Ημέρες ερινεών…
Μέρες διαχρονικά παράξενα ομηρικές…
ἦλθον ἐπὶ Σκύλλης σκόπελον δεινήν τε
Χάρυβδιν.
ἡ μὲν ἀνεῤῥύβδησε
θαλάσσης ἁλμυρὸν ὕδωρ·
αὐτὰρ
ἐγὼ ποτὶ μακρὸν ἐρινεὸν
ὑψόσ' ἀερθείς,
τῷ
προσφὺς ἐχόμην ὡς νυκτερίς· οὐδέ
πῃ εἶχον
οὔτε
στηρίξαι ποσὶν ἔμπεδον οὔτ'
ἐπιβῆναι·
Δεν είχα από πουθενά να κρατηθώ, ούτε στα
πόδια μου μπορούσα να στηριχθώ.
Σε μια αγριοσυκιά προσφύομαι
υψηλά αρθείς μέχρι το άλμα στο αιθερικό κενό.
Δεξιά η Σκύλλα και Αριστερά η
Χάρυβδη
στο κέντρο μια κατ΄ επίφαση δημοκρατία
σιδεροχαλύβδινη.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα
στο μέσον μια διεφθαρμένη ληστρική
εξουσία χωρίς καμία λογική και ουσία.
