Λίγα λόγια για μια Ελλάδα που έχει ξεχαστεί...

Είμαι ένας απλός ΕΛΛΗΝΑΣ, ένας απ’ αυτούς που δυστυχώς για την εποχή του έμαθε να διαβάζει, έμαθε ν’ ακούει, έμαθε να σταθμίζει δική του άποψη και όχι αυτή που προσπαθούν να του επιβάλλουν τα κατευθυνόμενα από άνομα συμφέροντα ΜΜΕ, αλλά που ποτέ δεν έπαψε να ζει με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, ακόμα και αυτή που του υπόσχονται η πολιτική και τα ανδρείκελα που την υπηρετούν, που βλέπω τον κυκεώνα στον οποίο ζούμε, που ακούω όλους τους μεγαλόσχημους να λένε, η ιστορία επαναλαμβάνεται, που λένε τέλος – τέλος, διαβάστε ένα βιβλίο.

Διάβασα, λοιπόν, και εγώ ένα βιβλίο, που πιθανώς να διαβάσατε και εσείς, ίσως και εκείνοι να διάβασαν, και κατέληξα στα ίδια συμπεράσματα που είχα μέσα στο φτωχό μυαλό μου ακόμα και πριν το διαβάσω.

Πως ναι, η ιστορία επαναλαμβάνεται, ίσως είναι και η ίδια, ίσως με άλλους ανθρώπους ακόμα και με άλλη τεχνολογία, αλλά πάντα με ίδια αποτελέσματα και σκοπούς………..…………………

 Απόσπασμα από το βιβλίο του Άρη Φακίνου

‘ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ’

Από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

………………

Ο γερο-δάσκαλος προς τον καπετάνιο ….

‘Να η Ευρώπη καπετάνιο’.

Η φωνή του ήταν ήσυχη και αποφασιστική. Το χέρι του σύρθηκε σιγά-σιγά πάνω στον χάρτη, από τη μια άκρη της ηπείρου μέχρι την άλλη, από την Ισπανία πέρασε στη Γαλλία, διέσχισε τις χώρες του βορρά, ύστερα πήρε να κατεβαίνει κατά τα Βαλκάνια. ¨Όταν έφτασε στην Ελλάδα, τα δάχτυλά του ακολούθησαν το δαντελωτό της περίγραμμα, ταξίδεψαν πάνω από το Αιγαίο αγγίζοντας στοργικά το ‘να μετά το άλλο όλα τα νησιά.

‘Όταν κοιτάζουν αυτό το χάρτη ακόμα και τα μαθητούδια μου, καπετάνιο, βλέπουν πως δεν ανήκουμε ούτε στη Δύση ούτε στην Ανατολή. Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Ευρώπη ούτε Ασία αλλά Ελλάδα σκέτη, με δικιά της , ξεχωριστή Ιστορία, το μόνο έθνος σ’ όλον αυτό το χώρο που δεν χρωστάει τον πολιτισμό του ούτε στους Ρωμαίους ούτε στους Άραβες, που δε γράφει τη γλώσσα του με λατινικά γράμματα.’

…………………………………

Μίλαγε ο γερο-δάσκαλος για πολιτισμό και ξεχωριστή Ιστορία, πράγματα απλά αλλά και δυσνόητα για πολλούς απ’ τους ξένους, δημοσιογράφους και πολιτικούς, οι οποίοι είτε από άγνοια είτε από άκρατο Γκαιμπελισμό, καταφέρονται με τόσο άσβεστο μίσος εναντίον του Ελληνικού λαού. Και καλά αυτοί, αλλά και οι δικοί μας πολιτικοί και δημοσιογράφοι, γιατί ξεχνώντας αυτόν τον πολιτισμό και τη ξεχωριστή μας Ιστορία, σκύβουν το κεφάλι τους προσκυνώντας και εξαναγκάζοντας ένα ολόκληρο έθνος να προσκυνήσει χωρίς καμιά αντίδραση, χωρίς φιλότιμο, το φιλότιμο για το οποίο ήταν πάντα περήφανος ο Έλληνας.

………………………………….

Το χέρι του Φώτη του δάσκαλου, ακολούθησε μια νοητή γραμμή που ξεκινούσε από το Ταίναρο κι έφτανε μέχρι πάνω ψηλά, στη Μακεδονία :

‘Το κακό με τη χώρα μας, καπετάνιο, είναι ότι βρίσκεται στη μέση, ανάμεσα σε Δύση κι Ανατολή, που χωρίζει σαν μάντρα δυο χωράφια που ανήκουνε σε σόϊα που δεν χωνεύονται αναμεταξύ τους, που αλληλοπολεμιούνται. Εδώ και αιώνες μάς ρίχνονται και πολεμάνε να μας βγάλουν από τη μέση μια ετούτοι και μια οι άλλοι, για να καθαρίσει το μέρος, για να μπορέσουν οι δυο αντίπαλοι να σμίξουν και να ‘ρθουν στα χέρια’.

Έσκυψε κοντά στον καπετάνιο όπως έκανε και με τα παιδιά, όταν ήθελε να τα βοηθήσει να γράψουν ή να διαβάσουνε σωστά :

‘Εμποδίζουμε, καπετάνιο, εμποδίζουμε δυο μεγάλους και δυνατούς κόσμους γιατί βρισκόμαστε ανάμεσά τους, γιατί δεν πήγαμε με το μέρος ούτε του ενός ούτε του αλλουνού, δεν ανακατευτήκαμε στους πολέμους τους. Καταλαβαίνεις τι θα γίνει, τι μας περιμένει, αν πάμε με τον ένα ή με τον άλλο, αν μπλέξουμε μαζί τους;’

Ο δάσκαλος απομακρύνθηκε, πήγε και στάθηκε μπροστά σ’ ένα παράθυρο της τάξης και κοίταξε έξω …………………………………

Έτσι κι εγώ, ένας απλός Έλληνας μωρέ, κοιτάζω απ’ το παράθυρό μου τον Υμηττό, και προσπαθώ να μη σκέφτομαι ότι βαρέθηκα να βλέπω τις ψεύτικες συγκρούσεις των πολιτικών στην τηλεόραση, τις μεταθέσεις ευθυνών, τις αντιπαραθέσεις όχι τόσο για το κοινωνικό καλό όσο για τη καρέκλα, την εξουσία – εγώ τα ‘κανα καλά, εσύ τα ‘κανες άσχημα, εγώ λιγότερα λάθη εσύ περισσότερα, και πάλι ανάποδα, χωρίς να λυπούνται αυτούς που τους βλέπουν, αυτούς που τρέφουν ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο, όχι τόσο για τους ίδιους αλλά για τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους. Μιλάμε πλέον για κατάντια …… Βαρεθήκαμε μωρέ …… Έλεος ….. Σκέφτομαι και λέω πως δεν είναι τυχαίο, πως οι κινέζοι αξιωματούχοι που παρακολούθησαν τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, είπαν πως, ‘εσείς είχατε και δείξατε πολιτισμό στην τελετή έναρξης, αυτοί που τους διοργάνωσαν μέχρι τώρα δεν είχαν και δεν έδειξαν’. Κουβέντες με μεγάλη σημασία, που πέρασαν από όλους πολιτικούς, ΜΜΕ, και άλλους προύχοντες στο ντούκου. Δεν πειράζει. Εμείς οι ‘φουκαριάρηδες’ απλοί, καθημερινοί Έλληνες, είχαμε, έχουμε και θα έχουμε αυτά που είχαμε πάντα. ΛΕΒΕΝΤΙΑ και ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, όσο κι αν κάποιοι, ακόμα κι από μας το ξεχνάμε στον βωμό της εξουσίας.

Η Ελληνική Πολιτική Άνοιξη

Τελικά, η ‘ελληνική πολιτική άνοιξη’ κράτησε ακριβώς 40 ημέρες:

Από την επαύριο των εκλογών της 6ης Μαϊου μέχρι χθες. Περίπου όσο και η ‘Άνοιξη της Πράγας’ η οποία κατεστάλη από τα σοβιετικά άρματα το 1968. Τώρα τα άρματα τα έχουν αντικαταστήσει τα ΜΜΕ και η οικονομική ελίτ των τραπεζιτών.

Από σήμερα επιστρέφει ακριβώς στο ίδιο σκηνικό με αυτό που προϋπήρχε από το Νοέμβριο μέχρι τις 6 Μαϊου:

Μια μνημονιακή κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με μία ενίσχυση από το "ΛΑΟΣ της Αριστεράς", την ΔΗΜΑΡ.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό και άξιο πολιτικής μελέτης και ανάλυσης πως οι ‘μνημονιακοί’, βασιζόμενοι στο σαθρό εκλογικό σύστημα της αρεσκείας τους, σε συνδυασμό με μια απίστευτη προπαγάνδα από το σύνολο των ΜΜΕ (πλην διαδικτύου), τόσο πριν από τις εκλογές του Μαΐου, όσο και τις χθεσινές, κατάφεραν με μικρές σχετικά απώλειες σε επίπεδο εδρών, να φέρουν τα πράγματα εκεί που θέλουν οι ξένες δυνάμεις που έχουν αναλάβει τον έλεγχο της χώρας.

πηγή: ‘DefenceNet’

Έγκλημα της Πληροφορικής... Η τεχνολογία εις βάρος του πολίτη...

Κοιτάξτε αυτό το κομμάτι !!!

Αν πάτε σε ένα καφέ για να χρησιμοποιήσετε έναν υπολογιστή, σε ένα ξενοδοχείο, στο αεροδρόμιο ή κάπου αλλού, ελέγξτε το πίσω μέρος του υπολογιστή.

