Και φθάσαμε λοιπόν, στην ψήφιση αυτου του 'περιβόητου' νομοσχεδίου, που θέτει νέες βάσεις και όρους στην κοινωνική ζωή αυτού του πολύπαθου τόπου. Δεν θα σχολιάσω άν είναι σωστό ή λάθος το παρόν νομοσχέδιο, άν μας το επέβαλαν ή το φτιάξαμε από μόνοι μας, τι έφταιξε και στήθηκε ο ελληνικός λαός στο εκτελεστικό απόσπασμα του διεθνούς κερδοσκοπισμού. Απλά θέλω να σχολιάσω, τις ενέργειες όλων εκείνων που 'παίζουν' με την υπομονή και τη ζωή του μέσου έλληνα.
Τα τελευταία 36 χρόνια, από το 1974 μέχρι και σήμερα, ενναλλάχθηκαν στην ηγεσία αυτού του τόπου, κυβερνήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων, άρα οι επιλογές στην οικονομική πορεία του τόπου, είναι δικές τους, με τα ίδια πρόσωπα συνήθως να κατέχουν τους πρωθυπουργικούς και υπουργικούς θώκους, και ταμπουρωμένοι πίσω απ' τους τίτλους και τα ηγετικά γραφεία να αποφασίζουν για 'ζωή και θάνατο'.
Βγαίνουν κατά καιρούς, διάφορα 'γκάλοπ' που φέρνουν, διάφορα πρόσωπα άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο κατάλληλα για να αποφασίσουν για την πορεία αυτού του τόπου. Μήπως πρέπει να σταματήσει αυτός ο άκρατος 'γκαιμπελισμός' - άσχετα από ποιά κέντρα προέρχεται - εις βάρος των απλών ελλήνων, οι οποίοι δεν έφταιξαν σε τίποτα για την κατάντια της ελληνικής οικονομίας, ακόμα αν το καλοσκεφθείς, ούτε και για το πελατιακό κράτος που δημιούργησαν οι ίδιοι οι σωτήρες μας και τώρα θέλουν να το καταλύσουν.
Απ' τη μια λοιπόν ο κ. Σαμαράς και απ' την άλλη ο κ. Παπανδρέου, εκπρόσωποι πλέον των δύο συντεχνιών (γιατί περί συντεχνιών πρόκειται και όχι για πολιτικά κόμματα με καθαρές ιδεολογικές κατευθύνσεις), κατηγορούν ο ένας τον άλλο για τα λάθη δεκαετιών των κυβερνήσεων των κομμάτων που εκπροσωπούν, με θεατές τον απλό λαό, που όταν αντιδρά, είτε βίαια, είτε με απλές διαμαρτυρίες πάντα αυτός φταίει και δέχεται τα πυρά από όλες τις κατευθύνσεις. Και καλά ο κ. Σαμαράς, βρίσκεται εκτός κυβέρνησης, ήταν όμως μέλος μιάς κυβέρνησης η οποία φοβήθηκε να πραγματοποιήσει τις διαρθρωτικές αλλαγές στις οποίες έπρεπε να προχωρήσει έγκαιρα, φοβούμενη το κοινωνικό και πολιτικό κόστος. Ο κ. Παπανδρέου όμως, στον οποίο ο ελληνικός λαός, στήριξε όλες τις ελπίδες του στις 3/10/2009, πώς λειτουργεί έτσι; Ξεκίνησε πρίν τις εκλογές με ψέμματα, σωστά με ψέμματα, διότι ήταν πλήρως ενημερωμένος απ' τον διοικητή της Τ.Ε. κ. Προβόπουλο, για την πραγματική κατάσταση της χώρας, και μοίραζε ψεύτικες ελπίδες απλά και μόνο για να καταλάβει την εξουσία, και αφού άφησε την ελληνική οικονομία η οποία έπνεε τα λήσθια, να διαλυθεί εξ ολοκλήρου, τώρα με μέτρα που θα ζήλευαν και οι ναζί της κατοχής, παρουσιάζεται ως σωτήρας, ενός έθνους που στήριξε σ'αυτόν όλες του τις ελπίδες.
Και άς μιλήσουμε για την 'καραμέλα' της εποχής. Ο κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ. Δηλαδή, ο πρωθυπουργός της χώρας, μέσα σε λίγους μήνες απ' την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας, δεν υπολογίζει τον λαό, και αθετεί τους λόγους για τον οποίο τον ψήφισε. Ήθελε λοιπόν, απλά, να γίνει κι αυτός πρωθυπουργός.
Αυτή τη στιγμή, για μια ακόμα φορά ο ελληνικός λαός γίνεται θεατής μιας βεβαιωμένης χρεωκοπίας, όχι πλέον, της οικονομικής χρεωκοπίας του ελληνικού κράτους, αλλά της χρεωκοπίας της πολιτικής ζωής του τόπου, και κατ' επέκταση των πολιτικών ιδεών, στις οποίες βασίστηκε η δημοκρατία στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου