Λευκός λεπτός
καπνός
υψώνεται πάνω απ' την χύτρα της
κουζίνας, κι ο πάλαι ποτέ
μικρομεσαίος, αλλά τώρα νεόπτωχος
κατεστραμμένος, αναφωνεί: έχουμε και σήμερα ένα πιάτο φασολάδα!
Ναι, αλλά, εκείνοι έχουν σπίτια στο Λονδίνο και καταθέσεις
εκατομμυρίων σε τράπεζες του εξωτερικού!...
Και είναι οι
ίδιοι εκείνοι που σ’ ‘φεραν σ' αυτή τη θέση, της διαρκούς φασουλάδας!...
Είναι οι
ίδιοι εκείνοι που τόσα χρόνια ψήφιζες, οι ίδιοι που φωνάζουν "ναι σε όλα!", "λεφτά υπάρχουν", "σβήστε τα τζάκια να μη μας
λερώνετε την ατμόσφαιρα!", "οι
ίδιοι που θα παραλάβουν σε λίγο τις καινούργιες μαύρες λιμουζίνες τους,
με τα φυμέ παράθυρα, να μη σε βλέπουν και να μη τους βλέπεις... ".
Δυό κόσμοι
παράλληλοι, στο ίδιο σύμπαν...
Ο ένας προνομιούχος, και ο άλλος κολασμένος!...
Ποιούς
ψήφιζες τόσα χρόνια, βρε ανόητε, πεισματάρη ελληνικέ λαέ;
Πού βρήκες
να ψηφίσεις όλη
αυτή την απατεωνιά, την κλεψιά, τον αριβισμό, την γαϊδουριά, την
μικροψυχία, την κουτοπονηριά, την ανηθικότητα, την λαμογιά, τον ωχαδελφισμό, την προκλητικότητα, την χυδαιότητα;
Σε ποιά
κατακάθια της
κοινωνίας έψαξες για να
βρεις όλους αυτούς τους λιμοκοντόρους,
το απάνθρωπο και αναίσθητο ανθρώπινο
υποείδος, που ονομάζεται "Έλληνας βουλευτής";
Και καλά ως εδώ!..
Τι θα
κάνεις από δω και πέρα, να διορθώσεις τα εγκληματικά σου λάθη;
Θα τους
θεωρείς ακόμα δικαιωμένους να εκφέρουν λόγο και άποψη για σένα;
Τους επιτρέπεις ακόμα να σε αντιπροσωπεύουν;
Σε λοιδορούν, σου βγάζουν την γλώσσα, σου
σηκώνουν το μεσαίο δάχτυλο, κι εσύ τους μιλάς ακόμα με το "σεις" και
με το "σας", και τους αποκαλείς "κυρίους"; "Κύριους"
τους δημίους σου;
Τους καταχραστές της
εμπιστοσύνης και της βλακείας σου;
Και δεν
αισθάνεσαι την ανάγκη να τους κεράσεις μία καυτή φασολάδα, όπου τους βρεις;
Να τους
εξοβελίσεις από προσώπου πολιτικής, που εσύ τους ανέδειξες;
Αν όχι,
είσαι άξιος της μοίρας σου!
Αν ναι, τότε... Τι σκοπεύεις να κάνεις;