Αν αυτό το interface είναι συνδεδεμένο με το καλώδιο του πληκτρολογίου, πρέπει να γνωρίζετε ότι το συγκεκριμένο εξάρτημα καταγράφει ότι πληκτρολογείτε, δηλαδή: τοποθεσίες που επισκέπτεστε με τους κωδικούς πρόσβασης, τον αριθμό του τραπεζικού σας λογαριασμού, κλπ.

Η τεχνολογία εις βάρος του πολίτη!!!

ΠΡΟΣ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΟΡΦΩΣΗ!!!

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ LIBERATION‏ για την Ελλάδα

Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη χαλιναγωγήσουν.

Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.

Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη, μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού. Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη.

Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε, κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην αγανάκτηση και στην εξέγερση.

Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε OXI, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.

Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής της, αυτής του "τρελού χρήματος".

Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής, το κίνημα "Δεν πληρώνω" και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για λογαριασμό των ανθρώπων.

Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), θα έχουμε μόνο την επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι ίδιοι.

Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας.

Είναι επίσης το μέλλον μας.

Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της!

Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!"

πηγή: 'Ελλήνων Ανάβασις'

Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας: Πλήρως λειτουργική η μονάδα διαδικτυακών επιθέσεων από τα τέλη του 2011

Η Γερμανία σύμφωνα με πληροφορίες του ‘thetrumpet.com’ αποτελεί πλέον το μοναδικό από τα Δυτικά έθνη το οποίο ανακοίνωσε ότι διαθέτει μονάδα κυβερνοπολέμου, η οποία δεν χρησιμεύει μόνο στην προστασία από τους hackers, αλλά χρησιμοποιείται και για επιθέσεις σε άλλα έθνη..

Μία έκθεση, η οποία παραδόθηκε στις 5 Ιουνίου 2012 προς την κοινοβουλευτική επιτροπή αμύνης της Γερμανίας, αποκάλυψε την ύπαρξη της ειδικής μονάδας Επιχειρήσεων Δικτύου Υπολογιστών η οποία ιδρύθηκε στη Βόννη το 2006.

Σύμφωνα με την συγκεκριμένη έκθεση, για την οποία κάνει λόγο δημοσίευμα του thetrumpet.com, έχει επιτευχθεί η δυνατότητα λειτουργίας της μονάδας σε εχθρικά δίκτυα και έχουν ήδη πραγματοποιηθεί προσομοιώσεις επιθέσεων στον κυβερνοχώρο σε ελεγχόμενο εργαστηριακό περιβάλλον.

Δημοσίευμα της Deutsche Presse-Agentur αναφέρει επί του θέματος: “Οι νομοθέτες τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης έμειναν έκπληκτοι με την συγκεκριμένη αποκάλυψη, και αρκετοί από αυτούς αμφισβήτησαν τη δυνατότητα των στρατιωτικών ηγετών να εκκινούν επιθέσεις σε δίκτυα υπολογιστών χωρών του εξωτερικού δίχως την συγκατάθεση του κοινοβουλίου’’.

Η μονάδα κυβερνοπολέμου βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία από τα τέλη του 2011, ενώ το μέγεθος και η στόχευσή του έχουν απόρρητο χαρακτήρα.

Το Ισραήλ και η Αμερική αποτελούν τα μόνα δύο έθνη τα οποία έχουν παραδεχθεί, μέσω επίσημων δηλώσεων ανώτατων αξιωματούχων τους, ότι έχουν δημιουργήσει μονάδες με ικανότητα και λειτουργικότητα για επιθέσεις στον κυβερνοχώρο. Ακόμη όμως και αυτές οι παραδοχές έχουν πραγματοποιηθεί τις τελευταίες ημέρες.

Βιώνουμε μία νέα μορφή πολέμων και κατασκοπευτικού ανταγωνισμού, η οποία θα αλλοιώσει σταδιακά τους παγκόσμιους συσχετισμούς βάσει της δυνατότητας των εθνών να κατέχουν τεχνολογία πραγματοποίησης κυβερνοπολέμων...

πηγή: 'Πενταπόσταγμα'

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΨΗΦΟ Σ' ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ

Η Ελλάδα πια έχει μόνο: ανεργία, φτώχεια, γιοκ   περίθαλψη, ληστείες, δολοφονίες, αυτοκτονίες, λαθρομετανάστες και πλούσιους πολιτικούς!!!

Έλληνα πολίτη, Έλληνα ψηφοφόρε, η Κυριακή 17 Ιουνίου έφτασε!

Καλώς ή κακώς οι επαγγελματίες πολιτικοί μας οδήγησαν ξανά στις κάλπες πιστεύοντας ότι, με την τρομοκρατία που θα ασκούσαν (οι ίδιοι, τα τσιράκια τους και οι ξένοι φίλοι τους) στο μεσοδιάστημα από τις 6 Μαϊου μέχρι και την Παρασκευή το βράδυ, θα κατάφερναν να σε τρομάξουν και να σε εγκλωβίσουν στο μαντρί του δικομματισμού.

(Παρένθεση: Είναι απορίας άξιον πως μια χρεοκοπημένη στην ουσία χώρα αντέχει τρεις μήνες προεκλογική περίοδο κι έχει και χρήματα για δύο εκλογικές αναμετρήσεις αλλά δεν έχει πχ για φάρμακα!!!!)

Έχουν ακόμα ανοικτούς λογαριασμούς με τα ξένα αφεντικά τους!

Δεν πρόκαναν να υλοποιήσουν το πλήρες ξεπούλημα της χώρας, υπάρχουν γραμμάτια που λήγουν σύντομα, για τα οποία έχουν δεσμευτεί και πρέπει να τα ξοφλήσουν, διαφορετικά θα έχουν την τύχη του Άκη.

Καμία στημένη λεμονόκουπα δεν χρησίμευσε ποτέ σε κανέναν, πολλές μαζί όμως κάνουν πλούσιο λίπασμα κι αυτό το ξέρουν πολύ καλά αυτοί που μας έφεραν στο σημερινό χάλι.

Είναι τόσο ξεδιάντροποι που υπόσχονται να "επαναδιαπραγματευτούν" ότι δεν συζήτησαν καν το Φλεβάρη που είχαν τη δύναμη των 258 βουλευτών, τότε που διέγραψαν εν μια νυκτί όσους τόλμησαν να μην ψηφίσουν το μνημόνιο 2, ασχέτως βέβαια αν πολλοί απ' αυτούς ξαναγύρισαν στο μαντρί.

Εμείς δεν έχουμε την πρόθεση να υποδείξουμε σε κανέναν τι να ψηφίσει, όμως ζούμε σ' αυτή τη χώρα και υποφέρουμε στο πετσί μας όσα και η πλειοψηφία των Ελλήνων. Δεν έχουμε συνεπώς τίποτα να φοβηθούμε και τίποτα να χάσουμε πια μετά τη δίχρονη επέλαση των βαρβάρων.

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΨΗΦΟ Σ' ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΡΕΔΩΣΑΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ.

Σ' αυτούς που κατάφεραν, με τις φιλότιμες προσπάθειές τους, η Ελλάδα τώρα πια να έχει μόνο: ανεργία, φτώχεια, γιοκ περίθαλψη, ληστείες, δολοφονίες, αυτοκτονίες, λαθρομετανάστες και πλούσιους πολιτικούς!!!

Δυστυχώς για αυτούς τα επίσημα στατιστικά στοιχεία λένε:

Άνεργοι: 1.100.000 (χωρίς να υπολογίζονται όσοι έκλεισαν τα μαγαζιά τους), στοιχεία EΛΣΤΑΤ

Φτώχεια: εκτός μισθών  και συντάξεων δείτε και τα στοιχεία της Unicef

Υγεία: μόνο η τελευταία περίπτωση με τα φάρμακα των καρκινοπαθών αρκεί.

Ληστείες: 18 τουλάχιστον ημερησίως, στοιχεία της ΕΛΑΣ.

Δολοφονίες: 1 κάθε δύο μέρες, στοιχεία της ΕΛΑΣ.

Αυτοκτονίες: 3 κάθε δύο μέρες!

Λαθρομετανάστες: κανένας δεν ξέρει τον ακριβή αριθμό τους, παροιμιώδης η φράση της αρμόδιας υπουργού κυρίας Νταλάρα:"...τι με ρωτάτε δεν ξέρω"!!!! Το ΕΛΙΑΜΕΠ τους υπολογίζει σε 470.000, όμως στην πραγματικότητα πρέπει να είναι πάνω από 1.500.000! Σίγουρα περισσότεροι από τους άνεργους!

Πολιτικοί: στην πλειοψηφία τους πάμπλουτοι και χωρίς ένσημα, βάσει του ‘πόθεν έσχες’ (γιατί εξαφάνισαν τη άραγε την σελίδα από το site της Βουλής;).

Έλληνα πολίτη, Έλληνα ψηφοφόρε, θυμήσου μεθαύριο στις 17 πως όλα αυτά είναι ένα μέρος από τα επιτεύγματα του δικομματισμού και γενικότερα του σαθρού πολιτικού συστήματος που βασίλευε και προσπαθεί να επανέλθει στην εξουσία με μια πιο φιλολαϊκή μορφή αλλά με τους ίδιους στόχους. ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ!!!. Φτάνει, δεν θέλουμε άλλα!

πηγή: 'ΖΕΙΔΩΡΟΝ'

Ο Ραχόι κήρυξε πόλεμο στους κεντρικούς τραπεζίτες της Ευρώπης

Η Ισπανία δεν είναι απλά to big to fall, αλλά πολύ μεγάλη για να έχει προβλήματα λόγω της Γερμανίας.

Αίσθηση προκάλεσε στους κόλπους της Ευρωζώνης η σημερινή ομιλία του Ισπανού πρωθυπουργού, Μαριάνο Ραχόι, στην οποία άσκησε δριμεία κριτική σε αξιωματούχους της γερμανικής κεντρικής τράπεζας, λέγοντας μάλιστα «κηρύσσω τον πόλεμο ενάντια στους κεντρικούς τραπεζίτες της Ευρώπης. Είναι μια μάχη που πρέπει να δώσει η Ευρώπη».

Ο Ισπανός πρωθυπουργός αποκάλυψε, ότι έστειλε επιστολή στον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και τον πρόεδρο της Ε.Ε, Χέρμαν Βαν Ρομπάι, με την οποία τους καλεί να λάβουν μέτρα για την αντιμετώπιση της έλλειψης πιστώσεων που στραγγαλίζουν την οικονομική ανάπτυξη.

Όσο αφορά την γερμανική κεντρική τράπεζα Bundesbank, υπενθυμίζεται ότι απορρίπτει σταθερά τα αιτήματα περί αγοράς χρέους των περιφερειακών χωρών από την ΕΚΤ.

Μήπως ήρθε η ώρα να βρεθεί ένας ‘Ραχόι’ και για την Ελλάδα, να τρίξει και λίγο τα δόντια στους ευρωπαίους τοκογλύφους, άντρας με ‘ούμπαλα’ και με τα όλα του, και όχι αυτά τα ανδρείκελα απ’ τα συνδικάτα των αδερφάδων που λυμαίνονται τον τόπο και έχουν και το θράσος να διεκδικούν με απαιτήσεις την ψήφο των ‘υποτακτικών’ τους;

Παραμύθι χωρίς όνομα!

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Μια ανάσα από τις εκλογές της Κυριακής και όλοι εξακολουθούν να εκλιπαρούν γονατιστοί τον κ. Τσίπρα να εξηγήσει τι θα γίνει στην (απευκταία) περίπτωση που προσερχόμενος στους δανειστές για να διαπραγματευτεί την δανειακή σύμβαση – αφού προηγουμένως έχει με νόμο καταργήσει το μνημόνιο, όπως υποστηρίζει – αυτοί δεν του πουν «παρακαλώ, περάστε, τι θέλετε;». 
Η υπόθεση έχει πλέον ξεπεράσει τα όρια του εμπαιγμού. 

Σε μια εποχή που δεν συγχωρούνται οι μισές κουβέντες και τα «θα δούμε» και «θα δούμε τι επιλογές έχουμε», το μόνο που ακούμε είναι το γενικό και αόριστο «έχουμε συγκεκριμένο σχέδιο». 

Τα ίδια έλεγε και ο Γ. Παπανδρέου πριν από τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 και… το είδαμε το σχέδιο – που παρεμπιπτόντως περιλάμβανε και αυτό την «επαναδιαπραγμάτευση με την ΕΕ». 

Ξεκινήσαμε με opengov και live υπουργικά συμβούλια και πομπώδεις εξαγγελίες περί της… δημιουργίας πέντε νέων λεωφορειολωρίδων και καταλήξαμε στο ΔΝΤ μέσω Καστελόριζου. 

Τώρα, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η αλήθεια είναι πως ο κ. Τσίπρας έχει ένα δίκιο. Πού να το φανταστεί ο άνθρωπος πως ξαφνικά ένα κόμμα της τάξης του 4% θα τετραπλασίαζε εν ριπή οφθαλμού τη δύναμή του, επειδή έσπευσαν στην αγκαλιά του διάφοροι δυσαρεστημένοι της… προηγούμενης σωτηρίας; 

Πόσο να αντέξει ο άνθρωπος; Τι να πρωτοπρολάβει; Πόσο γρήγορα να προετοιμαστεί; 

Το είπε και ο ίδιος στην προχθεσινή διακαναλική συνέντευξη: «Την ώρα που εμείς μεταμορφωνόμαστε σε μια ενιαία πλατειά λαϊκή δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς»… 

Ε, δεν πρέπει να του δοθεί ο αναγκαίος χρόνος γι’ αυτήν την μεταμόρφωση – μετάλλαξη; 

Είπε και το άλλο: Ότι η «μεταμόρφωση» ήταν «μια διαδικασία βίαιης ωρίμανσης, για μια πολιτική δύναμη που μέχρι πριν από ενάμισι μήνα ήταν στο 4,6%, ξαφνικά βρέθηκε στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και η μοίρα η ιστορία και ο λαός την έφερε στη θέση σήμερα να διεκδικεί να είναι αυτή που θα βγάλει τον τόπο και το λαό από αυτήν την πολύπλευρη κρίση διεκδικώντας τη διακυβέρνηση του τόπου». 

Για να προσθέσει: «Είμαι απολύτως πεπεισμένος και βέβαιος ότι με την ίδια αποτελεσματικότητα που κινηθήκαμε όλο αυτό το διάστημα, με την ίδια αποτελεσματικότητα θα κινηθούμε και αναλαμβάνοντας την ευθύνη της διακυβέρνησης του τόπου». 

Απλά είναι πεπεισμένος! Έχει δηλαδή καταφέρει να πείσει τον εαυτό του! 

Επομένως, προφανώς, δεν χρειάζεται να πείσει και τους υπόλοιπους! 

Και, όπως επίσης είπε, στηρίζει την πεποίθησή του αυτή (περί της δυνατότητας της χώρας για «ισχυρή διαπραγμάτευση στο ευρωπαϊκό πεδίο») στις εξελίξεις στην Ισπανία. 

Μας παρέπεμψε μάλιστα να δούμε τις τελευταίες εξελίξεις στην Ευρώπη. 

Η αλήθεια είναι βέβαια, πως οι δανειστές είχαν ήδη ανακαλέσει στην τάξη την Ισπανία, διακηρύσσοντας πως οπωσδήποτε θα έχει επιτήρηση από την τρόικα. 

Επομένως, το μόνο που γνωρίζουμε, παρά τις συνεχείς γονυκλισίες σε διάφορες συνεντεύξεις, είναι ότι στις 18 (Ιουνίου) το μνημόνιο θα μπει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Και θα τελειώσουν όλα! Κάτι σαν το αλήστου μνήμης «στις 18 Σοσιαλισμός»! 

Όλα αυτά θα συμβούν επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει πως είναι δυνατόν να καταργηθεί το μνημόνιο και να εφαρμοστεί (μετά από την σχετική διαπραγμάτευση) η δανειακή σύμβαση. 

Υποστηρίζει δηλαδή πως αυτά τα δύο είναι άσχετα! 

Μα αν είναι άσχετα, για ποιον λόγο χρειάσθηκε το μνημόνιο; Μπορούσαμε να πάμε να δανειστούμε, να έχουμε μια δανειακή σύμβαση και τέλειωνε η υπόθεση. 

Η αλήθεια, όμως, είναι πως, μετά την δυσφήμηση της χώρας, δεν μας δάνειζε κανείς και ανέλαβαν η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ να μας βγάλουν από τη δύσκολη θέση, με χαμηλότοκο δάνειο που για να δοθεί, εγκρίθηκε από τα κοινοβούλια των 17 χωρών της ευρωζώνης. 

Για να συμβεί, όμως, αυτό, δημιουργήθηκε ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων, το μνημόνιο, το οποίο η χώρα, δια της τότε κυβέρνησής της (νόμιμα εκλεγμένης και με πάνω από δέκα μονάδες διαφορά) αποδέχθηκε ως προϋπόθεση για να λάβει το δάνειο μέσω της δανειακής σύμβασης. 

Τι δεν καταλαβαίνετε; 

Μας είπε, βέβαια, ο κ. Τσίπρας πως εν μέρει θα το εφαρμόσει το μνημόνιο. Με τον δικό του τρόπο βέβαια. 

«Δεν μπορούμε να εγγυηθούμε βεβαίως αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο τομέα», είπε. Δηλαδή, αν μπορούσε, θα το έκανε κι’ αυτό! 

Παρακάτω, όμως, αποδέχεται το μνημόνιο και το… διατηρεί: 

«Βεβαίως έχουμε δεσμεύσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τις δεσμεύσεις αυτές δε θα τις απεμπολήσουμε. Δέσμευσή μας είναι να έχουμε στόχο τη δημοσιονομική εξισορρόπηση βεβαίως. Δέσμευσή μας είναι να έχουμε στόχο και χρειαζόμαστε και τη βοήθεια των εταίρων σε αυτό, να έχουμε ένα χρέος το οποίο να μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε χωρίς να θέτουμε το λαό μας στον κίνδυνο της αδυναμίας επιβίωσης». 

Αυτό είπε! Επομένως, δέχεται τους στόχους του μνημονίου, αλλά υποστηρίζει πως θα τους εξυπηρετήσει με τον δικό του τρόπο. Τον οποίο δεν αποκαλύπτει. 

Όπως δεν αποκαλύπτει και το τι θα συμβεί αν δεν γίνουν αποδεκτοί οι όροι που θα θέσει κατά την δική του διαπραγμάτευση. 

Όχι μόνο επειδή οι γενναίοι στρατιώτες στη μάχη πάνε για να νικήσουν και όχι για να πεθάνουν (όπως λέει και το γνωστό τραγούδι από το «Παραμύθι δίχως όνομα» του αείμνηστου Καμπανέλλη), αλλά και επειδή βασίζει την αισιοδοξία του στις… «αναλύσεις που κάνουμε, στη γεωπολιτική ανάλυση στην ανάλυση συμφερόντων ανάμεσα στις διαφορετικές εκδοχές. Και βλέπουμε ότι δεν έχει κανένα συμφέρον σήμερα στην Ευρωζώνη, η Ευρωζώνη να διαλυθεί». 

Και πάντως, δεν μπορεί κανείς να αποκαλύπτει τα σχέδιά του, διότι έτσι τα πληροφορείται ο εχθρός και προετοιμάζεται αναλόγως! 

Οπότε, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες οφείλουν να ψηφίσουν στα τυφλά, διότι αυτό απαιτεί το εθνικό συμφέρον της… παραπλάνησης του εχθρού, δηλαδή των γνωστών κουτόφραγκων! 

Και όχι μόνο αυτό. Ο κ. Τσίπρας μας είπε πως «ο ελληνικός λαός είναι ώριμος και ξέρει και την δυσκολία που θ’ αντιμετωπίσουμε και στην πιο θετική εκδοχή της διαπραγμάτευσης και τις δυσκολίες που μπορεί ν’ αντιμετωπίσουμε εάν υπάρξουν προβλήματα στη διαπραγμάτευση». 

Και μάλιστα, ο κ. Τσίπρας λαμβάνει ως δεδομένο ότι θα έχει την ανοχή του λαού! 

Όπως είπε, «σήμερα δε χρειάζεται εμείς να διεκδικήσουμε πίστωση χρόνου, την έχουμε ούτως ή άλλως από έναν λαό ο οποίος μας δίνει την επιλογή του, γιατί έχει φτάσει στο αμήν. Και από μας το πρώτο που ζητάει, ξέρει ότι δεν είμαστε μάγοι, το πρώτο που ζητάει είναι επιτέλους να υπάρξει σε αυτόν τον τόπο δικαιοσύνη, αξιοκρατία, να καθαρίσουμε το τόπο από τη βρωμιά όλων αυτών που τα προηγούμενα χρόνια κερδίζανε στην ανάπτυξη και θέλουν και τώρα που ο λαός υποφέρει να κερδίζουν. Αυτό ζητάει πρωτίστως από μας αυτός ο λαός ο ταλαιπωρημένος. Δεν ζητάει από μένα να γίνω Ιησούς Χριστός και να περπατήσω στη θάλασσα, ζητάει όμως με σχέδιο και με επιμονή να ανοικοδομήσουμε τη χώρα από τα ερείπια που δημιούργησαν ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία και να καθαρίσουμε το τοπίο από τη διαπλοκή και να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις ανάπτυξης και παραγωγής πλούτου, που θα μοιραστεί δίκαια στον ελληνικό λαό». 

Συγγνώμη, αλλά δεν είναι έτσι. Όσοι τον ψηφίζουν, το κάνουν επειδή πιστεύουν ότι στις 18 δεν θα υπάρχει μνημόνιο και θα τελειώσουν με τρόπο μαγικό τα βάσανά του. 

Ούτε πίστωση χρόνου του δίνουν, ούτε τίποτε. Να περπατήσει στη θάλασσα του ζητούν! Διότι όλα τα άλλα, τα σε βάθος χρόνου, τα είχε υποσχεθεί και ο κ. Παπανδρέου – και είδαμε τα αποτελέσματα! 

Από όλα τα παραπάνω, μπορούμε τελικά να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο κ. Τσίπρας σκοπεύει να εφαρμόσει το μνημόνιο. 

Και απλώς στο άδειο τραπέζι της χώρας σερβίρεται άλλο ένα παραμύθι χωρίς όνομα!

πηγή: ‘Ελεύθερη Ζώνη’

Φρόντισε να είσαι περήφανος πως άκουσες το όνειρό σου και όχι τον φόβο σου...

Ένα κείμενο το οποίο, αξίζει να διαβαστεί απ’ τον καθένα μας, με αφορμή τις εκλογές που έρχονται, και το οποίο παρατίθεται ως ακριβώς εγράφη…

του Οδυσσέα Ιωάννου

Όλο το οπλοστάσιο των δύο μεγάλων κομμάτων, ο φόβος. Η καταστροφή της επόμενης μέρας, εάν εκείνοι βγουν από το πλάνο. Πάνω-κάτω οι ίδιοι που είχαν την Κύπρο τελειωμένη αν δεν ψηφιζόταν το σχέδιο Ανάν. Όλα εκείνα που προέβλεπαν, αν οι Κύπριοι δεν έλεγαν ΝΑΙ στο σχέδιο, συνιστούσαν την επί γης κόλαση για την Κυπριακή Δημοκρατία. Τίποτα δεν έγινε. Μάλλον τα αντίθετα.

Για να είμαι δίκαιος, με την Ιστορία συμβαίνει ότι και με την ζωή μας. Ποτέ δεν θα μάθουμε ακριβώς τις συνέπειες ενός δρόμου που δεν ακολουθήσαμε. Μπορούμε να εικάζουμε, να φιλολογούμε, να φανατιζόμαστε, αλλά δεν γίνεται να αποδείξεις τίποτα. Αν παντρευόσουν την πρώτη σου αγάπη μπορεί να έκανες γιο, αλλά τώρα έχεις κόρη. Ο μόνος δρόμος είναι αυτός που τελικά πήρες. Η μόνη επιλογή σου εκείνη που τελικά έκανες. Αυτήν μόνο μπορείς να μαρτυρήσεις και αυτή είναι η ιστορία σου. Εκείνη η μία ιστορία που έχει υποχρέωση ο καθένας μας κάποτε να αφηγηθεί. Γιατί πρέπει, στο τέλος, να έχεις να πεις τουλάχιστον μία ιστορία. Τουλάχιστον αυτό. Αλλιώς τι νόημα θα έχει το πέρασμά σου από τον μάταιο τούτο κόσμο;

Βέβαια ορισμένες φορές οι εκτιμήσεις ταυτίζονται απόλυτα, απλά αξιολογούνται διαφορετικά. Για παράδειγμα, μία επιλογή για την οποία συμφωνούμε όλοι πως θα μας οδηγήσει μαθηματικά σε μία κομουνιστική κοινωνία (τυχαίο το παράδειγμα), για κάποιους είναι απευκταία, ως άδικη και απάνθρωπη, και για κάποιους άλλους η ιδανικότερη συνθήκη για να τελειώσει ο άνθρωπος με την προϊστορία και να περάσει στην Ιστορία.

Αυτές οι εκλογές φαντάζουν σαν τις σημαντικότερες των τελευταίων τριάντα χρόνων. Δεν είμαι σίγουρος γι αυτό, αλλά παραδέχομαι πως ως φράση και μόνο ακούγεται γοητευτική. Και είναι γοητευτική γιατί εμπεριέχει κάτι το ηρωικό. Από την ψήφο της επόμενης Κυριακής, δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς. Δεν θα μπορέσει κανείς εύκολα να υποδυθεί τον περαστικό από την κάλπη, τον υπεράνω που έκανε μία φιλική συμμετοχή σε μία θεσμική διαδικασία. Αυτήν την ψήφο θα την φοράμε όλοι μας σαν εφαρμοστό ρούχο που θα αφήνει να διαγράφεται καθαρά από μέσα το σχήμα μας. Θα την φοράμε σαν χτυπημένο μόνιμο τατουάζ. Θα μας μαρκάρει για πολύ καιρό.

Μοιάζει σαν να "ευλογήθηκε" η δική μας φουρνιά να τεθεί στα αλήθεια μπροστά στην επιλογή του Καβαφικού μεγάλου Ναι ή Όχι. Και αυτές οι οριακές στιγμές είναι ευλογία και κατάρα. Αν δεν σου τύχουν, λες "γαμώτο, μου έτυχε να γεννηθώ σε μία εποχή-σούπα, που τίποτα ιδιαίτερο δεν συνέβη πέρα από μία άνοστη διαδοχή χρόνων". Αν πάλι σου τύχει, λες "γαμώτο, σε εμένα έκατσε η μπίλια να φτιάξω κόσμο; να κινδυνέψω; εγώ μία ήσυχη ζωή ήθελα".

Στο τέλος, μένει πάντα η ιστορία που θα έχεις να αφηγηθείς. Ήμουν εκεί και έκανα αυτό. Κοίτα να είναι ενδιαφέρουσα η ιστορία σου, υπερασπίσου την, πλήρωσε το τίμημα, και ανεξάρτητα αν στο φινάλε αθροιστείς στους κερδισμένους ή στους χαμένους -δύο απόλυτα σχετικές έννοιες έτσι κι αλλιώς - φρόντισε να είσαι περήφανος πως άκουσες το όνειρό σου και όχι τον φόβο σου.

ΣΥΡΙΖΑ: Στην πρώτη γραμμή για την διάσωση των τραπεζών!!!...

Έχει αναλυθεί διεξοδικά και κουραστικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η νέα μεγάλη πολιτική απάτη που γεννήθηκε από τη σήψη και την κατάρρευση του καθεστωτικού οικοδομήματος και από την ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ ενός μαζικού και οργανωμένου λαϊκού κινήματος.

Έχει γίνει κουραστικό να επαναλαμβάνεται συνεχώς, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μεγάλη εφεδρεία του καθεστώτος για την αναπαλαίωσή του και την ανασύνθεσή του, ιδιαίτερα για την «αναπαραγωγή» του ΠΑΣΟΚ, του κυβερνητικού πυλώνα που κατέρρευσε ολοκληρωτικά: Του ΠΑΣΟΚ της κυβερνητικής εξαχρείωσης και του παρασιτισμού…

 Όσο πλησιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ το θώκο της κυβερνητικής διαχείρισης, τόσο αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο. Δεν έχει γίνει ακόμα κυβέρνηση και οι κολωτούμπες του γίνονται ακόμα πιο εντυπωσιακές… 

Μέχρι σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ εμπορεύτηκε σκανδαλωδώς, την απελπισία του ελληνικού λαού, τη χρεοκοπία και το ασύστολο ψεύδος του κυβερνητικού οικοδομήματος (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ), την ΟΡΓΗ του κόσμου εναντίον των δύο αυτών δωσίλογων κομμάτων: Ένα πολιτικό εμπόριο αφόρητης εκλογικής κερδοσκοπίας από τη θέση ενός κόμματος που δεν έχει «λερωθεί» με την κυβερνητική εξουσία (δηλαδή ανέξοδα)…

Τώρα που βρίσκεται στο κεφαλόσκαλο της κυβερνητικής εξουσίας, αρχίζει να δηλώνει πλήρη ΥΠΟΤΑΓΗ στις «δεσμεύεις» που απορρέουν από τις ευρωενωσικές συνθήκες: «Δεσμεύσεις» που τις ανήγαγε ο κ. Τσίπρας, στη διακαναλική συνέντευξή του, ως «υποχρέωση της χώρας»!!! 

Το πλέον σκανδαλώδες είναι τούτο: Η αναγωγή της διάσωσης των τραπεζών, δηλαδή των τοκογλύφων, σε προτεραιότητα αιχμής!!!

Ο κ. Τσίπρας ανοικτά και ξεκάθαρα τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της κεφαλαιοποίησης των τραπεζών: Δηλαδή στο αγώνα για να διασωθεί ο πυλώνας του ευρώ, της τοκογλυφικής λεηλασίας και του πλανητικού δικτύου της χρηματιστηριακής μαφίας… Το μόνο θετικό σε όλη αυτήν την ιστορία με την «κεντροαριστερή» επιδημία είναι ότι οι αυταπάτες που γέννησε το εμπόριο απελπισίας του ΣΥΡΙΖΑ, ταχέως θα … εξατμιστούν και θα γκρεμιστούν, με πάταγο, όταν θα έλθει στην κυβερνητική εξουσία.

Το γκρέμισμα αυτών των αυταπατών, είναι πολιτικό «στοιχείο» εξαιρετικής σπουδαιότητας, διότι θα αποδομηθούν, και μάλιστα ταχέως, ΚΑΙ οι «κεντροαριστερές» εφεδρείες του καταρρέοντος ευρω-χουντικού οικοδομήματος…

«Έγινε μια πολύ σοβαρή συζήτηση, απαντήσαμε σε πολλά και ουσιώδη ερωτήματα, και νομίζω ότι εδραιώθηκε κατ’ αρχήν ένα κλίμα εμπιστοσύνης που απέχει πολύ από την κινδυνολογία και την καταστροφολογία που έχει εξαπολυθεί στο εσωτερικό, ενόψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου».

Με αυτό τον τρόπο απάντησε ο κ. Α. Τσίπρας στην ερώτηση που του τέθηκε («Αυγή», 10/6/2012) για την πρόσφατη συνάντησή του με τους πρεσβευτές των χωρών του G20.

Αλλά αν μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ – ενόψει της επαγγελλόμενης από τον ίδιο «αριστερής κυβέρνησης» – και του G20, έχει… «εδραιωθεί» - και μάλιστα πριν ακόμα από τη σύσταση «αριστερής κυβέρνησης» - αυτό που διαβεβαιώνει ο κ. Τσίπρας, δηλαδή ένα «κλίμα εμπιστοσύνης» του ΣΥΡΙΖΑ με το κλαμπ των ανά τον κόσμο κεφαλαιοκρατών και ιμπεριαλιστών, τότε αυτό δεν θέτει ένα θέμα («για την ακρίβεια θέτει «πολλά θέματα»…) όσον αφορά την εμπιστοσύνη που μπορούν να έχουν τα λαϊκά στρώματα, οι αριστεροί, οι ριζοσπάστες και οι προοδευτικοί άνθρωποι, στις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ περί «αριστερής κυβέρνησης»;…

πηγή: ‘Ρεσάλτο’

ΣΥΡΙΖΑ και κα Δούρου - οι μεγάλοι πατριώτες... Όλοι οι άλλοι ήμαστε 'προδότες'!

Η πολυπράγμων κα. Δούρου εργαζόταν με το καθεστώς των συμβάσεων στο Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων (ΙΑΑ) του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, επί υπουργίας Άκη Τσοχατζόπουλου, σε μια περίοδο, όπως σημειώνει η εφημερίδα “Δημοκρατία”, ο πρώην υπουργός είχε κλιμακώσει τις δραστηριότητές του στον τομέα των εξοπλισμών οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα να βρίσκεται σήμερα προφυλακισμένος. Η εφημερίδα διευκρινίζει, ορθά κατά τη γνώμη μας, ότι το μεμπτό δεν είναι ότι η Δούρου εργαζόταν στο Ι.Α.Α, αλλά το γεγονός της προσπάθειας απόκρυψης της εν λόγω επαγγελματικής δραστηριοποίησης. Σε αυτό δεν μπορούμε να διαφωνήσουμε καθόλου. Εκεί που μας εγείρονται κάποια ερωτήματα, είναι το τι είδους… αναλύσεις για την Τουρκία έδινε στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία αν λάβει κανείς υπόψη όσα έχει πει σε τουρκικές εφημερίδες σε συνεντεύξεις της…

Ωστόσο, για να τοποθετούμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση θα θέσουμε ένα απλό ερώτημα το οποίο παραλείπεται στο ρεπορτάζ, επειδή γνωρίζουμε καλά το πως δούλευε το συγκεκριμένο ίδρυμα: Πως έγινε δεκτή η κα. Δούρου στο ΙΑΑ; Έγινε κάποια διαγωνιστική διαδικασία έστω, όχι αποκλειστικά για τη συγκεκριμένη ερευνήτρια, αλλά για τον οποιονδήποτε; Διότι εξ όσων γνωρίζουμε…… όλες οι συνεργασίες ήταν αποτέλεσμα γνωριμίας όσων εργάστηκαν εκεί. Αν έγινε διαφορετικά είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε. Μήπως έχουμε άδικο; Κι εάν ισχύει αυτό, πρακτικά σημαίνει ότι η Αριστερά ήταν τότε αρκούντως… καθεστωτική. Ακόμη και επικεφαλής του Ινστιτούτου την περίοδο εκείνη προερχόταν από τον ευρύτερο αριστερό χώρο, χωρίς αυτό να αποτελεί αξιολόγηση, θετική ή αρνητική, για το έργο που άφησε.

Και δεν είναι μόνον η κα. Δούρου, η οποία είχε καταλάβει θέση σε μια τόσο νευραλγική υπηρεσία του Δημοσίου, αλλά το σύνολον των ‘προοδευτικών’ και ‘προοδευτικολόγων’, ήταν και είναι καλά τακτοποιημένοι και βολεμένοι σε κάθε πιθανή και απίθανη θέση του δύσμοιρου Ελληνικού Δημοσίου.

Όλους αυτούς τους διόρισαν, προσέλαβαν και βόλεψαν τα Πασοκικά και ΝεοΔημοκρατικά ‘στελέχη’. Άλωσαν ακόμα και την κρατική ασφάλεια (ΕΥΠ), διορίζοντας τέτοιους Εθνομηδενιστές συμβουλάτορες. Οι διορισμοί αυτοί έγιναν μόνον και μόνον για λόγους νομής της πίττας της εξουσίας και για να ελέγχουν (όπως νόμιζαν) τις τυχόν αντιδράσεις τους. Όλοι η γενικότερη πολιτική της περίφημης ‘μεταπολίτευσης’ στην Ελλάδα ορίζονταν απ’ τα κέφια των περίφημων συμβούλων οι οποίοι έχτισαν τα λιθαράκια διάλυσης της χώρας.

Έτσι λοιπόν, προέκυψε ο Εθνομηδενισμός και οι κάθε λογής ‘Θολοκουλτουριάρικες’ εμμονές έγιναν ασκήσεις εφαρμογής πολιτικής, πάντα πάνω στην κασίδα του ταλαίπωρου Έλληνα…

Αυτή η κα Δούρου λοιπόν, η ‘γυναίκα - θαύμα’ σύμφωνα με το πτυχίο της (Δάσκαλος, πτυχίο παιδαγωγικής) αφού έκοψε βόλτες σε 3-4 διαφορετικές χώρες προσελήφθη στο Υπουργείο Αμύνης ως Πολιτικός Επιστήμων και μάλιστα στην πολύ σημαντική και ευαίσθητη θέση του “αναλυτή” γεωστρατηγικών αλλαγών και ισορροπιών! Όλα καλά αλλά… μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας!

Μήπως άραγε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι λοιπές “δημοκρατικές δυνάμεις” δεν είναι που φώναζαν και φωνάζουν χρόνια τώρα ότι προσλαμβάνονται μόνο τα εκάστοτε μπλε και πράσινα παιδιά; Για τους επάρατους φακέλους της ΕΥΠ περί αριστεριστικών απόψεων κλπ., κλπ. Στην περίπτωσή της έγινε η μοναδική εξαίρεση και την προσέλαβαν χωρίς καμία βοήθεια; Κάτι δεν κολλάει εδώ… Και απλά για να το αναφέρω, για το ‘περίφημο’ ψήφισμα των Κορυσχάδων, για το οποίο κόπτεται η κα. Δούρου…

Ήταν το ψήφισμα του Εθνικού Συμβουλίου του ΕΑΜ της 27ης Μαΐου του 1944, το οποίο αποτέλεσε την πολιτική βάση της απόπειρας ένοπλης κατάληψης της εξουσίας τον Δεκέμβριο του 1944 από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ! Ας δούμε τι έλεγε στο άρθρο 8:

Αρθρο 8. – Ο πρωταρχικός σκοπός και ο γνώμονας για την άσκηση όλων των εξουσιών είναι ο απελευθερωτικός αγώνας του έθνους. – Το Εθνικό Συμβούλιο, η ΠΕΕΑ, οι ένοπλοι και άοπλοι πολίτες υπηρετούν πριν απ’ όλα το σκοπό αυτό. – Ο Εθν. Στρατός ΕΛΑΣ, είναι το ένοπλο τμήμα του έθνους, που μάχεται για την απελευθέρωση της πατρίδας και τις ελευθερίες του λαού.
Δηλαδή, η κα Δούρου, μας μιλάει για ένοπλο αντάρτικο πόλεων. Ήθελα να ξέρω, πως προσελήφθηκε σ’ αυτήν την ευαίσθητη υπηρεσία της ‘καταραμένης’ κατά τα άλλα ΕΥΠ!!!

Και να μου το θυμηθείτε: Αυτή η κυρία, θα είναι η επόμενη Υπουργός Εθνικής Άμυνας, και θα έχει δικαίωμα 'ζωής και θανάτου' σε όλο το στράτευμα!!! Σε στρατηγούς, ναυάρχους και πτεράρχους!!!

Οι επιδιώξεις της κυρίας αυτής και της παρέας της στον ΣΥΡΙΖΑ και στις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις είναι πλέον γνωστές. Έχουν ως τελικό σκοπό την παραχώρηση του Αιγαίου και Θράκης (βλέπε δηλωσεις της κας Δούρου στην Τουρκική εφημερίδα ZAMAN περί συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου)- του ονόματος Μακεδονία στους Σκοπιανούς και ποιός ξέρει και την «Τζαμουριά» στους Αλβανούς…

Και αυτό που μένει τελικά από την όλη ιστορία είναι ότι, με τέτοιους “αναλυτές” στο Υπουργείο Αμύνης… και λίγα έχουμε πάθει τόσα χρόνια!!!

Σκεπτόμενοι Πολίτες ή απλοί ψηφοφόροι....

Σήμερα, η Πατρίδα κινδυνεύει από δημαγωγούς τύπου αρχηγού ΣΥΡΙΖΑ, από επιπόλαιες ενέργειες των οποίων η Χώρα οδηγείται εκτός Ευρώπης. Αν αυτό συμβεί, θα είναι συμφορά πολύ μεγαλύτερη, ακόμη και από την Εθνική καταστροφή του 1922 στη Μ. Ασία. Από αυτήν τη συμφορά ανανήψαμε σε περίπου μια δεκαετία. Από αυτή που μας ετοιμάζουν σήμερα οι δημαγωγοί, απευθυνόμενοι προς μη ενημερωμένους και συνεπώς «μη σκεπτόμενους» ψηφοφόρους, θα ανανήψουμε, σε μισόν αιώνα. Αν δεν καταφέρουμε τώρα, προ των εκλογών, να χρησιμοποιήσουμε τα μάτια μας για να βλέπουμε, είναι βέβαιο ότι θα αναγκαστούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να κλαίμε, όλοι μαζί, επί πολλά χρόνια. Δυστυχώς, ο απλός Λαός δεν ενημερώνεται λεπτομερώς, ειλικρινώς και συνεχώς από την υπεύθυνη πολιτική ηγεσία, ώστε να καταστεί "σκεπτόμενος'' και να ενεργεί με γνώμονα το γενικότερο συμφέρον και όχι το ''γινάτι'' που του καλλιέργησαν οι ανεύθυνοι δημαγωγοί.

Είναι δυνατόν σήμερα η Ελλάδα, στη δεινή οικονομική κατάσταση που βρίσκεται, να στηριχθεί, για την επιβίωσή της, σε κομμουνιστικές πρακτικές που απέτυχαν και προκάλεσαν την πλήρη εξαθλίωση των Λαών παντού όπου εφαρμόστηκαν; Ζηλέψαμε τους δυστυχείς Λαούς των μοναδικών στον κόσμο κομμουνιστικών καθεστώτων της Β. Κορέας και της Κούβας;  Με ποιές σκουριασμένες αριστερές ιδεολογίες και με ποιά πείρα θα διοικήσει ο αιθεροβάμων ‘αρχηγός’ του ΣΥΡΙΖΑ; Με αυτή που απέκτησε στις καταστρεπτικές για την οικονομία συντεχνιακές κινητοποιήσεις; στις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων και λιμανιών; στο χάϊδεμα των αυτιών των κουκουλοφόρων; στην υπονόμευση του έργου των υπευθύνων Κυβερνήσεων; στην πολιτική στήριξη παρανόμων και εκβιαστικών αιτημάτων των χορτάτων του δημοσίου, των ΔΕΚΟ και λοιπών προνομιούχων συνδικάτων;

Έχει την εντύπωση πως οι σκεπτόμενοι Έλληνες, δε γνωρίζουν ότι η αριστερά από εμφανίσεως του Κομμουνιστικού κόμματος στην Ελλάδα, έδρασε πάντοτε κατά των συμφερόντων της πατρίδος και ότι τα αριστερά κόμματα έχουν την ίδια ευθύνη, αν όχι μεγαλύτερη, με αυτά που κυβέρνησαν επί 38 χρόνια και κατέστρεψαν τη Χώρα; Θα μας κυβερνήσει και θα μας εκπροσωπήσει στην Ευρώπη εκείνος που κινητοποιούσε το πεζοδρόμιο και τα συνδικάτα σε κάθε προσπάθεια υλοποιήσεως των μεταρρυθμίσεων;
Πόσοι είναι άραγε σήμερα οι σκεπτόμενοι Έλληνες; Σε τηλεοπτική συζήτηση υψηλού επιπέδου (απ’ τις λίγες που γίνονται τα τελευταία χρόνια στα τουρκοκάναλα των ΜΜΕ), διαπρεπής και γνωστός στο πανελλήνιο καθηγητής Ελληνικού πανεπιστημίου, απαντών σε ερώτηση του διευθύνοντος τη συζήτηση δημοσιογράφου, ανέφερε ότι ‘''σκεπτόμενος πολίτης'' είναι εκείνος που έχει πλήρη σφαιρική ενημέρωση, σε έκταση τέτοια ώστε να δύναται να εξαγάγει χρήσιμα συμπεράσματα και να λαμβάνει αντικειμενικά ορθές αποφάσεις, στο πλαίσιο των υποχρεώσεών του προς την κοινωνία.’

Από σχετική έρευνα ελληνικού Πανεπιστημίου, προέκυψε ότι περίπου 15% των πολιτών έχουν την αναγκαία ενημέρωση που τους δίδει τη δυνατότητα να θεωρούνται ''σκεπτόμενοι''. Τραγικό μεν, αληθές δε…!!!

πηγή: 'Ελεύθερη Ζώνη'

Πικρές Αλήθειες- Καπιταλιστέs vs Κομμουνιστές

Έλεγαν ότι αν έρθουν οι κομμουνιστές στην εξουσία, θα πάρουν τα σπίτια των εργαζομένων. Τώρα, αφού τους έπεισαν να πάρουν δάνεια, τους αφαιρούν τη δουλειά, τους μειώνουν μισθούς και συντάξεις και κόβουν το εφάπαξ.

Αποτέλεσμα, εκατοντάδες χιλιάδες οικογενειάρχες να μην μπορούν να πληρώσουν τις δόσεις και ήδη χιλιάδες σπίτια απειλούνται με κατασχέσεις που έχουν αναβληθεί μόνο προσωρινά. Αλλά και τις δόσεις να πληρώνεις κανονικά, πληρώνεις με βάση μια τιμή που δεν ισχύει πια. Η αξία του σπιτιού σου πέφτει συνεχώς. Δανείστηκες και πληρώνεις για διαμέρισμα 130 χιλιάδων ευρώ που σήμερα έχει αξία 80 και αύριο θα έχει 50 και -πολύ πιθανό- μεθαύριο 30, αλλά εσύ χρωστάς και θα πληρώνεις με βάση το 130 που ήταν η αξία του δύο χρόνια πριν! Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, παγίδευσαν τους ιδιοκτήτες με τους ημι-υπαίθριους χώρους και τώρα ετοιμάζονται να αυξήσουν τις αντικειμενικές αξίες ώστε να πληρώνεις φόρο για μια αξία πολλαπλάσια της πραγματικής.

Έχοντας ήδη χαμηλώσει το όριο για την επιβολή του φόρου ακίνητης περιουσίας, ο μέσος ιδιοκτήτης βαφτίζεται «μεγαλοϊδιοκτήτης»! Σου φορολογούν, λοιπόν, το σπίτι, ακόμα και το πατρικό στο χωριό, σου επιβάλλουν έκτακτο χαράτσι και τώρα σκοπεύουν να σε φορολογήσουν σε τακτική βάση εάν μένεις ο ίδιος στο σπίτι σου, με φόρο ιδιοκατοίκησης. Δηλαδή, το κράτος θα σου παίρνει ενοίκιο για το σπίτι που εσύ είσαι ιδιοκτήτης, επειδή μένεις σ' αυτό. Κι εσύ, βεβαίως, έχεις αγοράσει σπίτι δουλεύοντας δεκαετίες ολόκληρες, έχεις δανειστεί γι' αυτό, μόνο και μόνο για να μην πληρώνεις ενοίκιο. Έλεγες, τουλάχιστον, και δουλειά να μην έχω, θα έχω μία στέγη. Τώρα, αν δεν μπορείς να πληρώσεις κάτι απ' όλα αυτά τα χαράτσια, το κράτος και οι τράπεζες θα σου παίρνουν το σπίτι για να το μεταπωλούν έναντι πινακίου φακής στις συμμορίες των «επενδυτών». Με λίγα λόγια, σε πάνε για άστεγο ή για αιωνίως χρεωμένο. Αυτά που βλέπουμε στην Αμερική. Ολόκληρες οικογένειες να μένουν σε τροχόσπιτα, κοντέινερ και αντίσκηνα. Κι αν δεν το χάσεις, να βαρυγκομάς για να το κρατήσεις.

Στις σοσιαλιστικές χώρες, αυτές που διαλύθηκαν από τα αλλοτριωμένα κόμματα που τις κυβερνούσαν, δεν υπήρχε άνθρωπος χωρίς το σπίτι του. Έχουν περάσει είκοσι χρόνια και οι άνθρωποι ζούνε σήμερα αξιοπρεπώς σε Ρωσία, Ουκρανία κ.λπ., επειδή είχαν αυτά τα σπίτια, παρ' όλο που τώρα στερούνται όλων των άλλων παροχών που ταυτίζονταν πριν το '90 με την κατοικία. Γιατί, επί υπαρκτού σοσιαλισμού, μαζί με το σπίτι, είχαν όλες τις αναγκαίες παροχές έναντι ενός συμβολικού τιμήματος, δηλαδή, γκάζι, ηλεκτρικό ρεύμα, ζεστό νερό και συντήρηση. Ακόμα και στις εποχές που το σύστημα δεν πήγαινε καλά, κανένας από τους γραφειοκράτες δεν σκέφτηκε να βάλει χέρι στα σπίτια των ανθρώπων.

Εδώ, στα μέρη μας, η κατοικία εξελίσσεται σε είδος υπερπολυτελείας και σε πραγματικό βραχνά για τους πολίτες. Με διογκωμένα δημοτικά τέλη, πανάκριβο πετρέλαιο θέρμανσης, πρόβλημα συντήρησης των περισσότερων κτηρίων και το μαζικό κύμα διαρρήξεων και κλοπών, η κατοικία από στοιχειώδες κοινωνικό αγαθό μετατρέπεται σε ασήκωτο οικονομικό, κοινωνικό και ψυχολογικό βάρος.

Είναι φανερό ότι έχει δρομολογηθεί η αρπαγή των σπιτιών των εργαζομένων. Και όχι μόνο των διαμερισμάτων, αλλά κάθε ακίνητης περιουσίας. Ετοιμάζονται να φορολογήσουν ακόμα και τα χωράφια που έχουν κληρονομήσει πολλοί άνθρωποι από τους γονείς τους, στα χωριά, τα εκτός σχεδίου, τα οποία ούτε εισόδημα αποφέρουν, ούτε μπορούν να πουληθούν. Οι τοκογλύφοι θέλουν να επιβαρύνουν τον πολίτη μέχρι να τον λυγίσουν και να τον υποτάξουν πλήρως.

Αυτό, σε μερικές περιοχές που ενδιαφέρουν τους «επενδυτές», σημαίνει ότι αυτοί θα παίρνουν τη γη τζάμπα, αφού οι ιδιοκτήτες δεν θα μπορούν να πληρώνουν τόσα πολλά και ασήκωτα χαράτσια. Γίνεται, δηλαδή, μια σχεδιασμένη, συστηματική εκστρατεία αναδιανομής της γης υπέρ των πλουσίων με τη βίαιη παρέμβαση του κράτους.

πηγή: ‘έγραψε ο Στέλιος Ελληνιάδης’

Η Τραγωδία της Πίστης!!!

Ο άνθρωπος, από ποιητής πολιτιστικών δημιουργημάτων, μας παρουσιάζεται σαν μοναδικός ποιητής του σύμπαντος. Οι ουρανοξύστες μας εμποδίζουν να δούμε τη συμπαντική οικία του Θεού. Κάτω από τον πηλό της ανθρώπινης μυρμηγκοφωλιάς μας, αδυνατούμε να δούμε τον ουρανό. 

Είμαστε άδικοι, γι αυτό εκτιμούμε το έργο περισσότερο από τον εργάτη. Παρατηρούμε έναν μεγαλοπρεπή καθεδρικό ναό με θαυμασμό, αλλά ταυτόχρονα κοιτάζουμε με μεγάλη περιφρόνηση τους ανθρώπους, λες κι ο ναός αξίζει να θαυμάζεται περισσότερο από τους ανθρώπους που τον έφτιαξαν, τους δημιουργούς. 

Συχνά παρατηρούμε επίσης με θαυμασμό τη φύση, αλλά λησμονούμε τον δημιουργό της, λες και το κτιστό αξίζει περισσότερο από τον Κτίστη του. Παρατηρούμε τον άνθρωπο στο ρόλο που διαδραματίζει στον κόσμο αυτόν, αλλά τον θαυμάζουμε περισσότερο από Εκείνον που τον έπλασε και τον όρισε σε αυτόν τον ρόλο. 

Αυτή είναι η πλάνη από την οποία προέρχεται η τραγωδία της πίστης που ταλανίζει τις ψυχές μας.

Πηγή: ‘έγραψε ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς’

Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Δυστυχώς, αν και απέμειναν ελάχιστες μόνον ημέρες για τη διενέργεια των εκλογών της 17ης Ιουνίου, οι αρχηγοί μικρών και μεγαλύτερων αντιμνημονιακών κομμάτων, αντί να δώσουν τα χέρια τους σε κοινό αγώνα απελευθέρωσης της χώρας, αναλώνονται σε αλληλοκατηγορίες και σε μέτρηση του βαθμού δογματικής ορθοδοξίας στις κατευθύνσεις του, καθένα απ’ αυτά.

Παρότι οι λόγοι της, όντως, ασυγχώρητης άρνησης συμφωνίας μεταξύ των αντιμνημονιακών κομμάτων, η οποία κινδυνεύει να παρατείνει την καταστρεπτική παραμονή μνημονιακών στην εξουσία, είναι πολυάριθμοι, ωστόσο διαπιστώνεται ότι οι σημαντικότεροι εξ αυτών επικεντρώνονται στις διαφορές «πολιτικών πεποιθήσεων», όπως επίσης και ότι οι όποιες διαφορές πιθανώς υπάρχουν και εμποδίζουν τον κοινό αγώνα, είναι οριακές, και θα έπρεπε προς το παρόν να παραβλεφθούν.

Όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, πρέπει να παρακάμψουν τα ταμπού των «πολιτικών πεποιθήσεων», ανεξαρτήτως αν αυτές εκφράζονται στον αριστερό, στον κεντρώο ή στον δεξιό χώρο. Τώρα που η πατρίδα χάνεται και ξεπουλιέται, ο λαός της εξαθλιώνεται και δεν υπάρχει ελπίδα καμιά αν παραμείνουμε στο θανατηφόρο αγκάλιασμα των Μνημονίων και των Μνημονιακών, δηλαδή αυτών που αφού τα υπέγραψαν, τώρα κόπτονται για την πιστή εφαρμογής τους μέσα από μια πιθανή επαναδιαπραγμάτευση (όχι βέβαια επί της ουσίας), επείγει η σωτηρία της Χώρας, που μόνο οι Αντιμνημονιακοί μπορούν να της εξασφαλίσουν.

Σε πείσμα του εξαιρετικά αβέβαιου και ρευστού εκλογικού σκηνικού, που θα συγκεκριμενοποιηθεί στις 17 Ιουνίου, ας ελπίσουμε όλοι σε μια μετεκλογική αντιμνημονιακή συμμαχία. Και αν αυτό επιτευχθεί, τότε θα έχει αρχίσει η εκστρατεία απελευθέρωσης της Ελλάδος.

Παραμονές των εκλογών της 6^ης Μαϊου, σε σχολιασμό της η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, ανέφερε τα εξής:

«Με το εξαιρετικά υψηλό αντιμνημονιακό ποσοστό, που δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, και που ξεπερνά το 80%, ο ελληνικός λαός εκφράζει σταθερά την αντίθεση του, και γιατί όχι και την οργή του, για την άθλια κατάσταση στην οποία τον έσυραν τα Μνημόνια, θέτοντας έτσι ως πρωταρχικό στόχο την άμεση απελευθέρωσή του από το ζυγό του κατακτητή.

Ο στόχος αυτός, θεωρητικά, θα μπορούσε να επιχειρηθεί με σχετική ευκολία, αν τα αντιμνημονιακά κόμματα και κινήματα έσπευδαν να συνεργαστούν, προεκλογικά. Θα ικανοποιούσαν έτσι, την επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Οι διαφορές κατευθύνσεων, ανάμεσά του, δεν θα ήταν πρόβλημα, εφόσον η όποιας μορφής κυβέρνηση συνεργασίας θα ολοκλήρωνε το έργο της με την εκδίωξη, από τη χώρα, των κατακτητών. Αργότερα, θα υπήρχε ο απαραίτητος χρόνος δημιουργίας μιας μακροβιότερης κυβέρνησης, για να προχωρήσει προς την αναγέννηση και την ανασυγκρότηση της χώρας.

Μια τέτοια ισχυρή συμμαχική κυβέρνηση, που θα εκπροσωπούσε το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού λαού, θα είχε τη δύναμη να καταγγείλει τις «αθλιότητες», που έδεσαν το λαό μας χειροπόδαρα, να επικαλεστεί το απεχθές και επαχθές περιεχόμενό τους, να αναφερθεί στη σωρεία των νομικών ατοπημάτων και ανεπαρκειών τους, να υποστηρίξει την παντελή έλλειψη ειλικρινούς πληροφόρησης, που αντιθέτως υποκαταστάθηκε από συνεχή κατατρομοκράτηση και από ανείπωτης έκτασης εκβιασμούς. Να στραφεί, στη συνέχεια, προς την υπόλοιπη Ευρώπη, που άρχισε και αυτή να δεινοπαθεί, από την μερκελική μονομανία, της χωρίς ημερομηνία λήξης λιτότητας, και επιτέλους να ζητήσει βοήθεια για την οικονομική γενοκτονία, που οι δυνάστες του τού επιβάλλουν ανενδοίαστα.»

Λογιστικός έλεγχος του χρέους: Στόχος & Όροι

Στην επικαιρότητα επανήλθε το αίτημα συγκρότησης επιτροπής λογιστικού ελέγχου που θα ανοίξει τα βιβλία του δημόσιου χρέους με αφορμή τις πέντε προτάσεις που κατέθεσε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, παραλαμβάνοντας την διερευνητική εντολή για τον σχηματισμό κυβέρνησης από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Πρόκειται για ένα αίτημα που μέχρι στιγμής έχει συναντήσει την θερμή ανταπόκριση της ελληνικής κοινωνίας. Ήδη, η Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) που ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 2011, με ακριβώς αυτό το στόχο, έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 60.000 υπογραφές σε ψήφισμα, με το οποίο ζητά τον σχηματισμό μιας τέτοιας επιτροπής, που θα είναι ανεξάρτητη, διεθνής και θα λογοδοτεί στην κοινωνία. Το αίτημα είχε υποστηριχθεί κι από πολλές διεθνείς προσωπικότητες. Από την ιδρυτική της μάλιστα συνέντευξη η Πρωτοβουλία είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο να εκφυλισθεί σε Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής γιατί το αποτέλεσμα θα ήταν το κουκούλωμα των αλλεπάλληλων σκανδάλων τα οποία συνοδεύουν την έκρηξη του ελληνικού δημόσιου χρέους. Επίσης είχε ειπωθεί με σαφήνεια ότι το αίτημα δεν απευθυνόταν στην τότε κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, δεδομένου του καθόλου …έντιμου πρότερου βίου της. Κανείς εκ των ιδρυτών της Πρωτοβουλίας δεν ήθελε να χρησιμοποιηθεί η πρόταση του λογιστικού ελέγχου από την κυβέρνηση και τους πιστωτές ως ένα μέσο νομιμοποίησης των απαιτήσεων των δανειστών.

Ο ριζοσπαστικός χαρακτήρας του αιτήματος φάνηκε πολύ γρήγορα από την απροθυμία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να υιοθετήσουν το αίτημα, υπό οποιαδήποτε εκδοχή ή ερμηνεία του. Αντίθετα με ότι συνέβη στην αντίπερα πολιτική όχθη όπου οι περισσότεροι πολιτικοί χώροι οι οποίοι τάσσονται κατά του Μνημονίου το υιοθέτησαν, παραλλάσσοντας και προσαρμόζοντάς το στο δικό τους πρόγραμμα. Συνηθισμένα πράγματα… Ωστόσο, για την Πρωτοβουλία Συγκρότησης της Επιτροπής είναι δεδομένο ότι το αίτημα της ΕΛΕ συμβαδίζει και αλληλοσυμπληρώνεται με το αίτημα παύσης πληρωμών και διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους ή όλου του δημόσιου χρέους.

Ο ισχυρισμός αυτός (περί παύσης πληρωμών και διαγραφής του χρέους) όσο ακραίος κι αν ακούγεται, θεμελιώθηκε πριν λίγους μήνες σε δημόσια εκδήλωση στην ΕΣΗΕΑ όπου παρουσιάστηκε μέρος της ερευνητικής δουλειάς που ήδη γίνεται εθελοντικά στο πλαίσιο της ΕΛΕ από δευτερογενές φυσικά υλικό και χωρίς πρόσβαση σε επίσημα έγγραφα. Ειδικότερα, η παρουσίαση του κεφαλαίου που αφορά τα χρήματα τα οποία οφείλει να καταβάλει στην Ελλάδα η κυβέρνηση της Άνγκελα Μέρκελ στο πλαίσιο του κατοχικού δανείου και των γερμανικών επανορθώσεων από την εποχή της ναζιστικής κατοχής (με τη βοήθεια στοιχείων που έχει συγκεντρώσει και επεξεργαστεί επιτροπή της οποίας ηγείται ο Μανόλης Γλέζος) έδειξε ότι οποιαδήποτε συζήτηση για τις οικονομικές σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας οφείλει να ξεκινά από τα ποσά που μας οφείλει η Γερμανία. Κι αυτά είναι σχεδόν δύο φορές όσο το ελληνικό δημόσιο χρέος. Κατ’ επέκταση, οποιαδήποτε ανησυχία μην τυχόν και ο λογιστικός έλεγχος καταλήξει ότι η Ελλάδα τελικά χρωστάει και πρέπει να πληρώσει είναι πέρα για πέρα αβάσιμη!

Ωστόσο, επιχειρήματα για την ανακήρυξη μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους ως παράνομου ή αντισυνταγματικού, που θα επιτρέψει την μη πληρωμή του, γεννάει και η δυσάρεστη και πολλαπλά αρνητική εξέλιξη της πρόσφατης αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους (PSI). Όπως συνέβη με το πρώτο δάνειο των 110 δις. ευρώ έτσι και με το δεύτερο δάνειο των 109 δισ. ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και των 28 δις. από το ΔΝΤ υπάρχει πλήθος ενδείξεων ότι οι σχετικές δανειακές συμβάσεις είναι στον …αέρα. Η πρώτη κατ’ αρχήν δεν έχει καν ψηφισθεί από την Βουλή γιατί η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου ήξερε πως δεν είχε την απαιτούμενη αυξημένη πλειοψηφία των 180 εδρών. Ήταν η εποχή που η Νέα Δημοκρατία αντιπάλευε το Μνημόνιο, αυξάνοντας την επιρροή της στην ελληνική κοινωνία. Όμως, κατά πόσο μπορεί να είναι δεσμευτική και νόμιμη μια διεθνής συμφωνία που δεν φέρει την έγκριση της εθνικής αντιπροσωπείας; Ερωτηματικά εγείρονται και σε ό,τι αφορά τη νομιμότητα της παρούσας σύμβασης. Γιατί να μην αμφισβητηθεί σε ελληνικά και διεθνή δικαστήρια η έκδοση ελληνικών ομολόγων υπό το δίκαιο μιας ξένης χώρας, όπως της Αγγλίας και του Λουξεμβούργου, που περισσότερο παραπέμπει σε τριτοκοσμικές αποικίες της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου κι όχι φυσικά σε ευρωπαϊκά κράτη; Υπάρχουν επίσης και τα οικονομικά επίδικα της δανειακής σύμβασης και της ανταλλαγής ομολόγων: από τη σφαγή, ακόμη και στο ύψος του 98%, που έγινε στα αποθεματικά Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου τα οποία ήταν κατατεθειμένα στην Τράπεζα Ελλάδας, χωρίς να έχουν γνώση οι διοικήσεις τους, μέχρι τη νομιμότητα των χρημάτων που θα δανειστεί η χώρα και θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι, θυσιάζοντας μισθούς, συντάξεις και δημόσια περιουσία, για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες.

Ακόμη, ο λογιστικός έλεγχος μπορεί να δείξει ότι το διεθνές δίκαιο παρέχει την απαραίτητη δικαιολογητική βάση, με την επίκληση για παράδειγμα της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, που επιτρέπει την παύση πληρωμών.

Σε κάθε περίπτωση η διαδικασία του λογιστικού ελέγχου, ακόμη και της αμφισβήτησης του δημόσιου χρέους και πολύ περισσότερο της παύσης πληρωμών, θα μας φέρει απέναντι σε όλα σχεδόν τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εξέλιξη που μπορεί να προσθέτει δυσκολίες στο εγχείρημα, είναι όμως αναμενόμενη από την στιγμή που τα κράτη αυτά ανέλαβαν να λειτουργήσουν ως ναυαγοσώστες για τις τράπεζές τους, κρατικοποιώντας στην πράξη τα χρέη που όφειλε το ελληνικό δημόσιο σε ιδιωτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Από την στιγμή που αυτά τα ευρωπαϊκά κράτη λειτούργησαν σαν ασφαλιστικές εταιρείες των τραπεζών τους, ιεραρχώντας τα συμφέροντά των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων σε βάρος της περιλάλητης κοινοτικής αλληλεγγύης γιατί θα πρέπει η Ελλάδα να κάνει επίδειξη διπλωματικής αβρότητας αναζητώντας «ευρωπαϊκές λύσεις» στο πρόβλημα της κρίσης χρέους; Όταν μάλιστα η μοναδική «ευρωπαϊκή λύση» που έχει μέχρι στιγμής δοθεί είναι υπερδανεισμός και λιτότητα. Από την άλλη, όσο θα αποκαλύπτεται ο ρόλος της κυβέρνησης Μέρκελ τόσο ο ελληνικός λαός θα έρχεται πιο κοντά με τον γερμανικό που θα αντιλαμβάνεται ότι οι φόροι του δεν πάνε για συντάξεις αλλά για την χρηματοδότηση της Deutsche Bank. Η σύγκρουση επομένως με τους πιστωτές δεν σημαίνει και την δημιουργία εχθρικών σχέσεων με τους ευρωπαϊκούς λαούς. Μάλλον το αντίθετο θα συμβεί…

Η σύγκρουση με τους δανειστές άλλωστε δεν αποφεύχθηκε ούτε στην Ισλανδία, ούτε στην  Αργεντινή, ούτε στον Ισημερινό, ούτε στη Ρωσία που ακολούθησαν τον δρόμο της παύσης πληρωμών, χωρίς ωστόσο οι κινδυνολογικές προβλέψεις περί διεθνούς απομόνωσης να επιβεβαιωθούν. Δεν αποφεύχθηκε ούτε και στις πολύ πρόσφατες εθνικοποιήσεις που έγιναν στην Αργεντινή και την Βολιβία, όταν η Ισπανία λειτούργησε ως μακρύ χέρι των πολυεθνικών της.

Εν κατακλείδι, η διαδικασία του λογιστικού ελέγχου είναι μια διαδικασία προφανώς συγκρουσιακή που θα εξελιχθεί παρά κι ενάντια στη θέληση των δανειστών, με κριτήριο όμως τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και βάσει του διεθνούς δικαίου.

Πηγή: ‘Επίκαιρα, 10 Μαΐου 2012’