Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017

Το άνανδρο της ράτσας

‘Το πιο άνανδρο πάντως που έχει η ράτσα σου, νεοέλληνα, είναι το πείσμα σου να θέλεις να σώσεις τον διπλανό χωρίς αυτός να έχει ανάγκη την δικιά σου ύποπτη σωτηρία. Γουστάρεις να κάνεις κολιγιές ακόμη και με προδότες ή κουκουλοφόρους για μία θέση στο ψηφοδέλτιο. Για να μου αποδείξεις ότι εσύ είσαι “τρομοκράτης” και “αντιστασιακός”, ενώ εγώ ηττοπαθής…… τόσα χρόνια Κατοχής και αυτό που μένει τελικά από τους ήσυχους αυτόχειρες, από τους ήσυχους θανάτους, από τα ήσυχα λουκέτα, από τους ήσυχους λυγμούς, από τις ήσυχες καταθλίψεις, από την ήσυχη εθνική παράδοση άνευ όρων είναι ο ανυπόφορος θόρυβος που κάνει η κάλπικη φωνή σου πέφτοντας στους τενεκέδες του ξεπουλήματος…’

Αν υπήρχε η δυνατότητα αύριο το πρωί με το χτύπημα ενός μαγικού ραβδιού να σε εξαφανίσουν, Έλληνα, θα το έκαναν. Έχει φθάσει πλέον η ώρα που δεν σε χρειάζονται άλλο. Το καθήκον σου, συνειδητά και ασυνείδητα, προς την ναζιστική Ενωμένη Ευρώπη το έκανες και με το παραπάνω. Ο στρατιώτης του Νότου έδωσε ότι είχε να δώσει και ήρθε η ώρα να αποσυρθεί από το πεδίο κατασκευασμένης μάχης που έστησαν στρατηγοί και ηγέτες.
Η αλήθεια είναι ότι περίμεναν κάποια ανταρσία από το στράτευμα των νοτίων Βαλκανίων, όπως είχαν βρει από αυτό των βορείων Βαλκανίων δύο δεκαετίες πριν. Αλλά εδώ δε μάτωσε μύτη για το ναρκοπέδιο που σου έστηναν σιγά-σιγά κυκλώνοντας εσένα και τα πολύτιμά σου. Αν και βλέπαμε όλοι, ότι ενώ εμείς είχαμε μπροστά το μέτωπο και οι κοινοβουλευτικοί στρατηγοί αντί να κυκλώνουν τους εχθρούς κύκλωναν εμάς, δεν κάναμε βήμα εναντίον τους. Αντίθετα στο τελευταίο σύνθημά τους “ψηφίστε μας” πατώντας πάνω στις νάρκες έτρεξαν όλοι οι Έλληνες για την τελευταία έξοδο.
Γίναμε βάρος περιττό διότι, όπως καταλαβαίνεις ψεύτικε Νέο-Ελληνάρα, από τα όσα διαδραματίστηκαν τα χρόνια της τελευταίας 10ετίας, αυτό που ήθελαν ήταν η χώρα που θεωρείς μέχρι σήμερα ότι σου ανήκει. Κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα σού ανήκει μόνο ότι σου επιτρέπουν να σού ανήκει. Έφθασες στο σημείο να διαπραγματεύεσαι την γη σου και την ζωή σου με αντίτιμο που θα ορίσει ο ναζιστής γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών. Χθες ήταν 50,000 ευρώ, σήμερα είναι 5,000 ευρώ και αύριο θα είναι 1 ευρώ. Η τιμή της ελευθερίας και της ζωής σου, απ' ότι βλέπεις, πέφτει κατακόρυφα. Στοιχίζεις περισσότερα πλέον απ' ότι μπορείς να δώσεις κι αυτό είναι αντίθετο με το σύστημα των Αρίων της Ευρώπης. Κοινώς μπορούσαν να ανεχτούν τον γύφτο όταν αυτός τους τάιζε, αλλά ήσουν, είσαι και θα είσαι πάντα για την Αρία φυλή των Ευρωπαίων, ο Γύφτος του Νοτιότερου άκρου των Βαλκανίων. Αυτός που κατά τύχη γεννήθηκε στον τόπο των θεών και των ηρώων.
Επί 200 χρόνια δεν είχαν τι να σε κάνουν. Σου όριζαν βασιλιάδες Βαυαρούς, πρωθυπουργούς που έσκυβαν σε κάθε προσταγή των Μεγάλων Δυνάμεων, δικτάτορες που το όνομά τους ήταν μεγαλύτερο από το ύψος τους και πρωθυπουργούς που υπέγραφαν την νέα υποδούλωσή σου στην ΕΟΚ με το πρόσχημα του εξευρωπαϊσμού. Μέχρι και σοσιαλιστή σού έφεραν γνωρίζοντας ότι θα τσιμπήσεις στο “πάρτα όλα” σπρώχνοντάς σε στο λάκκο με τα φίδια. Είχες την ευθύνη των επιλογών σου και τώρα περνάς από τον πάγκο για τις τρύπιες δεκάρες που σου έδωσαν με τις χούφτες και εσύ νόμιζες ότι έπαιρνες χρυσό. Σε έβαλαν στην ευρωπαϊκή σκέψη ότι όλα κοστίζουν και να τώρα που έφθασες εσύ να κοστολογείσαι  από τις εταιρείες τους ως ασθενής, ως άνεργος, ως αναξιοπαθόντας. Φαντάσου ότι ακόμα και για την ναζιστική φρίκη που έζησαν οι πρόγονοί σου, σε έβαλαν στο σκεπτικό να θέλεις να την εξαργυρώσεις, και το χειρότερο, με τον θάνατο και τον βασανισμό των προγόνων σου να ξεχρεώσεις τα δικά σου γούστα. Εις τον θάνατο του ‘μαλάκα’! Εκεί καταντήσαμε.
Τους έδωσες το δικαίωμα να σε αντιμετωπίζουν, όχι ως λαό που του ανήκει δικαιωματικά αυτός ο τόπος και η ιστορία, αλλά σαν τον τουρίστα που τυχαία έπεσε εδώ και τώρα δεν έχει να πληρώσει το ξενοδοχείο για να βγάλει την παγερή νύχτα. Βλέπεις κι εσύ την ιστορία σου δεν έκανες τον κόπο να την μάθεις, αλλά τώρα ευκαιριακά την παπαγαλίζεις άτσαλα για να υπερασπιστείς το δικαίωμα της ύπαρξής σου. 
Μην ξεχνάς ότι το πολύτιμο επιστημονικό προσωπικό σου, το έχουν ήδη πάρει με το πρώτο κύμα νεομετανάστευσης. Τώρα θα πάρουν και το δεύτερο βάζοντας λουκέτο σε ότι ακόμα δεν έχουν βάλει και θα μείνουμε πίσω κουτσοί, στραβοί και μίζεροι να ψάχνουμε τρύπα να κρυφτούμε. Αλλά επειδή και οι τρύπες έχουν αξία για τους Ευρωπαίους θα σου ετοιμάσουν τα ανάλογα γκέτο να στριμώξεις την οικογένεια, τα όνειρα και την ξεπεσμένη σου καταγωγή. Δεν είσαι άλλωστε και η γενιά της Προσφυγιάς, ούτε καν η γενιά της Κατοχής. Δεν αντιμετώπισες ποτέ εχθρό κατά μέτωπο για να ξέρεις πώς θα επιβιώσεις, αντίθετα τον εχθρό τον έβαζες στο σπίτι σου ως υποψήφιο σωτήρα του χωριού σου, της πόλης σου, της περιφέρειάς σου, της χώρα σου. Αυτής της χώρας που τώρα εσύ δεν χωράς. 
Το πιο άνανδρο πάντως που έχει η ράτσα σου, νεοέλληνα, είναι το πείσμα σου να θέλεις να σώσεις τον διπλανό χωρίς αυτός να έχει ανάγκη την δικιά σου ύποπτη σωτηρία. Γουστάρεις να κάνεις κολιγιές ακόμη και με προδότες ή κουκουλοφόρους για μία θέση στο ψηφοδέλτιο. Για να μου αποδείξεις ότι εσύ είσαι “τρομοκράτης” και “αντιστασιακός”, ενώ εγώ ηττοπαθής.
Ότι το δικό σου IQ είναι πιο υψηλό από το δικό μου, που έχω αποφασίσει να μην δίνω κώλο κι ας πεθάνω από ασιτία. Πολεμάς να μην μείνει ούτε μία στάλα ανυπότακτων σε τούτο το χώμα. Γκεμπελίζεις κλείνοντας όλες τις πιθανές διόδους μιας πραγματικής τελευταίας εξόδου.

7 χρόνια Κατοχής και αυτό που μένει τελικά από τους ήσυχους αυτόχειρες, από τους ήσυχους θανάτους, από τα ήσυχα λουκέτα, από τους ήσυχους λυγμούς, από τις ήσυχες καταθλίψεις, από την ήσυχη εθνική παράδοση άνευ όρων είναι ο ανυπόφορος θόρυβος που κάνει η κάλπικη φωνή σου πέφτοντας στους τενεκέδες του ξεπουλήματος.

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2017

Ανακατάληψη της Χώρας

“Ώρα να ανακαταλάβουμε την χώρα, αλλά δεν είναι οι άλλοι η κόλαση: Ήταν τα λάθη μας”

Το νέο έτος που ήρθε όπως κι αυτά τα οποία έπονται πρέπει να είναι έτη Ανάστασης για την χώρα και έτη αντίστοιχης πολιτικής ωρίμανσης για τους πολίτες της.
Οι κατ’ εξακολούθηση λανθασμένες πολιτικές επιλογές από το 1981 μέχρι και το 2009, έφεραν μια ανείπωτη καταστροφή στην χώρα για την οποία κύρια ευθύνη φέρει ένα μεγάλο μέρος των πολιτών που προτίμησαν την κοινωνική αλλοτρίωση που τους προσέφεραν δημοκόποι πολιτικοί, αντί του δύσκολου δρόμου της αρετής.
Οι πολιτικοί βέβαια ευθύνονται στον βαθμό, που είναι κομμάτι και ο καθρέφτης αυτής της αλλοτριωμένης κοινωνίας.
Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι παραχωρήσαμε εθνική κυριαρχία όχι τώρα, αλλά όταν ξεκινήσαμε στην δεκαετία του 1980 να αποβιομηχανοποιούμε την χώρα, να εγκαταλείπουμε την καλλιέργεια της γης και όταν δεν συνέβαινε αυτό, να κλέβουμε και να κατασπαταλούμε τα λεφτά των αγροτικών επιδοτήσεων.
Και εν τέλει να χειροκροτούμε την δεκαετία του 1980, μια κυβέρνηση η οποία δανειζόταν σαν να μην υπάρχει αύριο, για να ικανοποιεί τις καταναλωτικές ανάγκες πολιτών μιας χώρας, όπου οι "αυξήσεις" του ΑΕΠ και η "ανάπτυξη", ήταν οι διορισμοί μεταξύ 1981 και 1989, 600.000 δημοσίων υπαλλήλων! Για να φτάσουν από τις 300.000 του 1981 στους 800.000 του 1989.
Η χώρα πτώχευσε το 1989 και από τότε όλες οι κυβερνήσεις διαχειρίζονταν περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένα, μία πτώχευση. Μέχρι που ήρθε η ώρα να σκάσει η φούσκα και σε τελική ανάλυση ήταν, ντροπή και όνειδος για τους πολίτες το γεγονός ότι ηρνούντο να δουν το τι ερχόταν.
Τώρα, είναι η ώρα των αγώνων. Πρέπει να ανακαταληφθεί η Ελλάδα, να ξαναπάρουμε τον τόπο στα χέρια μας, να απομακρύνουμε τους ξένους από τα κέντρα διοίκησης. Αυτό βέβαια δεν δύναται να πραγματοποιηθεί με ευχολόγια προσκυνημένων πολιτικών, αλλά δυναμικά και με την παρουσία πραγματικών Ελλήνων σε κάθε κέντρο διοίκησης, απ’ τον τελευταίο κλητήρα κάποιου δήμου της χώρας μέχρι την κεφαλή του πολιτικού προσωπικού, το οποίο κρατά και τα ηνία αυτής της κακοποιημένης κατά τα άλλα χώρας. Όχι βέβαια και με προσκυνημένα κεφάλια και με κύματα απαισιοδοξίας να διακατέχουν το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών της χώρας.
Αλλά και να αποδείξουμε στους ‘ψεύτικους’ εταίρους της Ευρώπης, ότι είμαστε αξιόπιστοι και έχουμε μάθει το μάθημά μας. 
Πρέπει να αποδείξουμε πάνω απ’ όλα στην Ιστορία, ότι είμαστε άξιοι απόγονοι ενδόξων προγόνων, ότι είμαστε Έλληνες κι όχι "Γραικοί". Ότι είμαστε ελεύθεροι και όχι ραγιάδες του κακού μας εαυτού.