ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΔΕΣ ΟΨΙΜΟΙ Φιλειρηνιστές

Απευθύνομαι στους ΟΨΙΜΟΥΣ “φιλειρηνιστές” και “πονόψυχους” που έχουν κατακλύσει τα Μέσα Κοινωνικής δικτύωσης και πληροφόρησης γενικότερα τελευταία (FB, Instagram, Twitter, κλπ.). Επειδή οι περισσότεροι μάλλον έχουν παρωπίδες η έχουν πολύ επιλεκτική μνήμη, θα σας υπενθυμίσω.

Ξέρετε, αγαπητοί φίλοι προοδευτικοί και φιλειρηνιστές, ο πόλεμος δεν ξεκίνησε χθες, ο πόλεμος κρατάει 8 χρόνια τώρα, πέραν του ότι μέχρι τώρα δεν σας ενδιέφερε καθόλου, γιατί ήταν λέει μακριά, εκτός συνόρων. Που ήσασταν όλοι εσείς όταν ο ουκρανικός στρατός, και οι φιλοναζιστές του τάγματος ΑΖΟΦ χτυπούσε πόλεις και χωριά;; 152 παιδιά σκοτώθηκαν και άραγε πόσα άλλα έμειναν ανάπηρα! Όταν εμείς οι ‘μικρόψυχοι ηλίθιοι’ φωνάζαμε "Save Donbass people" εσείς ενοχλημένοι πως σας χαλάμε τη διάθεση από τις εικόνες με σκοτωμένους ανθρώπους, κάνατε τα στραβά μάτια και κλείνατε τα αφτιά. Όταν στις 2 Μαϊου το 2014 διαπράχθηκε ένα απ’ τα μεγαλύτερα αποτρόπαια έγκλήματα στην μεταπολεμική Ευρώπη, όταν μετά από μια ειρηνική διαδήλωση Ουκρανοί ναζί έκλεισαν τους ανθρώπους σε ένα κτίριο και τους έκαψαν ζωντανούς και αυτούς που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις φωτιές και έπεφταν από τα παράθυρα, τους χτύπαγαν με ρόπαλα μέχρι θανάτου, αυτό δεν ακούστηκε πουθενά και δεν ευαισθητοποίησε κανέναν ευρωπαίο ανθρωπιστή προοδευτικό. Ούτε συγκινήθηκε κανείς όταν ως στόχος των βομβαρδισμών έπεφτε ένα γηροκομείο, και έβλεπες τους σκοτωμένους παππούδες στα αναπηρικά αμαξίδια και λουτρά αίματος από κάτω να τρέχουν..

Όλοι εσείς μου φέρνετε αναγούλα από την υποκρισία και τον κυνισμό σας, ψεύτικες ευαισθητοποιήσεις και φιλοσοφικές συζητήσεις περί του "κακού του πολέμου". "Αχ, δεν θέλουμε πόλεμο". Και στο κάτω – κάτω ποιος το θέλει αγαπητοί φιλόσοφοι φιλειρηνιστές;;;

Βλέπω φτηνά εικονίδια με παιδάκια και κιτρινο-γάλαζες σημαίες και συνθήματα "δεν θέλουμε πόλεμο", "φοβόμαστε τον κακό θείο Πούτιν" και άλλες μπούρδες. Θέλετε να σας ποστάρω αληθινές φωτογραφίες με παιδιά - θύματα των βομβαρδισμών του '14 και '15, να σας κοπεί ο ύπνος απ’ τους εφιάλτες και τις ερινύες απ’ τις τύψεις του καθωσπρεπισμού για το υπόλοιπο της ζωής σας;

Η μέρα έφτασε.

Αλλά δυστυχώς τα κανάλια έμαθαν πρόσφατα από την πανδημία, ότι τελικά ο κόσμος πολύ εύκολα καταπίνει αμάσητο ότι του σερβίρουν....

Εγώ το μόνο που έχω να γράψω, είναι πως στον εκφυλισμένο δυτικόδουλο νεοέλληνα περισσεύει η υποκρισία, ο εγωισμός και η πλήρης άγνοια της Ιστορίας, όχι μόνο της Ρωσίας, αλλά και της ίδιας της Ελλάδας....

Και ΔΥΣΤΥΧΩΣ υπάρχουν δεκάδες φωτογραφίες δολοφονημένων ΠΑΙΔΙΩΝ, από τους τυφλούς βομβαρδισμούς του νατοϊκού ουκρανικού στρατού, που γινόταν από το 2014 και συνεχίζονται...

Και φυσικά κανένα δάκρυ από καμιά δυτική ή ελληνόφωνη δημιοσιογραφική ή πολιτική πόρνη, δεν κύλησε....

Το ΝΤΟΝΜΠΑΣ "δεν είχε παιδιά" για την Δύση..

Έρκος Ακόντων Αχαιών

Ουδέν έρκος ακόντων εστί παρά των Αχαιών.

Κάπως έτσι θα άρχιζε τα σχόλιά του και ο ‘φουκαράς’ ο μπάρμπα Όμηρος για να χαρακτηρίσει μέσα σε λίγες λέξεις τα τεκταινόμενα την τελευταία 10ετία σ’ αυτό το ολίγο από χώρα όπως έχει καταντήσει (όπως λέμε ολίγο από γιουβέτσι).

Πρώτα θα τονίσω ΤΙ ΕΙΝΑΙ η ΕΛΛΑΔΑ, γιατί κάποιοι μπορεί να το ‘χουν ξεχάσει.

Πριν την οποιαδήποτε, κίνηση, πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψη η πραγματική θέση της Ελλάδας. Τα πιο κάτω απλοϊκά λόγια ενός δασκαλάκου προς τον επαναστάτη καπετάνιο, απ’ το βιβλίο του Άρη Φακίνου «Το Κάστρο της Μνήμης», μας δίνει μια πρώτη και απλή απάντηση ως προς τη γεωγραφική θέση της Ελλάδας μας:

‘Όταν κοιτάζουν αυτό το χάρτη ακόμα και τα μαθητούδια μου, καπετάνιο, βλέπουν πως δεν ανήκουμε ούτε στη Δύση ούτε στην Ανατολή. Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Ευρώπη ούτε Ασία αλλά Ελλάδα σκέτη, με δικιά της, ξεχωριστή Ιστορία, το μόνο έθνος σ’ όλον αυτό το χώρο που δεν χρωστάει τον πολιτισμό του ούτε στους Ρωμαίους ούτε στους Άραβες, που δε γράφει τη γλώσσα του με λατινικά γράμματα.’

Το κακό με τη χώρα μας, καπετάνιο, είναι ότι βρίσκεται στη μέση, ανάμεσα σε Δύση κι Ανατολή, που χωρίζει σαν μάντρα δυο χωράφια που ανήκουνε σε σόϊα που δεν χωνεύονται αναμεταξύ τους, που αλληλοπολεμιούνται. Εδώ και αιώνες μάς ρίχνονται και πολεμάνε να μας βγάλουν από τη μέση μια ετούτοι και μια οι άλλοι, για να καθαρίσει το μέρος, για να μπορέσουν οι δυο αντίπαλοι να σμίξουν και να ‘ρθουν στα χέρια.

Εμποδίζουμε, καπετάνιο, εμποδίζουμε δυο μεγάλους και δυνατούς κόσμους γιατί βρισκόμαστε ανάμεσά τους, γιατί δεν πήγαμε με το μέρος ούτε του ενός ούτε του αλλουνού, δεν ανακατευτήκαμε στους πολέμους τους. Καταλαβαίνεις τι θα γίνει, τι μας περιμένει, αν πάμε με τον ένα ή με τον άλλο, αν μπλέξουμε μαζί τους;

Αυτό το βιβλίο γράφηκε, για γεγονότα που διαδραματίστηκαν κατά τον 19^ο αιώνα. Άραγε, τι άλλαξε 200 τόσα περίπου χρόνια μετά;

Αυτά τα απλά λόγια ποτέ και κανένας δεν τα ‘βαλε στο ‘τσερβέλο’ του γι αυτό είμαστε σ’ αυτήν την κατάντια. Όπως είπε και ο Όμηρος δεν δημιουργήσαμε ‘έρκος ακόντων’ ενάντια σε κάθε επιβουλή, εσωτερική ή ξένη.

Και ας ξεκινήσω.

Το νέο θηριώδες μνημόνιο που προετοιμάζεται να υπογραφεί, οι ενδοτικές προσπάθειες παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας και η απάτη των τραπεζών που ευρίσκεται σε εξέλιξη, δεν προμηνύουν ένα ευχάριστο έτος – αφού η καλή ημέρα από το πρωί φαίνεται.

Τι άλλο να πει κανείς όταν το 2018 μας καλωσόρισε – μεταξύ άλλων – και με την ψήφιση ενός ακόμη θηριώδους νομοσχεδίου με το «καρότο» των αγορών (η αποθέωση της ανοησίας!), άνω των 1.000 σελίδων μαζί με τα συνοδευτικά του έγγραφα, το οποίο μάλλον (σίγουρα) δεν διαβάζει κανένας αλλά υπογράφεται από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία με κλειστά μάτια.

Ουσιαστικά πρόκειται για νέα καρφιά στον ελληνικό σταυρό, στον οποίο δεν έχει μείνει πλέον καμία κενή θέση – ενώ μέσω των αλλεπάλληλων νομοσχεδίων καταργείται στην πραγματικότητα η Δικαιοσύνη, αφού ο ρόλος της περιορίζεται πλέον στην τήρηση των νόμων που επιβάλουν οι πιστωτές και όχι στον έλεγχο ή στην ψήφιση τους.

Κι όμως δεν έχουν περάσει, ούτε καν 15 ημέρες απ’ το καλωσόρισμα του ‘πρωθυπουργού’ της χώρας στο νέον έτος, όπου μας διάβασε την φωτοτυπία των διαγγελμάτων των 4 τελευταίων ετών – από τότε που ήταν αξιωματική αντιπολίτευση μέχρι και σήμερα. Σκίσιμο και τερματισμός μνημονίων, απελευθέρωση απ’ την μέγγενη των δανειστών, πανηγυρική έξοδος στις αγορές (δηλ. θα φύγουμε απ’ τον δανεισμό του 0,5% και θα πάμε με σημαίες και νταούλια και ζουρνάδες στον δανεισμό του 4,5%), ανάπτυξη, αυξήσεις μισθών και συντάξεων, 13^ος μισθός, κ. ά. παρόμοιες αριστερίστικες και λαϊκίστικες (μάλλον και φιλελεύθερες) μπουρδολογίες.

