Το διαχρονικό μυθιστόρημα του Ιουλίου Βέρν, '10000 λεύγες κάτω απ' τη θάλασσα', έχει παντού και πάντοτε ανταπόκριση και εφαρμογή απ' τους πολιτικούς διαφόρων χωρών με δεδομένο το αχανές και το 'απύθμενο' της αβύσσου της πλανεύτρας θάλασσας. Πόσο μάλλον από μια χώρα, όπως η δική μας η οποία έχει γίνει πλοηγός στην κρατική διαφθορά, και ειδικά όχι των δημοσίων λειτουργών, αλλά εκείνων οι οποία έχουν στα χέρια τους τις τύχες της χώρας και διατίνονται πως αποφασίζουν για το όφελος αυτού του λεηλατημένου τόπου, των ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ μας.1995 - 2010. 15 χρόνια πολιτικής ιστορίας, 'εκσυχρονιστών' (οι οποίοι δίδαξαν τρόπους παραγωγής μίζας), 'φιλελευθέρων νεωτεριστών' (οι οποίοι απλά κάλυψαν τους προκατόχους τους στην κυβέρνηση), και τους 'σημερινούς σωτήρες του έθνους' (οι οποίοι δείχνουν ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι συνεχιστές μιας κατάστασης διαφθοράς την οποία αυτοί οι ίδιοι δημιούργησαν).
Και ας πάμε στην διαχρονική 'ιστορία' πλέον - την δική μας
'10000 ... μίζες κατω απ' τη Θάλασσα'.
Το 2000 λοιπόν ολοκληρώνεται η συμφωνία με την υπογραφή μιας σύμβασης με την Γερμανική κυβέρνηση και την ιδιοκτήτρια πλέον εταιρεία των υπερχρεωμένων ναυπηγείων Σκαραμαγκά Thyssen Krupp Marine Systems, για την κατασκευή 4 υποβρυχίων U-209, τα οποία στη συνέχεια και με νέο κόστος να αναβαθμισθούν σε U-214. Και ερχόμαστε σήμερα περίπου δέκα χρόνια μετά το σωτήριον έτος 2010, και ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η παραλαβή και των 4 υποβρυχίων, και ενώ ήδη έχουν καταβληθεί τα χρήματα της σύμβασης. Η σημερινή κυβέρνηση λοιπόν, προσέκρουσε στον 'ύφαλο' που λέγεται Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τα οποία από τους απ' τους κακούς χειρισμούς των Γερμανών επενδυτών οδηγήθηκαν σε πλήρη απαξίωση με αποτέλεσμα οι 1400 περίπου εργαζόμενοι των ναυπηγείων να ευρίσκονται κυριολεκτικά στον αέρα. Οργάνωσε λοιπόν την συμφωνία μεταβίβασης των Ναυπηγείων απ' τους Γερμανούς επενδυτές της Thyssen Krupp σε άραβες επενδυτές της Abu Dhabi Mar, με συμφωνία η οποία θα συνοδεύεται απ' την καθυστερημένη παραλαβή των 4 U-214 και την συμπληρωματική παραγγελία άλλων 3 υποβρυχίων ιδίου τύπου, δεσμεύοντας απ' τον κρατικό κορβανά, και επί της ουσίας πριμοδοτώντας την μεταβίβαση των ναυπηγείων στον αραβικό επενδυτικό όμιλο, ποσόν εκ 2 δισεκατομμυρίων ευρώ περίπου (ποσόν το οποίο δεν διαθέτει πραγματικά το υπερχρεωμένο ελληνικό δημόσιο).
Συμπέρασμα, η βιομηχανία παραγωγής πολιτικού χρήματος, δαφνοστεφανομένη πλέον εξακολουθεί να υπάρχει και θα υπάρχει παρά τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης του κ. Γεωργίου Α. Παπανδρέου, και όλα αυτά με τη σιωπηρή ανοχή της επι της ουσίας απαξιωμένης αξιωματικής αντιπολίτευσης.