Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

ΑΟΖ - Κινδυνολογία & Ασχετοσύνη...


Δεν φτάνει που βρισκόμαστε σε μια δύσκολη θέση, έχουμε και ‘άσχετες κότες’ που κινδυνολογούν, για να δικαιολογήσουν την απραξία και την ανικανότητά τους τόσα χρόνια. Όχι μόνο δεν έδωσαν τίποτα στην Ελλάδα, αλλά προσπαθούν να προβάλουν τις φοβίες τους ως στίγμα της πραγματικότητας. Αν τις ακούσουμε, τότε θα πιστέψουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Η κινδυνολογία επηρεάζει μόνο αυτούς που δεν έχουν γνώσεις και αυτούς που θέλουν ν’ ακούσουν σενάρια συνομοσιολογίας για να το χαρούν, δίνοντας εξηγήσεις στα πάντα. Έχουμε πήξει με πολιτικούς και ειδικούς που έχουν ως ορίζοντα ένα κοτέτσι και προσπαθούν να βάλουν και τους ψηφοφόρους τους εκεί! Αυτή η εικόνα είναι η άμεση επίπτωση του ραγιαδισμού, που παραλύει κάθε κίνηση. Όμως ο ελληνισμός δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία.
Αυτοί που μας φοβίζουν με το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ποντάρουν απλώς στη βλακεία μας, διότι δεν έχουν κανένα επιχείρημα που στέκει. Έχουν βέβαια πιστούς και οπορτουνιστές που εκμεταλλεύονται την οικονομική κατάσταση και προσπαθούν να απενεργοποιήσουν και κάθε προσπάθεια εξόδου της κρίσης. Βέβαια τα βρίσκουν σκούρα με τους μαχητές της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και θέλουν μάταια να προλάβουν την αποτελεσματική απόφαση της επόμενης κυβέρνησης. Όμως σε αυτό το παίγνιο δεν θα κερδίσουν, διότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από τέτοιες αποφάσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να ενισχύσει το ίδιο της το πλαίσιο, ως μεγαλύτερη ΑΟΖ σε παγκόσμιο επίπεδο. Απλώς η κινδυνολογία πιέζει και την μιζέρια της σκέψης.
Όταν κάποιος πιστεύει δίχως επιστημονική αντίρρηση όλα όσα του λένε για τους κινδύνους της χώρας μας, είναι άξιος της μοίρας του και δεν υπάρχει λόγος ν’ ασχοληθούμε μαζί του, διότι δεν θα γίνει ποτέ μαχητής, στην καλύτερη περίπτωση θα μετατραπεί σε θύμα. Κατά συνέπεια, το θέμα μας είναι να ανασυγκροτήσουμε τα δεδομένα και να αναδιπλώσουμε τις δυνάμεις μας, για να παλέψουμε ενάντια στα αληθινά προβλήματα και όχι στις οφθαλμαπάτες.
Μπορεί η βλακεία να είναι αήττητη, αλλά η ασχετοσύνη παλεύεται με την απόκτηση γνώσεων. Όσοι έχουν φόβους και όχι φοβίες, ας διαβάσουν για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, ειδικά για τη νομοθεσία της ευρωζώνης και βέβαια το Δίκαιο της Θάλασσας. Μετά από αυτές τις αναγνώσεις, ακόμα και οι πρώην άσχετοι θα αντιληφθούν ότι τους κορόιδευαν τόσο καιρό. Επιπλέον, θα κατανοήσουν ότι το υπόβαθρο της Ελλάδας είναι απόλυτα θετικό λόγω της γεωγραφικής μας θέσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Αν επιπλέον διαβάσουν έρευνες από ξένους επιστήμονες όσον αφορά στα ευρωπαϊκά αποθέματα, τότε θα επινοήσουν ακόμα και από μόνοι τους την αναγκαιότητα της θέσπισης της ΑΟΖ. Σε πρώτη φάση θα εκνευρισθούν με τους κινδυνολόγους, αλλά μετά την εκτόνωσή τους θα μπορέσουν και αυτοί να παλέψουν για την πατρίδα μας και το λαό μας.
Μόνο η ουσία είναι ικανή ν’ αντισταθεί στην εξουσία. Γι’ αυτό το λόγο, η νοημοσύνη είναι τόσο επικίνδυνη για την κοινωνία. Δεν ακολουθεί τις αυθαίρετες ιεραρχίες, αλλά μόνο τις ανοιχτές δομές της γνώσης. Όσοι μαθαίνουν, ξέρουν να παλεύουν. Αντίθετα, όσοι δεν μαθαίνουν υποτάσσονται.
'έγραψε ο Νίκος Λυγερός'

Η Εικονική Εκτέλεση των Ελλήνων...


Η εικονική εκτέλεση είναι μία από τις πλέον ψυχοφθόρες μεθόδους βασανιστηρίων.
Χρησιμοποιείται από στρατούς, αστυνομίες, μυστικές υπηρεσίες και άλλες εγκληματικές οργανώσεις προκειμένου να σπάσουν τον τσαμπουκά του ομήρου με στόχο την τρομοκράτησή του και τον ψυχικό εξαναγκασμό του.
Για να "σπάσει" ψυχικά.
Για να λυγίσει και να παραδοθεί στις ορέξεις τους, για να υπακούσει.
Δεν χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο απ' την αρχή.
Στην αρχή χρησιμοποιούν πιο.. ορθόδοξες μεθόδους, όπως η τυπική ανάκριση με λίγο ξύλο και πολύ εκβιασμό.
Αλλά αν δεν καταλαβαίνει με το... "καλό" ο όμηρος πως πρέπει να υπακούσει, τότε θα καταλάβει με το κακό.
Φανταστείτε να σας έχουν συλλάβει, να σας τοποθετούν όρθιο μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα (συχνά έχοντας δέσει με μαντήλι τα μάτια σας), να δίνουν το παράγγελμα "άρξατε πυρ" και να πυροβολήσουν στοχεύοντάς σας. Να ακούτε αυτό το "μπαμ" των όπλων...
Τα πυρά που χρησιμοποιούνται βέβαια είναι άσφαιρα.
Αλλά αρκεί η στιγμή αυτή για να περάσει όλη η ζωή σου σαν φιλμ μπροστά από τα μάτια σου σε κλάσματα του δευτερολέπτου, να παγώσει το αίμα σου και να βιώσεις τη φρίκη του θανάτου, αν και είσαι ακόμη ζωντανός!
Σ' αυτή τη φοβερή κι απάνθρωπη δοκιμασία το θύμα υποκύπτει στις περισσότερες των περιπτώσεων.
Στην ουσία στην ίδια δοκιμασία υποβάλλεται ο ελληνικός λαός εδώ και σχεδόν ένα μήνα, αφού βιώνει την εικονική του εκτέλεση από την ευρωπαϊκή και την εγχώρια οικονομικο-πολιτική ελίτ, οι οποίες έχουν σταθεί ως εκτελεστικό απόσπασμα απέναντί μας και πυροδοτούν εικονικά.
Αφού αντισταθήκαμε σθεναρά στις πιέσεις και τους εκβιασμούς της... "ανακρισούλας" εδώ και δύο χρόνια, τώρα επιχειρούν να μας σπάσουν τα νεύρα.
Και η αλήθεια είναι ότι το ψιλοκαταφέρνουν.
Διότι ακόμη κι αν δε λυγίσεις τελικά, πάντα κλονίζεται σε κάποιο βαθμό το νευρικό σου σύστημα από αυτήν τη δοκιμασία.
Η εικονική εκτέλεση έχει τη μορφή της άτακτης χρεοκοπίας και της εξαναγκασμένης εθελουσίας εξόδου από την Ευρωζώνη.
Πρόκειται για μια μέθοδο βασανιστηρίων από μια αδίστακτη διεθνή οικονομικο-πολιτική Μαφία.
Εμείς, ως όμηρος, έχουμε κάποια λίγα όπλα για να αντιπαλέψουμε αυτήν την κατάσταση. Λίγα αλλά αποτελεσματικά και η αποτελεσματικότητά τους αυτή επαφίεται στην ικανότητα χειρισμού των όπλων.
Λοιπόν, ένας ανακρινόμενος τι όπλο έχει;
Μα ότι ξέρει μόνο αυτός κάτι που έχει ανάγκη να μάθει ο ανακριτής.
Ότι τον έχει ανάγκη ζωντανό και όχι νεκρό.
Αλλιώς, αν δεν τον είχε ανάγκη, θα τον εκτελούσε με συνοπτικές διαδικασίες διότι δε θα τον χρειαζόταν.
Για να μην τον εκτελεί εξαρχής και για να μην τον εκτελεί τόσο καιρό, αυτό σημαίνει πως από κάπου ο όμηρος κρατάει την κατάσταση στα χέρια του.
Αν σπάσει και μιλήσει, τότε τα δυο ενδεχόμενα είναι είτε να εκτελεστεί διότι θα πάψει να είναι χρήσιμος είτε να αφεθεί ελεύθερος, όπου θα κινδυνεύει όμως από τους υπολοίπους εκεί έξω. Από αυτούς που ζημίωσε.
Σε κάθε περίπτωση αυτός που "σπάει" είναι χαμένος.
Αν πάλι το πάει τελείως στην κόντρα, παραπουλήσει μαγκιά και πειστούν 100% οι ανακριτές του ότι δεν πρόκειται να πάρουν τίποτα από αυτόν, τότε πάλι υπάρχει η περίπτωση να τον εκτελέσουν.
Ο όμηρος έχει ένα δρόμο σωτηρίας.
Να χρησιμοποιεί συνεχώς τον εκβιασμό του για να κερδίζει συνεχώς πράγματα.
Να μη "σπάει", αλλά να δίνει την εντύπωση ότι θα μπορούσε να είναι συνεργάσιμος, αρκεί να του δώσουν αυτό, αυτό κι αυτό.
Αυτοί θα του δίνουν αρκετά από αυτά που θέλει για να τον έχουν ζωντανό για να τους βοηθήσει. 
Κι εξάλλου ξέρουν καλά πως αν πεθάνει, τότε θα χαθούν και όλα όσα  θέλουν από αυτόν.
Αφού πάρει κάμποσα πράγματα από αυτούς, κάποια στιγμή σίγουρα οι ανακριτές θα γίνουν πιο πιεστικοί και θα αρχίσουν να απελπίζονται ότι αυτός τους δουλεύει ψιλό γαζί και δεν πρόκειται να τους χρησιμεύσει σε τίποτα.
Και πάνω που θα αρχίσουν να σκέφτονται ότι ήρθε η ώρα να τον ξαποστείλουν, εκεί μάλλον χρειάζεται να κάνει μισό βηματάκι πίσω, να δίνει κάτι για να συνεχίσει να τους "κρατάει".
Να δίνει κάτι το οποίο όμως να ξέρει ότι δεν τους είναι αρκετό, ώστε να συνεχίσουν να τον χρειάζονται. Κάτι λίγο, σαν ένδειξη πιθανής συνεργασιμότητας.
Έχοντας ένα χειροπιαστό -έστω και μικρό- δείγμα από τον όμηρο ότι είναι συνεργάσιμος, αυτοί αναβάλλουν (στο μυαλό και το σχεδιασμό τους) επ' αόριστον την εκτέλεσή του.
Φυσικά δε θα του το πουν, αλλά έχουν πειστεί ότι μπρος στο τίποτα, μπρος στο να χαθούν όλα, καλύτερα να κρατούν ζωντανό αυτό το στραβόξυλο που δύσκολα μιλάει, αλλά μια στο τόσο δίνει κι ένα σημάδι συνεργασίας.
Ο όμηρος όσο είναι βαθιά πεπεισμένος ότι είναι απείρως πιο χρήσιμος στους ανακριτές του ζωντανός παρά νεκρός, τότε δεν έχει τίποτα να φοβάται.
Αρκεί να παίζει καλά το παιχνίδι των εκβιασμών.
Αρκεί να τους δείχνει ότι για να δώσει το παραμικρό θα πρέπει οι ίδιοι να του προσφέρουν άνετες συνθήκες διαβίωσης στη φυλακή τους.
Μέχρι να οργανωθεί η μαζική απόδραση από τη φυλακή τους αυτή είναι η καλύτερη λύση.
Αν αποδράσουμε μόνοι, θα είναι πιο εύκολο να μας πιάσουν και να 'χουμε χειρότερα.
Υπομονή και σε λίγο θα γίνει η μαζική απόδραση και δε θα 'χουν ποιον να πρωτοπιάσουν!
Θα μας κάνουν πολλές εικονικές εκτελέσεις, στο μεταξύ, μπας και λυγίσουμε.
Μα η μαζική απόδραση πλέον φαντάζει αναπόφευκτη. Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω πια.
Και μην ξεχνάμε ότι οι εικονικές εκτελέσεις είναι από τα τελευταία τους όπλα.
Άρα τελειώνουν τα όπλα τους, παίζουν τα ρέστα τους. 
Άρα έχουν "σπάσει" και αυτοί πριν από μας.
Γιατί βλέπουν τη μαζική απόδραση να έρχεται.
Ως τότε, φροντίζουμε κι εμείς να μη "σπάσουμε", να γνωρίζουμε ότι μας χρειάζονται ζωντανούς και όχι νεκρούς και να παίζουμε καλά το παιχνίδι των εκβιασμών για να εξασφαλίζουμε ότι μπορούμε.