Δυστυχώς αυτό που δεν συνειδητοποιούν οι Έλληνες είναι πως με τις συγκεκριμένες μεθοδεύσεις δεν καταστρέφεται μόνο το παρόν, αλλά όλες οι μελλοντικές προοπτικές της χώρας – γεγονός που σημαίνει πως τα πλέον οδυνηρά αποτελέσματα των ατελείωτων συμβιβασμών των κυβερνήσεων μας από το ξεκίνημα της κρίσης θα φανούν μετά από μερικά χρόνια, όταν τα μέτρα θα έχουν πια ωριμάσει.

Ελπίζουμε μόνο να καταλαβαίνουν οι Πολίτες πως, με κριτήριο την αντοχή της οικονομίας μας κατά τη διάρκεια των οκτώ συνεχών χρόνων βαθιάς ύφεσης, μοναδικής στην παγκόσμια οικονομική ιστορία, δεν υπήρχε κανένας λόγος χρεοκοπίας το 2010 – όταν η κατάσταση της Ελλάδας ήταν απείρως καλύτερη από τη σημερινή.

Περαιτέρω, ειδικά όσον αφορά τα μνημόνια που στηρίζουν τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης, παρά το ότι η Ελλάδα είναι η πιο χρεοκοπημένη χώρα στην παγκόσμια ιστορία ενώ ακόμη και ένας τυφλός θα το έβλεπε, αυτό που θα περίμενε κανείς εκ μέρους τους θα ήταν ένα μοντέλο της μελλοντικής εξέλιξης της οικονομίας της – ακόμα σύμφωνα με τις δικές τους προβλέψεις. Με απλά λόγια, πώς θα διαμορφωθεί ο ρυθμός ανάπτυξης, οι επενδύσεις, η κατανάλωση, το δημόσιο χρέος, το ιδιωτικό κοκ. κατά τη γνώμη τους, εντός της πολιτικής των μνημονίων, διαχρονικά και τεκμηριωμένα – έτσι ώστε να πεισθούμε και εμείς οι άπιστοι ότι έχουν κάποια λογική, οπότε δεν ενδιαφέρονται μόνο για την καρέκλα τους.

Τέτοιο μοντέλο όμως δεν πρόκειται να δούμε από κανένα κόμμα, αφού όλα γνωρίζουν πως χωρίς την ονομαστική διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους, έτσι ώστε να καταστεί δυνατή μία αντίστοιχη του ιδιωτικού, δεν υπάρχει μέλλον για τους ιθαγενείς – ότι το δημόσιο χρέος θα εξυπηρετείται αλλά δεν θα γίνει βιώσιμο, οι πιστωτές δηλαδή θα το επιμηκύνουν συνεχώς αλλά δεν θα το διαγράψουν ποτέ, πως τα πάντα θα ιδιωτικοποιηθούν σε εξευτελιστικές τιμές δίχως να μειωθεί καθόλου το χρέος, ότι τα ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία της πλειοψηφίας θα εξαϋλωθούν αφού όταν δεν χρεοκοπεί επίσημα ένα κράτος χρεοκοπούν οι Πολίτες του, πως οι Έλληνες θα μετατραπούν σε πάμφθηνους σκλάβους χρέους, ότι το βιοτικό επίπεδο τους θα περιοριστεί και θα συνηθιστεί όπως ήδη συμβαίνει, πως η εδαφική ακεραιότητα της χώρας θα απειληθεί και στα ενεργειακά αποθέματα του Αιγαίου θα υπάρξει συνεκμετάλλευση κ.ο.κ.

Η τραπεζική απάτη

Όσον αφορά τώρα τις τράπεζες, έχει αναφερθεί κατά κόρον πως το κράτος τις στήριξε μέσω της παροχής εγγυήσεων της τάξης των 200 δις € πριν το 2010, στη συνέχεια τις χρεοκόπησε αφενός μεν με το PSI, αφετέρου με την άθλια διαχείριση της κρίσης, αργότερα τις διέσωσε με τα 45 δις € που επιβάρυναν το δημόσιο χρέος και στο τέλος έδωσε τον έλεγχο τους για ένα ποσόν της τάξης των 6-7 δις € σε ξένα κερδοσκοπικά κεφάλαια - μία διαδικασία δηλαδή, στην οποία συμμετείχαν όλες οι κυβερνήσεις με τελευταία την κατ’ επίφαση αριστερή, η οποία «χρεώνεται» με το μεγαλύτερο ίσως «τραπεζικό κόλπο» στα χρονικά της Ελλάδας.

Ένα «κόλπο» που χαρακτηρίσθηκε ως σκάνδαλο των σκανδάλων, όπου οι κερδοσκόποι έπιναν σαμπάνιες στο Λονδίνο εις βάρος των κορόιδων – των Ελλήνων δηλαδή που πλήρωσαν 45 δις € για να διασώσουν (ξεπουλώντας ταυτόχρονα) τις τράπεζες, οι οποίες θα τους πάρουν σταδιακά ότι έχουν και δεν έχουν. Δυστυχώς, οι περισσότεροι δεν έχουν ακόμη καταλάβει πως έναντι των 6-7 δις € που δόθηκαν ως τίμημα από τους κερδοσκόπους, παραχωρήθηκε από το κράτος η διαχείριση του ενεργητικού των τραπεζών, το οποίο υπολογίζεται στα 400 δις € – ενώ αφορά το μεγαλύτερο μέρος των ακινήτων των Ελλήνων, των αγροτεμαχίων τους, καθώς επίσης των επιχειρήσεων.

Εν προκειμένω διατυπώθηκε η απορία, πώς είναι δυνατόν να λεηλατηθεί μία ιδιωτική περιουσία αξίας 400 δις € από τις τράπεζες με 6-7 δις €, αφού οι τιμές των ακινήτων δεν έχουν υποχωρήσει τόσο πολύ.

Αυτή είναι εν ολίγοις η εικόνα της πρωτοφανούς ληστείας της ιδιωτικής περιουσίας που δρομολογείται στη χώρα μας, παράλληλα με την αντίστοιχη της δημόσιας περιουσίας – με αποτέλεσμα κάποια στιγμή οι Έλληνες να έχουν χάσει ότι έχουν και δεν έχουν, χωρίς να μειωθούν ουσιαστικά ούτε τα δημόσια χρέη, αλλά ούτε και τα ιδιωτικά.

Αλλά αυτό που προκαλεί συναισθήματα οργής και ντροπής είναι το ότι, κανένας δεν τιμωρήθηκε και δεν πρόκειται να τιμωρηθεί ποτέ – ούτε για την πολιτική διαφθορά που οδήγησε στην υπερχρέωση της Ελλάδας, ούτε για τον ενδοτισμό, για τα ψέματα και για την ανικανότητα, του κατ’ ευφημισμόν πολιτικού προσωπικού που κυβέρνησε τη χώρα την τελευταία 10ετία, όσον αφορά τη διαχείριση της κρίσης και την τελική χρεοκοπία των Ελλήνων.

Η ευθύνη εν προκειμένω ανήκει αποκλειστικά και μόνο στους Έλληνες Πολίτες οι οποίοι, φοβούμενοι μήπως τους λείψουν οι γάζες από τα νοσοκομεία, οι ασπιρίνες από τα φαρμακεία και το χαρτί υγείας από τα Σούπερ Μάρκετ, αδιαφορούν εντελώς για την απονομή δικαιοσύνης, για την πατρίδα τους και δυστυχώς για τα παιδιά τους – τα οποία θα κληθούν να πληρώσουν πανάκριβα τη δειλία τους, αποτελώντας την πρώτη γενιά που αντιμετωπίζεται προσβλητικά από τους Πολίτες άλλων χωρών και που νοιώθει ντροπή για την καταγωγή της. Ντροπή! Πραγματική ντροπή!

Η χούντα του νυν πρωθυπουργού αποφασίζει και παραδίδει τα πάντα...

Η σημερινή κυβέρνηση αποτελεί την πλέον υποτακτική κυβέρνηση όλων των εποχών και εδώ και καιρό ανταγωνίζεται την γνωστή κατοχική κυβέρνηση του Τσολάκογλου, κατά την γερμανική κατοχή της Ελλάδας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αναδείχθηκε με τσιτάτα, συνθήματα κενά περιεχομένου και χωρίς κανένα απολύτως σχέδιο ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας, την οποία παρέδωσε (παρά το επετειακό κλάμα της πρωθυπουργικής συμβίας) στο έλεος και στην σε απόλυτο βαθμό εκμετάλλευση των "δανειστών", για 99 χρόνια. Υπογράφει πιστά, βουβά και ανερυθρίαστα οτιδήποτε της ζητηθεί και βυθίζει την χώρα σε οικονομική καταστροφή.
Ταυτόχρονα, όμως, και προκειμένου να δημιουργήσει ικανό αντιπερισπασμό - αποπροσανατολισμό των πολιτών - στο (επί της Βουλής) έργο παράδοσης των πάντων, έφερε στην επιφάνεια το σύνολο των εθνικών θεμάτων, τόσο με την Τουρκία (με σοβαρά ήδη δείγματα άτακτων υποχωρήσεων έναντι των τουρκικών παρανοϊκών απαιτήσεων εις βάρος της Ελλάδας), όσο και με τα Σκόπια (παραδίδουν το όνομα "Μακεδονία" με την αιτιολόγηση του κλεισίματος ενός χρόνιου εθνικού θέματος), με τη Βουλγαρία (τολμά να προχωρά σε έρευνες και την οργανωμένη ταλαιπωρία Ελλήνων ταξιδιωτών στα βουλγαρικά αεροδρόμια...!) αλλά και με την Αλβανία η οποία προβάλει χωρίς δισταγμούς ζητήματα όπως των Τσάμηδων ενώ ταυτόχρονα καταπατά τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών (διεθνώς αναγνωρισμένη ελληνική εθνική μειονότητα) με μηδενικές επιπτώσεις από την πλευρά της νυν ηγεσίας της Ελλάδος.

Η κυβέρνηση που σκύβει σε όλους, αλλά έχει αρχίσει να αποκτά καθεστωτικά χαρακτηριστικά συνεπικουρούμενη από ένα σκοτεινό παρακράτος που δρα στο διαδίκτυο, στα ΜΜΕ αλλά και σε δημόσιες ή κρατικές υπηρεσίες και θέσεις, αποφασίζει και διατάσσει τον εξευτελισμό της Ελλάδας, ενώ την ίδια στιγμή δεν μπορεί να αιτιολογήσει -με την ελάχιστη επάρκεια- την βιασύνη της για το άνοιγμα θεμάτων που είτε δεν μπορεί να τα διαχειρισθεί είτε δεν επιθυμεί τη γνώμη των άλλων (πολιτικών φορέων) ή και των πολιτών (μέσω δημοψηφίσματος) για να προχωρήσει σε αποφάσεις και ενέργειες υπό το πέπλο της (έστω και σχετικής) δημοκρατικότητας. Αντιμετωπίζει, δε, τον οποιονδήποτε ως εγκληματία και χείριστο εχθρό εάν τολμήσει να μην δεχθεί τις θέσεις και αποφάσεις της.

Έτσι, λύσσαξαν πάλι κατά της Εκκλησίας τα ελληνοφοβικά ζόμπι αυτής της αντίχριστης συμμορίας που παριστάνει (εις μάτην ασφαλώς) την ελληνική κυβέρνηση. Τους χάλασε που η Διαρκής Ιερά Σύνοδος τάχθηκε κατά της χρήσης του όρου «Μακεδονία» στη μελλοντική ονομασία του σκοπιανού μορφώματος. 

Ναι, δεν αντέχουν πια ούτε ίχνος αντίρρησης, ακόμη κι αν απέναντί τους έχουν τον ανύπαρκτο, ψοφοδεή και προκλητικά "δικό τους" Ιερώνυμο. 

Όθεν και το νέο μπαράζ ανιστόρητης βλακείας περί του ρόλου και των… δικαιωμάτων της Εκκλησίας, δήθεν ταύτισης με τη Χρυσή Αυγή κλπ, κλπ. 

Επιμένουν φυσικά μέσα στην ιδεοληπτική τους ψύχωση ετούτοι οι ανεκδιήγητοι, αγράμματοι κι ανιστόρητοι, ξεγάνωτοι ντενεκέδες να αρνούνται να κατανοήσουν το προφανές: ότι η Εκκλησία δεν έχει απλώς δικαίωμα, αλλά τους αρέσει δεν τους αρέσει, έχει και το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση και να μιλά και να αντιδρά και να παρεμβαίνει. 

Και πάντως (αφού μιλάμε τώρα και για δικαιώματα) έχει πολύ μεγαλύτερο δικαίωμα από αυτό το ξεφτιλισμένο σκυλολόι που δεν εκπροσωπεί ούτε το 20% του εκλογικού σώματος (ενώ βέβαια ακόμη και απέναντι σε αυτό το ποσοστό είναι ούτως ή άλλως ήδη εδώ και πολύ καιρό ηθικά έκπτωτο, γιατί έχει αθετήσει με τον πλέον απροκάλυπτο τρόπο όλα όσα είχε πει προεκλογικά).

Αλλά είπαμε: φωνή κοράκου, κρα…

Και, ποσώς ενδιαφέρει το μέγιστο ποσοστό των Ελλήνων πολιτών το ότι αυτή η κυβέρνηση μετρά αντίστροφα τον χρόνο της ύπαρξής της. Εκείνο που ενδιαφέρει, όλους, είναι πως δεν έχουν κανένα δικαίωμα αυτοί που καταρρέουν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, να παρασύρουν στην πτώση τους ολόκληρη τη χώρα, διαχειριζόμενοι κάκιστα ζητήματα τα οποία είναι πολλαπλάσια από το νοητικό τους μέγεθος, την ηθική τους ισχύ και την πολιτική τους βαρύτητα... 

Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι τόσο το πως αλλά και το πότε οι έλληνες θα αποφασίσουν να στείλουν στον αγύριστο αυτούς τους ανίκανους (επιτηδευμένα;) και επικίνδυνους που με (αυτ)απάτες κατέλαβαν την εξουσία και την ασκούν ακολουθώντας μεθόδους της Στάζι και τριτοκοσμικών δικτατοριών...

Και πάμε στα πρόσφατα Εθνικά θέματα.

Το δεύτερο κακό αφορά το όνομα της Μακεδονίας, το οποίο θέλει να εκχωρήσει η κυβέρνηση στα Σκόπια, χωρίς να έχει κανένα λόγο να βιαστεί – αφού το γειτονικό κρατίδιο πιέζεται χρονικά για να διατηρήσει την πολιτική του σταθερότητα, καθώς επίσης για να γίνει μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Εν προκειμένω οι αναφορές της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σύμφωνα με τις οποίες πρέπει να λυθεί το θέμα στη βάση της συμφωνίας του κ. Κώστα Καραμανλή - ο οποίος ανήκει στους βασικότερους υπαίτιους της υπερχρέωσης της χώρας μας μέσω των ελλειμμάτων του πελατειακού κράτους, είναι παραπλανητικές – αφού θεωρούμε εντελώς απαράδεκτη τη σύνθετη ονομασία που έχει προτείνει, μεταξύ άλλων επειδή οι κάτοικοι ενός κράτους που θα είχε στην ονομασία του τη λέξη «Μακεδονία» θα λέγονταν «Μακεδόνες», οπότε θα διαστρεβλωνόταν η ιστορία μας.

Θα επρόκειτο λοιπόν για μία καθαρά ενδοτική ενέργεια, πλήρως αντίθετη στα εθνικά μας συμφέροντα, την οποία δεν πρέπει να επιτρέψουν σε καμία περίπτωση οι Έλληνες – αντιλαμβανόμενοι επιτέλους πως όσο σκύβει κανείς το κεφάλι, τόσο περισσότερο τον ποδοπατούν. Οφείλω δε να τονίσω ότι, δεν πρέπει να υποτιμάει κανείς το όνομα Μακεδονία ούτε ως «Brand name» – αφού χρησιμοποιείται για μία ολόκληρη σειρά επιτυχημένων πλήρως Ελληνικών προϊόντων.

Η μοναδική σοβαρή πρόταση εδώ είναι η ονομασία «Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία» – ένα ομοσπονδιακό κράτος, στο οποίο θα εκπροσωπούνται όλες οι διαφορετικές εθνότητες που συμπεριλαμβάνει. Οι Η.Π.Α. άλλωστε δεν θα είχαν καμία αντίρρηση, αφού τη μοναδική τους επιθυμία είναι η είσοδος των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ με οποιοδήποτε όνομα, στα πλαίσια της περικύκλωσης της Ρωσίας, των ενεργειακών αγωγών κοκ. – οπότε δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να προδώσει η κυβέρνηση την Ελλάδα.

Δυστυχώς όμως, με τους σημερινούς Έλληνες να σιωπούν όπως τα πρόβατα, αδιαφορώντας για τη ληστεία και το διεθνή εξευτελισμό τους, οι ελπίδες μας να μη συμβεί κάτι τέτοιο είναι περιορισμένες.

Είχαν λοιπόν προβλεφθεί οι δυσοίωνες προοπτικές που έμοιαζε εξαρχής να εγκυμονεί για τα εθνικά μας δίκαια η (φαινομενικά ευνοϊκή) διαλλακτικότητα της νέας σκοπιανής ηγεσίας. Και ελέχθη κατά κόρον ότι ενώ η ακραία στάση της προηγούμενης κυβέρνησης Γκρούεφσκι, παρότι εκνευριστικά προκλητική, αποτελούσε τουλάχιστον εχέγγυο για την αποτροπή καταστροφικών για την πατρίδα μας εξελίξεων στο θέμα του ονόματος (καθώς έθετε αυτομάτως «κόκκινες γραμμές» που ακόμη και η πλέον προδοτική ελληνική ηγεσία πολύ δύσκολα θα μπορούσε να υπερβεί), η μετριοπαθέστερη στάση της κυβέρνησης Ζάεφ και η επί το διαλλακτικότερον μεταβολή της ρητορικής της οδηγούν σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς. Όχι επειδή από μόνη της είναι αρνητικό γεγονός (κάθε άλλο), αλλά εξαιτίας της δεδομένης ανικανότητας, της φοβικότητας και κυρίως της ιδεοληπτικής ψυχωσικής στάσης που έχει επί του θέματος (όπως και επί κάθε άλλου μείζονος εθνικού θέματος, που απαιτεί στοιχειωδώς πατριωτική προσέγγιση) όχι μόνο το κυβερνών κόμμα, αλλά σύμπας σχεδόν ο παρηκμασμένος και εκμαυλισμένος πολιτικός μας κόσμος.

Δυστυχώς οι έκτοτε εξελίξεις δείχνουν να επαληθεύουν εκείνους τους φόβους (και φυσικά δεν διεκδικεί κανένας - προς Θεού - οποιαδήποτε μορφή… προορατικού χαρίσματος, άλλωστε τους φόβους αυτούς σίγουρα τους συμμεριζόταν κι οποιοσδήποτε άλλος διατηρεί στοιχειώδη έστω γνώση του διεθνούς και κυρίως του εσωτερικού πολιτικού περιβάλλοντος). Οι διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν, κάποιοι επείγονται να κλείσουν άρον-άρον το θέμα με φόντο τη νέα συνάντηση κορυφής του ΝΑΤΟ, η δήθεν διαλλακτικότητα του Ζάεφ αποδείχθηκε όντως φαινομενική (αναλισκόμενη σε τύπους ή υποσχέσεις για απλές… αποσύρσεις αγαλμάτων και αρνούμενη να μπει στην ουσία, που είναι ο αλυτρωτισμός και το θέμα της ψευτομακεδονικής εθνότητας) και οι προτάσεις που πέφτουν στο τραπέζι όσον αφορά την ονομασία του σκοπιανού κρατιδίου περιλαμβάνουν όλες τους τη λέξη «Μακεδονία» - και ως εκ τούτου είναι όλες τους απαράδεκτες. Απαράδεκτες όμως ως προς την κοινή λογική, την ιστορική αλήθεια και τις επιθυμίες του λαού μας (που παρά την παρακμιακή έως εκφυλιστική του κατάσταση, διατηρεί ακόμη κρυμμένα πατριωτικά αντισώματα).

Προφανώς πάντως, όχι και τόσο απαράδεκτες για ένα συρφετό εγγενούς ελληνοφοβικής κι εθνομηδενιστικής υστερίας που παριστάνει την ελληνική κυβέρνηση και που αν δεν έπρεπε υποκριτικά να μετριάσει κάπως την εν λόγω υστερία υπό το βάρος πολιτικών/επικοινωνιακών λόγων, δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να εκχωρήσει και ολόκληρο το όνομα «Μακεδονία» (σκέτο, χωρίς δηλαδή συνθετικά, προσδιορισμούς κι άλλα φτιασίδια) στους ιταμούς σφετεριστές γείτονες. Προφανώς επίσης όχι τόσο απαράδεκτες ούτε για τον τυχοδιωκτικό πατριδοκάπηλο κυβερνητικό του εταίρο (εννοείται ότι τις ψευδοπατριωτικές και ανέξοδες παρόλες του θλιβερού αρχηγού και των λοιπών μελών του τις ακούμε εντελώς βερεσέ, όσο παραμένει δεδομένο ότι τίποτε δεν θα τους κάνει να θυσιάσουν τις καρέκλες τους και να θέσουν εν κινδύνω τον αρραγέστατο κυβερνητικό συνεταιρισμό), ούτε για τα γνωστά άκρως νεοταξίτικα κόμματα της αυτοφερόμενης ως Κεντροαριστεράς, αλλά ούτε φυσικά και για την επίσης νεοταξίτικων αντιλήψεων - και δεσμεύσεων - αξιωματική αντιπολίτευση, για την οποία θα πρέπει επιτέλους κάποια στιγμή να αρθούν και οι τελευταίες επιφυλάξεις όσων αφελών τη θεωρούν ακόμη παραδοσιακό πατριωτικό κόμμα: η πρόσφατη απαγόρευση προς τα εν Θεσσαλονίκη τοπικά μέλη να συναινέσουν σε αυτονόητες πατριωτικές δράσεις, αλλά και η έμμεση πλην σαφής παραδοχή του νυν αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ότι η θέση του κόμματος παραμένει όπως καθορίστηκε το 2008 (πράγμα που σημαίνει ξεκάθαρα αποδοχή σύνθετης ονομασίας - με τη λέξη Μακεδονία και γεωγραφικό ή άλλο προσδιορισμό) ίσως συντελέσουν επιτέλους στην οριστική αποκαθήλωση και του εν λόγω συρφετού στη συνείδηση αρκετών.

Για όλους αυτούς τους λόγους ο κίνδυνος είναι πραγματικά θανάσιμος. Και είναι θανάσιμος, αν και επιμένω στο ότι η συγκυρία ήταν και παραμένει εξαιρετικά ευνοϊκή, λόγω της δεινής εσωτερικής και διεθνούς θέσης των Σκοπίων και της ζωτικής τους ανάγκης να διεκδικήσουν την είσοδό τους στο ΝΑΤΟ και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς.

Και αυτό φυσικά είναι το τραγικότερο: την ώρα που μία κυβέρνηση στοιχειωδώς ελληνικών συμφερόντων θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τη σκοπιανή δυσπραγία και απόγνωση και με το διαπραγματευτικό ατού/απειλή του βέτο να τους σύρει σε λογικές σταδιακά πλήρους αναίρεσης όλης αυτής της χυδαίας διαστρεβλωτικής και αλυτρωτικής προπαγάνδας δεκαετιών (με αντίδωρο ακριβώς την επιβίωσή τους), συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: ένα κυβερνητικό σχήμα και ένα ευρύτερο πολιτικό σύστημα ολιγίστων πολιτικάντηδων και δωσιλόγων Εφιαλτών, που υπό το κράτος ιδεοληπτικών εμμονών, άθλιων μικροκομματικών συμφερόντων, αλλά φυσικά και έξωθεν πιέσεων (που δεν τις παραγνωρίζουμε, αλλά και δεν τις υπερεκτιμούμε), αρνείται να αρθεί στοιχειωδώς στο ύψος των περιστάσεων, πετάει στα σκουπίδια την προρρηθείσα ιστορική ευκαιρία και πάει άνευ ιδιαίτερου πραγματικού λόγου να μετατρέψει μία δυνητική νίκη σε ανείπωτη πανωλεθρία.

Όσον αφορά πλέον το τι μπορούμε να ελπίζουμε υπό τις συνθήκες αυτές, είναι πασιφανές ότι από τους παραπάνω κανείς εχέφρων δεν μπορεί να προσδοκά το παραμικρό. Αν δεν υπάρξει κάποια ευνοϊκή εξέλιξη από το εσωτερικό του ίδιου του σκοπιανού κρατιδίου με όξυνση των δεδομένων εσωτερικών αντιδράσεων (καθώς είναι βέβαιο ότι ούτε η αλβανική πλευρά, ούτε οι υπερεθνικιστές του VMRO βλέπουν - ο καθένας για τους δικούς του λόγους - με καλό μάτι τις τελευταίες κινήσεις της κυβέρνησης Ζάεφ και ζητούν πιεστικά είτε να μη γίνει καμία αλλαγή στο νυν ονοματικό status του κρατιδίου, είτε να παραπεμφθεί το θέμα σε δημοψήφισμα), το μόνο πράγμα στο οποίο μπορεί κανείς να προσδώσει κάποια σημασία είναι η ημετέρα λαϊκή πίεση.

Δεν υπάρχουν φυσικά αυταπάτες ούτε για την ποιότητα της δήθεν δημοκρατίας στην οποία ζούμε, ούτε για τον σεβασμό που έχουν προς την κοινή γνώμη και τη λαϊκή βούληση οι πολιτικοί ταγοί της πατρίδας μας. Έχουμε όμως απεριόριστη εκτίμηση για τη γνωστή λαϊκή παροιμία περί του φόβου (που… φυλάει τα έρμα) και επομένως και για την προφανή δυνατότητα της λαϊκής κατακραυγής (μια που, κατά πώς φαίνεται, μάλλον αδυνατεί να διεγείρει την ασθενική - ως ανύπαρκτη - εθνική τους συνείδηση) να επηρεάσει τουλάχιστον το αναμφίβολα πανίσχυρο ένστικτο πολιτικής επιβίωσής τους (και ειδικά αν μιλάμε για όσους εκλέγονται ή ευρύτερα δραστηριοποιούνται στη Βόρεια Ελλάδα). Αρκεί να είναι βέβαια πραγματική κατακραυγή, με μαζικό και συστηματικό βομβαρδισμό υπογραφών, μηνυμάτων και κάθε είδους άλλων, πάντοτε εντός της νομιμότητας, αλλά έντονων και ξεκάθαρα αποφασιστικών αντιδράσεων.

Ας θυμόμαστε ότι η λαϊκή πίεση πρέπει να είναι μαζική, αλλά και μόνιμη - ή ακόμη καλύτερα συνεχώς κλιμακούμενη και διογκούμενη. Είναι φανερό ότι τότε (και μόνο τότε) θα μπορούσε ίσως να αποβεί και πραγματικά αποτελεσματική…

Θα κλείσω το παρόν άρθρο μου με ένα σχόλιο, κάπως εκτενές βέβαια αλλά έκρινα ότι είναι απαραίτητο για τυχόν παρερμηνείες.

Κάποιοι μπορεί με βάση τους καυστικούς χαρακτηρισμούς μου σε ορισμένα σημεία του παρόντος άρθρου να με χαρακτηρίσουν, άλλοι γραφικό, άλλοι ρατσιστή και άλλοι εθνικιστή. Αν λοιπόν αυτοί οι χαρακτηρισμοί αφορούν έναν Νεοέλληνα που διαμαρτύρεται, τότε ΝΑΙ είμαι όλα αυτά και το καμαρώνω, γιατί απλά ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ.

Τα παλλικάρια της ράτσας μας

Είναι δυστυχώς αλήθεια, δεν είμαστε όλοι Έλληνες. Όχι δεν είμαστε όλοι της ίδιας ράτσας. Χωριστήκαν τα τσανάκια μας από καιρό. Όταν εμείς, κάποιοι λίγοι, φωνάζαμε για την επερχόμενη καταστροφή, κάποιοι άλλοι εθελοτυφλούσαν, μας θεωρούσαν γραφικούς όχι γιατί δεν ήθελαν απλά να ακούσουν, όχι γιατί δεν ήθελαν να διαβάσουν τα απανωτά άρθρα που δημοσιεύαμε εμείς οι αλύτρωτοι ηλίθιοι, αλλά γιατί άκουγαν μόνον κάποιους άθλιους κομματικούς, κάποιους υποτιθέμενους φίλους τους, κι έρχονται σήμερα, πάνω κάτω μια δεκαετία μετά, να λένε, «ξέρεις ότι μπορεί να γίνει αναστολή πληρωμών, ξέρεις ότι μπορεί να μην πληρωθούν συντάξεις, ξέρεις ότι υπάρχει κίνδυνος γενικής χρεοκοπίας;;;». 

Όταν υπήρξε δεδομένη αντίδραση, και υπόδειξη, γιατί τόσον καιρό δεν άκουγε, δεν διάβαζε, δεν αντιδρούσε, δεν έκανε μποϋκοτάζ, δεν, δεν, δεν, τότε εμείς οι αλύτρωτοι ηλίθιοι πήραμε την  επόμενη απάντηση, γεμάτη με άπλετη ειρωνία «όλα τα ξέρεις εσύ».

Ε, όχι δεν τα ξέρω όλα, λοιπόν, έχω μάθει όμως να ακούω, έχω μάθει να διαβάζω, έχω μάθει να βλέπω. Κι έχω μάθει να διαβάζω, αυτά που αποκρύβονται, αυτά που ενοχλούν, αυτά που πλαταίνουν νου και λογισμό.

Σίγουρα λοιπόν σ’ αυτόν τον καφενέ του Βαλκανικού Νότου έχουμε στριμωχθεί αγρίως τα παλικάρια με τις αδελφές.

Εμείς θα πολεμάμε και θα χτυπάμε το άδικο συνέχεια, με νύχια και με δόντια.

Κι όποιος θέλει να ακούσει ας ακούσει.

Κι όποιος θέλει να διαβάσει ας διαβάσει.

Μην τολμήσει να πει όμως ότι δεν ήξερε. Θα’ ναι υπεύθυνος των πράξεών του.

Πολιτικός Αμοραλισμός - Το παράλογον του πολιτικού θεάτρου σκιών

Πολιτικός Αμοραλισμός – Το παράλογον του πολιτικού θεάτρου σκιών

Ο ​​διεθνής ορίζοντας ανησυχητικά θολός, οι παράγοντες των εξελίξεων αστάθμητοι. Η συνοχή (άρα η ύπαρξη) της Ε.Ε. διακυβεύεται από μέρα σε μέρα, ο διεθνοποιημένος ολοκληρωτισμός των «Αγορών» και οι φιλοδοξίες της «ενιαίας παγκόσμιας διακυβέρνησης» πυροδοτούν την έκρηξη ακραίων κινημάτων σε όλες τις προηγμένες κοινωνίες. Ο προεκλογικός αγώνας στις ΗΠΑ ξεγύμνωσε τον αμοραλισμό και την παρακμιακή ευτέλεια του παιχνιδιού της εξουσίας στην πολιτισμική μας παρουσία στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Και την ίδια ώρα οι «καθ’ έξιν» ταραξίες της Ιστορίας, ο γερμανικός και ο τουρκικός ηγεμονισμός, σηκώνουν και πάλι κεφάλι.

Μέσα σε αυτό το διεθνές σκηνικό, το ελλαδικό κράτος κυριολεκτικά παραπαίει. Δεν είναι συναισθηματισμός να θυμόμαστε ότι για να υπάρξει και να διασώζεται έως σήμερα αυτό το κράτος θυσίασαν τη μία και μοναδική ζωή τους κάποιες εκατοντάδες χιλιάδων Ελλήνων, σε πεδία μαχών ή σφαγιασμένοι από τους κατά καιρούς Αττίλες που γεννάει η αδυσώπητη Ιστορία.

Το παράλογο πολιτικό θέατρο που παίζεται πάνω σε μια αποτυχημένη αλλά αμοραλιστική πολιτική σκηνή συνεχίζει τις ψεύτικες παραστάσεις του, ενώ παράλληλα συνεχίζεται και επιδεινώνετε η τραγωδία του ελληνικού λαού που καρατομείται καθημερινά και τώρα αναμένεται να οδηγηθεί στο ικρίωμα για τον τελικό του αποκεφαλισμό, κατά το… «πρότυπο» των Τζιχαντιστών. Το θέατρο εκτυλίσσεται με την απειλή της εκλογολογίας απ’ όλα τα κόμματα του υποτιθέμενου ‘δημοκρατικού τόξου’ με την ψήφιση των απαιτούμενων μέτρων που ζητούν συνεχώς ‘οι φίλοι, εταίροι, σύμμαχοι’ μας. Αν δεν ψηφισθούν, «… θα οδηγηθεί η χώρα στις εκλογές ….».

Και ποιοι θέλουν εκλογές; Κανένας!

Δεν θέλει εκλογές η κυβέρνηση για να διασωθεί από την νέμεση του κόσμου για την προδοσία και για την καταστροφή που επέφερε στην χώρα. Είναι γνωστή στην ιστορία η τύχη των προδοτών.

Δεν θέλει η οικονομία που θα στενάξει ακόμα μια φορά και θα υποστεί τα πάνδεινα, ενώ οι φήμες για «καταστροφική» εκλογή της νυν αντιπολίτευσης θα οργιάσουν, με συνέπεια να φύγουν και τα εναπομείναντα κεφάλαια στο εξωτερικό.

Δεν θέλει όμως και η νυν αντιπολίτευση, γιατί γνωρίζει πως το «πικρό» ποτήρι θα έρθει μπροστά της αμέσως μετά τις εκλογές στην περίπτωση, που είναι και η πιο πιθανή, της εκλογικής της νίκης. Και δεν θέλει τις εκλογές γιατί γνωρίζει ότι μπροστά σε όλους μας στέκονται κραδαίνοντας τα νέα δολοφονικά μέτρα «της Τρόικας – θεσμών», που χωρίς έλεος πλέον, αφού εμείς οι ίδιοι τους δώσαμε αυτό το δικαίωμα, σκοπεύουν στην τελειωτική και ολοκληρωτική εξόντωση του ελληνικού λαού. Γιατί αν πραγματικά ήθελε την ανατροπή, θα έλεγε την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Ότι δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι, δεν μπορεί να επιβιώσει η χώρα μέσα σε αυτό το στραγγαλιστικό πλαίσιο του ευρώ και αυτής της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι Τούρκοι το κατάλαβαν εδώ και καιρό και έριξαν «μαύρη πέτρα» στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνο οι «σύντροφοι» του Περισσού (συνιστώσα του δημοκρατικού τόξου γαρ) μας λένε εδώ την αλήθεια. Και στο κάτω – κάτω, ποιος «καίγεται» για το ποιος θα είναι ο αυριανός κυβερνήτης και πρωθυπουργός, όταν δεν έχει την δυνατότητα επιβίωσης ; 

Η αποθέωση της υποκρισίας και της απατής!

Αλλά το πιο σημαντικό είναι πως αυτή η εξόντωση, αυτή η ολοκληρωτική λεηλασία της ελληνικής κοινωνίας, έχει ανοίξει διάπλατα τον δρόμο για το τελικό γενικό ξεπούλημα όλων των εθνικών θεμάτων, για τα οποία, εκτός από κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις, κανένας πλέον δεν μιλά.

Κανείς δεν μιλά γι’ αυτά λες και όλοι έχουν πιει το αμίλητο νερό. Αποφεύγουν να αναφερθούν στα εθνικά θέματα όπως ο διάβολος το λιβάνι. Αισθάνονται άβολα όταν κάποιος τολμά να τα θίξει και τότε γίνονται «τυφλοί» και «κωφάλαλοι», ενώ μόνο τότε θυμούνται πως οι Έλληνες πεινούν, (φυσικά δεν ομολογούν ότι πεινούν εξ’ αιτίας τους) και δεν έχουν καιρό να ασχοληθούν με την ΑΟΖ, το Καστελόριζο, την τουρκική προκλητικότητα, το Σκοπιανό, τον αλβανικό επεκτατισμό και όλα τα συναφή.

Αυτό το θέατρο θα είναι το πιο θλιβερό θέατρο όλης της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Οι πρωταγωνιστές είναι όλοι αυτοί οι πολιτικοί που σαν τα κοράκια ρήμαξαν την χώρα, σαν τα βαμπίρ ήπιαν το αίμα του ελληνικού λαού, σαν τους Τζιχαντιστές αποκεφαλίζουν κάθε προοπτική για την σωτηρία αυτής της χώρας. Είναι όλοι αυτοί που θα αρχίσουν να παρελαύνουν από τις οθόνες μας με γεμάτες τσέπες, με καλοβολεμένα παιδιά που τα περισσότερα σπουδάζουν στα καλύτερα πανεπιστήμια του εξωτερικού, με πανάκριβες και αδήλωτες βίλες, με πανάκριβα τελευταίου μοντέλου τετρακίνητα, για να παίξουν το «παιχνίδι» της εκλογής του νέου κυβερνήτη της χώρας, την ίδια ώρα που ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι προσπαθούν να επιβιώσουν με τα ψίχουλα της κρατικής μέριμνας.

Αντί όλοι αυτοί να μας πουν πως θα αποτινάξει η χώρα την ξένη τοκογλυφική σκλαβιά που σκυλεύει πάνω στο κορμί της, αντί να μας πουν πως θα ανασάνει ένας δυστυχισμένος κόσμος, αντί να μας πουν πως θα προστατέψουν την απειλουμένη άμεσα εθνική μας ακεραιότητα, μας παίζουν το θέατρο της πολιτικής αντιπαράθεσης, Έλεος!

  

Αυτή είναι η χώρα που υποδέχτηκε το 2017 με τους ξένους «φίλους» και «συμμάχους» της να ακονίζουν τα μαχαίρια τους, σκοπεύοντας να τα μπήξουν στον λαιμό της για να την αποτελειώσουν!

Αυτή είναι η χώρα όπου η προδοσία είναι εθνικό προϊόν!

Αυτή είναι η χώρα που αναζητά την φλόγα μέσα από τις στάχτες.

Αυτή είναι και η χώρα όπου ο φοίνικας αναγεννιέται μέσα από τις στάχτες!

Και να μην ξεχνάμε ότι ο από μηχανής Θεός, είναι ελληνικό δημιούργημα!

Η Ελλάδα αποτελεί κλασσική περίπτωση φθίνουσας χώρας. Δυστυχώς στον λαό της Ελλάδας είναι εξόφθαλμη η έλλειψη της φιλοπατρίας και της επαναστατικής ορμής. Αποχαυνωμένοι και απαθείς, παρακολουθούμε ανήμποροι να σταματήσουμε τον καταστροφικό κατήφορο στον οποίο μας οδήγησαν και μας οδηγούν οι θλιβερές μας ηγεσίες.

Και ο Ελύτης συμπλήρωνε: «Η συρρίκνωση του ελληνισμού μετά την επικράτηση των εθνικισμών –δεν το συνειδητοποιήσαμε ποτέ όσο έπρεπε– μας αποστέρησε από τον τρόπο να βλέπουμε τα πράγματα με την ανοιχτοσύνη εκείνη και την ισχύ που διέθετε το ίδιο μας το γλωσσικό όργανο σε μια μεγάλη έκταση του πολιτισμένου τότε κόσμου.»

Μέσα σε ελάχιστο διάστημα (πενήντα χρόνια είναι λιγότερο κι από στιγμή μέσα σε τριάντα πέντε αιώνες ιστορίας) ο Ελληνισμός συρρικνώθηκε εξοντωτικά. Επαψε να πατάει και στις δύο όχθες του Αιγαίου – πανάρχαιο δεδομένο ορισμού και ταυτότητας της παρουσίας του στην Ιστορία. Ξεριζώθηκε από τη Θράκη, την Ανατολική Ρωμυλία, την Κωνσταντινούπολη, την Ιμβρο, την Τένεδο, διώχτηκε από τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, τη Ρωσία, την Αίγυπτο, του αφαίρεσαν ληστρικά τη Βόρεια Ηπειρο, τη Βόρεια Κύπρο.

Αποδείχτηκε πανεύκολο στον όποιο ιταμό επίβουλο να αρπάζει και να σφετερίζεται εδάφη πανάρχαιων κοιτίδων του Ελληνισμού μακελεύοντας τους αυτόχθονες – όταν η ισχυρή Δύση με ποικίλα προσχήματα συναινούσε, το εξαρτημένο (πάντοτε και μονότροπα) από αυτήν ελλαδικό κρατίδιο συμμορφωνόταν πειθήνια. Μοιάζει να μην καταλάβαμε ποτέ οι Νεοέλληνες ότι την «προστάτιδά» μας Δύση την ενδιαφέρει να διαχειρίζεται ένα «ελληνικό» προτεκτοράτο, που θα της έφτανε να τελειώνει στη Μελούνα στον Κάτω Όλυμπο (η Ελλάδα του 1897), αφού θα περιλάμβανε τα αρχαία τοπωνύμια (Αθήνα, Σπάρτη, Μυκήνες, Θήβα, Ολυμπία) των οποίων το πολιτισμικό αντίκρισμα θέλει να μονοπωλεί. Η Τουρκία είναι πολύτιμη για τη Δύση, όχι σαν φραγμός στη ρωσική επέκταση και επιρροή, αλλά σαν εγγύηση οριστικής ταφόπλακας του πιο μισητού ιστορικού της Δύσης αντιπάλου: της ελληνορωμαϊκής «οικουμένης» – του «Βυζαντίου», όπως δυσφημιστικά επέβαλαν οι Δυτικοί να αποκαλούμε την αυτοκρατορία της Nova Roma.

Μέσα σε ένα τέτοιο διεθνές σκηνικό, ποια θα ήταν η ενστικτώδης αντίδραση οποιουδήποτε οργανωμένου σε κράτος λαού, που θέλει να συνεχίσει να υπάρχει μέσα στην Ιστορία; Θα έβαζε στην άκρη, εντελώς στο κοινωνικό περιθώριο, τους καριερίστες της εξουσίας. Που δοκιμάστηκαν επανειλημμένα και αποδείχτηκαν κατ’ εξακολούθησιν ανίκανοι ή αηδιαστικά φαύλοι – άνθρωποι άρρωστοι, ψυχοπαθολογικά εξουσιολάγνοι. Κατάστρεψαν τις ζωές μας, βύθισαν μια ολόκληρη κοινωνία σε εξαθλίωση και πανικό, σε εφιάλτη εξωφρενικού υπερδανεισμού που θα κρατάει σε υποτέλεια και τα τρισέγγονα των τρισεγγόνων μας, με χαμένη την εθνική ανεξαρτησία και ατιμασμένο και ντροπιασμένο, το όνομα των Ελλήνων.

Οι γύπες έχουν αρχίσει το κλωθογύρισμα πάνω από το κορμί της Ελλάδας που αναδίνει πτωμαΐνη, παίζουμε μάλλον το τελευταίο χαρτί της ιστορικής μας επιβίωσης. Άραγε το Σύνταγμα, αυτό το σεσημασμένο κουρελόχαρτο που καθορίζει και προστατεύει το «δημοκρατικό» μας πολίτευμα, προϋποθέτει τη δημοκρατία μόνο αυτονοήτως δέσμια των κομμάτων και του πελατειακού κράτους που τα κόμματα (όλα) πρωτευόντως υπηρετούν; Δημοκρατική έξοδος από αυτόν τον εφιάλτη και κοπρώνα είναι δυνατό να μην υπάρξει;

Το ένστικτο αυτοπροστασίας και αυτοάμυνας των πολιτών προστάζει να χάσουν οι φυσικοί αυτουργοί του εφτάχρονου ολέθρου τα πολιτικά τους, τουλάχιστον, δικαιώματα, να τους τα αφαιρέσει η ψήφος του λαού. Όταν όμως η ψήφος είναι εξ ανάγκης πουλημένη, γιατί μόνο έτσι εξαγοράζει ο πολίτης το ψωμί του και το ψωμί των παιδιών του, τότε τι γίνεται;

Η βόμβα του Κορδελιού

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΟΣΕΣ ΑΚΟΜΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ

Η ιστορία της βόμβας του Κορδελιού - Ποιος την έριξε και γιατί

Πως βρέθηκε εκεί η βόμβα του Κορδελιού; Γιατί βομβαρδίστηκε η συγκεκριμένη περιοχή το 1943;

Το βράδυ της 5ης Δεκεμβρίου 1943 τα εγγλέζικα - συμμαχικά αεροπλάνα προφανώς από λάθος συντεταγμένες βομβάρδισαν αστικές περιοχές (μια απ’ αυτές και η περιοχή του Κορδελιού) κάτι που είχε ως επίπτωση περί τους 500 νεκρούς.

Είναι δε πολύ πιθανό ότι βρίσκονται ακόμα στο έδαφος της περιοχής και άλλες βόμβες σαν αυτή που ανακαλύφθηκε τυχαία. Άλλωστε ήταν συνηθισμένο φαινόμενο τότε κατά την διάρκεια των μαζικών βομβαρδισμών αρκετές από τις βόμβες να μην σκάνε και να χώνονται βαθιά στο έδαφος.

Η αλλοίωση του ανάγλυφου της περιοχής, οι βροχές, οι μετατοπίσεις χώματος, η οικοδόμηση, όλα αυτά ‘έκρυψαν’ ακόμα περισσότερο τα θανατηφόρα αυτά ‘απομεινάρια’ ενός πολέμου που δεν αγγίζει πλέον ως ανάμνηση τον σύγχρονο άνθρωπο, αλλά όπως φαίνεται ακόμα μπορεί να επηρεάσει τη ζωή του.

Σίγουρα οι κάτοικοι του Κορδελιού ποτέ δεν θα πίστευαν, ότι θα αναγκάζονταν σε προσωρινή αλλά αναγκαστική εκκένωση των σπιτιών τους λόγω ενός γεγονότος το οποίο έλαβε χώρα 74 χρόνια πριν.

Από το 1943 άρχισαν τα εγγλέζικα αεροπλάνα να βομβαρδίζουν τις γερμανικές εγκαταστάσεις στο λιμάνι και τον σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης.

Η μικροϊστορία της λογοτεχνίας και μάλιστα από συγγραφείς αυτόπτες και αυτήκοες ‘συμπληρώνει’ εντυπωσιακά την επίσημη ιστορία όπως αναφέρει και το Αθηναϊκό  & Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ – ΜΠΕ).

Μια αληθινή ιστορία επιβεβαιώνει τα ανωτέρω:

Σκότωσαν τον κόσμο στα κρεβάτια τους

«Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 1943. Ο καιρός είναι καλός. Χθες το βράδυ ενώ η ωχρά σελήνη εφώτιζε τα πάντα και ήταν πραγματικώς μαγευτική η βραδιά αντήχησαν αι τρομεραί σειρήναι. Εγώ δεν σηκώθηκα ποσώς…

Σχεδόν μαζί με τας σειρήνας ήρχισαν να πίπτουν βροχηδόν αντιαεροπορικά παντός διαμετρήματος, ως και πολυβόλα, διότι τα αεροπλάνα ήταν πολύ χαμηλά. Αλλά μετ’ ολίγον έλαμψε ο τόπος και τρομεροί κρότοι σαν εκρήξεις βομβών ηκούοντο επί ένα τέταρτον. Εμείς και όλος ο κόσμος βέβαια ετρομοκρατήθημεν.

Τα παράθυρα έτριζον απειλητικώς, αι θύραι ήνοιγον μόναι των και ολόκληρον το οικοδόμημα εσείετο εκ θεμελίων. Περί ώραν 11 – 12  ηκούσθησαν και πάλιν αι σειρήναι, τίποτα όμως περισσότερον.

Την πρωίαν εμαθεύθη ότι εβομβάρδισαν όλην την περιοχήν από Κορδελιό, Εύοσμο, Νεάπολη, Συκιές, Βάρνα. Άπαντες συνοικισμοί – σχεδόν παραγκουπόλεις. Περί τους 500 ανέρχοντο οι νεκροί.

Οι φονιάδες γκρέμισαν τις παράγκες και σκότωσαν τον κόσμο στα κρεβάτια τους. Τα ερείπια μαρτυρούν περί της αναισχύντου ατιμίας που διεπράχθη από τους «φίλους» μας! (Γ. Ιωάννου «Η πρωτεύουσα των προσφύγων» - «Κατοχικό ημερολόγιο»).

Γυάλιζαν οι λαμαρίνες και τις πέρασαν για θάλασσα

«Γυάλιζαν οι λαμαρίνες στους συνοικισμούς τη νύχτα και τις ανταύγειες από τις σκεπές τις εξέλαβαν οι Εγγλέζοι πιλότοι των βομβαρδιστικών για θάλασσα, για το λιμάνι και τις επιταγμένες από του γερμανούς αποθήκες κι έτσι άρχισε ένας ανελέητος βομβαρδισμός… ήταν 5 Δεκέμβρης του 1943, βράδυ Κυριακής, όταν τα συμμαχικά αεροπλάνα έκαναν αυτό το φρικαλέο λάθος…» λέει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο λογοτέχνης Περικλής Σφυρίδης (83 ετών σήμερα) και μόλις 10 το βράδυ εκείνο που οι Εγγλέζοι άφησαν από λάθος τα συμμαχικά τους «δώρα».

Αυτό το πανδαιμόνιο θα κράτησε κάνα εικοσάλεπτο, όταν ένα αεροπλάνο, σφυρίζοντας πάνω απ’ τα κεφάλια μας, έριξε μια υπέρλαμπρη φωτοβολίδα που έκανε τη νύχτα μέρα, και αμέσως, ως δια μαγείας, σταμάτησε ο βομβαρδισμός κι απομακρύνθηκαν τα «συμμαχικά» αεροπλάνα αφήνοντας πίσω τους κόλαση… εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι η φωτοβολίδα βοήθησε τους πιλότους ν’ αντιληφθούν το λάθος τους και να συνεχίσουν τον βομβαρδισμό στο λιμάνι που βρίσκεται κοντά στο κέντρο της πόλης…

«Το πρωί ξυπνήσαμε νωρίς από κλάματα, τον θρήνο μιας ολόκληρης γειτονιάς. «Ευτυχώς που οι Πόντιοι έλειπαν», είπε ο πατέρας, και αναφερόταν στους γείτονες μας. «Είχαν γάμο κι ύστερα τραπέζι σε ταβέρνα στις Συκιές», τον πληροφόρησε η μάνα, αλλά σε λίγο ακούστηκαν σπαραχτικές κραυγές απ’ τα απέναντι σπίτια των Ποντίων, γιατί μια οβίδα έσκασε πάνω στη συγκεκριμένη ταβέρνα όπου γλεντούσαν κι έπεσε η πλάκα, η οροφή, και σκότωσε πολλούς, τους περισσότερους απ’ τους θαμώνες, μαζί με τη νύφη και το γαμπρό.

Ανάμεσα στα θύματα ήταν και η Σεβαστή με την αδερφή της Ανθούλα, δυο ψηλές και γεμάτες κοπέλες, που όταν ήμουν μικρός, αλλά και αργότερα, με έπαιρναν συχνά αγκαλιά στα αφράτα τους μπράτσα. Είχε σωθεί μόνον ο αδελφός τους ο Ανδρέας, που μαζί με άλλους προσπαθούσαν όλη νύχτα με κασμάδες και φτυάρια, να ξεθάψουν τους πλακωμένους.

Όταν έφεραν τα κορίτσια στο σπίτι πάνω σ’ ένα κάρο, ο Ανδρέας δεν ξεκολλούσε από πάνω τους. Έκλαιγε, χτυπιόταν και καταριόταν τους Εγγλέζους, αυτός που μισούσε τους Γερμανούς και ξέραμε ότι ήταν οργανωμένος και τους πολεμούσε. Οι γονείς τους γέρασαν ξαφνικά μεμιάς, δυο χούφταλα που μαράθηκαν πάνω σε δυο σκαμνιά, δίπλα στα φέρετρα, κι έκρυβαν το πρόσωπό τους με τα χέρια κι άλλοτε τραβούσαν τα μαλλιά τους.

Οι δικοί μου όλοι είχαν αμέσως τρέξει στο σπίτι των κοριτσιών για να συμπαρασταθούν στους επιζήσαντες. Έτσι βρήκα την ευκαιρία να βγω έξω να δω τι είχε γίνει, τη συμφορά με τα δικά μου μάτια. Θυμάμαι ότι ήταν ένα πρωινό με ήλιο, έναν ήλιο που δάγκωνε, αφού το κρύο ήταν τσουχτερό και υπήρχαν λίγα χιόνια στις παρυφές του δρόμου.

Τράβηξα προς τις Συκιές για να βρω την ταβέρνα που έγινε ομαδικός τάφος. Στην άκρη του δρόμου υπήρχαν κάποια πτώματα, ήταν οι νεκροί που δεν τους είχαν ακόμη αναγνωρίσει ή μαζέψει οι δικοί τους. Μα πιο πολλά, ανατριχιάζω ακόμα και τώρα που το γράφω, ήταν τα σκόρπια μέλη, χέρια και πόδια, αφού οι συγγενείς τους σήκωσαν τα πτώματα, αλλά ήταν νύχτα ή χρόνος χαμένος για να ψάξουν για τα μέλη που έλειπαν. Τη μνήμη μου καίει ακόμα ένα ποδαράκι που φορούσε ένα καινούργιο παιδικό παπούτσι.

Παρότι ήμουν συνηθισμένος από νεκρούς, όπως άλλωστε κι όλα τα παιδιά της Κατοχής, που είχαμε δει αρκετούς σκοτωμένους ή πεθαμένους από πείνα, αυτή η μαζική δολοφονία - τι τραγικό, από λάθος!» (Περικλή Σφυρίδη "Ψυχή μπλέ και κόκκινη" σελ. 93-94 "Βιβλιοπωλείον της Εστίας ) .

 «Οι νεκροί θάφτηκαν άρον-άρον...Λίγες μέρες μετά τελέστηκε μνημόσυνο τους στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας .Παρέστη μάλιστα και ο Γερμανός διοικητής της πόλης που συλλυπείται -σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του τύπου της εποχής τους οικείους των νεκρών και μιλά για..."αχρείους δολοφόνους..." Τόσο θράσος..» συνεχίσει στη διήγηση του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο συγγραφέας Περικλής Σφυρίδης.

Αναφορές στον «κατα λάθος» βομβαρδισμό της περιοχής κάνει στο μυθιστόρημα «Μεγάλη Πλατεία» και ο Θεσσαλονικιός λογοτέχνης Νίκος Μπακόλας.

Μια ακόμη βόμβα πάντως, της εποχής του Παγκόσμιου πολέμου (αγγλικής κατασκευής και ...άρα του ιδίου "λάθους" ) είχε αποκαλυφθεί και εξουδετερωθεί στην ίδια ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης πριν από 20 χρόνια.

Σύμφωνα με τηλεγράφημα του ΑΠΕ (Αριθμός Είδησης: 281985 της 15/3/1997):
Βόμβα αεροπλάνου από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αποκαλύφθηκε κατά τη διάρκεια χωματουργικών εργασιών στα θεμέλια οικοδομής υπό ανέγερση στην περιοχή του Κορδελιού της Θεσσαλονίκης.

Η βόμβα, βάρους 200 κιλών, αποκαλύφθηκε ευτυχώς έγκαιρα και φυλάσσεται ήδη στην περιοχή από άνδρες της αστυνομίας, προκειμένου την ερχόμενη Τετάρτη να εξουδετερωθεί από ομάδα ειδικών πυροτεχνουργών που θα φθάσουν από την Αθήνα.

Είναι χαρακτηριστική η δήλωση ανωτέρου αξιωματικού της αστυνομίας, που υπογράμμισε πως αν η βόμβα, που παρά την εξωτερική οξείδωση που είχε υποστεί διέθετε τους πυροδοτικούς της μηχανισμούς και είχε εκραγεί, θα άλλαζε θέση ολόκληρος ο δήμος του Κορδελιού. 

Η βόμβα είναι αγγλικής κατασκευής και εντοπίσθηκε από τους εργάτες που εκτελούσαν χωματουργικές εργασίες στο οικόπεδο της οδού Μακεδονίας 23, στην περιοχή του Κορδελιού, στη Δυτική Θεσσαλονίκη.

Πάντως ο βομβαρδισμός αμάχων απ’ τους «φίλους μας & συμμάχους» δεν ήταν το μόνο έγκλημα πολέμου στην Ελλάδα κατά Ελλήνων πολιτών. Το είχαν πράξει και νωρίτερα οι Σύμμαχοι στον βομβαρδισμό του Πειραιά στις 11 Ιανουαρίου του 1944 όπου κατά πολλούς οι νεκροί άμαχοι έφτασαν μέχρι και τους 700 Πειραιώτες.

Το άνανδρο της ράτσας

‘Το πιο άνανδρο πάντως που έχει η ράτσα σου, νεοέλληνα, είναι το πείσμα σου να θέλεις να σώσεις τον διπλανό χωρίς αυτός να έχει ανάγκη την δικιά σου ύποπτη σωτηρία. Γουστάρεις να κάνεις κολιγιές ακόμη και με προδότες ή κουκουλοφόρους για μία θέση στο ψηφοδέλτιο. Για να μου αποδείξεις ότι εσύ είσαι “τρομοκράτης” και “αντιστασιακός”, ενώ εγώ ηττοπαθής…… τόσα χρόνια Κατοχής και αυτό που μένει τελικά από τους ήσυχους αυτόχειρες, από τους ήσυχους θανάτους, από τα ήσυχα λουκέτα, από τους ήσυχους λυγμούς, από τις ήσυχες καταθλίψεις, από την ήσυχη εθνική παράδοση άνευ όρων είναι ο ανυπόφορος θόρυβος που κάνει η κάλπικη φωνή σου πέφτοντας στους τενεκέδες του ξεπουλήματος…’

Αν υπήρχε η δυνατότητα αύριο το πρωί με το χτύπημα ενός μαγικού ραβδιού να σε εξαφανίσουν, Έλληνα, θα το έκαναν. Έχει φθάσει πλέον η ώρα που δεν σε χρειάζονται άλλο. Το καθήκον σου, συνειδητά και ασυνείδητα, προς την ναζιστική Ενωμένη Ευρώπη το έκανες και με το παραπάνω. Ο στρατιώτης του Νότου έδωσε ότι είχε να δώσει και ήρθε η ώρα να αποσυρθεί από το πεδίο κατασκευασμένης μάχης που έστησαν στρατηγοί και ηγέτες.

Η αλήθεια είναι ότι περίμεναν κάποια ανταρσία από το στράτευμα των νοτίων Βαλκανίων, όπως είχαν βρει από αυτό των βορείων Βαλκανίων δύο δεκαετίες πριν. Αλλά εδώ δε μάτωσε μύτη για το ναρκοπέδιο που σου έστηναν σιγά-σιγά κυκλώνοντας εσένα και τα πολύτιμά σου. Αν και βλέπαμε όλοι, ότι ενώ εμείς είχαμε μπροστά το μέτωπο και οι κοινοβουλευτικοί στρατηγοί αντί να κυκλώνουν τους εχθρούς κύκλωναν εμάς, δεν κάναμε βήμα εναντίον τους. Αντίθετα στο τελευταίο σύνθημά τους “ψηφίστε μας” πατώντας πάνω στις νάρκες έτρεξαν όλοι οι Έλληνες για την τελευταία έξοδο.

Γίναμε βάρος περιττό διότι, όπως καταλαβαίνεις ψεύτικε Νέο-Ελληνάρα, από τα όσα διαδραματίστηκαν τα χρόνια της τελευταίας 10ετίας, αυτό που ήθελαν ήταν η χώρα που θεωρείς μέχρι σήμερα ότι σου ανήκει. Κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα σού ανήκει μόνο ότι σου επιτρέπουν να σού ανήκει. Έφθασες στο σημείο να διαπραγματεύεσαι την γη σου και την ζωή σου με αντίτιμο που θα ορίσει ο ναζιστής γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών. Χθες ήταν 50,000 ευρώ, σήμερα είναι 5,000 ευρώ και αύριο θα είναι 1 ευρώ. Η τιμή της ελευθερίας και της ζωής σου, απ' ότι βλέπεις, πέφτει κατακόρυφα. Στοιχίζεις περισσότερα πλέον απ' ότι μπορείς να δώσεις κι αυτό είναι αντίθετο με το σύστημα των Αρίων της Ευρώπης. Κοινώς μπορούσαν να ανεχτούν τον γύφτο όταν αυτός τους τάιζε, αλλά ήσουν, είσαι και θα είσαι πάντα για την Αρία φυλή των Ευρωπαίων, ο Γύφτος του Νοτιότερου άκρου των Βαλκανίων. Αυτός που κατά τύχη γεννήθηκε στον τόπο των θεών και των ηρώων.

Επί 200 χρόνια δεν είχαν τι να σε κάνουν. Σου όριζαν βασιλιάδες Βαυαρούς, πρωθυπουργούς που έσκυβαν σε κάθε προσταγή των Μεγάλων Δυνάμεων, δικτάτορες που το όνομά τους ήταν μεγαλύτερο από το ύψος τους και πρωθυπουργούς που υπέγραφαν την νέα υποδούλωσή σου στην ΕΟΚ με το πρόσχημα του εξευρωπαϊσμού. Μέχρι και σοσιαλιστή σού έφεραν γνωρίζοντας ότι θα τσιμπήσεις στο “πάρτα όλα” σπρώχνοντάς σε στο λάκκο με τα φίδια. Είχες την ευθύνη των επιλογών σου και τώρα περνάς από τον πάγκο για τις τρύπιες δεκάρες που σου έδωσαν με τις χούφτες και εσύ νόμιζες ότι έπαιρνες χρυσό. Σε έβαλαν στην ευρωπαϊκή σκέψη ότι όλα κοστίζουν και να τώρα που έφθασες εσύ να κοστολογείσαι  από τις εταιρείες τους ως ασθενής, ως άνεργος, ως αναξιοπαθόντας. Φαντάσου ότι ακόμα και για την ναζιστική φρίκη που έζησαν οι πρόγονοί σου, σε έβαλαν στο σκεπτικό να θέλεις να την εξαργυρώσεις, και το χειρότερο, με τον θάνατο και τον βασανισμό των προγόνων σου να ξεχρεώσεις τα δικά σου γούστα. Εις τον θάνατο του ‘μαλάκα’! Εκεί καταντήσαμε.

Τους έδωσες το δικαίωμα να σε αντιμετωπίζουν, όχι ως λαό που του ανήκει δικαιωματικά αυτός ο τόπος και η ιστορία, αλλά σαν τον τουρίστα που τυχαία έπεσε εδώ και τώρα δεν έχει να πληρώσει το ξενοδοχείο για να βγάλει την παγερή νύχτα. Βλέπεις κι εσύ την ιστορία σου δεν έκανες τον κόπο να την μάθεις, αλλά τώρα ευκαιριακά την παπαγαλίζεις άτσαλα για να υπερασπιστείς το δικαίωμα της ύπαρξής σου. 

Μην ξεχνάς ότι το πολύτιμο επιστημονικό προσωπικό σου, το έχουν ήδη πάρει με το πρώτο κύμα νεομετανάστευσης. Τώρα θα πάρουν και το δεύτερο βάζοντας λουκέτο σε ότι ακόμα δεν έχουν βάλει και θα μείνουμε πίσω κουτσοί, στραβοί και μίζεροι να ψάχνουμε τρύπα να κρυφτούμε. Αλλά επειδή και οι τρύπες έχουν αξία για τους Ευρωπαίους θα σου ετοιμάσουν τα ανάλογα γκέτο να στριμώξεις την οικογένεια, τα όνειρα και την ξεπεσμένη σου καταγωγή. Δεν είσαι άλλωστε και η γενιά της Προσφυγιάς, ούτε καν η γενιά της Κατοχής. Δεν αντιμετώπισες ποτέ εχθρό κατά μέτωπο για να ξέρεις πώς θα επιβιώσεις, αντίθετα τον εχθρό τον έβαζες στο σπίτι σου ως υποψήφιο σωτήρα του χωριού σου, της πόλης σου, της περιφέρειάς σου, της χώρα σου. Αυτής της χώρας που τώρα εσύ δεν χωράς. 

Το πιο άνανδρο πάντως που έχει η ράτσα σου, νεοέλληνα, είναι το πείσμα σου να θέλεις να σώσεις τον διπλανό χωρίς αυτός να έχει ανάγκη την δικιά σου ύποπτη σωτηρία. Γουστάρεις να κάνεις κολιγιές ακόμη και με προδότες ή κουκουλοφόρους για μία θέση στο ψηφοδέλτιο. Για να μου αποδείξεις ότι εσύ είσαι “τρομοκράτης” και “αντιστασιακός”, ενώ εγώ ηττοπαθής.

Ότι το δικό σου IQ είναι πιο υψηλό από το δικό μου, που έχω αποφασίσει να μην δίνω κώλο κι ας πεθάνω από ασιτία. Πολεμάς να μην μείνει ούτε μία στάλα ανυπότακτων σε τούτο το χώμα. Γκεμπελίζεις κλείνοντας όλες τις πιθανές διόδους μιας πραγματικής τελευταίας εξόδου.

7 χρόνια Κατοχής και αυτό που μένει τελικά από τους ήσυχους αυτόχειρες, από τους ήσυχους θανάτους, από τα ήσυχα λουκέτα, από τους ήσυχους λυγμούς, από τις ήσυχες καταθλίψεις, από την ήσυχη εθνική παράδοση άνευ όρων είναι ο ανυπόφορος θόρυβος που κάνει η κάλπικη φωνή σου πέφτοντας στους τενεκέδες του ξεπουλήματος.

Ανακατάληψη της Χώρας

“Ώρα να ανακαταλάβουμε την χώρα, αλλά δεν είναι οι άλλοι η κόλαση: Ήταν τα λάθη μας”

Το νέο έτος που ήρθε όπως κι αυτά τα οποία έπονται πρέπει να είναι έτη Ανάστασης για την χώρα και έτη αντίστοιχης πολιτικής ωρίμανσης για τους πολίτες της.

Οι κατ’ εξακολούθηση λανθασμένες πολιτικές επιλογές από το 1981 μέχρι και το 2009, έφεραν μια ανείπωτη καταστροφή στην χώρα για την οποία κύρια ευθύνη φέρει ένα μεγάλο μέρος των πολιτών που προτίμησαν την κοινωνική αλλοτρίωση που τους προσέφεραν δημοκόποι πολιτικοί, αντί του δύσκολου δρόμου της αρετής.

Οι πολιτικοί βέβαια ευθύνονται στον βαθμό, που είναι κομμάτι και ο καθρέφτης αυτής της αλλοτριωμένης κοινωνίας.

Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι παραχωρήσαμε εθνική κυριαρχία όχι τώρα, αλλά όταν ξεκινήσαμε στην δεκαετία του 1980 να αποβιομηχανοποιούμε την χώρα, να εγκαταλείπουμε την καλλιέργεια της γης και όταν δεν συνέβαινε αυτό, να κλέβουμε και να κατασπαταλούμε τα λεφτά των αγροτικών επιδοτήσεων.

Και εν τέλει να χειροκροτούμε την δεκαετία του 1980, μια κυβέρνηση η οποία δανειζόταν σαν να μην υπάρχει αύριο, για να ικανοποιεί τις καταναλωτικές ανάγκες πολιτών μιας χώρας, όπου οι "αυξήσεις" του ΑΕΠ και η "ανάπτυξη", ήταν οι διορισμοί μεταξύ 1981 και 1989, 600.000 δημοσίων υπαλλήλων! Για να φτάσουν από τις 300.000 του 1981 στους 800.000 του 1989.

Η χώρα πτώχευσε το 1989 και από τότε όλες οι κυβερνήσεις διαχειρίζονταν περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένα, μία πτώχευση. Μέχρι που ήρθε η ώρα να σκάσει η φούσκα και σε τελική ανάλυση ήταν, ντροπή και όνειδος για τους πολίτες το γεγονός ότι ηρνούντο να δουν το τι ερχόταν.

Τώρα, είναι η ώρα των αγώνων. Πρέπει να ανακαταληφθεί η Ελλάδα, να ξαναπάρουμε τον τόπο στα χέρια μας, να απομακρύνουμε τους ξένους από τα κέντρα διοίκησης. Αυτό βέβαια δεν δύναται να πραγματοποιηθεί με ευχολόγια προσκυνημένων πολιτικών, αλλά δυναμικά και με την παρουσία πραγματικών Ελλήνων σε κάθε κέντρο διοίκησης, απ’ τον τελευταίο κλητήρα κάποιου δήμου της χώρας μέχρι την κεφαλή του πολιτικού προσωπικού, το οποίο κρατά και τα ηνία αυτής της κακοποιημένης κατά τα άλλα χώρας. Όχι βέβαια και με προσκυνημένα κεφάλια και με κύματα απαισιοδοξίας να διακατέχουν το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών της χώρας.

Αλλά και να αποδείξουμε στους ‘ψεύτικους’ εταίρους της Ευρώπης, ότι είμαστε αξιόπιστοι και έχουμε μάθει το μάθημά μας. 

Πρέπει να αποδείξουμε πάνω απ’ όλα στην Ιστορία, ότι είμαστε άξιοι απόγονοι ενδόξων προγόνων, ότι είμαστε Έλληνες κι όχι "Γραικοί". Ότι είμαστε ελεύθεροι και όχι ραγιάδες του κακού μας εαυτού.