Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Η Monde αναρωτιέται: «Έχει θέση στην Ευρώπη η Ελλάδα;»

Η γαλλική εφημερίδα Μοnde σε άρθρο της και επιχειρώντας να εξετάσει την υπόθεση Ελλάδα όχι από την αποκλειστική της οικονομική χροιά αλλά από αυτή του προσανατολισμού μιας χώρας διερωτάται «εάν τελικά η Ελλάδα είναι χώρα της Ευρώπης», τουλάχιστον μιας Ευρώπης που ο συντάκτης της  Μοnde έχει στο μυαλό του.
Αν και το άρθρο ξεκινά με μια δήλωση του πρώην Γάλλου προέδρου Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν που είχε κάνει στις αρχές της δεκαετίας του ΄70 ότι «Δεν μπορούμε να κλείσουμε την πόρτα στον Πλάτωνα», θέλοντας να απεικονίσει με αυτόν το τρόπο την άμεση σχέση που έχει με τον αρχαίο πολιτισμό εντούτοις στη συνέχεια  παρατίθεται μια κυνική άποψη της  νεότερης  ελληνικής ιστορίας που ξεκινά με τη γένεση μιας μικρής αγροτικής χώρας, μιας χώρας που πέρασε πολέμους, διχασμούς, τη «Μεγάλη Ιδέα», την καταστροφή της Μικρός Ασίας, την πείνα της κατοχής, -παραβλέποντας βέβαια την αντίσταση στα βουνά της Αλβανίας κατά των μεραρχιών του Μουσολίνι ίσως γιατί οι Γάλλοι πολύ απλά δεν πρόβαλαν καμία ουσιαστική αντίσταση στις δυνάμεις του Άξονα- για να συνεχίσει μέχρι τη Μεταπολίτευση. 
Εκεί όμως που ο συντάκτης της Μοnde «κτυπάει διάνα» είναι στις αναφορές στο πελατειακό κράτος το οποίο δημιουργήθηκε και πάνω στο οποίο στηρίχθηκε το πολιτικό κατεστημένο.
«Μετά τη Μεταπολίτευση, ο ευρωπαϊκός δρόμος άνοιξε και πάλι» σημειώνουν ο αρθρογράφος, παραθέτοντας τις ισχυρές αντιρρήσεις αρκετών χωρών της τότε ΕΟΚ, αλλά και τη στήριξη του Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν στην είσοδο της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, το 1981.
Και μετά ήρθε το «μεγάλο πάρτι», ή αλλιώς η εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, τα πακέτα στήριξης από την Ευρώπη. «Ήταν η περίοδος που μπορούσε κανείς να δει σε κάθε ελληνικό χωριό ένα μαρμάρινο άγαλμα στους νεκρούς, όπως και ταμπέλες που ανέφεραν την κοινοτική συμμετοχή στη χρηματοδότηση» θυμάται ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Paris X-Nanterre, Γκι Μπιρζέλ.
Ήρθε και η εποχή μεγάλων μεταρρυθμίσεων, αλλά και μιας διφορούμενης εξωτερικής πολιτικής, λόγω και της γεωγραφικής θέσης της Ελλάδας. Η κοινή γνώμη, όπως αναφέρει η εφημερίδα, δεν ένιωσε ιδιαίτερα καλά με το βομβαρδισμό της Σερβίας το 1999 από το ΝΑΤΟ. «Ακόμα και σήμερα, η Αθήνα δεν αναγνωρίζει το Κόσσοβο και αρνείται στους γείτονες το όνομα “Μακεδονία"».
Και μετά ήρθε η διεύρυνση και η ευρωζώνη, για την οποία η εφημερίδα περιγράφει αναλυτικά τα ζητήματα που προέκυψαν με την είσοδο της Ελλάδας σε αυτήν.
«H Κομισιόν και η ΕΚΤ έδωσαν το πράσινο φως για την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωζώνη» θυμάται ο Ντιντιέ Ρέιντερς, υπουργός Οικονομικών του Βελγίου, σημειώνοντας την πολιτική σημασία που είχε η είσοδος και της Ελλάδας στο ενιαίο νόμισμα.
Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στον ιστορική ευθύνη που έπαιζε ή έπρεπε να παίζει η Ευρώπη στην προσπάθειά της να εντάξει στους κόλπους της και χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ. Επιπλέον εκφραζόταν η θέση ότι μια χώρα της οποίας το ΑΕΠ εκπροσωπεί μόλις το 2% με 3% του ΑΕΠ της ευρωζώνης δεν θα δημιουργούσε πρόβλημα...
Ήταν η εποχή της αισιοδοξίας, γράφει η εφημερίδα, η οποία συνεχίστηκε με αποκορύφωμα τον θρίαμβο στο Euro 2004 και την επιτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.
Και μετά, ήρθε η απόφαση του νέου υπουργού Οικονομικών Γιώργου Αλογοσκούφη να κάνει «απογραφή», η οποία άλλαξε εντελώς τα δημοσιονομικά δεδομένα. Όλα ξαφνικά τα νούμερα ήταν λάθος... «Όπως ο Δίας μεταμορφώθηκε σε ταύρο για να απαγάγει την Ευρώπη, έτσι και η Ελλάδα είχε πει ψέματα» γράφει η εφημερίδα.
Και μετά άρχισε ο κατήφορος με σημείο αφετηρίας την ακρωτηριασμένη Αφροδίτη της Μήλου στο εξώφυλλο γερμανικού περιοδικού...
Το κλίμα στην Ελλάδα έχει πλέον αλλάξει και η περίφημη τρόικα είναι για τη χώρα μια μετενσάρκωση του Ναζισμού. Η βία επανέκαμψε στους δρόμους της Αθήνας. «Οι εποχές που τα δεινά των Ελλήνων συγκινούσαν τον Σατωβριάνδο και τον Λόρδο Βύρωνα είναι πολύ μακρινές» γράφουν χαρακτηριστικά οι συντάκτες της γαλλικής εφημερίδας.
Και μιλώντας για εφημερίδες: με όλα αυτά που συμβαίνουν, η βρετανική Daily Telegraph έφτασε να γράψει ότι «θα ήταν καλή ιδέα να γίνει ένα πραξικόπημα στην Αθήνα, για να έχει κανείς μια καλή αφορμή να διώξει την Ελλάδα από την Ε.Ε.»
Παρόλα αυτά το ερώτημα παραμένει για τη Μοnde: Έχει μια τέτοια Ελλάδα θέση στην Ευρώπη; Βέβαια η Μοnde συνταυτίζει την ΕΕ με την Ευρώπη για να θέσει αυτό το απατηλό ερώτημα. Γιατί η Ευρώπη δεν είναι η ΕΕ και η ΕΕ δεν είναι η Ευρώπη. Και φυσικά είτε το θέλουν είτε όχι, η Ελλάδα με τις όποιες αδυναμίες της πάντα ιστορικά όριζε την Ευρώπη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου