Κ᾿ εγώ αποκρίθηκα: «Ας περάσω κι ας πεθάνω!
Πλάστης κ᾿ εγώ μ ᾿ολο το νου και μ᾿ ολη την καρδιά μου
λάκκος κι ας φάη το πλάσμα μου, από τ᾿ αθάνατα όλα
μπορεί ν᾿ αξίζει πιο πολύ το γοργοπέρασμά μου»
Κωστής Παλαμάς, Η ασάλευτη ζωή
Το παρόν άρθρο εγράφη από τον συγγραφέα Ευάγγελο Χ. Χανιώτη και δημοσιεύθηκε στον 'Ελεύθερο Κόσμο', όπως επίσης και αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Ε.Κ. με τον τίτλο 'Εκάς οι Βέβηλοι'.
Πλάστης κ᾿ εγώ μ ᾿ολο το νου και μ᾿ ολη την καρδιά μου
λάκκος κι ας φάη το πλάσμα μου, από τ᾿ αθάνατα όλα
μπορεί ν᾿ αξίζει πιο πολύ το γοργοπέρασμά μου»
Κωστής Παλαμάς, Η ασάλευτη ζωή
Το παρόν άρθρο εγράφη από τον συγγραφέα Ευάγγελο Χ. Χανιώτη και δημοσιεύθηκε στον 'Ελεύθερο Κόσμο', όπως επίσης και αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Ε.Κ. με τον τίτλο 'Εκάς οι Βέβηλοι'.
Ο Παλαμάς υπήρξε η ψύχη του Νέου Ελληνισμού. Υπήρξε η φωνή της ιστορικών του πεπρωμένων, η συνείδηση της ιστορικής του διαχρονίας. Μόλις πριν από δυο χρόνια συμπληρώθηκαν εκατόν πενήντα χρόνια από τη γέννηση του, και κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί του. Το σημερινό προτεκτοράτο, η μαριονέτα των διεθνών αγορών, δεν έχει καμία θέση για τον Παλαμά. Οι ιδέες και τα αισθητά πράγματα τα οποία εκφράζουν είναι δυο εντελώς αντίθετοι κόσμοι.
Απ' τη μια ο κόσμος του Παλαμά, ένας κόσμος μυθικός γεμάτος θρύλους, πεπρωμένα, ιδέες, κατάρες, αφορισμούς μα και οράματα. Ένας κόσμος που μίλησε στην ψυχή ενός σκλάβου έθνους και το οδήγησε στη μεγαλύτερη δόξα της σύγχρονης ιστορίας του, στις εσχατιές της Μικρασίας. Απ' την άλλη η πολυπολιτισμική, φιλελεύθερη, «σοσιαλιστική», δημοκρατική, «ανοιχτή», Ελλάδα. Ένα κρατικό μόρφωμα ντροπή στην αθώρητα αχανή ιστορία του Ελληνισμού. Μια ντροπή που έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα της τόσο στις σελίδες της ιστορίας, όσο κυρίως στην ψυχή των ανθρώπων. Όχι μόνον των Ελλήνων αλλά όλων των ανθρώπων. Όλα αυτά που πρέσβευε η σχεδόν μαγική έννοια «Ελλάς» έχουν γκρεμιστεί. Οι ιδέες, η ηρωική θεώρηση του βίου, η φυσική ύπαρξη του ανθρώπου και η μεταφυσική του κοινωνία με τον Θεό, η ανθρωποκεντρική και ταυτόχρονα θεοκεντρική αντίληψη της κοινωνικής δομής έπαψαν να πηγάζουν από την ελληνική σκέψη, από τον ελληνικό πολιτισμό, από το ελληνικό γίγνεσθαι.
Ο κόσμος βυθίζεται μέρα με τη μέρα σε ένα τρομακτικό πνευματικό σκοτάδι. Η Ελλάς δεν έχει πλέον να του πει τίποτα. Ίσως να είναι και ο ίδιος ο κόσμος τώρα πια ανίκανος να κατανοήσει την ελληνική κοσμοαντίληψη, η οποία στον μεταμοντέρνο κόσμο έχει καταστεί ένα αντικείμενο μουσειακού θαυμασμού και φιλολογικής μελέτης, πολύ μακριά από την ζώσα πραγματικότητα.
Απέναντι σ' όλα αυτά στάθηκε η φωνή και η πένα του Παλαμά. Μια έκφραση σκοτεινά μυστική και ταυτόχρονα λαμπερά φωτεινή. Μια γλώσσα που κατόρθωνε να καταριέται τον Έλληνα σαν γραικύλο και ταυτόχρονα να τον αποθεώνει ως αυτοκράτορα.