Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Μια Διδακτική Ιστορία

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και συγκεκριμένα κατά την Ιταλική κατοχή, σε κάποιο νησί του Ιονίου, η ομάδα κατοχής των Ιταλών είχε επιτάξει το Δημαρχείο, που βρισκόταν στη κεντρική πλατεία του νησιού και το είχε μετατρέψει σε αρχηγείο της. Ο επικεφαλής της ομάδας κατοχής, Ιταλός αξιωματικός, είχε θρονιαστεί στο γραφείο του δημάρχου και από το παράθυρό του απολάμβανε τη θέα προς τη πλατεία του νησιού. Στο κέντρο της πλατείας υπήρχε μια όμορφη εκκλησία και δίπλα ακριβώς ένα πανύψηλο καμπαναριό με ένα περίτεχνο ρολόι στη μέση. Μάταια περίμενε ο ιταλός αξιωματικός να το ακούσει να χτυπάει γιατί το ρολόι αυτό είχε εδώ και καιρό σταματήσει λόγω βλάβης.
Ο Ιταλός αισθάνθηκε χρέος του να αποκαταστήσει τη βλάβη και έτσι φρόντισε κι έμαθε απ' το δήμαρχο του νησιού ότι το ρολόι είχε σταματήσει γιατί δεν υπήρχε λάδι για να λαδώσουν τα γρανάζια του. Τότε ο αξιωματικός χωρίς δεύτερη σκέψη πρόσφερε στο δήμαρχο έναν τενεκέ 12 λίτρων, παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, έτσι ώστε να λαδωθούν τα γρανάζια και να δει και πάλι το ρολόι να δουλεύει και να ακούσει τη καμπάνα να χτυπάει ρυθμικά την ώρα.
Ο δήμαρχος πήρε το λάδι και το ίδιο βράδυ κάλεσε στο σπίτι του το ταμία του δημοτικού συμβουλίου και του έδωσε μία νταμιτζάνα με 6 λίτρα παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, λέγοντας του ότι ο Ιταλός αξιωματικός ενδιαφέρετε να δει το ρολόι να δουλεύει και πάλι και πως θα έπρεπε γρήγορα να φτάσει το λάδι στα χέρια του συντηρητή του ρολογιού. Την άλλη μέρα το πρωί, ο ταμίας πήγε στη κεντρική εκκλησία του νησιού να βρει το παπά. Στα χέρια του κρατούσε ένα μπουκάλι με 3 λίτρα παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο. Είπε στο παπά πως ως υπεύθυνος της εκκλησίας, άρα και του ρολογιού, ήταν δική του υπόθεση να φροντίσει ώστε το λάδι να φτάσει στα χέρια του συντηρητή του ρολογιού, με σκοπό να λαδωθούν τα γρανάζια του και να αρχίσει και πάλι να δουλεύει, όπως δηλαδή επιθυμούσε να γίνει ο ιταλός αξιωματικός.
Ο παπάς πήρε το λάδι και το ίδιο μεσημέρι φώναξε το νεωκόρο στο γραφείο του. Του εξήγησε την επιθυμία του ιταλού αξιωματικού να δει το ρολόι να δουλεύει και του είπε πως γι' αυτό το λόγο προσφέρει 1 λίτρο παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο. Τον παρακάλεσε αν θα μπορούσε να πάει το λάδι αυτό στο συντηρητή του ρολογιού και να του πει να πιάσει αμέσως δουλειά και να αρχίσει να λαδώνει το ρολόι. Ο νεωκόρος έφυγε αμέσως για να εκτελέσει την εντολή του παπά. Μετά από λίγη ώρα χτυπούσε τη πόρτα του συντηρητή του ρολογιού και αφού του εξιστόρησε τα όσα είχαν συμβεί του έδωσε ένα μπουκαλάκι με 200 γραμμάρια παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο και του ζήτησε να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό να λαδώνει το ρολόι για να μην δυσαρεστηθεί ο ιταλός αξιωματικός.
Ο συντηρητής του ρολογιού, όταν έμεινε μόνος, κοίταξε με δέος το πολύτιμο περιεχόμενο του μικρού μπουκαλιού. Σκέφτηκε πόσο νόστιμες θα έκανε τις λαχανίδες που επί μήνες έτρωγε αυτός και η οικογένειά του. Πόσο καλό θα έκανε στο παιδιά του λίγο λάδι που τους έχει ξεραθεί ο οισοφάγος από τη μπομπότα! Την ίδια όμως στιγμή σκέφτηκε με τρόμο την αντίδραση του ιταλού αξιωματικού αν δεν έκανε αυτό που τον είχε προστάξει μέσω του νεωκόρου, μιας και τους υπόλοιπους κρίκους αυτής της αλυσίδας τους αγνοούσε! Το ίδιο απόγευμα το ρολόι χτύπησε και πάλι μετά από πολύ καιρό, έξι φορές. Στην αρχή οι νησιώτες νόμισαν πως κάποιος είχε πεθάνει και σταυροκοπήθηκαν λέγοντας «ζωή σε λόγου μας». Αργότερα όμως, έμαθαν από το παπά της εκκλησίας, που τους μάζεψε για τον εσπερινό, ότι ο καλός ιταλός αξιωματικός είχε προσφέρει παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο για να βάλει σε λειτουργία το ρολόι τους και πως γι' αυτό και μόνο θα έπρεπε να αισθάνονται μεγάλη ευγνωμοσύνη που ο Κύριος, αν και περνάνε δύσκολες στιγμές στη μέση ενός φριχτού πολέμου τους έστειλε αυτό το μεγαλόψυχο Ιταλό.
Φυσικά το ρολόι στη κεντρική πλατεία του νησιού σταμάτησε να δουλεύει μετά από μία εβδομάδα και ο ιταλός αξιωματικός έστησε στο τοίχο του καμπαναριού τον έλληνα συντηρητή και τον εκτέλεσε ένα πρωί, παρουσία του δημάρχου, του ταμία, του παπά του νεωκόρου και των υπολοίπων κατοίκων του νησιού για παραδειγματισμό!!!!!!!
Αν και στην Ελλάδα σήμερα δεν υπάρχει κατοχή, ούτε ξένοι κατακτητές, εμείς ακόμη συνεχίζουμε να στερούμε το «λάδι» από τα γρανάζια της μηχανής μας. Από το δήμαρχο στο ταμία και από το παπά στο νεωκόρο χάνεται ο πλούτος που έρχεται από την Ε.Ε. για να υποστηρίξει την οικονομία μας και στο τέλος το θύμα είναι ο συντηρητής του ρολογιού... δηλαδή, εμείς!!!

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

Κηδεύτηκαν τα μεγάλα ψέμματα της μεταπολίτευσης

Σε σχόλιά του ο έγκριτος δημοσιογράφος Γιώργος Τράγκας τονίζει για την πτώχευση-χρεωκοπία του ελληνικού πολιτικού συστήματος στο Tragas Net.

<<Ελπίζω οι απανταχού σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, σοσιαλμανείς, σοσιαλ-grand marnier, σοσιαλ-drubui, να κατάλαβαν ότι το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή, το περίφημο και ιστορικό Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, ήταν πάντα ένα ενθνικοσιαλιστικό κόμμα, με ένα DNA με χρωμοσώματα από τον «περονισμό» και μεταλλαγμένα στοιχεία «τζαμαχιρίας», μιξαρισμένης με ευρωπαϊκό άρωμα και αμερικάνικο ταμπάκο από τις πιο άγριες περιοχές του φαρ ουέστ! Έχω την αίσθηση ότι όλοι κατάλαβαν πως από το «ζιβάγκο», την πλούσια γενειάδα, τον Τσε Γκεβάρα, τον Βελουχιώτη, τους «Αμερικανούς φονιάδες των λαών» και το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», έχουμε περάσει στις άκαμπτες θέσεις, στον πύρινο λόγο ενός ιεροκήρυκα του Μιντγουέστ και στον πατριωτισμό των πεζοναυτών, που έπεφταν στα ξέφωτα του Βιετνάμ και στην καυτή έρημο του Κόλπου των πετρελαίων.
Είμαι πολύ υπερήφανος, ως παλαιός κεντροδεξιός-δεξιός, που, επιτέλους, επαληθεύονται όσα έλεγα επί τριάντα χρόνια για τους σοσιαλιστές, που μας προέκυψαν την 3η του Σεπτέμβρη σ’ αυτή την πολύπαθη και πολυταραγμένη περιοχή. Παιδιά τζιμάνια, με αντιστασιακό παρελθόν στη Γερμανία και στις καμπάνες του Σαν Ζερμέν, με επενδύσεις στο Τορόντο, με εμπορικά στο Σικάγο και, μιλώντας πάντα για τα δίκαια του λαού, τις ευκαιρίες του χρηματιστηρίου και κάνοντας always παρέα με τα super lamogia της Goldman Shacks, της JBMorgan και της Σοσιαλ-ληστρικής Διεθνούς.
Επιτέλους, έπεσαν οι μάσκες. Αν είναι δυνατόν, αστοί άνθρωποι, θαμώνες της Μεγάλης Βρετανίας (όπως εγώ) που θέλουν να πίνουν το ουίσκι τους 11 το πρωί (όπως εγώ το καπουτσίνο μου), να υποχρεώνονται επί σειρά ετών να λένε του κόσμου τα ψέματα και τις απύθμενες μ….ίες περί δήθεν αγώνων για το λαό, τους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους πεινασμένους, τα υπερήφανα νιάτα, τα τιμημένα γηρατειά και το καλάθι της νοικοκυράς.
Ο παππούς του σημερινού πρωθυπουργού, μέγας ρήτορας και ακόμη πιο μεγάλος αντικομουνιστής, φαντάζει σήμερα κεντροαριστερός μπροστά στην πολιτική της σημερινής κυβέρνησης. Ο αείμνηστος Ανδρέας, που έμεινε και στην ΕΟΚ και στο ΝΑΤΟ και στο ίδιο… συνδικάτο, φαντάζει, τουλάχιστον, παλαιοτροτσκιστής. Ακόμη και ο δοσίλογος των Ιμίων, ο περίφημος Κολωνακιώτης σοσιαλιστής Σημίτης, που κατέστρεψε την εθνική οικονομία με τα σκάνδαλα και τις απάτες του, μάλλον φαντάζει φιλολαϊκός μπροστά σ’ αυτά που γίνονται.
Αισθάνομαι βαθύτατη ικανοποίηση για τον πλήρη ενταφιασμό του ψεύδους, της πολύχρονης παραπλάνησης του ελληνικού λαού, της εξαπάτησης των πάντων, με φοβερά συνθήματα, όπως «εδώ και τώρα αλλαγή», «μεταρρύθμιση», «η Ελλάδα με τα ισχυρά πόδια», «η επανίδρυση του κράτους», «ταπεινά και σεμνά», «τα σεραφείμ και χερουβίμ». Ο Γιώργος τα έθαψε όλα μαζί με το ΠΑΣΟΚ και με απόλυτη ειλικρίνεια, αλλά και τόλμη και παρρησία αποκάλυψε το πραγματικό πολιτικό προφίλ του Κινήματος. Μπορεί ο καθένας να τον κατηγορήσει για οτιδήποτε. Για ένα πράγμα, όμως, πρέπει να τον επαινέσουμε. Έθαψε οριστικά εκείνο το σύνθημα το ψεύτικο, το απατηλό, που φώναζαν χιλιάδες κλαδικοκλάδικα, κραδαίνοντας πλαστικές σημαίες σε όλες τις συγκεντρώσεις του πατέρα του: «η Ελλάδα, ανήκει στους Έλληνες». Τουλάχιστον, σ’ αυτό το σημείο, ο Γιώργος είναι απόλυτα ειλικρινής: Η Ελλάδα ανήκει στους διεθνείς τοκογλύφους και η κυβέρνησή της, για να μην κλείσει το μαγαζί, διαχειρίζεται τα συμφέροντά τους και ακολουθεί τις οδηγίες τους. Άλλωστε, στη Βουλή, αποδείχθηκε ότι ψήφισαν κότες λυράτες…>>

Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

Η Χρεωκοπία της Ελληνικής Δημοκρατίας

Και φθάσαμε λοιπόν, στην ψήφιση αυτου του 'περιβόητου' νομοσχεδίου, που θέτει νέες βάσεις και όρους στην κοινωνική ζωή αυτού του πολύπαθου τόπου. Δεν θα σχολιάσω άν είναι σωστό ή λάθος το παρόν νομοσχέδιο, άν μας το επέβαλαν ή το φτιάξαμε από μόνοι μας, τι έφταιξε και στήθηκε ο ελληνικός λαός στο εκτελεστικό απόσπασμα του διεθνούς κερδοσκοπισμού. Απλά θέλω να σχολιάσω, τις ενέργειες όλων εκείνων που 'παίζουν' με την υπομονή και τη ζωή του μέσου έλληνα.

  • Τα τελευταία 36 χρόνια, από το 1974 μέχρι και σήμερα, ενναλλάχθηκαν στην ηγεσία αυτού του τόπου, κυβερνήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων, άρα οι επιλογές στην οικονομική πορεία του τόπου, είναι δικές τους, με τα ίδια πρόσωπα συνήθως να κατέχουν τους πρωθυπουργικούς και υπουργικούς θώκους, και ταμπουρωμένοι πίσω απ' τους τίτλους και τα ηγετικά γραφεία να αποφασίζουν για 'ζωή και θάνατο'.

  • Βγαίνουν κατά καιρούς, διάφορα 'γκάλοπ' που φέρνουν, διάφορα πρόσωπα άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο κατάλληλα για να αποφασίσουν για την πορεία αυτού του τόπου. Μήπως πρέπει να σταματήσει αυτός ο άκρατος 'γκαιμπελισμός' - άσχετα από ποιά κέντρα προέρχεται - εις βάρος των απλών ελλήνων, οι οποίοι δεν έφταιξαν σε τίποτα για την κατάντια της ελληνικής οικονομίας, ακόμα αν το καλοσκεφθείς, ούτε και για το πελατιακό κράτος που δημιούργησαν οι ίδιοι οι σωτήρες μας και τώρα θέλουν να το καταλύσουν.

  • Απ' τη μια λοιπόν ο κ. Σαμαράς και απ' την άλλη ο κ. Παπανδρέου, εκπρόσωποι πλέον των δύο συντεχνιών (γιατί περί συντεχνιών πρόκειται και όχι για πολιτικά κόμματα με καθαρές ιδεολογικές κατευθύνσεις), κατηγορούν ο ένας τον άλλο για τα λάθη δεκαετιών των κυβερνήσεων των κομμάτων που εκπροσωπούν, με θεατές τον απλό λαό, που όταν αντιδρά, είτε βίαια, είτε με απλές διαμαρτυρίες πάντα αυτός φταίει και δέχεται τα πυρά από όλες τις κατευθύνσεις. Και καλά ο κ. Σαμαράς, βρίσκεται εκτός κυβέρνησης, ήταν όμως μέλος μιάς κυβέρνησης η οποία φοβήθηκε να πραγματοποιήσει τις διαρθρωτικές αλλαγές στις οποίες έπρεπε να προχωρήσει έγκαιρα, φοβούμενη το κοινωνικό και πολιτικό κόστος. Ο κ. Παπανδρέου όμως, στον οποίο ο ελληνικός λαός, στήριξε όλες τις ελπίδες του στις 3/10/2009, πώς λειτουργεί έτσι; Ξεκίνησε πρίν τις εκλογές με ψέμματα, σωστά με ψέμματα, διότι ήταν πλήρως ενημερωμένος απ' τον διοικητή της Τ.Ε. κ. Προβόπουλο, για την πραγματική κατάσταση της χώρας, και μοίραζε ψεύτικες ελπίδες απλά και μόνο για να καταλάβει την εξουσία, και αφού άφησε την ελληνική οικονομία η οποία έπνεε τα λήσθια, να διαλυθεί εξ ολοκλήρου, τώρα με μέτρα που θα ζήλευαν και οι ναζί της κατοχής, παρουσιάζεται ως σωτήρας, ενός έθνους που στήριξε σ'αυτόν όλες του τις ελπίδες.

  • Και άς μιλήσουμε για την 'καραμέλα' της εποχής. Ο κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ. Δηλαδή, ο πρωθυπουργός της χώρας, μέσα σε λίγους μήνες απ' την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας, δεν υπολογίζει τον λαό, και αθετεί τους λόγους για τον οποίο τον ψήφισε. Ήθελε λοιπόν, απλά, να γίνει κι αυτός πρωθυπουργός. 
Αυτή τη στιγμή, για μια ακόμα φορά ο ελληνικός λαός γίνεται θεατής μιας βεβαιωμένης χρεωκοπίας, όχι πλέον, της οικονομικής χρεωκοπίας του ελληνικού κράτους, αλλά της χρεωκοπίας της πολιτικής ζωής του τόπου, και κατ' επέκταση των πολιτικών ιδεών, στις οποίες βασίστηκε η δημοκρατία στην Ελλάδα.

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

Ο Υφυπουργός Οικονομικών, τομέας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας κ. Μάρκος Μπόλαρης, σε παρέμβασή του μεταξύ άλλων τονίζει: << Η δημοσιονομική - και όχι μόνο - κρίση που βιώνει η χώρα, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για ανάληψη πρωτοβουλίας και άμμεσων συγκεκριμένων δράσεων σχετικά με την ίδια την παραγωγική δομή της Ελλάδας, τις κατευθύνσεις της και τα όριά της. Τώρα είναι ανάγκη για την ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της χώρας. Με όρους μέλλοντος, προοπτικής και βιωσιμότητας, να δούμε, τι, πως ποιός, και προς ποιά κατεύθυνση παράγει στον τόπο αυτό. Να αξιοποιήσουμε την περιουσία μας : τους πολίτες, το φυσικό περιβάλλον, τον πολιτισμό μας. Μπορούμε να υπερβούμε την κρίση, αρκεί να δούμε και να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία.>> 
Ίσως ο κ. υφυπουργός ζεί και ενεργεί σε άλλο κράτος. Σε κράτος το οποίο δεν είναι βυθισμένο στην ύφεση. Σε κράτος στο οποίο η κυβέρνησή του και οι συν αυτό, δεν το παρέλησαν για πολλά πολλά χρόνια, καταβαραθρόνοντας τη ραχοκοκκαλιά της ελληνικής οικονομίας, με την διάλυση στην κυριολεξία της 'μεσαίας τάξης', και οδηγώντας στο κλείσιμο χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, εκείνων δηλαδή των επιχειρήσεων που στήριξαν για δεκαετίες την ελληνική οικονομία. Ίσως, δεν κατέφευγε σ'αυτές τις δηλώσεις, αν είχαν προηγηθεί οι επισημάνσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησής του, κ. Θεόδωρου Πάγκαλου, οι οποίες και χαρακτήριζαν το ΠΑΣΟΚ ως αστικό κόμμα, και όχι σοσιαλιστικό, που οι ενέργειές του όχι μόνον κοινωνικό χαρακτήρα δεν έχουν, αλλά έχουν τέτοιες κοινωνικές προεκτάσεις, οι οποίες συγκλόνησαν και συγκλονίζουν συθέμελα, τις οικονομικές σταθερές της ελληνικής οικογένειας, και κατ'επέκταση της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα.

ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ. ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΝΑ ΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΕ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ!!!

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Η Ελληνική κρίση μέσα στον Δαιδαλισμό του Διεθνούς Κερδοσκοπισμού

Στο παρόν άρθρο, σας παρουσιάζω μια ενδελεχή ανάλυση από τον κ. Παναγιώτου, οικονομολόγο της 3fTrade ο οποίος προσπαθεί κατ' αρχάς να μας μυήσει στον τρόπο που χειρίζονται και κατευθύνουν κατά συνέπεια, την παγκόσμια οικονομία, οι παγκόσμιοι (και ειδικά των ΗΠΑ γιατί εκεί κατοικοεδρεύουν) χρηματοπιστωτικοί κολοσσοί. Στη συνέχεια, και αφού μας έχει πλέον αναλύσει με πολύ εύσχημο τρόπο τις αλλοπρόσαλες ενέργειες των 'μεγάλων' οικονομικών συμβούλων της ελληνικής κυβέρνησης και κατ' επέκταση της κυβέρνησης ολόκληρης, μας αποδεικνύει για μια ακόμα φορά, (εμμέσως πλήν σαφώς) πως οι υπουργοί των εκάστοτε κυβερνήσεών μας, ούτε όραμα είχαν, ούτε όραμα έχουν, αλλά είναι δέσμιοι κι αυτοί του πανίσχυρου κερδοσκοπικού συστήματος μέσα στο οποίο κολύμπησαν και κολυμπούν, είτε ηθελημένα είτε άθελά τους, επιδεικνύοντας και αποδεικνύοντας την ανικανότητά τους για την διακυβέρνηση αυτής της χώρας. Άραγε πόσο κατώτερους των περιστάσεων μπορεί να τους χαρακτηρίσει κανείς;
Ο Μενέλαος Γκίβαλος αν.καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε άρθρο του στα "Επίκαιρα" αναφέρει μεταξύ άλλων, < Πρόκειται για μια σύγχρονη «οικονομική δικτατορία» που καταλύει Συντάγματα, Κοινοβούλια, κοινωνικά, ατομικά και πολιτικά δικαιώματα… Και στο «θέατρο των σκιών» οι θλιβερές φιγούρες που υποδύονται την Εκτελεστική Εξουσία δεν φέρνουν καν το γέλιο… Αλλά την πίκρα, την απογοήτευση και την οργή για το κατάντημα στο οποίο οδηγήθηκε από τους πολιτικούς της ταγούς η χώρα… >

Στο διεθνές τραπεζοκεντρικό οικονομικό σύστημα, τα κράτη, μάλλον, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να μάθουν καλά τη διάκριση μεταξύ χρηματιστηριακής και πραγματικής οικονομίας αλλά και τους πολύπλοκους τρόπους που αυτές οι δύο συνδέονται μεταξύ τους. Η Ελλάδα προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε αυτό το διφυές σύστημα από ιδρύσεως του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, το 1821 και το πετυχαίνει άλλοτε με μεγαλύτερη και άλλοτε με μικρότερη επιτυχία. Το μυστικό έγκειται στην αναγνώριση και την κατανόηση των αδυναμιών του συστήματος ώστε να μπορέσει να γίνει όσο το δυνατόν σωστότερη εκμετάλλευση τους αλλά και στη συνειδητοποίηση της εγγενούς αδυναμίας των κρατών, τουλάχιστον των περισσότερων εξ αυτών, να κινηθούν εναντίον του είτε να προσπαθήσουν να το παρακάμψουν. Όσο περισσότερο πλησιάζουμε στο σήμερα τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάπτυξη της χρηματιστηριακής οικονομίας και η επιρροή της στην πραγματική οικονομία. Και όπως και στην μία έτσι και στην άλλη, υπάρχουν μονοπώλια, ολιγοπώλια και καρτέλ, δηλαδή συσσωματώσεις δυνάμεων που προσπαθούν, πάση θυσία, να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους.
Goldman Sachs – Loyd Blankfein - Ελλάδα
Μία από τις ναυαρχίδες του διεθνούς τραπεζοκεντρικού συστήματος είναι η Goldman Sachs, εταιρία η οποία αποτελεί σύμβουλο πολλών κρατών ως προς το πώς θα κινηθούν μέσα στη χρηματιστηριακή οικονομία, με έναν από τους πελάτες της να είναι και η Ελλάδα. Ο Διοικητής της Goldman, Loyn Blankfein, είναι στενός φίλος του νυν διοικητή της FED Ben Bernanke, ο οποίος υπήρξε μέντορας και επιβλέποντας καθηγητής στη διδακτορική του διατριβή στο Harvard ενώ και οι δύο είναι μέλη της λέσχης Bilderberg. Η δήλωση του σε συνέντευξη του το 2010 πως όταν κερδοσκοπεί ‘επιτελεί το έργο του Θεού’ προκάλεσε ποικίλα σχόλια στα μεγαλύτερα διεθνή ΜΜΕ.
Το 2000 η Ελλάδα με τη βοήθεια της Goldman, συμφώνησε σε ένα πρόγραμμα χρηματιστηριακής δανειοδότησης (‘Αριάδνη’), το οποίο ανανεώθηκε με νέους όρους το 2001 και κατέληξε σε ένα δεύτερο πρόγραμμα (‘Αίολος’) που εξασφάλιζε χρήματα για την χώρα με αντάλλαγμα την παραχώρηση δικαιωμάτων από τη χρήση αεροδρομίων και τυχερών παιχνιδιών. Η φύση του χρηματιστηριακού αυτού προϊόντος δανεισμού ήταν τέτοια, που παρουσίαζε το δανεισμό ως πώληση κάνοντας εφικτή την αποφυγή του συνυπολογισμού του δανείου στα κρατικά έξοδα και επιτρέποντας την εμφάνιση μικρότερου κρατικού ελλείμματος από το πραγματικό. Αυτό έδωσε τη δυνατότητα στη χώρα να παρακάμψει το βασικό κριτήριο του Μάαστριχ για μέγιστο ποσοστό ελλείμματος στο 3% του ΑΕΠ, επιτρέποντας, έτσι, την είσοδο της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ (παρά το γεγονός ότι δεν πληρούνταν το δεύτερο κριτήριο ένταξης που έθετε το 60% ως όριο χρέους ως προς ποσοστό του ΑΕΠ αφού αυτό ξεπερνούσε το 100% στην περίπτωση της Ελλάδας). Παρόμοια προϊόντα χρησιμοποίησε και η Ιταλία και πιθανόν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η συμφωνία Ελλάδας – Goldman ήταν νόμιμη όταν συνήφθη αλλά ένας ευρωπαϊκός νόμος που ψηφίστηκε το 2004 την έκανε, στην πορεία, εν δυνάμει παράνομη με βάση το Κοινοτικό Δίκαιο. Το 2005 η Goldman πούλησε αυτό το χρηματιστηριακό προϊόν στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας η οποία το κράτησε μέχρι το 2008 όταν η διεθνής κρίση οδήγησε στην κατακόρυφη μείωση της ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα, κάνοντας την ΕΤΕ να αναζητήσει τρόπο να το χρησιμοποιήσει ως ενέχυρο προκειμένου να δανειστεί από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Με τη βοήθεια της Goldman ιδρύθηκε μία εταιρία (‘Τίτλος’) στην οποία μεταφέρθηκε το προϊόν και η ΕΤΕ εξασφάλισε τα ομόλογα που εξέδωσε η Τίτλος, τα οποία και παραχώρησε στην ΕΚΤ αντλώντας σε αντάλλαγμα δανειακά κεφάλαια.
Το ναυάγιο της πρότασης για νέα συμφωνία
Στα μέσα του Οκτωβρίου του 2009 η Goldman πρότεινε στην Ελλάδα τη χρήση ενός νέου χρηματιστηριακού προϊόντος το οποίο θα διευκόλυνε, σε σημαντικό βαθμό, την κάλυψη των τεράστιων δανειακών της αναγκών για το υπόλοιπο του 2009 και για το 2010, δεδομένου ότι στο διάστημα αυτό έληγαν παλαιότερα ομόλογα πολύ μεγάλης αξίας. Ωστόσο η πρόταση Goldman δε βρήκε θερμή ανταπόκριση από την ελληνική πλευρά (πληροφορίες από αξιόπιστη ελληνική πηγή). Λίγες ημέρες αργότερα η εταιρία πιστοληπτικής αξιολόγησης Fitch, υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας σε Α- από Α, σπρώχνοντας την στα όρια της εξόδου της από την ‘Α εθνική’ κατηγορία πιστοληπτικής βαθμολογίας. Παράλληλα, στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης καταγράφηκαν μαζικές πωλήσεις της μετοχής της ΕΤΕ οι οποίες μεταφέρθηκαν και στο ΧΑ, οδηγώντας το σε σημαντική πτώση ενώ ταυτόχρονα αυξήθηκαν οι τιμές των ελληνικών CDS, μειώθηκαν οι τιμές των ελληνικών ομολόγων και αυξήθηκε το επιτόκιο και κατά συνέπεια το κόστος δανεισμού της Ελλάδας.
Στις πρώτες ημέρες του Νοεμβρίου μία αποστολή της Goldman έφτασε στην Αθήνα με σκοπό να μεταπείσει την ελληνική πλευρά και να κλείσει τη νέα συμφωνία χρηματιστηριακού δανεισμού, στην οποία περιλαμβάνονταν πρόταση για λήψη κεφαλαίων από την Τράπεζα της Κίνας με αντάλλαγμα μερίδιο στην ΕΤΕ αλλά και τον ΟΣΕ (πληροφορίες από Financial Times και Der Spiegel και από αξιόπιστες πηγές σε Ελλάδα και εξωτερικό). Όσο οι διαπραγματεύσεις ήταν σε εξέλιξη η τιμή της ΕΤΕ στη Νέα Υόρκη άρχισε να αυξάνεται προκαλώντας άνοδο και στο ελληνικό χρηματιστήριο. Ταυτόχρονα σταμάτησε και η πίεση στην αγορά ομολόγων και CDS. Οι διαπραγματεύσεις δεν κατέληξαν σε συμφωνία με την ελληνική πλευρά να απορρίπτει την πρόταση Goldman οριστικά.
Το μεγάλο στοίχημα της πτώχευσης - Χρηματιστηριακός / χρηματοπιστωτικός πόλεμος εναντίον της Ελλάδας 
Την επομένη, σχεδόν, της απόρριψης της συμφωνίας καταγράφηκαν αθρόες πωλήσεις μετοχών της ΕΤΕ στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης αλλά και μετοχών της ALPHA, της Eurobank και τελικά συνολικά του τραπεζικού κλάδου του ΧΑ, ενώ οι τιμές των CDS απογειώθηκαν, οι τιμές των ελληνικών ομολόγων βούλιαξαν και τα επιτόκια δανεισμού πήραν την ανιούσα οδηγώντας την Ελλάδα όλο και πιο κοντά στην αδυναμία αναχρηματοδότησης του χρέους της.
Στις 12 Δεκεμβρίου η Fitch προχώρησε σε νέα υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας βαθμολογώντας την με BBB+ και οδηγώντας την έτσι εκτός Α εθνικής κατηγορίας στην αγορά ομολόγων, ενώ το χτύπημα έγινε ακόμη πιο σημαντικό καθώς η Fitch δήλωσε πως επόμενες υποβαθμίσεις ήταν πιθανές. Στο χορό των υποβαθμίσεων μπήκαν οι άλλοι δύο γίγαντες πιστοληπτικής αξιολόγησης, S&P και Moody’s, υποβαθμίζοντας την Ελλάδα μέσα στο Δεκέμβριο και προκαλώντας έτσι ένα γενικό ξεπούλημα των κρατικών ομολόγων της και πυροδοτώντας την απογείωση του κόστους δανεισμού της.
Ακολούθησε νέα υποβάθμιση της Ελλάδας, τον Απρίλιο του 2010, σε BBB- από τη Fitch, η οποία σήμανε και τυπικά τη χρηματοπιστωτική πτώχευση της χώρας προκαλώντας ένα νέο, βάναυσο, γύρο πωλήσεων των ελληνικών ομολόγων από επενδυτικά ταμεία σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά και την κλιμάκωση του κερδοσκοπικού παιχνιδιού εις βάρος της.
Neuberger Berman – Goldman - XA – αγορά CDS – αγορά ομολόγων
Μία από τις πρώτες εταιρίες που ξεπούλησαν την ΕΤΕ στο τελευταίο τρίμηνο του 2009 ήταν Neuberger Berman, (συμφερόντων Rothschild), η οποία πούλησε 1,7 εκ μετοχές από τον Οκτώβριο μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του έτους.
Στο ίδιο διάστημα του 2009 αλλά και κατά τη διάρκεια του 1ου τριμήνου του 2010, η Goldman, επένδυε στο ενδεχόμενο πτώχευσης της Ελλάδας τόσο μέσω της αγοράς ομολόγων όσο και μέσω της αγοράς CDS (πληροφορίες από διεθνή και γαλλικό τύπο και από συνέντευξη γάλλου τραπεζίτη στον κλάδο επενδύσεων).
Σύμφωνα με στοιχεία για την αγορά CDS σε πολλές περιπτώσεις το 75% του όγκου συναλλαγών σε αυτά, στο κρίσιμο διάστημα Οκτωβρίου 2009 – Απριλίου 2010, γινόταν μέσω 6 μεγάλων παικτών με τον μεγαλύτερο αυτών να είναι η Goldman Sacks.
Οι 2 μεγαλύτεροι διεθνείς επενδυτές στο ΧΑ – οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης – Goldman
Black Rock
Κύρια μέτοχος στην Goldman είναι η Black Rock, επενδυτική εταιρία του ομίλου Blackstone, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της οποίας μέχρι τις 14 Ιουλίου 2008 ήταν ο Lord Nathaniel Charles Jacob Rothschild ο οποίος παραιτήθηκε αφήνοντας ως διευθύνοντα σύμβουλο στην εταιρία τον Randall Rothschild. Με υπό διαχείριση κεφάλαια που αγγίζουν τα 3,5 τρις δολάρια και με το ύψος του χαρτοφυλακίου για το οποίο παρέχει επενδυτικές συμβουλές να ξεπερνά τα 9 τρις δολάρια, πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες, (αν όχι τη μεγαλύτερη) διεθνείς επενδυτικές εταιρίες.
Η Black Rock τυχαίνει να είναι και ο 2ος μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο ΧΑ με θέσεις στην Τράπεζα της Ελλάδας, στην ΕΤΕ, την EFG Eurobank Ergasias και την Εμπορική.
Τυχαίνει, επίσης, να είναι βασικός μέτοχος στους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s και S&P. Ακόμη, αξιωματούχοι της κατείχαν υψηλά αξιώματα ή ήταν συνδεδεμένοι με τους τρεις βασικούς οίκους αξιολόγησης με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Richard H. Jenrette, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Blackstone (μητρικής της Black Rock) και πρώην διευθυντής της The McGraw-Hill Companies, μητρικής του οίκου Standard & Poor's.
Έτσι, η Black Rock είναι παράλληλα:
  •  ο δεύτερος μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο ΧΑ,

  • ο βασικός μέτοχος στη Goldman Sachs,

  • ο βασικός μέτοχος στους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s και S&P.
Norges Bank Investment
Πρόκειται για επενδυτικό σχήμα της Κεντρικής Τράπεζας της Νορβηγίας, το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο και ο μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής στο ΧΑ με θέσεις σε 41 ελληνικές εταιρίες μεταξύ των οποίων η Πειραιώς, η Alpha, η ΔΕΗ και η EFG Eurobank Ergasias, ενώ είναι από τους μεγαλύτερους μετόχους της ΕΤΕ. Επενδυτικός σύμβουλος της εταιρίας είναι η La Compagnie Benjamin De Rothschild S.A. Το επενδυτικό αυτό σχήμα της Norges είναι από τα πλέον αμφιλεγόμενα καθώς έχει επενδύσεις, μεταξύ άλλων, σε εταιρίες όπλων, πυρηνικών κλπ. Πρόσφατα και μετά από σκάνδαλο εξαιρέθηκαν από το χαρτοφυλάκιο του μερικές εταιρίες, κυρίως τσιγάρων, ωστόσο παρέμειναν πολλές που το διατηρούν στην κατηγορία των αμφιλεγόμενων κεφαλαίων.
Η Norges Bank Investment τυχαίνει να είναι παράλληλα:

  • ο μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής του ΧΑ,

  • ο σημαντικότερος μέτοχος της Goldman,

  • ο μεγαλομέτοχος της εταιρίας πιστοληπτικής αξιολόγησης Fitch.
Fidelity
H Fidelity είναι ένας από τους μεγαλύτερους (αν όχι ο μεγαλύτερος) μέτοχος της εταιρίας πιστοληπτικής αξιολόγησης Moody’s. Ο Bill Rothschild είναι ο senior vice president της Fidelity.
Αποφάσεις των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης &  εσωτερική πληροφόρηση
Έτσι οι νο1 και νο2 διεθνείς επενδυτές στο ΧΑ τυχαίνει να είναι παράλληλα και μεγαλομέτοχοι στη Goldman αλλά και μεγαλομέτοχοι στους 3 βασικούς οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης, ενώ έχουν ισχυρούς δεσμούς με την τραπεζική δυναστεία Rothschild. Επιπλέον, ένας από τους μεγαλύτερους μετόχους της Moody’s, η εταιρία Fidelity, έχει στον τιμόνι της ένα μέλος της οικογένειας Rothschild.
Από τα παραπάνω συνεπάγεται πως οι Goldman, Black Rock, Norges και Rothschild είναι πολύ πιθανό να είχαν τη δυνατότητα να γνωρίζουν για τις υποβαθμίσεις της Ελλάδας πριν αυτές δημοσιευτούν και μπορούσαν, έτσι, να εκμεταλλευτούν αυτή την εσωτερική πληροφόρηση κερδοσκοπώντας στο ΧΑ και στην αγορά CDS και ομολόγων. Αν κάτι τέτοιο συνέβη, που είναι πολύ πιθανό, τότε πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στη χρηματιστηριακή ιστορία.
Ακόμη, οι παραπάνω δεσμοί δίνουν στην πρόταση της Goldman στην Ελλάδα μία άλλη διάσταση, καθώς φαίνεται η Goldman να είχε τη δυνατότητα να προσφέρει ένα ολοκληρωμένο ‘πακέτο’ προστασίας της χώρας από την κρίση, με τη δύναμη να στηρίξει το χρηματιστήριο και την αγορά ομολόγων, να επηρεάσει τις βαθμολογίες των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης αλλά και να καλύψει τις δανειακές ανάγκες της χώρας. Με τον ίδιο τρόπο, ωστόσο, φαίνεται να είχε και τη δύναμη να προκαλέσει μία πανίσχυρη χρηματιστηριακή / χρηματοπιστωτική επίθεση εναντίον της Ελλάδας, η οποία και κατέληξε στη χρηματοπιστωτική της πτώχευση με τις συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε.
Είναι, επίσης, ενδιαφέρον, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει στραφεί εναντίον των εταιριών πιστοληπτικής αξιολόγησης επιδιώκοντας τη δημιουργία ενός αντίστοιχου ευρωπαϊκού οργανισμού, θεωρώντας πως η αξιοπιστία τους έχει βλαφθεί ανεπανόρθωτα τα τελευταία χρόνια, ενώ την ίδια στιγμή στις ΗΠΑ, οι εταιρίες κατηγορούνται για το ρόλο τους στην κρίση της αγοράς κατοικίας που οδήγησε στην κατάρρευση της αλλά και στη δημιουργία της διεθνούς τραπεζικής κρίσης, καθώς μέχρι τελευταία στιγμή βαθμολογούσαν τα τοξικά ομόλογα με άριστη τιμή επιτρέποντας σε εταιρίες όπως η Goldman να πουλήσουν εκατοντάδες χιλιάδες από αυτά σε ανυποψίαστους επενδυτές κερδίζοντας δισεκατομμύρια δολάρια.
Ακόμη οι εταιρίες πιστοληπτικής αξιολόγησης ταλανίζονται από μία σειρά σκανδάλων και κατηγοριών, οι οποίες ξεκινούν από εσκεμμένες παραλείψεις δημοσίευσης κρίσιμων για το κοινό πληροφοριών για διάφορες εταιρίες και φτάνουν μέχρι της κατηγορίες για εκβιασμό. Τέλος, το Μάιο του 2010 οι εταιρίες ελέγχονται από την χρηματιστηριακή επιτροπή ελέγχου των ΗΠΑ ως προς το ρόλο τους στην κρίση ενώ ένα νέο σκάνδαλο είναι εν τη γενέσει του, το οποίο έχει να κάνει με την ευνοϊκή αξιολόγηση δήμων και πολιτειών των ΗΠΑ που στην πραγματικότητα βρίσκονται στα όρια της πτώχευσης.
Την ίδια στιγμή ένα νέο σκάνδαλο που συνδέει την Goldman με τον Paulson (ένας από τους 4 βασικούς υπόπτους για την επίθεση στο ευρώ, σύμφωνα με το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ) έχει οδηγήσει την εταιρία στο εδώλιο του κατηγορουμένου στις ΗΠΑ, φανερώνοντας σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί αυτή και οι συνεργάτες της προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους.