‘Σιωνιστικά’ ιδεώδη και οι Ελληνικές ηγεσίες

Ο Παγκόσμιος Πολιτικός χάρτης με νέα ‘Σιωνιστικά’ ιδεώδη και οι Ελληνικές ηγεσίες

1945 – 2010. Ακριβώς εξήντα πέντε χρόνια από το τέλος του 2^ου παγκοσμίου πολέμου. Του πολέμου, με τα εκατομμύρια νεκρούς σε όλη την υφήλιο. Και όμως, ο διεθνής σιωνισμός, εξακολουθεί να έχει δέσμια την ανθρωπότητα με την αναμφίβολα θυσία του λαού τους στα ναζιστικά σχέδια, την μόνιμη καραμέλα τους, ‘το ολοκαύτωμα’. Λες και δεν υπάρχει ολοκαύτωμα εις βάρος των παλαιστινίων, στα εξήντα χρόνια του κράτους του Ισραήλ. Λες και δεν υπάρχει ένα συνεχές παγκόσμιο ‘ολοκαύτωμα’ στις ορέξεις του διεθνούς σιωνισμού, για την επιβολή της παγκόσμιας διακυβέρνησης και διαχείρισης των λαών.

Ξεκίνησα το παρόν άρθρο, με ένα σχόλιο για τους διεθνείς ‘γκαιμπελ-ιστές’, οι οποίοι δεν είναι άλλοι από εκείνους οι οποίοι, αφού θεώρησαν ‘την επί του σταυρού εκσπερμάτωση’ ως έργο τέχνης, απ’ την άλλη οι απόψεις του Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ - ο οποίος αν μη τι άλλο είναι καταξιωμένος για τις δημοκρατικές του πεποιθήσεις - ότι κύριος υπαίτιος για τα προβλήματα παγκοσμίως, πολιτικά, οικονομικά και μη, δεν είναι άλλος παρά ο ‘διεθνής σιωνισμός’, θεωρήθηκαν από τους διάφορους εκπροσώπους και υποστηριχτές των σιωνιστών, όπως ο πρόεδρος του «Ευρωπαϊκού Εβραϊκού Κογκρέσου κ. Moshe Kantor», μέχρι και τον νυν κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Πεταλωτή, ως ‘χιτλερικές’, εξαπολύοντας ανήκουστο και ανηλεή επίθεση εναντίον του. Στο τέλος, ο κ. Moshe Kantor έκανε τη δουλειά του, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όμως δεν έπρεπε να ανακατευτεί, εκτός ποιά και αν όντως και εδώ, στο ελληνικό κράτος ζει, βασιλεύει και μας κυβερνά μια ‘σιωνιστική’ σκιώδη κυβέρνηση, πράγμα που δεν θα προκαλούσε σε κανένα καμιά μα καμιά έκπληξη, αν αναλογισθεί κανείς τις ενέργειες σε Ελλάδα και εξωτερικό του “αμερικανοτραφούς” πρωθυπουργού μας κ. Γεωργίου Α. Παπανδρέου (Jeffrey).

Πριν από ακριβώς 160 χρόνια, ο εβραϊκής καταγωγής, πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, Βενιαμίν Ντισραέλι, στο βιβλίο του "COUMGSBY", αναφέρει τα κάτωθι,

<<Εβραίοι παντού!! Υπήρξε μήπως ποτέ καμιά κίνηση στην Ευρώπη, περισσότερο ή λιγότερο σημαντική, η οποία και έγινε χωρίς τη δική μας συμμετοχή; Ο κόσμος διοικείται όχι από αυτά τα πρόσωπα που φαίνονται επί σκηνής, αλλά από εκείνα που βρίσκονται στα παρασκήνια ...

Την τελευταία στιγμή οι μυστικές υπηρεσίες / εταιρείες, εξουδετερώνουν πάντα όλες τις αποφάσεις των διοικούντων. Οι μυστικές υπηρεσίες / εταιρείες αποτελούν πάντα τις προσωρινές κυβερνήσεις. Και άνθρωποι της εβραϊκής φυλής, βρίσκονται επικεφαλείς όλων αυτών των 'σκιωδών / προσωρινών' κυβερνήσεων.>>
Αυτά ελέχθησαν τότε, τι άραγε έχει αλλάξει ............;;;

Τελευταία έχουν γραφεί και εξακολουθούν να γράφονται, αναλύσεις επί αναλύσεων συνεχώς, για την παγκόσμια οικονομική κρίση η οποία όπως είναι φυσικό επηρεάζει και την ελληνική οικονομία ειδικότερα. Έχει γίνει πάντως κατανοητό σε όλους, ότι η οικονομική κρίση είναι τεχνητή, έργο των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών κολοσσών οι οποίοι κατοικοεδρεύουν “στους μεγαλύτερους εξαγωγείς δημοκρατικών ιδεωδών παγκοσμίως της τελευταίας εποχής”, στους αστυνόμους του διεθνούς σιωνισμού, στις ΗΠΑ.

Στο διεθνές τραπεζοκεντρικό οικονομικό σύστημα, τα κράτη, μάλλον, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να μάθουν καλά τη διάκριση μεταξύ χρηματιστηριακής και πραγματικής οικονομίας αλλά και τους πολύπλοκους τρόπους που αυτές οι δύο συνδέονται μεταξύ τους. Η Ελλάδα προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε αυτό το διφυές σύστημα από ιδρύσεως του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, και εδώ και εκατόν ογδόντα χρόνια περίπου το πετυχαίνει άλλοτε με μεγαλύτερη και άλλοτε με μικρότερη επιτυχία. Το μυστικό έγκειται στην αναγνώριση και την κατανόηση των αδυναμιών του συστήματος, ώστε να μπορέσει να γίνει όσο το δυνατόν σωστότερη εκμετάλλευση τους, αλλά και στη συνειδητοποίηση της εγγενούς αδυναμίας των κρατών, τουλάχιστον των περισσότερων εξ αυτών, να κινηθούν εναντίον του είτε να προσπαθήσουν να το παρακάμψουν. Όσο περισσότερο πλησιάζουμε στο σήμερα τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάπτυξη της χρηματιστηριακής οικονομίας και η επιρροή της στην πραγματική οικονομία. Και όπως και στην μία έτσι και στην άλλη περίπτωση, υπάρχουν μονοπώλια, ολιγοπώλια και καρτέλ, δηλαδή συσσωματώσεις δυνάμεων που προσπαθούν, πάση θυσία, να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους.

Και φθάνουμε στο δια ταύτα, περί ηγεσίας αυτού του τόπου, περί οικονομικής πολιτικής και κοινωνικής διαχείρισης των εσόδων του ελληνικού κράτους.

Έχουν αναλυθεί κατά κόρον, από διάφορους οικονομικούς αναλυτές, οι αλλοπρόσαλλες ενέργειες των ‘μεγάλων’ οικονομικών συμβούλων της ελληνικής κυβέρνησης και κατ' επέκταση της κυβέρνησης ολόκληρης, και αποδεικνύεται επανειλημμένα, (εμμέσως πλην σαφώς) πως οι υπουργοί των εκάστοτε κυβερνήσεών μας, ούτε όραμα είχαν, ούτε όραμα έχουν, αλλά είναι δέσμιοι κι αυτοί του πανίσχυρου κερδοσκοπικού συστήματος μέσα στο οποίο κολύμπησαν και κολυμπούν, είτε ηθελημένα είτε άθελά τους, επιδεικνύοντας και αποδεικνύοντας την ανικανότητά τους για την διακυβέρνηση αυτής της χώρας.

Τα τελευταία 36 χρόνια, από το 1974 μέχρι και σήμερα, εναλλάχθηκαν στην ηγεσία αυτού του τόπου, κυβερνήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων, άρα οι επιλογές στην οικονομική πορεία του τόπου, είναι δικές τους, με τα ίδια πρόσωπα συνήθως να κατέχουν τους πρωθυπουργικούς και υπουργικούς θώκους, και ταμπουρωμένοι πίσω απ' τους τίτλους και τα ηγετικά γραφεία να αποφασίζουν για 'ζωή και θάνατο'.

Βγαίνουν κατά καιρούς, πολλά 'γκάλοπ' που φέρνουν, διάφορα πρόσωπα άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο κατάλληλα για να αποφασίσουν για την πορεία αυτού του τόπου. Μήπως πρέπει να σταματήσει αυτός ο άκρατος 'γκαιμπελισμός' - άσχετα από ποιά κέντρα προέρχεται - εις βάρος των απλών ελλήνων, οι οποίοι αν μη τι άλλο, είναι οι τελευταίοι που έφταιξαν σε για την κατάντια στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία, ακόμα αν το καλοσκεφθείς, ούτε και για το πελατειακό κράτος που δημιούργησαν οι ίδιοι οι σωτήρες μας και που τώρα θέλουν να το καταλύσουν.

Πρέπει όμως να γίνει αναφορά και στους βουλευτές όλων των συντεχνιακών παρατάξεων που ‘δρούν’ μέσα στην Βουλή των Ελλήνων, αποφασίζοντας για ‘ζωή και για θάνατο’ ( το τονίζω πολλές φορές) επί ενός λαού, που εξακολουθεί να ζει με ελπίδες. Και μιλάμε για συντεχνιακές παρατάξεις και όχι για πολιτικά κόμματα με αμιγείς ιδεολογικές κατευθύνσεις πλέον, τα μέλη των οποίων κατηγορούν ο ένας τον άλλο για τα λάθη δεκαετιών των κυβερνήσεων των κομμάτων που εκπροσωπούν ή υποστηρίζουν, με θεατές τον απλό λαό, που όταν αντιδρά, είτε βίαια, είτε με απλές διαμαρτυρίες πάντα αυτός φταίει και δέχεται τα πυρά από όλες τις κατευθύνσεις. Και καλά, η αξιωματική αντιπολίτευση, βρίσκεται εκτός κυβέρνησης, ήταν όμως σε τελική ανάλυση και αυτή, κομμάτι μιας κυβέρνησης η οποία φοβήθηκε να πραγματοποιήσει τις διαρθρωτικές αλλαγές στις οποίες έπρεπε να προχωρήσει έγκαιρα, φοβούμενη το κοινωνικό και πολιτικό κόστος. Ο κ. Παπανδρέου όμως, στον οποίο ο ελληνικός λαός, στήριξε όλες τις ελπίδες του στις 3/10/2009; Ξεκίνησε μοιράζοντας ψεύτικες ελπίδες στον λαό, απλά και μόνο για να καταλάβει την εξουσία, και αφού άφησε την ελληνική οικονομία η οποία έπνεε τα λοίσθια να διαλυθεί εξ ολοκλήρου, τώρα με «οικονομικά και πολιτικά μέτρα που θα ζήλευαν και οι ναζί της κατοχής», παρουσιάζεται ως σωτήρας, ενός έθνους που στήριξε σ' αυτόν όλες του τις ελπίδες.

Ας μιλήσουμε όμως και για την μόνιμη 'καραμέλα' της εποχής. Ο κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ. Δηλαδή, ο πρωθυπουργός της χώρας, μέσα σε λίγους μήνες απ' την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας, δεν υπολογίζει τον λαό, και αθετεί τους λόγους για τον οποίο τον ψήφισε. Ήθελε λοιπόν, απλά, να γίνει κι αυτός πρωθυπουργός. 

Αυτή τη στιγμή, για μια ακόμα φορά ο ελληνικός λαός γίνεται θεατής μιας βεβαιωμένης χρεοκοπίας, όχι πλέον, της οικονομικής χρεοκοπίας του ελληνικού κράτους, αλλά της χρεοκοπίας της πολιτικής ζωής του τόπου, και κατ' επέκταση των πολιτικών ιδεών, στις οποίες βασίστηκε η δημοκρατία στην Ελλάδα, μιας δημοκρατίας πραγματικής αλλά και ασφαλούς, σύμφωνα με τα λόγια ενός ‘μικρού’ αμερικανού προέδρου του Franklin D. Roosevelt , περί ορισμού του φασισμού…

«The first truth is that the liberty of a democracy is not safe if the people tolerate the growth of private power to a point where it becomes stronger than their democratic state itself.  That, in its essence, is fascism - ownership of government by an individual, by a group, or by any other controlling private power.»

Και σε ελληνική απλή μετάφραση, φασισμός μπορεί να υπάρξει είτε από μεμονωμένα άτομα, είτε από ομάδα ατόμων, αλλά και από κυβερνήσεις που θέλουν να ελέγχουν την εξουσία.

Άραγε πόσο κατώτερους των περιστάσεων μπορεί να τους χαρακτηρίσει κανείς;

Ο Μενέλαος Γκίβαλος αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε άρθρο του στα "Επίκαιρα" αναφέρει μεταξύ άλλων, 

< Πρόκειται για μια σύγχρονη «οικονομική δικτατορία» που καταλύει Συντάγματα, Κοινοβούλια, κοινωνικά, ατομικά και πολιτικά δικαιώματα… Και στο «θέατρο των σκιών» οι θλιβερές φιγούρες που υποδύονται την Εκτελεστική Εξουσία δεν φέρνουν καν το γέλιο… Αλλά την πίκρα, την απογοήτευση και την οργή για το κατάντημα στο οποίο οδηγήθηκε από τους πολιτικούς της ταγούς η χώρα… >

Όταν η Καναδέζα συγγραφέας & δημοσιογράφος Naomi Klein ρωτήθηκε, για τις απόψεις της, όσον αφορά την εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) στην Ελλάδα, ήταν απλά και εντυπωσιακά ‘χειμαρρώδης’,

«Η Ελλάδα θυσιάστηκε για να σωθεί η ευρωζώνη. Και για να γίνει, σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι αυτό που είστε. Έχουν ήδη διαγνώσει ότι είστε άρρωστοι, παρακολουθώ από πολύ κοντά την ελληνική κρίση και φυσικά την παρέμβαση της τρόικας του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» λέει στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα» η κυρία Naomi Klein. «Αυτό που με εντυπωσίασε» σημειώνει, «ιδιαίτερα στην αρχή της κρίσης, ήταν ότι οι Έλληνες αντιστάθηκαν στα όσα πήγαιναν να τους επιβληθούν. Όταν μάλιστα και στις Ηνωμένες Πολιτείες είχαμε την κρίση με τις τράπεζες, επεσήμαινα το γεγονός αυτό σε αμερικανούς συνομιλητές μου».

Μετά βέβαια το κλίμα σταδιακά άλλαξε. « Όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν, άρχισε η “εκπαίδευση”. Καταρχάς, το ΔΝΤ διέγνωσε ότι είστε άρρωστοι, ότι ο χαρακτήρας των Ελλήνων είναι άρρωστος. Και τώρα σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι αυτό που είστε. Πρόκειται για μια τακτική κοινωνικής παθολογίας η οποία δεν περιορίζεται στην Ελλάδα. Επεκτείνεται και στις υπόλοιπες χώρες του μεσογειακού Νότου».

«Πρόκειται» τονίζει η γνωστή συγγραφέας «για μια κλασική περίπτωση όπου οι κυβερνήσεις βρίσκουν το........ κατάλληλο άλλοθι. Αφού εμείς είμαστε ανίκανοι να τα καταφέρουμε μόνοι μας, ας φέρουμε κάποιους άλλους να το κάνουν για εμάς». Κατά μία έννοια, «η περίπτωση της Ελλάδας είναι εμβληματική. Στην πορεία, ο στόχος από την παρέμβαση της τρόικας άλλαξε» υπογραμμίζει. «Αν το δει κανείς σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν μιλάμε πλέον απλώς για την ιδιωτικοποίηση μεγάλων τομέων της οικονομίας. O σκοπός είναι η απ-ενοχοποίηση των τραπεζών, η μεταφορά του βάρους της αποτυχίας από τους ώμους των ελίτ σε εκείνους των απλών ανθρώπων» λέει η κυρία Klein. «Σώσατε το ΔΝΤ από τη χρεοκοπία». «Στην Ουάσιγκτον υπάρχουν ορισμένα θέματα ταμπού και ο Barak Obama δεν μπόρεσε να το ξεπεράσει αυτό» λέει η κυρία Klein για τον αμερικανό πρόεδρο «Γιατί το κοστούμι του ΔΝΤ δεν προσαρμόζεται στις ανάγκες κάθε χώρας και είναι ίδιο για όλες;» ήταν μία από τις ερωτήσεις προς την κυρία Klein. «Πραγματικά δεν μπορώ να σας δώσω ξεκάθαρη απάντηση» παραδέχεται με μια μικρή δόση ενοχής. «Είναι απορίας άξιο πώς δεν κατάλαβαν ας πούμε ότι, καθώς η Ελλάδα δεν μπορούσε να προχωρήσει σε υποτίμηση, ο πληθωρισμός λογικά θα ανέβαινε. Υπάρχει επίσης και κάτι άλλο» προσθέτει. «Μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το 2008, οι περισσότεροι ανέμεναν ότι το ΔΝΤ θα άλλαζε μυαλά. Περιμέναμε ότι το ευρωπαϊκό μοντέλο θα υπερίσχυε του αμερικανικού. Τώρα γιατί δεν έγινε κάτι τέτοιο παραμένει άγνωστο. Ίσως οι άνθρωποι του ΔΝΤ να έχουν πέσει όλα αυτά τα χρόνια σε μια ιδεολογική παγίδα». Ωστόσο, μετά και την εμπειρία της Αργεντινής, «το ΔΝΤ ήταν έτοιμο κυριολεκτικά να χρεοκοπήσει, τόσο ιδεολογικά όσο και χρηματικά. Σε αυτό είχε βοηθήσει και η οικονομική κρίση μετά το 2008. Μην ξεχνάτε ότι το ΔΝΤ είχε αναγκαστεί να πουλήσει ακόμη και χρυσό από τα αποθέματά του. Και βέβαια η εικόνα του στον αναπτυσσόμενο κόσμο ήταν τόσο κακή που οι ηγεσίες των χωρών αυτών δεν ήθελαν να το δουν μπροστά τους». «Τώρα όμως» επισημαίνει «το ΔΝΤ βρήκε μια νέα “αγορά”: την Ευρώπη. Κατά έναν περίεργο τρόπο, σώσατε το ΔΝΤ από τη χρεοκοπία».

Η επίθεση στον  μέσο Νεοέλληνα ευρίσκεται σε εξέλιξη, κι αυτός δεν ξέρει πως να αμυνθεί, δεν ξέρει το αύριο πλέον τι του ξημερώνει. Οπισθοχωρεί συνεχώς, βλέποντας πίσω του μονάχα έναν τοίχο. Νοιώθει ως άγριο θηρίο, παγιδευμένος κι αυτός στις ανηλεείς επιθέσεις, των ξένων κερδοσκόπων και των ντόπιων κοτζαμπάσηδων. Ας σκεφθούν όμως οι κύριοι κυβερνώντες, και οι υποστηρικτές τους τα αποτελέσματα της αντίδρασης του παγιδευμένου ‘ζώου’, και ας αλλάξουν τακτική στις αποφάσεις τους για τις τύχες ενός λαού που τους πίστεψε και δεν τους έφταιξε σε τίποτα. ‘ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ ΝΑ ΤΟΝ ΚΟΡΟΙΔΕΥΟΥΝ’.

Κι εμείς, αυτοί οι λίγοι που προσπαθούμε μέσα απ' αυτές τις σελίδες, να μεταδώσουμε σε όλους όσους μας βλέπουν τις πραγματικές σκέψεις αυτών των Ελλήνων, που απλά προσπαθούν να νοιώσουν λίγο ελεύθεροι, που δεν τους ενδιαφέρουν τα πόσα δισεκατομμύρια ευρώ θα έχουν στην τσέπη τους, που έχουν καταλάβει το πόσο λίγα είναι τα χρόνια που πρόκειται να ζήσουν πάνω σ' αυτή την έρμη γη, που το μόνο που χρειάζονται για να ζουν μια ήρεμη ζωή είναι η ΑΓΑΠΗ. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.

Με λίγα λόγια, χωρίς φανφάρες, κομπασμούς και το χέρι στην καρδιά, ο Έλληνας λέει για μια ακόμα φορά «ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ».

ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΠΑΙΔΙΑ!!!!!