Η καταρράκωση των ηθών, των εθίμων και των παραδόσεων, βασικός λόγος της νέας υποταγής του Ελληνικού λαού.

Στις 24 Αυγούστου, η εκκλησία της Ελλάδος ετίμησε την μνήμη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Ο Πατροκοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779) υπήρξε μεγάλη μορφή της Εκκλησίας και του Γένους των Ελλήνων, σε πολύ δύσκολους και σκοτεινούς καιρούς για την πατρίδα μας, όπου στην Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα όλα «τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», όπου ο Ελληνισμός έμενε ανυπεράσπιστος, δυστυχισμένος, αγράμματος και ρακένδυτος. Οι Τούρκοι δυνάστες, αυτόν τον Ελληνισμό τον απομυζούσαν, τον εξόντωναν και τον ανάγκαζαν να ξενιτευτεί, για να ξεφτίσουν στη μνήμη του τα ήθη, τα έθιμα, την Εθνική ταυτότητα, την Ορθόδοξη πίστη. Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, λοιπόν, χρειαζόταν η ηγετική φυσιογνωμία του Κοσμά. Ο Κοσμάς είχε ισχνό και μικροκαμωμένο κορμί, που μέσα του, όμως, φώλιαζε ψυχή η οποία ξεχείλιζε από πίστη προς το Θεό και αγάπη προς τη σκλαβωμένη πατρίδα. Έτσι, με αυτά τα «όπλα», άρχισε το δύσκολο αγώνα του περιοδεύοντας όλη την Ελλάδα σε μια προσπάθεια αναγέννησης της ελπίδας της λευτεριάς από τον Τούρκικο ζυγό και της αναθέρμανσης της πίστεως των Ελλήνων στον Ένα και Μοναδικό Τριαδικό Θεό. Αυτός ο Μέγας διδάσκαλος του Γένους των Ελλήνων κράτησε άσβεστη τη σπίθα της ελευθερίας στις ψυχές των Ελλήνων και τους φούντωσε τη μεγάλη πυρκαγιά του ξεσηκωμού του Γένους με τους πύρινους λόγους του.

Ο Πατροκοσμάς, ακρογωνιαίο λίθο της αποτίναξης του Τούρκικου ζυγού, θεωρούσε την αμορφωσιά του λαού μας. Γι’ αυτό, από το 1760 άρχισε ο τιτάνιος αγώνας του για τη σωτηρία του Έθνους, περιδιαβαίνοντας όλη την Ελλάδα και δίνοντας στους Έλληνες το φάρμακο της ίασής τους, δηλαδή την παιδεία. Από όπου περνούσε, ίδρυε σχολεία και όριζε διδασκάλους που θα δίδασκαν τα Ελληνόπουλα. Μεγάλο χρόνο από τον αγώνα του, αφιέρωσε στη βορειοδυτική Ελλάδα και προπάντων στη Βόρειο Ήπειρο. Είναι ένας από τους πολλούς λόγους που κυριολεκτικά σήμερα, λατρεύεται στην Ήπειρό μας.

Όμως, ο αγώνας του και η τεράστια αποδοχή των λόγων του από τους σκλαβωμένους Έλληνες δημιούργησε πολλούς εχθρούς που τον μισούσαν και ήθελαν το θάνατό του, με μεγαλύτερους εχθρούς του τους Εβραίους. Χαρακτηριστική η επιστολή που έστειλε προς τον αδελφό του Χρύσανθο, στις 2 Μαρτίου 1779 όπου αναφέρει: «Δέκα χιλιάδες χριστιανοί με αγαπώσι και ένας με μισεί. Χίλιοι Τούρκοι με αγαπώσι και ένας όχι τόσον. Χιλιάδες Εβραίοι θέλουν τον θάνατόν μου και ένας όχι». Έτσι στις 24 Αυγούστου 1779 ημέρα Σάββατο συλλαμβάνεται και εκτελείται δια απαγχονισμού.

Ο σπόρος όμως των λόγων του όλα αυτά τα χρόνια φώλιασε στις καρδιές των Ελλήνων και μετά από λίγα χρόνια η φλόγα του απελευθερωτικού αγώνα λαμπάδιασε και άστραψε το φως της ελευθερίας.

Σήμερα η πατρίδα μας βρίσκεται εκ νέου υπό νέας μορφής κατοχή. Της κατοχής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και των διεθνών κερδοσκοπικών αγορών. Σε αυτή την κατοχή, συνέπραξαν, δυστυχώς, το σύνολον σχεδόν των κυβερνήσεων της περίφημης «μεταπολίτευσης» με αποκορύφωμα τις κυβερνήσεις των Γιώργου Παπανδρέου, Λουκά Παπαδήμου και Αντώνη Σαμαρά. Αυτές, οι ανίκανες και επικίνδυνες Κυβερνήσεις,  συνειδητά παρέδωσαν τη χώρα στις δαγκάνες των διεθνών κερδοσκόπων και τοκογλύφων και εξαθλίωσαν με τις αποφάσεις τους το λαό μας, ο οποίος πένεται και δυστυχεί. Ένα λαό, ο οποίος βλέπει τα παιδιά του να μεταναστεύουν, τους νέους ανθρώπους να μην έχουν τη δυνατότητα δημιουργίας οικογένειας, λόγω των δυσβάσταχτων φορομπηχτικών μέτρων και της δραστικής περικοπής των μισθών και των συντάξεων. Βλέπει αυτές τις Κυβερνήσεις να είναι διώκτες της παιδείας με τις συνεχείς και αλλοπρόσαλλες αποφάσεις τους, οι οποίες βιάζουν και καταρρακώνουν τη γλώσσα μας, τις παραδόσεις μας, τα ήθη μας, τα έθιμά μας, τη θρησκεία μας. Βλέπει αυτές τις Κυβερνήσεις, εν ονόματι της δουλικότητας που τους διακρίνει, να απεμπολούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και παραιτούνται οποιασδήποτε ασυλίας πηγάζει από διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις.

Σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές για το Έθνος και την πατρίδα μας, ο λαός μας θα περίμενε από την Ιερά Σύνοδο της εκκλησίας της Ελλάδος να ορθώσει το ανάστημά της και να ξεσηκώσει τους Έλληνες από του βήματος των εκκλησιών κατά αυτής της καθεστηκυίας τάξεως των μικρόψυχων και μικρόμυαλων πολιτικών ταγών που καθημερινά ξεπουλούν την πατρίδα και τον λαό της. Να εκμεταλλευτεί την άνευ προσκλήσεως αθρόα προσέλευση του κόσμου στις εκκλησίες και να τους ξεσηκώσει γιατί η πατρίδα κινδυνεύει. Και αυτό γιατί δεν πρέπει η αγανάκτηση του λαού από την εξαθλίωση να μετατραπεί σε οργή και να ακολουθήσει η απελπισία. Διότι την απελπισία ακολουθούν ακραίες καταστάσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε αλληλοσπαραγμό του λαού μας.

Οι Ιεράρχες μας, δυστυχώς, κηρύττουν τις διδαχές του Πατροκοσμά του Αιτωλού αλλά επί της ουσίας προφανώς δεν πιστεύουν απολύτως τίποτε και εφησυχάζουν μέσα στην ευδαιμονία της κοσμικότητάς τους και των προνομίων τους.

Ας αναλογισθούν οι Ιεράρχες μας λοιπόν, τις δύσκολες ώρες που περνά ο λαός μας και ας λάβουν λίγη από τη φλόγα του Πατροκοσμά και ας ξεσηκώσουν τον λαό μας κατά των σχεδίων της επερχόμενης παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξεως πραγμάτων με την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας κυβέρνησης-δικτατορίας που θα οδηγήσει τον πλανήτη στο απόλυτο σκοτάδι.

Κανείς όμως, ούτε οι δοσίλογοι πολιτικοί μας αλλά ούτε και οι καλά βολεμένοι ιεράρχες μας, δεν αντέδρασαν στην πολιτιστική και στην εν συνεχεία (βάσει σχεδίου) εμπορική επίθεση της ισλαμικής και κυρίως της Τουρκικής επίθεσης στην χώρα μας. Αντίθετα, έστρωσαν «κόκκινο χαλί» στους ύποπτους κατά τα άλλα επενδυτικούς χειρισμούς της τουρκικής κυβέρνησης μέσα στην ελληνική επικράτεια.

Τον ρόλο που παίζουν οι τουρκικές τηλεοπτικές σαπουνόπερες, που πουλά φτηνά η τουρκική προπαγάνδα σε χώρες  όπου η Άγκυρα θέλει να διεισδύσει πολιτιστικά και εν συνεχεία εμπορικά αυξάνοντας  την επιρροή της... απεκάλυψε εμμέσως πλην σαφώς, η αγγλόγλωσση τουρκική εφημερίδα Hurriyet Daily News. Και το κάνει μέσα από ένα ρεπορτάζ για το γνωστό θέμα των νέων απαγορεύσεων σε Έλληνες -αλλά και πολίτες άλλων χωρών - να αγοράζουν ακίνητα σε 28 νομούς της Τουρκίας!!!

Η εφημερίδα ανέφερε συγκεκριμένα  -σε πρωτοσέλιδο άρθρο του κ.Ερντίτς Τσελικκάν - ότι πολίτες 183 χωρών θα μπορούν να αποκτούν περιουσία στην Τουρκία χωρίς κανένα περιορισμό και ότι η Άγκυρα ενδιαφέρεται περισσότερο για επενδύσεις Αράβων από τις χώρες του Κόλπου.

Για το σκοπό αυτό - γράφει - η τουρκική κυβέρνηση έστειλε επιστολή σε όλους τους πρέσβεις στην Τουρκία με την οποία τους καλεί να προωθήσουν τον νέο νόμο ώστε να τονωθεί η αγορά ακινήτων. Και φτάνει στην έμμεση αποκάλυψη του ρόλου που παίζουν τα τουρκικά σήριαλ που πλασάρει ο προπαγανδιστικός μηχανισμός κύκλων της Άγκυρας: Για το σκοπό αυτό -γραφει η Hurriyet Daily News- επιστράτευσε και τηλεοπτικούς αστέρες σειρών  που προβάλλονται στις χώρες του Κόλπου.

Ο μηχανισμός προπαγάνδας - που κατά ορισμένες πηγές ξεκίνησε από αμερικανική ''ιδέα'' - λειτουργεί ως εξής:

Κύκλοι του βαθέως κράτους ''επιδοτούν '' εμμέσως την παραγωγή σήριαλ τα οποία εμπεριέχουν εξιδανικευμένες και ''λαμπερές'' καταστάσεις - κοινωνικές, οικονομικές , πολιτιστικές - για την Τουρκία. την οποία την εμφανίζουν έτσι ''ευρωπαϊκή'' και λίγο πολύ παράδεισο.

Το χαμηλό κόστος λόγω ''έμμεσης επιδότησης'' - αλλά βοηθούντος και του απλοϊκού σεναρίου -βοηθάει την εξαγωγή τόσο σε τουρκόφωνες χώρες περί τον Καύκασο που είναι και ο κύριος στόχος , αλλά και οι αραβικές χώρες. Τα τελευταία χρόνια είδαν ότι ''τσίμπησαν '' - -λόγω κρίσης -  και οι Έλληνες!

Έτσι περνούν εικόνες που κρύβουν τον συντηρητικό και αναχρονιστικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους, τον ρόλο του ισλαμισμού, τις κοινωνικές ανισότητες, την εξέγερση των Κούρδων, την καταπίεση, τις φυλακίσεις κλπ. Και κοντά σε αυτήν ''ανοχή'' έρχεται το ... εμπόριο: Οι ίδιοι οι ... σταρ των σαπουνόπερων γίνονται οι διαφημιστές του τουρκικού τουρισμού, των τουρκικών “ευκαιριών'” για “real estate” και γενικά  ότι τουρκικό προϊόν πλασάρουν στους "καταναλωτικούς" Άραβες, μέσω των περιορισμένων γυναικών τους που βλέπουν πολύ σαπουνόπερα...

Η πρώτη φάση τηλεοπτικής διεισδύσεως στην Ελλάδα είχε γίνει με αμερικανική παρότρυνση -όταν διάφορες υπηρεσίες είχαν πάρει εργολαβικά την προώθηση του Σχεδίου Ανάν. Τότε μέσα στα εργαλεία που είχαν προτείνει ήταν και προβολή σήριαλ ώστε να μετριαστεί ο αντιτουρκισμός της ελληνικής κοινής γνώμης...

Με τα ανωτέρω δεν εκφράζω απόψεις υπέρ της σύγκρουσης ή του τυφλού μίσους, αλλά μερικά πράγματα πρέπει να τα ξέρουμε, να μαθαίνουμε το πλαίσιο στο οποίο ανήκουν και να τα ερμηνεύουμε στις πραγματικές τους διαστάσεις ... Ειδικά όταν αυτά τα γράφουν οι ίδιοι οι Τούρκοι “άσπονδοι φίλοι” μας, αλλά και ειδικότερα όταν έχει χαρακτεί και δρόμος για πολιτικές συγγένειες με τους Τούρκους δημιουργώντας αυτές τις κατά τα άλλα απίθανες ‘κουμπεριές’ αλλά και χοροεσπερίδες με ζεϊμπέκικα στη σκιά των τρούλων της πολύπαθης Αγιά Σοφιάς. Ο νοών νοείτο…

πηγές: 'βιβλιοπωλείο χωρίς Όνομα', 'OnAlert'

Η σήψη της ελληνικής κοινωνίας κατά τον Θουκιδίδη!!!

Κάντε τον κόπο να διαβάσατε το παρακάτω απόσπασμα του Θουκυδίδη (ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ  ΙΣΤΟΡΙΑΙ Βιβλίο 3. Κεφάλαιο 82) με τα ανάλογα σχόλια και δείτε πόσο αναλυτικοί και σκεπτόμενοι ήταν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης.

Για όσα έγιναν, γίνονται και όσα θα γίνουν…

«Σ’ αυτές τις ακρότητες έφτασε ο εμφύλιος πόλεμος και προκάλεσε μεγάλη εντύπωση, γιατί ήταν ο πρώτος που έγινε. Αργότερα μπορεί να πη κανείς ότι ολόκληρος ο Ελληνισμός συνταράχτηκε, γιατί παντού σημειώθηκαν εμφύλιοι σπαραγμοί. Οι δημοκρατικοί καλούσαν τους Αθηναίους να τους βοηθήσουν και οι ολιγαρχικοί τους Λακεδαιμόνιους. όσο διαρκούσε η ειρήνη δεν είχαν ούτε πρόφαση, αλλά ούτε και την διάθεση να τους καλέσουν για βοήθεια. Με τον πόλεμο, όμως καθεμιά από τις αντίπαλες πολιτικές παρατάξεις μπορούσε εύκολα να βρει ευκαιρία να προκαλέσει εξωτερική επέμβαση για να καταστρέψει τους αντιπάλους της και να ενισχυθεί η ίδια για ν’ ανατρέψει το πολίτευμα.

Οι εμφύλιες συγκρούσεις έφεραν μεγάλες κι αμέτρητες συμφορές στις πολιτείες, συμφορές που γίνονται και θα γίνονται πάντα όσο δεν αλλάζει η φύση του ανθρώπου, συμφορές που μπορεί να είναι βαρύτερες ή ελαφρότερες κι έχουν διαφορετική μορφή ανάλογα με τις περιστάσεις. Σε καιρό ειρήνης και όταν ευημερεί ο κόσμος και οι πολιτείες, οι άνθρωποι είναι ήρεμοι γιατί δεν τους πιέζουν ανάγκες φοβερές. Αλλά όταν έρθει ο πόλεμος που φέρνει στους ανθρώπους την καθημερινή στέρηση, γίνεται δάσκαλος της βίας και ερεθίζει τα πνεύματα του πλήθους σύμφωνα με τις καταστάσεις που δημιουργεί.

Ο εμφύλιος πόλεμος, λοιπόν, μεταδόθηκε από πολιτεία σε πολιτεία. Κι όσες πολιτείες έμειναν τελευταίες, έχοντας μάθει τι είχε γίνει αλλού, προσπαθούσαν να υπερβάλουν σ’ επινοητικότητα, σε ύπουλα μέσα και σε ανήκουστες εκδικήσεις.

Για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και την σημασία των λέξεων. Η παράλογη τόλμη θεωρήθηκε ανδρεία και αφοσίωση στο κόμμα, η προσωπική διστακτικότητα θεωρήθηκε δειλία που κρύβεται πίσω από εύλογες προφάσεις και η σωφροσύνη προσωπίδα της ανανδρείας. Η παραφορά θεωρήθηκε ανδρική αρετή, ενώ η τάση να εξετάζονται προσεκτικά όλες οι όψεις ενός ζητήματος θεωρήθηκε πρόφαση για υπεκφυγή.

Όποιος ήταν έξαλλος γινόταν ξακουστός, ενώ όποιος έφερνε αντιρρήσεις γινόταν ύποπτος. Όποιον επινοούσε κανένα τέχνασμα και πετύχαινε, τον θεωρούσαν σπουδαίο, κι όταν υποψιαζόταν σύγκαιρα και φανέρωνε τα σχέδια του αντιπάλου, τον θεωρούσαν ακόμα πιο σπουδαίο. Ενώ, όποιος ήταν αρκετά προνοητικός, ώστε να μην χρειαστούν τέτοια μέσα, θεωρούσαν ότι διαλύει το κόμμα και ότι είναι τρομοκρατημένος από την αντίπαλη παράταξη. Με μια λέξη, όποιος πρόφταινε να κάνη κακό πριν από τον άλλον, ήταν άξιος επαίνου, καθώς κι εκείνος που παρακινούσε στο κακό όποιον δεν είχε σκεφτεί να το κάνει.

Αλλά και η συγγένεια θεωρήθηκε χαλαρότερος δεσμός από την κομματική αλληλεγγύη, γιατί οι ομοϊδεάτες ήσαν έτοιμοι να επιχειρήσουν οτιδήποτε, χωρίς δισταγμό, και τούτο επειδή τα κόμματα δεν σχηματίστηκαν για να επιδιώξουν κοινή ωφέλεια με νόμιμα μέσα, αλλά, αντίθετα, για να ικανοποιήσουν την πλεονεξία τους παρανομώντας. Και η μεταξύ τους αλληλεγγύη βασιζόταν περισσότερο στην συνενοχή τους παρά στους όρκους τους στους θεούς.

Τις εύλογες προτάσεις των αντιπάλων τις δέχονταν με υστεροβουλία και όχι με ειλικρίνεια για να φυλαχτούν από ένα κακό αν οι άλλοι ήταν πιο δυνατοί. Και προτιμούσαν να εκδικηθούν για κάποιο κακό αντί να προσπαθήσουν να μην το πάθουν. Όταν έκαναν όρκους για κάποια συμφιλίωση, τους κρατούσαν τόσο μόνο όσο δεν είχαν την δύναμη να τους καταπατήσουν, μη έχοντας να περιμένουν βοήθεια από αλλού. Αλλά μόλις παρουσιαζόταν ευκαιρία, εκείνοι που πρώτοι είχαν ξαναβρεί το θάρρος τους, αν έβλεπαν ότι οι αντίπαλοί τους ήσαν αφύλαχτοι, τους χτυπούσαν κι ένοιωθαν μεγαλύτερη χαρά να τους βλάψουν εξαπατώντας τους, παρά χτυπώντας τους ανοιχτά. Θεωρούσαν ότι ο τρόπος αυτός όχι μόνο είναι πιο ασφαλής αλλά και βραβείο σε αγώνα δόλου. Γενικά, είναι ευκολότερο να φαίνονται επιδέξιοι οι κακούργοι, παρά να θεωρούνται τίμιοι όσοι δεν είναι δόλιοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να κάνουν το κακό και να θεωρούνται έξυπνοι, παρά να είναι καλοί και να τους λένε κουτούς.

Αιτία όλων αυτών είναι η φιλαρχία που έχει ρίζα την πλεονεξία και την φιλοδοξία που έσπρωχναν τις φατρίες ν’ αγωνίζονται με λύσσα. Οι αρχηγοί των κομμάτων, στις διάφορες πολιτείες, πρόβαλλαν ωραία συνθήματα. Ισότητα των πολιτών από την μια μεριά, σωφροσύνη της αριστοκρατικής διοίκησης από την άλλη. Προσποιούνταν έτσι ότι υπηρετούν την πολιτεία, ενώ πραγματικά ήθελαν να ικανοποιήσουν προσωπικά συμφέροντα και αγωνίζονταν με κάθε τρόπο να νικήσουν τους αντιπάλους τους. Τούτο τους οδηγούσε να κάνουν τα φοβερότερα πράγματα επιδιώκοντας να εκδικηθούν τους αντιπάλους τους, όχι ως το σημείο που επιτρέπει η δικαιοσύνη ή το συμφέρον της πολιτείας, αλλά κάνοντας τις αγριότερες πράξεις, με μοναδικό κριτήριο την ικανοποίηση του κόμματός τους. Καταδίκαζαν άνομα τους αντιπάλους τους ή άρπαζαν βίαια την εξουσία, έτοιμοι να κορέσουν το μίσος τους. Καμιά από τις δύο παρατάξεις δεν είχε κανέναν ηθικό φραγμό κι εκτιμούσε περισσότερο όσους κατόρθωναν να κρύβουν κάτω από ωραία λόγια φοβερές πράξεις. Όσοι πολίτες ήταν μετριοπαθείς θανατώνονταν από την μια ή την άλλη παράταξη, είτε επειδή είχαν αρνηθεί να πάρουν μέρος στον αγώνα είτε επειδή η ιδέα και μόνο ότι θα μπορούσαν να επιζήσουν προκαλούσε εναντίον τους τον φθόνο.»

Ανωτέρω λοιπόν παρατίθεται μια πραγματικά εκπληκτική ανάλυση των κοινωνικών και ψυχικών παραμέτρων που οδηγούν σε καταστάσεις εμφυλίου πολέμου. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που μελετούν τον Θουκυδίδη στις περισσότερες πολεμικές ακαδημίες του κόσμου, ακόμα και στην Τουρκία. Μόνο εμείς φαίνεται πως τον έχουμε ξεχάσει πραγματικά…!!!

Πόλεμοι γίνονται κάθε μέρα, στο σπίτι στον χώρο εργασίας, στα κόμματα. Επί της ουσίας,  όλα γίνονται για το ποιού η επικράτεια θα κυριαρχήσει για να εξοντώσει τον αντίπαλο η τον διαφωνούντα στα τεκταινόμενα των πράξεων του. Όλα αυτά παραβλέποντας όλοι ότι, ο πραγματικά κερδισμένος είναι αυτός πού ασπίδα έχει τις ηθικές αξίες πού τον μεγάλωσαν και θα τις μεταδώσει στις επερχόμενες γενιές.

Εμείς οι δήθεν Έλληνες…….που να βρούμε χρόνο και τόπο να μελετήσουμε!!! Δεν υπάρχει πλέον πολιτισμός / κουλτούρα στην χώρα μας… ποιος αλήθεια μελετάει… Στην χώρα κυβερνά η μαφία και οι πολίτες της ακολουθούν το παράδειγμα… Το ΕΓΩ πάνω από το “Κοινό καλό του τόπου”.

Αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια μια αρρωστημένη νοοτροπία και η κοινωνία μας είναι σε πλήρη σήψη… Προσωπικά νιώθω πως δεν ανήκω πλέον εδώ…!!!

Στην πιο όμορφη γεωγραφικά χώρα, με την τόσο μοναδική ιστορία και αρχαίο πολιτισμό, που οι άνθρωποι που την κατοικούν την ντροπιάζουν καθημερινά…

Οφείλουμε να αλλάξουμε, με τον προσωπικό μας κόπο και θυσίες αν θέλουμε να τιμήσουμε τα άγια αυτά χώματα και την πολιτιστική / πολιτισμική παρακαταθήκη που μας δόθηκε και που δηλώνουμε πως θέλουμε να πρεσβεύουμε!!!

πηγή: 'αιέν αριστεύειν'