητας -και ναι μεν δεν έχουν αποκτήσει επαναστατικά χαρακτηριστικά, όμως μεγάλο τμήμα τους έχει ήδη «προλεταριοποιηθεί» (επιβεβαιώνοντας την πρόβλεψη που επακριβώς είχε κάνει ο Μαρξ για τις περιόδους των μεγάλων κρίσεων).
Ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση στις τάξεις της νέας γενιάς, του φυσικού αιμοδότη των μεσαίων τάξεων της Ευρώπης και των ΗΠΑ μεταπολεμικά. «Η ποίηση και η μουσική που συνόδευαν την εκδήλωση για την έναρξη του Παγκόσμιου Έτους της Νεολαίας δεν μπόρεσαν να απαλύνουν την εικόνα: το παρόν και το μέλλον είναι μαύρα για τους νέους. Μεγάλα θύματα της κρίσης του 2008-'09, μοιάζουν να έχουν συνθηκολογήσει, σε βαθμό που αρκετοί να κάνουν λόγο για τη χαμένη γενιά», έγραφε πρόσφατα η γαλλική εφημερίδα le Monde, παρουσιάζοντας στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Εργασίας, σύμφωνα με τα οποία 81 εκατ. νέοι ηλικίας 16-24 ετών είναι σήμερα άνεργοι!
Δεν είναι να απορεί, λοιπόν, κανείς για την ανησυχία που διακατέχει πολλούς αξιωματούχους των διεθνών οργανισμών και υπηρεσιών. Ούτε προκαλούν έκπληξη οι ολοένα πιο συχνές αναφορές στο ενδεχόμενο η κρίση να απειλήσει τις δημοκρατίες ή να οδηγήσει ακόμη και στο ξέσπασμα πολέμων. Κάτι ήξερε, φαίνεται, το Κολέγιο Πολέμου του αμερικανικού Πενταγώνου όταν, τον Δεκέμβριο του 2008 προειδοποιούσε πως η κρίση μπορεί να οδηγήσει «σε εκτεταμμένη αναταραχή και ανάγκη χρήσης του στρατού για την επιβολή της τάξης».
Είναι, πιθανότατα, ο ίδιος λόγος που κάνει τον Γκίντεον Ραχμάν να ισχυρίζεται ότι η κατάρρευση της Lehman Brothers ήταν πιο σημαντική από εκείνη των Δίδυμων Πύργων...
«Όσο λιγοστεύει η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, οι άνθρωποι ενδέχεται να στραφούν σε μη παραγωγικές ή και βίαιες δραστηριότητες, που πιθανόν να οδηγήσουν στην αστάθεια, την κατάρρευση της δημοκρατίας, ακόμη και στον πόλεμο». Αυτό ισχυρίστηκε ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, στη συνδιάσκεψη του Όσλο με θέμα την αντιμετώπιση του τεράστιου προβλήματος της ανεργίας. «Είναι κάτι περισσότερο από τον κίνδυνο της μακροοικονομικής σταθερότητας, κινδυνεύει η σταθερότητα του κόσμου μας», πρόσθεσε ο Ντομινίκ Στρος-Καν, τονίζοντας ότι η κρίση δεν θα ξεπεραστεί, αν δεν αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ανεργίας.
Πρέπει ίσως να αναρωτηθεί κανείς, ποιανού κόσμου η σταθερότητα κινδυνεύει, αυτού που δημιούργησε το κεφάλαιο με τις τεχνιτές κρίσεις του, ή του κόσμου της κεφαλαιακής παγκοσμιοποίησης των ανά την υφήλιο εβραϊκών λόμπυ!!
Και φτάνουμε, στις κριτικές, έγκριτων ευρωπαίων οικονομολόγων και δη γερμανών, για τα πιθανά αποτελέσματα της πολιτικής της σκληρής λιτότητας που εφαρμόζεται τελευταία στην Ελλάδα.
Σε συνέντευξή του στο γερμανικό μέσο ενημέρωσης, ο Γερμανός οικονομολόγος κ.Μπόφινγκερ χαρακτήρισε ως "δυσβάστακτο το ελληνικό πρόγραμμα λιτότητας" ενώ επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ότι "το πρόγραμμα είναι περισσότερο αυστηρό από όσο αντέχει η χώρα και με αποτελέσματα πολύ μακροπρόθεσμα. Ακόμη κι αν όλα έχουν τελικά καλή έκβαση, τα επόμενα δύο χρόνια η ανεργία θα ανέβει αισθητά, όπως και το χρέος, γιατί με αυτό το σχέδιο πρέπει να περιοριστούν καταρχήν τα επιπλέον χρέη, αλλά το ύψος του χρέους θα είναι τέτοιο, ώστε ο συντελεστής χρέος / ρυθμός ανάπτυξης θα ανέβει σε δισθεώρητα ύψη. Και με όλα αυτά οι Έλληνες θα αναρωτηθούν σε ένα - δύο χρόνια, αν άξιζε τον κόπο η θυσία, και εφόσον το χρέος και η ανεργία ανεβαίνουν, αν είναι σκόπιμη η παραμονή στη ζώνη του ευρώ. Με αυτά τα δεδομένα θα πρέπει να γίνουν σκέψεις ώστε να βρεθούν λύσεις για να ξεπεράσει η Ελλάδα αυτήν την δύσκολη φάση".

Αυτούς τους τεράστιους κινδύνους που ενέχει η σκληρή πολιτική λιτότητας για την Ελλάδα, επισήμανε πρόσφατα και ο πρόεδρος του γερμανικού IFO - Ινστιτούτο Οικονομικών Επιχειρηματικών Μελετών του Μονάχου - Χανς Βέρνερ Ζιν, κατά τη διάρκεια συνάντησης πολιτικών και επιχειρηματικών ηγετών που έγινε στο Τσερνόμπιο της Ιταλίας.
«Είναι αδύνατο να περικόψουν τους μισθούς κατά 30% χωρίς σημαντικές ταραχές», σημείωσε, για να προσθέσει: «Η πολιτική της αναγκαστικής εσωτερικής υποτίμησης, ο αποπληθωρισμός και η συνεχής ύφεση θα μπορούσαν να οδηγήσουν την Ελλάδα στο χείλος του εμφυλίου πολέμου».
Την ίδια ώρα, όμως, μέσα στον Δεκέμβριο ο δείκτης επιχειρηματικού κλίματος IFO βρίσκεται στα ύψη. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Οικονομικών Μελετών του Μονάχου που επιμελείται τη σχετική έρευνα, ο δείκτης ανεβαίνει για 7η συνεχή φορά και φτάνει στις 109,9 μονάδες. Πρόκειται για την υψηλότερη τιμή των τελευταίων 20 ετών. Αναλυτές που προέβλεπαν αυτή τη φορά ελαφρά υποχώρηση δεν επιβεβαιώθηκαν τελικά.
Η ευφορία που επικρατεί στις περισσότερες γερμανικές επιχειρήσεις αποδίδεται στην αύξηση των εξαγωγών αλλά και των επενδύσεων. Την ίδια ώρα η καταναλωτική διάθεση των Γερμανών βρίσκεται στα ύψη, ειδικά δε λόγω των Χριστουγέννων ο τελευταίος μήνας του χρόνου ήταν ένας πολύ καλός μήνας, αλλά κυρίως στις επενδύσεις.
Η κρίση φαίνεται να έχει ξεχαστεί. «Η βιομηχανία δεν εκλαμβάνει την κρίση χρέους σαν επιβάρυνση, καθώς Ιρλανδία και Ελλάδα παίζουν ελάσσονα ρόλο ως εξαγωγικές αγορές», υποστηρίζει ο αναλυτής της DekaBank Αντρέας Σόιερλε.
Και τα λόγια αυτού του σοβαρού αναλυτή έχουν 'βαρύνουσα' σημασία. Σωστά, πλέον δεν παίζουν κανένα ρόλο οι νότιες χώρες, και ειδικά η Ελλάδα. Αφού οι κύριοι Γερμανοί με την συνδρομή των εκάστοτε κυβερνώντων, ξεζούμησαν την Ελλάδα υπερχρεώνοντάς την με συνεχείς δανεισμούς, έχοντας λειτουργήσει ως οι χειρότεροι και πλέον αδίστακτοι τοκογλύφοι, αδιαφορώντας ακόμα και για τις αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων όσον αφορά τις πολεμικές αποζημιώσεις, οι οποίες με τους συνεχείς ανατοκισμούς για τα 60 χρόνια απο τον πόλεμο, με το απλό διεθνές επιτόκιο δανεισμού της Ελλάδας του 5%, θα είχε διαγράψει στην κυριολεξία το σημερινό Δημόσιο Χρέος. Τι απομένει; ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ. Αυτό όμως προϋποθέτει βαρβάτο αρχηγό κράτους. Και αυτό δεν το διαθέτει τουλάχιστον αυτή τη στιγμή η Ελλάδα, όπως πιστεύω ότι και κανένας απ' τους σημερινούς πολιτικούς αρχηγούς μπορεί να σηκώσει αυτό το πραγματικό βάρος των ευθυνών στις πλάτες του........

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ

Απλά προσπαθώντας με λίγα λόγια να αντιδράσω στα φτωχά λόγια και έργα των κυβερνώντων και των φερέφωνων δημοσιογραφίσκων, παραθέτω μόνο τούτα τα λόγια του εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά,





Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα, ραγιάδες έχεις, μάννα γη, σκυφτούς για το χαράτσι, κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα, των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι…
(Κωστής Παλαμάς)

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

10000 ... μίζες κάτω απ' τη Θάλασσα



Το διαχρονικό μυθιστόρημα του Ιουλίου Βέρν, '10000 λεύγες κάτω απ' τη θάλασσα', έχει παντού και πάντοτε ανταπόκριση και εφαρμογή απ' τους πολιτικούς διαφόρων χωρών με δεδομένο το αχανές και το 'απύθμενο' της αβύσσου της πλανεύτρας θάλασσας. Πόσο μάλλον από μια χώρα, όπως η δική μας η οποία έχει γίνει πλοηγός στην κρατική διαφθορά, και ειδικά όχι των δημοσίων λειτουργών, αλλά εκείνων οι οποία έχουν στα χέρια τους τις τύχες της χώρας και διατίνονται πως αποφασίζουν για το όφελος αυτού του λεηλατημένου τόπου, των ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ μας.
1995 - 2010. 15 χρόνια πολιτικής ιστορίας, 'εκσυχρονιστών' (οι οποίοι δίδαξαν τρόπους παραγωγής μίζας), 'φιλελευθέρων νεωτεριστών' (οι οποίοι απλά κάλυψαν τους προκατόχους τους στην κυβέρνηση), και τους 'σημερινούς σωτήρες του έθνους' (οι οποίοι δείχνουν ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι συνεχιστές μιας κατάστασης διαφθοράς την οποία αυτοί οι ίδιοι δημιούργησαν).

Και ας πάμε στην διαχρονική 'ιστορία' πλέον - την δική μας
'10000 ... μίζες κατω απ' τη Θάλασσα'.

 Το 2000 λοιπόν ολοκληρώνεται η συμφωνία με την υπογραφή μιας σύμβασης με την Γερμανική κυβέρνηση και την ιδιοκτήτρια πλέον εταιρεία των υπερχρεωμένων ναυπηγείων Σκαραμαγκά Thyssen Krupp Marine Systems, για την κατασκευή 4 υποβρυχίων U-209, τα οποία στη συνέχεια και με νέο κόστος να αναβαθμισθούν σε U-214. Και ερχόμαστε σήμερα περίπου δέκα χρόνια μετά το σωτήριον έτος 2010, και ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η παραλαβή και των  4 υποβρυχίων, και ενώ ήδη έχουν καταβληθεί τα χρήματα της σύμβασης. Η σημερινή κυβέρνηση λοιπόν, προσέκρουσε στον 'ύφαλο' που λέγεται Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τα οποία από τους απ' τους κακούς χειρισμούς των Γερμανών επενδυτών οδηγήθηκαν σε πλήρη απαξίωση με αποτέλεσμα οι 1400 περίπου εργαζόμενοι των ναυπηγείων να ευρίσκονται κυριολεκτικά στον αέρα. Οργάνωσε λοιπόν την συμφωνία μεταβίβασης των Ναυπηγείων απ' τους Γερμανούς επενδυτές της Thyssen Krupp σε άραβες επενδυτές της Abu Dhabi Mar, με συμφωνία η οποία θα συνοδεύεται απ' την καθυστερημένη παραλαβή των 4 U-214 και την συμπληρωματική παραγγελία άλλων 3 υποβρυχίων ιδίου τύπου, δεσμεύοντας απ' τον κρατικό κορβανά, και επί της ουσίας πριμοδοτώντας την μεταβίβαση των ναυπηγείων στον αραβικό επενδυτικό όμιλο, ποσόν εκ 2 δισεκατομμυρίων ευρώ περίπου (ποσόν το οποίο δεν διαθέτει πραγματικά το υπερχρεωμένο ελληνικό δημόσιο).

Συμπέρασμα, η βιομηχανία παραγωγής πολιτικού χρήματος, δαφνοστεφανομένη πλέον εξακολουθεί να υπάρχει και θα υπάρχει παρά τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης του κ. Γεωργίου Α. Παπανδρέου, και όλα αυτά με τη σιωπηρή ανοχή της επι της ουσίας απαξιωμένης αξιωματικής αντιπολίτευσης.






Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010

JPMorgan: Το 2012 είναι κοντά για την Ελλάδα

Η Ελλάδα έχει προχωρήσει με την καθοδήγηση του μνημονίου, σε σαρωτικές διαρθρωτικές αλλαγές με βασικό σκοπό κατ'αρχάς τη δημοσιονομική εξυγίανση και σε δεύτερη φάση έχοντας ως κύριο 'πιστεύω' την μελλοντική έξοδο απ' την ύφεση, στην οποία έχει οδηγήσει το χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα το σύνολο σχεδόν της ελληνικής κοινωνίας, πλήν ορισμένων περιπτώσεων, για πολλά πολλά χρόνια ακόμα.
Το 2012, όταν και λήγει η χρηματοδότηση του ελληνικού χρέους από το πακέτο στήριξης των 110 δις ευρώ, η Ελλάδα θα βρεθεί μπροστά στο μεγάλο πρόβλημα, της μη βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους το οποίο θα φθάνει στο 33% περίπου του ΑΕΠ. Τότε θα πρέπει, να επιλέξει ανάμεσα σε δύο δρόμους, ή να προχωρήσει σε μια συντονισμένη αναδιάρθρωση του χρέους της ώστε έτσι να μειώσει σημαντικά την καθαρή του αξία, ή να ζητήσει την έγκριση ενός δεύτερου πακέτου στήριξης και επί της ουσίας διάσωσης της χώρας
Αυτά τονίζουν οι αναλυτές της J.P. Morgan, δίνοντας από τώρα και ουσιαστικά προετοιμάζοντας την ελληνική κοινωνία για το τί στην πραγματικότητα έρχεται. Βλέπετε, η αιχμή του δόρατος, της οικονομικής πολιτικής των ΗΠΑ, το ΔΝΤ, δεν θέλει για μια φορά ακόμα να χάσει απ' το άρμα της έναν ακόμα 'σύμμαχο', όπως στην περίπτωση της Τουρκίας, έτσι λοιπόν προετοιμάζεται για μια ακόμα συντονισμένη επίθεση στον αδύνατο κρίκο της Ευρώπης, την Ελλάδα. Άν και η Τουρκία, έχει δείξει δεκαετίες τώρα με την ασκούμενη διπλωματία της ότι ενεργεί πάντα κατά το δοκούν με γνώμονα το συμφέρον της χώρας της και όχι τους κατά καιρούς 'φίλους της'.

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

ΗΛΙΑΚΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ

Προβλήματα στους δορυφόρους και τις τηλεπικοινωνίες φοβούνται οι αστρονόμοι ότι μπορεί να προκαλέσει ένα ηλιακό 'τσουνάμι', που κατευθύνεται προς τη Γη. Την 1η Αυγούστου παρατηρήθηκε μια ισχυρή μαγνητική έκρηξη στην επιφάνεια του Ηλιου πάνω από μια γιγάντια κηλίδα στο μέγεθος του πλανήτη μας. Παράλληλα εξερράγη μια μεγάλη ποσότητα αερίων στο βόρειο ημισφαίριο του Ηλιου, γεγονότα που πιθανόν να σχετίζονται μεταξύ τους, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Ετσι από μέρα σε μέρα μπορεί να φτάσει στην ατμόσφαιρα της Γης ένα τσουνάμι από τόνους ηλιακού πλάσματος (ιονισμένα άτομα) δημιουργώντας ένα θεαματικό σέλας πάνω από τους πόλους, αλλά και προκαλώντας προβλήματα στις τηλεπικοινωνίες.
Με τη βοήθεια του Παρατηρητηρίου Ηλιακής Δυναμικής (SDO) που εκτοξεύθηκε τον Φεβρουάριο, οι επιστήμονες της ΝΑSA διαπίστωσαν ότι ο Ηλιος μπαίνει σε φάση "αφύπνισης", ύστερα από αρκετά χρόνια "ηρεμίας". Το τελευταίο ζενίθ της 11ετούς ηλιακής δραστηριότητας καταγράφηκε το 2001, ενώ το τελευταίο ελάχιστο ναδίρ ήταν ιδιαίτερα ασθενές και κράτησε αρκετά χρόνια. Τώρα όμως που ο Ηλιος "ξύπνησε" για τα καλά, οι ειδικοί αναμένουν έξαρση στις ηλιακές καταιγίδες και βομβαρδισμό του μαγνητικού πεδίου της Γης από φορτισμένα σωματίδια.
Αν και το κανονικό σέλας είναι ορατό μόνο στα υψηλά γεωγραφικά πλάτη (δηλαδή κοντά στους πόλους), σε περιπτώσεις γεωμαγνητικών καταιγίδων το φωτεινό στολίδι του ουρανού μπορεί να παρατηρηθεί και σε "χαμηλότερες" περιοχές σαν κοκκινοπράσινη φωτεινή κουρτίνα.

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Μια Διδακτική Ιστορία

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και συγκεκριμένα κατά την Ιταλική κατοχή, σε κάποιο νησί του Ιονίου, η ομάδα κατοχής των Ιταλών είχε επιτάξει το Δημαρχείο, που βρισκόταν στη κεντρική πλατεία του νησιού και το είχε μετατρέψει σε αρχηγείο της. Ο επικεφαλής της ομάδας κατοχής, Ιταλός αξιωματικός, είχε θρονιαστεί στο γραφείο του δημάρχου και από το παράθυρό του απολάμβανε τη θέα προς τη πλατεία του νησιού. Στο κέντρο της πλατείας υπήρχε μια όμορφη εκκλησία και δίπλα ακριβώς ένα πανύψηλο καμπαναριό με ένα περίτεχνο ρολόι στη μέση. Μάταια περίμενε ο ιταλός αξιωματικός να το ακούσει να χτυπάει γιατί το ρολόι αυτό είχε εδώ και καιρό σταματήσει λόγω βλάβης.
Ο Ιταλός αισθάνθηκε χρέος του να αποκαταστήσει τη βλάβη και έτσι φρόντισε κι έμαθε απ' το δήμαρχο του νησιού ότι το ρολόι είχε σταματήσει γιατί δεν υπήρχε λάδι για να λαδώσουν τα γρανάζια του. Τότε ο αξιωματικός χωρίς δεύτερη σκέψη πρόσφερε στο δήμαρχο έναν τενεκέ 12 λίτρων, παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, έτσι ώστε να λαδωθούν τα γρανάζια και να δει και πάλι το ρολόι να δουλεύει και να ακούσει τη καμπάνα να χτυπάει ρυθμικά την ώρα.
Ο δήμαρχος πήρε το λάδι και το ίδιο βράδυ κάλεσε στο σπίτι του το ταμία του δημοτικού συμβουλίου και του έδωσε μία νταμιτζάνα με 6 λίτρα παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, λέγοντας του ότι ο Ιταλός αξιωματικός ενδιαφέρετε να δει το ρολόι να δουλεύει και πάλι και πως θα έπρεπε γρήγορα να φτάσει το λάδι στα χέρια του συντηρητή του ρολογιού. Την άλλη μέρα το πρωί, ο ταμίας πήγε στη κεντρική εκκλησία του νησιού να βρει το παπά. Στα χέρια του κρατούσε ένα μπουκάλι με 3 λίτρα παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο. Είπε στο παπά πως ως υπεύθυνος της εκκλησίας, άρα και του ρολογιού, ήταν δική του υπόθεση να φροντίσει ώστε το λάδι να φτάσει στα χέρια του συντηρητή του ρολογιού, με σκοπό να λαδωθούν τα γρανάζια του και να αρχίσει και πάλι να δουλεύει, όπως δηλαδή επιθυμούσε να γίνει ο ιταλός αξιωματικός.
Ο παπάς πήρε το λάδι και το ίδιο μεσημέρι φώναξε το νεωκόρο στο γραφείο του. Του εξήγησε την επιθυμία του ιταλού αξιωματικού να δει το ρολόι να δουλεύει και του είπε πως γι' αυτό το λόγο προσφέρει 1 λίτρο παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο. Τον παρακάλεσε αν θα μπορούσε να πάει το λάδι αυτό στο συντηρητή του ρολογιού και να του πει να πιάσει αμέσως δουλειά και να αρχίσει να λαδώνει το ρολόι. Ο νεωκόρος έφυγε αμέσως για να εκτελέσει την εντολή του παπά. Μετά από λίγη ώρα χτυπούσε τη πόρτα του συντηρητή του ρολογιού και αφού του εξιστόρησε τα όσα είχαν συμβεί του έδωσε ένα μπουκαλάκι με 200 γραμμάρια παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο και του ζήτησε να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό να λαδώνει το ρολόι για να μην δυσαρεστηθεί ο ιταλός αξιωματικός.
Ο συντηρητής του ρολογιού, όταν έμεινε μόνος, κοίταξε με δέος το πολύτιμο περιεχόμενο του μικρού μπουκαλιού. Σκέφτηκε πόσο νόστιμες θα έκανε τις λαχανίδες που επί μήνες έτρωγε αυτός και η οικογένειά του. Πόσο καλό θα έκανε στο παιδιά του λίγο λάδι που τους έχει ξεραθεί ο οισοφάγος από τη μπομπότα! Την ίδια όμως στιγμή σκέφτηκε με τρόμο την αντίδραση του ιταλού αξιωματικού αν δεν έκανε αυτό που τον είχε προστάξει μέσω του νεωκόρου, μιας και τους υπόλοιπους κρίκους αυτής της αλυσίδας τους αγνοούσε! Το ίδιο απόγευμα το ρολόι χτύπησε και πάλι μετά από πολύ καιρό, έξι φορές. Στην αρχή οι νησιώτες νόμισαν πως κάποιος είχε πεθάνει και σταυροκοπήθηκαν λέγοντας «ζωή σε λόγου μας». Αργότερα όμως, έμαθαν από το παπά της εκκλησίας, που τους μάζεψε για τον εσπερινό, ότι ο καλός ιταλός αξιωματικός είχε προσφέρει παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο για να βάλει σε λειτουργία το ρολόι τους και πως γι' αυτό και μόνο θα έπρεπε να αισθάνονται μεγάλη ευγνωμοσύνη που ο Κύριος, αν και περνάνε δύσκολες στιγμές στη μέση ενός φριχτού πολέμου τους έστειλε αυτό το μεγαλόψυχο Ιταλό.
Φυσικά το ρολόι στη κεντρική πλατεία του νησιού σταμάτησε να δουλεύει μετά από μία εβδομάδα και ο ιταλός αξιωματικός έστησε στο τοίχο του καμπαναριού τον έλληνα συντηρητή και τον εκτέλεσε ένα πρωί, παρουσία του δημάρχου, του ταμία, του παπά του νεωκόρου και των υπολοίπων κατοίκων του νησιού για παραδειγματισμό!!!!!!!
Αν και στην Ελλάδα σήμερα δεν υπάρχει κατοχή, ούτε ξένοι κατακτητές, εμείς ακόμη συνεχίζουμε να στερούμε το «λάδι» από τα γρανάζια της μηχανής μας. Από το δήμαρχο στο ταμία και από το παπά στο νεωκόρο χάνεται ο πλούτος που έρχεται από την Ε.Ε. για να υποστηρίξει την οικονομία μας και στο τέλος το θύμα είναι ο συντηρητής του ρολογιού... δηλαδή, εμείς!!!

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

Κηδεύτηκαν τα μεγάλα ψέμματα της μεταπολίτευσης

Σε σχόλιά του ο έγκριτος δημοσιογράφος Γιώργος Τράγκας τονίζει για την πτώχευση-χρεωκοπία του ελληνικού πολιτικού συστήματος στο Tragas Net.

<<Ελπίζω οι απανταχού σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, σοσιαλμανείς, σοσιαλ-grand marnier, σοσιαλ-drubui, να κατάλαβαν ότι το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή, το περίφημο και ιστορικό Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, ήταν πάντα ένα ενθνικοσιαλιστικό κόμμα, με ένα DNA με χρωμοσώματα από τον «περονισμό» και μεταλλαγμένα στοιχεία «τζαμαχιρίας», μιξαρισμένης με ευρωπαϊκό άρωμα και αμερικάνικο ταμπάκο από τις πιο άγριες περιοχές του φαρ ουέστ! Έχω την αίσθηση ότι όλοι κατάλαβαν πως από το «ζιβάγκο», την πλούσια γενειάδα, τον Τσε Γκεβάρα, τον Βελουχιώτη, τους «Αμερικανούς φονιάδες των λαών» και το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», έχουμε περάσει στις άκαμπτες θέσεις, στον πύρινο λόγο ενός ιεροκήρυκα του Μιντγουέστ και στον πατριωτισμό των πεζοναυτών, που έπεφταν στα ξέφωτα του Βιετνάμ και στην καυτή έρημο του Κόλπου των πετρελαίων.
Είμαι πολύ υπερήφανος, ως παλαιός κεντροδεξιός-δεξιός, που, επιτέλους, επαληθεύονται όσα έλεγα επί τριάντα χρόνια για τους σοσιαλιστές, που μας προέκυψαν την 3η του Σεπτέμβρη σ’ αυτή την πολύπαθη και πολυταραγμένη περιοχή. Παιδιά τζιμάνια, με αντιστασιακό παρελθόν στη Γερμανία και στις καμπάνες του Σαν Ζερμέν, με επενδύσεις στο Τορόντο, με εμπορικά στο Σικάγο και, μιλώντας πάντα για τα δίκαια του λαού, τις ευκαιρίες του χρηματιστηρίου και κάνοντας always παρέα με τα super lamogia της Goldman Shacks, της JBMorgan και της Σοσιαλ-ληστρικής Διεθνούς.
Επιτέλους, έπεσαν οι μάσκες. Αν είναι δυνατόν, αστοί άνθρωποι, θαμώνες της Μεγάλης Βρετανίας (όπως εγώ) που θέλουν να πίνουν το ουίσκι τους 11 το πρωί (όπως εγώ το καπουτσίνο μου), να υποχρεώνονται επί σειρά ετών να λένε του κόσμου τα ψέματα και τις απύθμενες μ….ίες περί δήθεν αγώνων για το λαό, τους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους πεινασμένους, τα υπερήφανα νιάτα, τα τιμημένα γηρατειά και το καλάθι της νοικοκυράς.
Ο παππούς του σημερινού πρωθυπουργού, μέγας ρήτορας και ακόμη πιο μεγάλος αντικομουνιστής, φαντάζει σήμερα κεντροαριστερός μπροστά στην πολιτική της σημερινής κυβέρνησης. Ο αείμνηστος Ανδρέας, που έμεινε και στην ΕΟΚ και στο ΝΑΤΟ και στο ίδιο… συνδικάτο, φαντάζει, τουλάχιστον, παλαιοτροτσκιστής. Ακόμη και ο δοσίλογος των Ιμίων, ο περίφημος Κολωνακιώτης σοσιαλιστής Σημίτης, που κατέστρεψε την εθνική οικονομία με τα σκάνδαλα και τις απάτες του, μάλλον φαντάζει φιλολαϊκός μπροστά σ’ αυτά που γίνονται.
Αισθάνομαι βαθύτατη ικανοποίηση για τον πλήρη ενταφιασμό του ψεύδους, της πολύχρονης παραπλάνησης του ελληνικού λαού, της εξαπάτησης των πάντων, με φοβερά συνθήματα, όπως «εδώ και τώρα αλλαγή», «μεταρρύθμιση», «η Ελλάδα με τα ισχυρά πόδια», «η επανίδρυση του κράτους», «ταπεινά και σεμνά», «τα σεραφείμ και χερουβίμ». Ο Γιώργος τα έθαψε όλα μαζί με το ΠΑΣΟΚ και με απόλυτη ειλικρίνεια, αλλά και τόλμη και παρρησία αποκάλυψε το πραγματικό πολιτικό προφίλ του Κινήματος. Μπορεί ο καθένας να τον κατηγορήσει για οτιδήποτε. Για ένα πράγμα, όμως, πρέπει να τον επαινέσουμε. Έθαψε οριστικά εκείνο το σύνθημα το ψεύτικο, το απατηλό, που φώναζαν χιλιάδες κλαδικοκλάδικα, κραδαίνοντας πλαστικές σημαίες σε όλες τις συγκεντρώσεις του πατέρα του: «η Ελλάδα, ανήκει στους Έλληνες». Τουλάχιστον, σ’ αυτό το σημείο, ο Γιώργος είναι απόλυτα ειλικρινής: Η Ελλάδα ανήκει στους διεθνείς τοκογλύφους και η κυβέρνησή της, για να μην κλείσει το μαγαζί, διαχειρίζεται τα συμφέροντά τους και ακολουθεί τις οδηγίες τους. Άλλωστε, στη Βουλή, αποδείχθηκε ότι ψήφισαν κότες λυράτες…>>

Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

Η Χρεωκοπία της Ελληνικής Δημοκρατίας

Και φθάσαμε λοιπόν, στην ψήφιση αυτου του 'περιβόητου' νομοσχεδίου, που θέτει νέες βάσεις και όρους στην κοινωνική ζωή αυτού του πολύπαθου τόπου. Δεν θα σχολιάσω άν είναι σωστό ή λάθος το παρόν νομοσχέδιο, άν μας το επέβαλαν ή το φτιάξαμε από μόνοι μας, τι έφταιξε και στήθηκε ο ελληνικός λαός στο εκτελεστικό απόσπασμα του διεθνούς κερδοσκοπισμού. Απλά θέλω να σχολιάσω, τις ενέργειες όλων εκείνων που 'παίζουν' με την υπομονή και τη ζωή του μέσου έλληνα.

  • Τα τελευταία 36 χρόνια, από το 1974 μέχρι και σήμερα, ενναλλάχθηκαν στην ηγεσία αυτού του τόπου, κυβερνήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων, άρα οι επιλογές στην οικονομική πορεία του τόπου, είναι δικές τους, με τα ίδια πρόσωπα συνήθως να κατέχουν τους πρωθυπουργικούς και υπουργικούς θώκους, και ταμπουρωμένοι πίσω απ' τους τίτλους και τα ηγετικά γραφεία να αποφασίζουν για 'ζωή και θάνατο'.

  • Βγαίνουν κατά καιρούς, διάφορα 'γκάλοπ' που φέρνουν, διάφορα πρόσωπα άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο κατάλληλα για να αποφασίσουν για την πορεία αυτού του τόπου. Μήπως πρέπει να σταματήσει αυτός ο άκρατος 'γκαιμπελισμός' - άσχετα από ποιά κέντρα προέρχεται - εις βάρος των απλών ελλήνων, οι οποίοι δεν έφταιξαν σε τίποτα για την κατάντια της ελληνικής οικονομίας, ακόμα αν το καλοσκεφθείς, ούτε και για το πελατιακό κράτος που δημιούργησαν οι ίδιοι οι σωτήρες μας και τώρα θέλουν να το καταλύσουν.

  • Απ' τη μια λοιπόν ο κ. Σαμαράς και απ' την άλλη ο κ. Παπανδρέου, εκπρόσωποι πλέον των δύο συντεχνιών (γιατί περί συντεχνιών πρόκειται και όχι για πολιτικά κόμματα με καθαρές ιδεολογικές κατευθύνσεις), κατηγορούν ο ένας τον άλλο για τα λάθη δεκαετιών των κυβερνήσεων των κομμάτων που εκπροσωπούν, με θεατές τον απλό λαό, που όταν αντιδρά, είτε βίαια, είτε με απλές διαμαρτυρίες πάντα αυτός φταίει και δέχεται τα πυρά από όλες τις κατευθύνσεις. Και καλά ο κ. Σαμαράς, βρίσκεται εκτός κυβέρνησης, ήταν όμως μέλος μιάς κυβέρνησης η οποία φοβήθηκε να πραγματοποιήσει τις διαρθρωτικές αλλαγές στις οποίες έπρεπε να προχωρήσει έγκαιρα, φοβούμενη το κοινωνικό και πολιτικό κόστος. Ο κ. Παπανδρέου όμως, στον οποίο ο ελληνικός λαός, στήριξε όλες τις ελπίδες του στις 3/10/2009, πώς λειτουργεί έτσι; Ξεκίνησε πρίν τις εκλογές με ψέμματα, σωστά με ψέμματα, διότι ήταν πλήρως ενημερωμένος απ' τον διοικητή της Τ.Ε. κ. Προβόπουλο, για την πραγματική κατάσταση της χώρας, και μοίραζε ψεύτικες ελπίδες απλά και μόνο για να καταλάβει την εξουσία, και αφού άφησε την ελληνική οικονομία η οποία έπνεε τα λήσθια, να διαλυθεί εξ ολοκλήρου, τώρα με μέτρα που θα ζήλευαν και οι ναζί της κατοχής, παρουσιάζεται ως σωτήρας, ενός έθνους που στήριξε σ'αυτόν όλες του τις ελπίδες.

  • Και άς μιλήσουμε για την 'καραμέλα' της εποχής. Ο κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ. Δηλαδή, ο πρωθυπουργός της χώρας, μέσα σε λίγους μήνες απ' την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας, δεν υπολογίζει τον λαό, και αθετεί τους λόγους για τον οποίο τον ψήφισε. Ήθελε λοιπόν, απλά, να γίνει κι αυτός πρωθυπουργός. 
Αυτή τη στιγμή, για μια ακόμα φορά ο ελληνικός λαός γίνεται θεατής μιας βεβαιωμένης χρεωκοπίας, όχι πλέον, της οικονομικής χρεωκοπίας του ελληνικού κράτους, αλλά της χρεωκοπίας της πολιτικής ζωής του τόπου, και κατ' επέκταση των πολιτικών ιδεών, στις οποίες βασίστηκε η δημοκρατία στην Ελλάδα.

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

Ο Υφυπουργός Οικονομικών, τομέας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας κ. Μάρκος Μπόλαρης, σε παρέμβασή του μεταξύ άλλων τονίζει: << Η δημοσιονομική - και όχι μόνο - κρίση που βιώνει η χώρα, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για ανάληψη πρωτοβουλίας και άμμεσων συγκεκριμένων δράσεων σχετικά με την ίδια την παραγωγική δομή της Ελλάδας, τις κατευθύνσεις της και τα όριά της. Τώρα είναι ανάγκη για την ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της χώρας. Με όρους μέλλοντος, προοπτικής και βιωσιμότητας, να δούμε, τι, πως ποιός, και προς ποιά κατεύθυνση παράγει στον τόπο αυτό. Να αξιοποιήσουμε την περιουσία μας : τους πολίτες, το φυσικό περιβάλλον, τον πολιτισμό μας. Μπορούμε να υπερβούμε την κρίση, αρκεί να δούμε και να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία.>> 
Ίσως ο κ. υφυπουργός ζεί και ενεργεί σε άλλο κράτος. Σε κράτος το οποίο δεν είναι βυθισμένο στην ύφεση. Σε κράτος στο οποίο η κυβέρνησή του και οι συν αυτό, δεν το παρέλησαν για πολλά πολλά χρόνια, καταβαραθρόνοντας τη ραχοκοκκαλιά της ελληνικής οικονομίας, με την διάλυση στην κυριολεξία της 'μεσαίας τάξης', και οδηγώντας στο κλείσιμο χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, εκείνων δηλαδή των επιχειρήσεων που στήριξαν για δεκαετίες την ελληνική οικονομία. Ίσως, δεν κατέφευγε σ'αυτές τις δηλώσεις, αν είχαν προηγηθεί οι επισημάνσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησής του, κ. Θεόδωρου Πάγκαλου, οι οποίες και χαρακτήριζαν το ΠΑΣΟΚ ως αστικό κόμμα, και όχι σοσιαλιστικό, που οι ενέργειές του όχι μόνον κοινωνικό χαρακτήρα δεν έχουν, αλλά έχουν τέτοιες κοινωνικές προεκτάσεις, οι οποίες συγκλόνησαν και συγκλονίζουν συθέμελα, τις οικονομικές σταθερές της ελληνικής οικογένειας, και κατ'επέκταση της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα.

ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ. ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΝΑ ΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΕ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ!!!

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Η Ελληνική κρίση μέσα στον Δαιδαλισμό του Διεθνούς Κερδοσκοπισμού

Στο παρόν άρθρο, σας παρουσιάζω μια ενδελεχή ανάλυση από τον κ. Παναγιώτου, οικονομολόγο της 3fTrade ο οποίος προσπαθεί κατ' αρχάς να μας μυήσει στον τρόπο που χειρίζονται και κατευθύνουν κατά συνέπεια, την παγκόσμια οικονομία, οι παγκόσμιοι (και ειδικά των ΗΠΑ γιατί εκεί κατοικοεδρεύουν) χρηματοπιστωτικοί κολοσσοί. Στη συνέχεια, και αφού μας έχει πλέον αναλύσει με πολύ εύσχημο τρόπο τις αλλοπρόσαλες ενέργειες των 'μεγάλων' οικονομικών συμβούλων της ελληνικής κυβέρνησης και κατ' επέκταση της κυβέρνησης ολόκληρης, μας αποδεικνύει για μια ακόμα φορά, (εμμέσως πλήν σαφώς) πως οι υπουργοί των εκάστοτε κυβερνήσεών μας, ούτε όραμα είχαν, ούτε όραμα έχουν, αλλά είναι δέσμιοι κι αυτοί του πανίσχυρου κερδοσκοπικού συστήματος μέσα στο οποίο κολύμπησαν και κολυμπούν, είτε ηθελημένα είτε άθελά τους, επιδεικνύοντας και αποδεικνύοντας την ανικανότητά τους για την διακυβέρνηση αυτής της χώρας. Άραγε πόσο κατώτερους των περιστάσεων μπορεί να τους χαρακτηρίσει κανείς;
Ο Μενέλαος Γκίβαλος αν.καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε άρθρο του στα "Επίκαιρα" αναφέρει μεταξύ άλλων, < Πρόκειται για μια σύγχρονη «οικονομική δικτατορία» που καταλύει Συντάγματα, Κοινοβούλια, κοινωνικά, ατομικά και πολιτικά δικαιώματα… Και στο «θέατρο των σκιών» οι θλιβερές φιγούρες που υποδύονται την Εκτελεστική Εξουσία δεν φέρνουν καν το γέλιο… Αλλά την πίκρα, την απογοήτευση και την οργή για το κατάντημα στο οποίο οδηγήθηκε από τους πολιτικούς της ταγούς η χώρα… >

Στο διεθνές τραπεζοκεντρικό οικονομικό σύστημα, τα κράτη, μάλλον, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να μάθουν καλά τη διάκριση μεταξύ χρηματιστηριακής και πραγματικής οικονομίας αλλά και τους πολύπλοκους τρόπους που αυτές οι δύο συνδέονται μεταξύ τους. Η Ελλάδα προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε αυτό το διφυές σύστημα από ιδρύσεως του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, το 1821 και το πετυχαίνει άλλοτε με μεγαλύτερη και άλλοτε με μικρότερη επιτυχία. Το μυστικό έγκειται στην αναγνώριση και την κατανόηση των αδυναμιών του συστήματος ώστε να μπορέσει να γίνει όσο το δυνατόν σωστότερη εκμετάλλευση τους αλλά και στη συνειδητοποίηση της εγγενούς αδυναμίας των κρατών, τουλάχιστον των περισσότερων εξ αυτών, να κινηθούν εναντίον του είτε να προσπαθήσουν να το παρακάμψουν. Όσο περισσότερο πλησιάζουμε στο σήμερα τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάπτυξη της χρηματιστηριακής οικονομίας και η επιρροή της στην πραγματική οικονομία. Και όπως και στην μία έτσι και στην άλλη, υπάρχουν μονοπώλια, ολιγοπώλια και καρτέλ, δηλαδή συσσωματώσεις δυνάμεων που προσπαθούν, πάση θυσία, να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους.
Goldman Sachs – Loyd Blankfein - Ελλάδα
Μία από τις ναυαρχίδες του διεθνούς τραπεζοκεντρικού συστήματος είναι η Goldman Sachs, εταιρία η οποία αποτελεί σύμβουλο πολλών κρατών ως προς το πώς θα κινηθούν μέσα στη χρηματιστηριακή οικονομία, με έναν από τους πελάτες της να είναι και η Ελλάδα. Ο Διοικητής της Goldman, Loyn Blankfein, είναι στενός φίλος του νυν διοικητή της FED Ben Bernanke, ο οποίος υπήρξε μέντορας και επιβλέποντας καθηγητής στη διδακτορική του διατριβή στο Harvard ενώ και οι δύο είναι μέλη της λέσχης Bilderberg. Η δήλωση του σε συνέντευξη του το 2010 πως όταν κερδοσκοπεί ‘επιτελεί το έργο του Θεού’ προκάλεσε ποικίλα σχόλια στα μεγαλύτερα διεθνή ΜΜΕ.
Το 2000 η Ελλάδα με τη βοήθεια της Goldman, συμφώνησε σε ένα πρόγραμμα χρηματιστηριακής δανειοδότησης (‘Αριάδνη’), το οποίο ανανεώθηκε με νέους όρους το 2001 και κατέληξε σε ένα δεύτερο πρόγραμμα (‘Αίολος’) που εξασφάλιζε χρήματα για την χώρα με αντάλλαγμα την παραχώρηση δικαιωμάτων από τη χρήση αεροδρομίων και τυχερών παιχνιδιών. Η φύση του χρηματιστηριακού αυτού προϊόντος δανεισμού ήταν τέτοια, που παρουσίαζε το δανεισμό ως πώληση κάνοντας εφικτή την αποφυγή του συνυπολογισμού του δανείου στα κρατικά έξοδα και επιτρέποντας την εμφάνιση μικρότερου κρατικού ελλείμματος από το πραγματικό. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στη χώρα να παρακάμψει το βασικό κριτήριο του Μάαστριχ για μέγιστο ποσοστό ελλείμματος στο 3% του ΑΕΠ, επιτρέποντας, έτσι, την είσοδο της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ (παρά το γεγονός ότι δεν πληρούνταν το δεύτερο κριτήριο ένταξης που έθετε το 60% ως όριο χρέους ως προς ποσοστό του ΑΕΠ αφού αυτό ξεπερνούσε το 100% στην περίπτωση της Ελλάδας). Παρόμοια προϊόντα χρησιμοποίησε και η Ιταλία και πιθανόν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η συμφωνία Ελλάδας – Goldman ήταν νόμιμη όταν συνήφθη αλλά ένας ευρωπαϊκός νόμος που ψηφίστηκε το 2004 την έκανε, στην πορεία, εν δυνάμει παράνομη με βάση το Κοινοτικό Δίκαιο. Το 2005 η Goldman πούλησε αυτό το χρηματιστηριακό προϊόν στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας η οποία το κράτησε μέχρι το 2008 όταν η διεθνής κρίση οδήγησε στην κατακόρυφη μείωση της ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα, κάνοντας την ΕΤΕ να αναζητήσει τρόπο να το χρησιμοποιήσει ως ενέχυρο προκειμένου να δανειστεί από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Με τη βοήθεια της Goldman ιδρύθηκε μία εταιρία (‘Τίτλος’) στην οποία μεταφέρθηκε το προϊόν και η ΕΤΕ εξασφάλισε τα ομόλογα που εξέδωσε η Τίτλος, τα οποία και παραχώρησε στην ΕΚΤ αντλώντας σε αντάλλαγμα δανειακά κεφάλαια.
Το ναυάγιο της πρότασης για νέα συμφωνία
Στα μέσα του Οκτωβρίου του 2009 η Goldman πρότεινε στην Ελλάδα τη χρήση ενός νέου χρηματιστηριακού προϊόντος το οποίο θα διευκόλυνε, σε σημαντικό βαθμό, την κάλυψη των τεράστιων δανειακών της αναγκών για το υπόλοιπο του 2009 και για το 2010, δεδομένου ότι στο διάστημα αυτό έληγαν παλαιότερα ομόλογα πολύ μεγάλης αξίας. Ωστόσο η πρόταση Goldman δε βρήκε θερμή ανταπόκριση από την ελληνική πλευρά (πληροφορίες από αξιόπιστη ελληνική πηγή). Λίγες ημέρες αργότερα η εταιρία πιστοληπτικής αξιολόγησης Fitch, υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας σε Α- από Α, σπρώχνοντας την στα όρια της εξόδου της από την ‘Α εθνική’ κατηγορία πιστοληπτικής βαθμολογίας. Παράλληλα, στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης καταγράφηκαν μαζικές πωλήσεις της μετοχής της ΕΤΕ οι οποίες μεταφέρθηκαν και στο ΧΑ, οδηγώντας το σε σημαντική πτώση ενώ ταυτόχρονα αυξήθηκαν οι τιμές των ελληνικών CDS, μειώθηκαν οι τιμές των ελληνικών ομολόγων και αυξήθηκε το επιτόκιο και κατά συνέπεια το κόστος δανεισμού της Ελλάδας.
Στις πρώτες ημέρες του Νοεμβρίου μία αποστολή της Goldman έφτασε στην Αθήνα με σκοπό να μεταπείσει την ελληνική πλευρά και να κλείσει τη νέα συμφωνία χρηματιστηριακού δανεισμού, στην οποία περιλαμβάνονταν πρόταση για λήψη κεφαλαίων από την Τράπεζα της Κίνας με αντάλλαγμα μερίδιο στην ΕΤΕ αλλά και τον ΟΣΕ (πληροφορίες από Financial Times και Der Spiegel και από αξιόπιστες πηγές σε Ελλάδα και εξωτερικό). Όσο οι διαπραγματεύσεις ήταν σε εξέλιξη η τιμή της ΕΤΕ στη Νέα Υόρκη άρχισε να αυξάνεται προκαλώντας άνοδο και στο ελληνικό χρηματιστήριο. Ταυτόχρονα σταμάτησε και η πίεση στην αγορά ομολόγων και CDS. Οι διαπραγματεύσεις δεν κατέληξαν σε συμφωνία με την ελληνική πλευρά να απορρίπτει την πρόταση Goldman οριστικά.
Το μεγάλο στοίχημα της πτώχευσης - Χρηματιστηριακός / χρηματοπιστωτικός πόλεμος εναντίον της Ελλάδας 
Την επομένη, σχεδόν, της απόρριψης της συμφωνίας καταγράφηκαν αθρόες πωλήσεις μετοχών της ΕΤΕ στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης αλλά και μετοχών της ALPHA, της Eurobank και τελικά συνολικά του τραπεζικού κλάδου του ΧΑ, ενώ οι τιμές των CDS απογειώθηκαν, οι τιμές των ελληνικών ομολόγων βούλιαξαν και τα επιτόκια δανεισμού πήραν την ανιούσα οδηγώντας την Ελλάδα όλο και πιο κοντά στην αδυναμία αναχρηματοδότησης του χρέους της.
Στις 12 Δεκεμβρίου η Fitch προχώρησε σε νέα υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας βαθμολογώντας την με BBB+ και οδηγώντας την έτσι εκτός Α εθνικής κατηγορίας στην αγορά ομολόγων, ενώ το χτύπημα έγινε ακόμη πιο σημαντικό καθώς η Fitch δήλωσε πως επόμενες υποβαθμίσεις ήταν πιθανές. Στο χορό των υποβαθμίσεων μπήκαν οι άλλοι δύο γίγαντες πιστοληπτικής αξιολόγησης, S&P και Moody’s, υποβαθμίζοντας την Ελλάδα μέσα στο Δεκέμβριο και προκαλώντας έτσι ένα γενικό ξεπούλημα των κρατικών ομολόγων της και πυροδοτώντας την απογείωση του κόστους δανεισμού της.
Ακολούθησε νέα υποβάθμιση της Ελλάδας, τον Απρίλιο του 2010, σε BBB- από τη Fitch, η οποία σήμανε και τυπικά τη χρηματοπιστωτική πτώχευση της χώρας προκαλώντας ένα νέο, βάναυσο, γύρο πωλήσεων των ελληνικών ομολόγων από επενδυτικά ταμεία σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά και την κλιμάκωση του κερδοσκοπικού παιχνιδιού εις βάρος της.
Neuberger Berman – Goldman - XA – αγορά CDS – αγορά ομολόγων
Μία από τις πρώτες εταιρίες που ξεπούλησαν την ΕΤΕ στο τελευταίο τρίμηνο του 2009 ήταν Neuberger Berman, (συμφερόντων Rothschild), η οποία πούλησε 1,7 εκ μετοχές από τον Οκτώβριο μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του έτους.
Στο ίδιο διάστημα του 2009 αλλά και κατά τη διάρκεια του 1ου τριμήνου του 2010, η Goldman, επένδυε στο ενδεχόμενο πτώχευσης της Ελλάδας τόσο μέσω της αγοράς ομολόγων όσο και μέσω της αγοράς CDS (πληροφορίες από διεθνή και γαλλικό τύπο και από συνέντευξη γάλλου τραπεζίτη στον κλάδο επενδύσεων).
Σύμφωνα με στοιχεία για την αγορά CDS σε πολλές περιπτώσεις το 75% του όγκου συναλλαγών σε αυτά, στο κρίσιμο διάστημα Οκτωβρίου 2009 – Απριλίου 2010, γινόταν μέσω 6 μεγάλων παικτών με τον μεγαλύτερο αυτών να είναι η Goldman Sacks.
Οι 2 μεγαλύτεροι διεθνείς επενδυτές στο ΧΑ – οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης – Goldman
Black Rock
Κύρια μέτοχος στην Goldman είναι η Black Rock, επενδυτική εταιρία του ομίλου Blackstone, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της οποίας μέχρι τις 14 Ιουλίου 2008 ήταν ο Lord Nathaniel Charles Jacob Rothschild ο οποίος παραιτήθηκε αφήνοντας ως διευθύνοντα σύμβουλο στην εταιρία τον Randall Rothschild. Με υπό διαχείριση κεφάλαια που αγγίζουν τα 3,5 τρις δολάρια και με το ύψος του χαρτοφυλακίου για το οποίο παρέχει επενδυτικές συμβουλές να ξεπερνά τα 9 τρις δολάρια, πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες, (αν όχι τη μεγαλύτερη) διεθνείς επενδυτικές εταιρίες.
Η Black Rock τυχαίνει να είναι και ο 2ος μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο ΧΑ με θέσεις στην Τράπεζα της Ελλάδας, στην ΕΤΕ, την EFG Eurobank Ergasias και την Εμπορική.
Τυχαίνει, επίσης, να είναι βασικός μέτοχος στους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s και S&P. Ακόμη, αξιωματούχοι της κατείχαν υψηλά αξιώματα ή ήταν συνδεδεμένοι με τους τρεις βασικούς οίκους αξιολόγησης με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Richard H. Jenrette, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Blackstone (μητρικής της Black Rock) και πρώην διευθυντής της The McGraw-Hill Companies, μητρικής του οίκου Standard & Poor's.
Έτσι, η Black Rock είναι παράλληλα:
  •  ο δεύτερος μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο ΧΑ,

  • ο βασικός μέτοχος στη Goldman Sachs,

  • ο βασικός μέτοχος στους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s και S&P.
Norges Bank Investment
Πρόκειται για επενδυτικό σχήμα της Κεντρικής Τράπεζας της Νορβηγίας, το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο και ο μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο ΧΑ με θέσεις σε 41 ελληνικές εταιρίες μεταξύ των οποίων η Πειραιώς, η Alpha, η ΔΕΗ και η EFG Eurobank Ergasias, ενώ είναι από τους μεγαλύτερους μετόχους της ΕΤΕ. Επενδυτικός σύμβουλος της εταιρίας είναι η La Compagnie Benjamin De Rothschild S.A. Το επενδυτικό αυτό σχήμα της Norges είναι από τα πλέον αμφιλεγόμενα καθώς έχει επενδύσεις, μεταξύ άλλων, σε εταιρίες όπλων, πυρηνικών κλπ. Πρόσφατα και μετά από σκάνδαλο εξαιρέθηκαν από το χαρτοφυλάκιο του μερικές εταιρίες, κυρίως τσιγάρων, ωστόσο παρέμειναν πολλές που το διατηρούν στην κατηγορία των αμφιλεγόμενων κεφαλαίων.
Η Norges Bank Investment τυχαίνει να είναι παράλληλα:

  • ο μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής του ΧΑ,

  • ο σημαντικότερος μέτοχος της Goldman,

  • ο μεγαλομέτοχος της εταιρίας πιστοληπτικής αξιολόγησης Fitch.
Fidelity
H Fidelity είναι ένας από τους μεγαλύτερους (αν όχι ο μεγαλύτερος) μέτοχος της εταιρίας πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s. Ο Bill Rothschild είναι ο senior vice president της Fidelity.
Αποφάσεις των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης &  εσωτερική πληροφόρηση
Έτσι οι νο1 και νο2 διεθνείς επενδυτές στο ΧΑ τυχαίνει να είναι παράλληλα και μεγαλομέτοχοι στη Goldman αλλά και μεγαλομέτοχοι στους 3 βασικούς οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης, ενώ έχουν ισχυρούς δεσμούς με την τραπεζική δυναστεία Rothschild. Επιπλέον, ένας από τους μεγαλύτερους μετόχους της Moody’s, η εταιρία Fidelity, έχει στον τιμόνι της ένα μέλος της οικογένειας Rothschild.
Από τα παραπάνω συνεπάγεται πως οι Goldman, Black Rock, Norges και Rothschild είναι πολύ πιθανό να είχαν τη δυνατότητα να γνωρίζουν για τις υποβαθμίσεις της Ελλάδας πριν αυτές δημοσιευτούν και μπορούσαν, έτσι, να εκμεταλλευτούν αυτή την εσωτερική πληροφόρηση κερδοσκοπώντας στο ΧΑ και στην αγορά CDS και ομολόγων. Αν κάτι τέτοιο συνέβη, που είναι πολύ πιθανό, τότε πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στη χρηματιστηριακή ιστορία.
Ακόμη, οι παραπάνω δεσμοί δίνουν στην πρόταση της Goldman στην Ελλάδα μία άλλη διάσταση, καθώς φαίνεται η Goldman να είχε τη δυνατότητα να προσφέρει ένα ολοκληρωμένο ‘πακέτο’ προστασίας της χώρας από την κρίση, με τη δύναμη να στηρίξει το χρηματιστήριο και την αγορά ομολόγων, να επηρεάσει τις βαθμολογίες των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης αλλά και να καλύψει τις δανειακές ανάγκες της χώρας. Με τον ίδιο τρόπο, ωστόσο, φαίνεται να είχε και τη δύναμη να προκαλέσει μία πανίσχυρη χρηματιστηριακή / χρηματοπιστωτική επίθεση εναντίον της Ελλάδας, η οποία και κατέληξε στη χρηματοπιστωτική της πτώχευση με τις συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε.
Είναι, επίσης, ενδιαφέρον, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει στραφεί εναντίον των εταιριών πιστοληπτικής αξιολόγησης επιδιώκοντας τη δημιουργία ενός αντίστοιχου ευρωπαϊκού οργανισμού, θεωρώντας πως η αξιοπιστία τους έχει βλαφθεί ανεπανόρθωτα τα τελευταία χρόνια, ενώ την ίδια στιγμή στις ΗΠΑ, οι εταιρίες κατηγορούνται για το ρόλο τους στην κρίση της αγοράς κατοικίας που οδήγησε στην κατάρρευση της αλλά και στη δημιουργία της διεθνούς τραπεζικής κρίσης, καθώς μέχρι τελευταία στιγμή βαθμολογούσαν τα τοξικά ομόλογα με άριστη τιμή επιτρέποντας σε εταιρίες όπως η Goldman να πουλήσουν εκατοντάδες χιλιάδες από αυτά σε ανυποψίαστους επενδυτές κερδίζοντας δισεκατομμύρια δολάρια.
Ακόμη οι εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης ταλανίζονται από μία σειρά σκανδάλων και κατηγοριών, οι οποίες ξεκινούν από εσκεμμένες παραλείψεις δημοσίευσης κρίσιμων για το κοινό πληροφοριών για διάφορες εταιρίες και φτάνουν μέχρι της κατηγορίες για εκβιασμό. Τέλος, το Μάιο του 2010 οι εταιρίες ελέγχονται από την χρηματιστηριακή επιτροπή ελέγχου των ΗΠΑ ως προς το ρόλο τους στην κρίση ενώ ένα νέο σκάνδαλο είναι εν τη γενέσει του, το οποίο έχει να κάνει με την ευνοϊκή αξιολόγηση δήμων και πολιτειών των ΗΠΑ που στην πραγματικότητα βρίσκονται στα όρια της πτώχευσης.
Την ίδια στιγμή ένα νέο σκάνδαλο που συνδέει την Goldman με τον Paulson (ένας από τους 4 βασικούς υπόπτους για την επίθεση στο ευρώ, σύμφωνα με το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ) έχει οδηγήσει την εταιρία στο εδώλιο του κατηγορουμένου στις ΗΠΑ, φανερώνοντας σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί αυτή και οι συνεργάτες της προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους.

Σάββατο 29 Μαΐου 2010

SIEMENS - το κύκνειο άσμα της πολιτικής

Μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια αντιπαραθέσεων στην πολιτική σκηνή της χώρας, και συγκρούσεις μεταξύ των πολιτών-οπαδών διαφόρων παρατάξεων και ιδεολογικών πεποιθήσεων για την διαφθορά που διακατέχει τα πολιτικά κόμματα της χώρας, άρχισε να αχνοφαίνεται "κάποιο" φώς στην πολύκροτη υπόθεση η οποία ταλάνησε όλα αυτά τα χρόνια, τη ζωή αυτής της χώρας. Ένα φώς το οποίο είχε προς το παρόν συγκαληφθεί, απο την εποχή των αποκαλύψεων του "στρατηγού" κ. Τσουκάτου, ειδικού συμβούλου του τότε πρωθυπουργού κ. Σημίτη, με την συμφωνία των κομμάτων στο παρασκήνιο της πολιτικής εξουσίας.
Η υπόθεση siemens, δεν είναι παρά ένα λυπηρό φαινόμενο, της πολιτικής εξαθλίωσης. Οι αποκαλύψεις "Μαντέλη", συγκλόνησαν εκ θεμελίων το ήδη σαθρό πολιτικό υπόβαθρο αυτής της χώρας. Είναι λυπηρό δε, ότι μερικοί άνθρωποι επιβεβαιώθηκαν, όταν όλα αυτά τα χρόνια, προσπαθούσαν να πείσουν, σε απλές καθημερινές συζητήσεις (καφενείου), και εύρισκαν απέναντί τους τη σφοδρή αντίδραση των πολιτικά εγκάθετων, οι οποίοι βέβαια σήμερα έχουν πάψει πλέον, αν όχι τελείως σε μεγάλο πάντως βαθμό, να στηρίζουν με την παλιά έμφαση, την πολιτική (και όχι ιδεολογική) παράταξη στην οποία πρόσκεινται.
Γιά μιά ακόμα φορά, θα αναφερθώ, στην ιστορία της Siemens στην Ελλάδα, όχι τόσο για την ιστορική αναδρομή, αλλά για να τονίσω μέσα απ' το παρόν άρθρο, την πολιτική συναίνεσης που επικράτησε όλα αυτά τα χρόνια από τη δεκαετία του '80 μέχρι σήμερα, απέναντι στις διακρατικές συμφωνίες Ελλάδος-Γερμανίας με επίκεντρο την Siemens.

  • Από το 1989 μέχρι σήμερα, με δεδομένη την υπάρχουσα διαπλοκή ΟΤΕ - κοινοπραξία INTRACOM/SIEMENS, η εν λόγω εταιρεία έχει προμηθεύσει τον ΟΤΕ και τις θυγατρικές του εταιρείες στα Βαλκάνια, πάνω από 10 εκατομμύρια ψηφιακές παροχές. Η ως άνω "συνεργασία" είχε ως αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ηλεκτρονικών (ΕΛΒΗΛ), με κατάληξη το κλείσιμο αυτής της εταιρείας, θυγατρικής του ΟΤΕ, με απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου (ΚΥΣΥΜ). Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΤΕ, ο μετέπειτα Υπουργός Μεταφορών στην κυβέρνηση Σημίτη, κ. Τάσος Μαντέλης. Η πρώτη συμφωνία υπεγράφη τον Φεβρουάριο του 1989, για προμήθεια αρχικά 20000 παροχών, αξίας 7 δις δραχμών, η οποία ήταν μικρή σε μεγέθος, αλλά με δέσμευση, νέων προμηθειών στο άμεσο μέλλον ύψους 30 δις δραχμών περίπου. Από τότε, πέρασαν απο την πολιτική σκηνή της χώρας, διάφορες κυβερνήσεις, ακόμα και οικουμενική (Κ.Μητσοτάκης-Α.Παπανδρέου-Χ.Φλωράκης), οι οποίες με την συναίνεση πάντα της αντιπολίτευσης, υπέγραψαν μεταξύ ΟΤΕ - Κοινοπραξίας, πλήθος όσες συμβάσεων, όχι βέβαια μετά απο διαγωνισμό, αλλά με απευθείας ανάθεση.

  • 1999 - Η Siemens, με απευθείας ανάθεση, ανέλαβε τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό του υπό δημιουργία αντιπυραυλικού συστήματος PATRIOT, έργο προϋπολογισμού ύψους 100 εκατομμυρίων μάρκων.

  • 2000 - 2005 Η εν λόγω εταιρεία, συμμετείχε σε διεθνή μειοδοτικό διαγωνισμό, για την ανάληψη έργου προμήθειας συστημάτων ραδιοκάλυψης GSM-R, στον ΟΣΕ (ΕΡΓΟΣΕ-Προαστιακός). Η Επιτροπή Αξιολόγησης των προσφορών, κατεκύρωσε τον διαγωνισμό στην SIEMENS, παρά του ότι είχε την πλέον υψηλή προσφορά,  συνάπτοντας μαζί της, συμβάσεις πολλών εκατομμυρίων μάρκων.
Σήμερα, εν έτη 2010, μέσα σ'αυτόν τον κυκαιώνα, των δεκάδων προβλημάτων που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία, η "εξεταστική επιτροπή" η οποία ασχολείται με τις διαβόητες πλέον χρηματίσεις και σκάνδαλα της Siemens, "ανεκάλυψε" τον κ. Μαντέλη.
ΣΧΟΛΙΟ : Ο κ. Μαντέλης δεν είναι παρά το εξιλαστήριο θύμα, ο άνθρωπος στον οποίον μετά απο τη σύμφωνη γνώμη, σίγουρα όλων των εμπλεκόμενων κομμάτων, θα φορτωθούν όλες οι ευθύνες της πολύκροτης υπόθεσης, για να μην λειτουργήσει ο "ανεμιστήρας" οποίος θα συμπαρασύρει, στο βάραθρο της καταστροφής, άλλα μεγάλα ονόματα της πολιτικής ζωής του τόπου, έχοντας ως συνέπεια, την άμεση ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ή ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Ο εικονιζόμενος David Harvey δεν είναι άλλος απο τον άνθρωπο ο οποίος δεν έκανε τίποτε άλλο, από μια κριτική ανάλυση της παγκόσμιας κίνησης του κεφαλαίου, των ανθρώπων και των ιδεών. Διανοούμενος γεωγράφος και ανθρωπολόγος ο ίδιος, σε συνέντευξή του στην "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" - στα σκαλοπάτια της ΑΣΟΕΕ-, αναφέρει μεταξύ άλλων,
"Το 'κεφάλαιο' είναι απλά 'ζωντανό', βρίσκεται το ίδιο διαρκώς σε κίνηση, είναι χρήμα που αναζητά άλλο χρήμα."
Ο καθηγητής, λοιπόν, συμβουλεύει τους Έλληνες, ότι με δεδομένο, ότι το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης, οφείλεται κατά κύριο λόγο στην υπερβολική δύναμη που απέκτησε ο χρηματοπιστωτικός τομέας σε σχέση με άλλες πλευρές του κεφαλαίου, τον παραγωγικό τομέα, τον εμπορευματικό, κ.ά. συναφείς, ως την πλέον ενδεδειγμένη λύση, 'την στάση πληρωμών', ενέργεια η οποία θα έχει ως άμεσο επακόλουθο 'την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους'.
Στη συνέχεια, ο διάσημος καθηγητής, αναφέρει, ως πρόσφατο παράδειγμα, την Αργεντινή η οποία αφού, κήρυξε στάση πληρωμών, στη συνέχεια επαναδιαπραγματεύθηκε το χρέος της με κατάληξη, οι παγκόσμιοι πιστωτές της να αποδεχθούν την εξόφληση του χρέους, πληρώνοντας 30 σεντς το δολάριο. Αφού πέρασε δύο δύσκολα χρόνια, οι επενδυτές επέστρεψαν, σε μια βατή πλέον οικονομία, η οποία απ' το χείλος του γκρεμού βρέθηκε σε μια άνευ προηγουμένου ανοδική-αναπτυξιακή πορεία. Σαν να έλεγε, δηλ. στους πιστωτές, "πάρτε αυτά τώρα ή τα χάνετε όλα". Χαρακτηριστικά αναφερόμενος στο τούνελ των 20 χρόνων λιτότητας που προωθούν,  το χαρακτήρισε ως ανεπαρκείς προσπάθειες οδοντιάτρου, ο οποίος αντί να κάνει μια εξαγωγή δοντιού και να πονέσει ο ασθενής για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα, προτιμά την μακροχρόνια θεραπεία με αβέβαια φυσικά αποτελέσματα.
Και ολοκλήρωσε με την εξής δήλωση-προτροπή,
"Το κράτος έσωσε τις τράπεζες και τώρα έχει πρόβλημα, με την στάση πληρωμών, επιστρέφει το πρόβλημα, απο τον δημοσιονομικό τομέα στον χρηματοπιστωτικό. Απλά κάντε το."
Στο ίδιο μήκος κύματος, κυμάνθηκαν και οι δηλώσεις του διεθνούς φήμης οικονομολόγου Νομπελίστα, Ζόζεφ Στίγκλιτς, σε συνέντευξη στην γαλλική εφημερίδα Le Monde, με θέμα την κρίση στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου.
"Οι οικονομίες των χωρών με κρίση, όπως Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, πρέπει να υποστηριχθούν με αναπτυξιακές επενδύσεις, και όχι να τους επιβάλλονται αποπνικτικά μέτρα λιτότητας, αμφιβόλου αποτελέσματος." Προέβλεψε δε, εξεγέρσεις στις χώρες αυτές, αν λόγω αυτών των προγραμμάτων λιτότητας, η ανεργία των νέων ξεπεράσει το 50%, απο το 30-40% που είναι σήμερα.

Παραλληλισμοί, εποχών και καταστάσεων των δύο χωρών, Ελλάδος & Αργεντινής στην ηλεκτρονική διεύθυνση, http://www.thegreekz.com/forum/showthread.php?t=507917.
Η Ελλάδα, βέβαια, δεν έχει ανάγκη τις προτροπές, και τις απόψεις  διεθνών οικονομολόγων, αλλά έχει τους δικούς της "Μαντέληδες" κ.α. (ονόματα δεν λέμε, όχι βέβαια ότι δεν θα αναφερθώ, εκτενώς κάποια στιγμή, αλλά δεν είναι του παρόντος site), οι οποίοι την οδήγησαν σ' αυτόν το δρόμο της εξαθλίωσης, που τελειωμό και γυρισμό δεν έχει με τις σημερινές επιλογές.

'ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΝΤΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ'

Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ

Στην ανάρτησή μου www.sgalatas.blogspot.com/2010/05/blog-post_12/html της 12/5/2010 είχα αναφέρει μια αναφορά για την ελληνική οικονομία του Λάρι Έλιοτ, οικονομικού συντάκτη της Guardian, η οποία έλεγε,
"Η μεγάλη πρόκληση είναι τα υψηλά επίπεδα του δημοσίου χρέους, για το οποίο ήδη έχει εκπονηθεί ένα αξιόπιστο σχέδιο εξυγίανσης, αλλά σαν κύρια και πρώτη προτεραιότητα πρέπει να υπάρξει ένα πρόγραμμα ανάκαμψης της οικονομίας. Άν δεν υπάρξη εδραίωση της ανάκαμψης, τότε οποιαδήποτε προσπάθεια περιορισμού του ελλείμματος θα έχει ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, δηλ. 'ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ'".
Βάλθηκαν λοιπόν οι ιθύνοντες του ελληνικού οικονομικού περιβάλλοντος, κυβερνώντες & σία, να επιβεβαιώσουν, με τα τεκτενόμενά τους, όλους τους ξένους οικονομολόγους και οικονομικούς συντάκτες, οδηγώντας την ελληνική οικονομία σε "ελεγχόμενη χρεωκοπία". Ήδη αυτές οι σκέψεις έχουν αρχίσει να εμφανίζονται στα κατευθυνόμενα media (TV, τύπος), δειλά δειλά, προσπαθώντας να περάσουν το μοντέλο το οποίο ήδη έχει προαποφασισθεί.

Τρίτη 18 Μαΐου 2010

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Τρίτη 18 Μαϊου 2010.
Παραμονή έναρξης περιόδου του μεγάλου στοιχήματος.
Οι μεγάλοι λοιπόν οικονομολόγοι (απόγονοι άλλων μεγάλων οικονομολόγων) αφού βάλθηκαν πρώτα να μας τρελάνουν με τις ιδέες τους περί ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και περί λύσεων εξάλειψης του δημοσίου χρέους, άρχισαν να εφαρμόζουν το πρόγραμμά τους. Ένα πρόγραμμα, λιτότητας το οποίο δεν εφαρμόστηκε ποτέ στην Ελλάδα από συστάσεώς της ως κράτος. Ένα πρόγραμμα στο οποίο αφού περιέκοψαν τα πάντα, ακόμα και τις λίγες απολαβές ενός φτωχού συνταξιούχου των 400 ευρώ, φορολόγησαν και τα πάντα ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε, πιστεύοντας ότι μ'αυτόν τον τρόπο θα λυθούν τα συσσωρευμένα προβλήματα δεκαετιών, προβλήματα τα οποία δημιούργησαν οι ίδιοι και οι προκάτοχοι τους, βυθίζοντας μια ολόκληρη χώρα στην κακομοιριά και την απόγνωση.
Έχουν αρχίσει, λοιπόν οι κύριοι αυτοί, - και μιλάω για τους κυβερνώντες και τους στηρίζοντες αυτούς απ' την αντιπολίτευση - αφού ξεγέλασαν ακόμα μια φορά τον ελληνικό λαό στην εκλογές του Οκτωβρίου 2009, (λεφτά υπάρχουν κ.λ.π.), δίνοντάς του μιά φορά ακόμα ψεύτικες ελπίδες ενός καλύτερου αύριο.
Η τότε κυβέρνηση έλεγε "ακολουθία 2ετούς ή 3ετούς προγράμματος ήπιας προσαρμογής (δηλ. λιτότητας), με αντίστοιχο πάγωμα μισθών και ηυξημένη την ειδική φορολογία καυσίμων κ.ά. καταναλωτικών αγαθών". Τιμωρήθηκε απ' τον ελληνικό λαό στην κάλπη.
Με δεδομένο ότι όλοι γνώριζαν την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, από τις λεπτομερείς ενημερώσεις του Διοικητού της Τ.Ε. κ. Προβόπουλου, τι τιμωρία πρέπει να τύχουν οι ψεύτες και τα φερέφωνά τους δημοσιογράφοι για όλη αυτή την κατάπτιστη κατάσταση που έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία;
Ποιό είναι λοιπόν το στοίχημα που έχει τεθεί και παίζεται στις διεθνείς αγορές.
Πότε θα πτωχεύσει η Ελλάδα (τρομάρα μας, η Ευρωζώνη μας μάρανε), και αντίστοιχα πότε θα κλείσει η ιστορία, αυτή η παράλογη ιστορία όπως αποδεικνύεται του ενωμένου νομίσματος του ΕΥΡΩ.
Έχουν βαλθεί απ'ότι φαίνεται λοιπόν όλοι οι δοσίλογοι "φασίστες" δημοσιογράφοι οι πλέον οφελημένοι όλων αυτών των δεκαετιών, ακολουθώντας εντολές "άνωθεν", να διοχετεύουν στον ελληνικό λαό ειδήσεις μικρού ενδιαφέροντος, θέλοντας να αποπροσανατολίσουν τον μελλοντικό ψηφοφόρο των ηθικών και φυσικών αυτουργών, του εγκλήματος που διαπράχθη στις πλάτες του απλού έλληνα, μειώνοντας μ' αυτόν τον τρόπο την κοινωνική έκρηξη, "το τσουνάμι", που και οι ίδιοι βλέπουν νάρχετε.
Αλοίμονο, όλα μπορεί να συγχωρεθούν. Ποιά συγχώρεση μπορεί να υπάρξει όμως γι'αυτούς που έφτασαν μια χώρα στο χείλος του γκρεμού, στη δημιουργία μιας νέας Ταϋλάνδης μιας χώρας η οποία αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι λίγες γραμμές βρίσκεται ένα βήμα πριν το ξέσπασμα εμφυλίου πολέμου;


Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ

Ένας απ' τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ου αιώνα, ο Φίοντορ Ντοστογέφσκι, ήταν ο δημιουργός ενός εκ των σπουδαιοτέρων μυθιστορημάτων της παγκοσμίου λογοτεχνίας.
"ΈΓΚΛΗΜΑ & ΤΙΜΩΡΙΑ".
Με το έργο αυτό ο μεγάλος συγγραφέας, θέτει στην πραγματικότητα ενώπιόν μας, το πραγματικό υπαρξιακό πρόβλημα, το οποίο λόγω του βάθους που δίνει ο συγγραφέας στη υπόθεσή του, καθίσταται με την ψυχολογική αναλυσή του διαχρονικό.
Ο φοιτητής και "δολοφόνος" ο οποίος έφθασε στην πράξη του διαμαρτυρόμενος για τις κοινωνικές αδικίες, προσπαθώντας απλά να τις καταγγείλει, προβληματίζεται αν σε τελευταία ανάλυση είναι ο ίδιος εγκληματίας, τη στιγμή που κάποιοι άλλοι ευθύνονται για εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως. Θύτης ή Θύμα, τι πραγματικά ήταν αυτός ο ήρωας του μεγάλου συγγραφέα;

Στ' αλήθεια, έργο πραγματικά διαχρονικό, και για κάθε χώρα αυτού του πλανήτη, και ειδικά για την Ελλάδα, αυτή την εποχή, για τις στιγμές που ζούμε και μας ετοιμάζουν με 'χειρουργική' μαεστρία να ζήσουμε.
Ένας ανηλεής βομβαρδισμός ψυχολογικής βίας από τα media, έχει εξαπολυθεί εις βάρος του λαού, που παρακολουθεί, έντρομος τα τεκτενόμενα, φοβισμένος και συνεχώς οπισθοχωρώντας απο τις ασταμάτητες επιθέσεις, πιστεύοντας πως κάποια στιγμή θα φτάσει σε μια γραμμή άμυνας, σε έναν τοίχο όπου βάζοντας πλάτη να μπορέσει να ετοιμάσει την αντεπίθεσή του. Μοιάζει, με μια αγριόγατα, ένα παγιδευμένο άγριο θηρίο, που αναζητά, μια θέση άμυνας, απο όπου θα επιτεθεί για την ανάκτηση της ελευθερίας του, με νύχια και δόντια.

Παρ' όλες τις υψωμένες φωνές των δοσίλογων δημοσιογράφων, των καρεκλάτων υπουργών, και των "ειδικών" οικονομικών συμβούλων που εμφανίζονται καθημερινά και κάθε ώρα της ημέρας στις οθόνες των media, προσπαθώντας να πείσουν τους πάντες ότι όλα θα διορθωθούν, μετά τα "αναγκαία" μέτρα, σε βάθος χρόνου, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΕΙΘΕΤΑΙ. Ούτε βέβαια, από τις δηλώσεις των κυρίων του ΔΝΤ, που αναφέρουν ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι "διαχειρίσιμο μεσοπρόθεσμα".
 Ο Λάρι Έλιοτ, οικονομικός αρχισυντάκτης της "Guardian", σε άρθρο του για την ελληνική οικονομία αναφέρει,
"Η μεγάλη πρόκληση είναι τα υψηλά επίπεδα του δημοσίου χρέους, για το οποίο ήδη έχει εκπονηθεί ένα αξιόπιστο σχέδιο εξυγίανσης, αλλά σαν κύρια και πρώτη προτεραιότητα πρέπει να υπάρξει ένα πρόγραμμα ανάκαμψης της οικονομίας. Άν δεν υπάρξη εδραίωση της ανάκαμψης, τότε οποιαδήποτε προσπάθεια περιορισμού του ελλείμματος θα έχει ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, δηλ. "ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ". Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ 'ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ'.

Η συγκάλυψη των υπευθύνων της ελληνικής τραγωδίας, πρωθυπουργών, υπουργών, 'ειδικών' συμβούλων, γίνεται με τέτοια μαεστρία, που ακόμα και ο Στήβεν Σπίλπεργκ, μοιάζει κουτός μπροστά στις επινοήσεις των κυβερνώντων και αυτών που τους στηρίζουν. Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ.

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

MEDIA WAR-ΝΟΜΟΣ περί ΕΥΘΥΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ-ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΑΣΥΛΙΑ

Και τα χρόνια λοιπόν περνούν. Και τα γεγονότα επαναλαμβάνονται, σε καθημερινή βάση, και μείς βλέπουμε το έργο να επαναλαμβάνεται χωρίς να μπορούμε να το σταματήσουμε, όπως σταματάμε ένα τραγούδι, όταν το έχουμε ακούσει κατ' επανάληψη.
Μετά λοιπόν τον ξεσηκωμό του κόσμου, φάνηκε να φτάνει στα ευαίσθητα αυτιά των κυβερνώντων, ο απόηχος των έντονων διαμαρτυριών, του κόσμου, του απλού αυτού κόσμου, που παρ' όλα τα δεινά του, αυτά που πέρασε, αυτά που περνά και αυτά που ξέρει - και περιμένει - ότι θα περάσει, δεν έχει σταματήσει να διαλαλεί το παραπονό του.

Πότε θα τιμωρηθούν, οι υπεύθυνοι που οδήγησαν τη χώρα σ'αυτή την τραγική κατάσταση, αυτοί που θησαύρησαν κλέβοντας απ' τις τσέπες, των ανθρώπων του μόχθου.

Και μέσα σ'αυτή λοιπόν την αναμονή, βρέθηκε αυτός ο άμοιρος έλληνας, στο εξής τραγικό:
Να βλέπει, τους αίτιους αυτής της κατάστασης, να προσπαθούν να οριοθετήσουν το τι σημαίνει αδίκημα.
Είδαμε σε κάποιο Media, τον νυν υπουργό Δικαιοσύνης, να προσπαθεί με διάφορα τεχνάσματα, να πείσει τον κόσμο, ότι πρέπει να οριοθετηθεί κατ'αρχάς τι θα πεί ευθύνη υπουργού, ποιά είναι τα όρια εύθης του δηλαδή, και μετά να οδηγηθεί που; ΣΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (πάλι δηλαδή μετά από παραπομπή της ολομέλειας του βουλευτικού σώματος). Τα ίδια πάνω κάτω και στη βουλευτική ασυλία. Δηλαδή, ΠΑΖΑΡΙΑ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ.
Αυτό που είδαμε, από το συγκεκριμένο κανάλι ακούστηκε και από άλλα κανάλια, και όχι μόνο από μέλη της παρούσης κυβέρνησης, αλλά και από βουλευτές κυβερνητικούς και μή, όπως και από σωρία δημοσιαγράφων, οι οποίοι, εξαπολύθηκαν, με εντολές του γκοβέρνου (κυβερνητικού και αντιπολίτευσης), σε μια προσπάθεια να περιορίσουν τις αντιδράσεις του κόσμου, έχοντας θορυβηθεί από τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν καθ'ολη την προηγούμενη εβδομάδα, ευρισκόμενοι σε κυριολεξία υπο πανικό.
Και άρχισαν, λοιπόν να εκθειάζουν το κυβερνητικό έργο, ότι μειώθηκε το ετήσιο έλλειμα κατά 40%, και άλλες μπούρδες.
Μα με απλή λογική, χωρίς λογιστικά μαθηματικά, άν μειώθηκε τώρα 40% (το πρώτο τετράμηνο), τότε τέλος του έτους, θα δημιουργηθεί πλεόνασμα (3χ40=120). Τότε προς τι όλος αυτός ο θόρυβος, γύρω από την προετοιμασία της κυβέρνησης, για τη λήψη νέων μέτρων, την επόμενη άνοιξη.
ΠΑΛΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΠΑΛΙ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ.
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΒΕΝΤΙΑ.
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

ΑΝΤΟΧΕΣ

ΑΝΤΟΧΗ vs ΕΛΛΗΝΑΣ

Έχει αρχίσει η επίθεση, στον μέσο Νεοέλληνα, κι αυτός δεν ξέρει πως να αμυνθεί, δεν ξέρει το αύριο πλέον τι του ξημερώνει. Κι εμείς, αυτοί οι λίγοι που προσπαθούμε μέσα απ' αυτές τις σελίδες, να μεταδώσουμε σε όλους όσους μας βλέπουν τις πραγματικές σκέψεις αυτών των Ελλήνων, που απλά προσπαθούν να νοιώσουν λίγο ελεύθεροι, που δεν τους ενδιαφέρουν τα πόσα δισεκατομμύρια ευρώ θα έχουν στην τσέπη τους, που έχουν καταλάβει το πόσο λίγα είναι τα χρόνια που πρόκειται να ζήσουν πάνω σ'αυτή την έρμη γή, που το μόνο που χρειάζονται για να ζούν μια ήρεμη ζωή είναι η ΑΓΑΠΗ. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.

Με λιγα λόγια, χωρίς φανφάρες, κομπασμούς και το χέρι στην καρδιά, ο Έλληνας λέει για μια ακόμα φορά και αυτό θα περάσει.
ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΠΑΙΔΙΑ.