Είμαι ένας
απλός ΕΛΛΗΝΑΣ, ένας απ’ αυτούς που δυστυχώς για την εποχή του έμαθε να
διαβάζει, έμαθε ν’ ακούει, έμαθε να σταθμίζει δική του άποψη και όχι αυτή που
προσπαθούν να του επιβάλλουν τα κατευθυνόμενα από άνομα συμφέροντα ΜΜΕ, αλλά
που ποτέ δεν έπαψε να ζει με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, ακόμα και αυτή
που του υπόσχονται η πολιτική και τα ανδρείκελα που την υπηρετούν, που βλέπω
τον κυκεώνα στον οποίο ζούμε, που ακούω όλους τους μεγαλόσχημους να λένε, η
ιστορία επαναλαμβάνεται, που λένε τέλος – τέλος, διαβάστε ένα βιβλίο.
Διάβασα, λοιπόν, και εγώ ένα
βιβλίο, που πιθανώς να διαβάσατε και εσείς, ίσως και εκείνοι να διάβασαν, και
κατέληξα στα ίδια συμπεράσματα που είχα μέσα στο φτωχό μυαλό μου ακόμα και πριν
το διαβάσω.
Πως ναι, η ιστορία επαναλαμβάνεται,
ίσως είναι και η ίδια, ίσως με άλλους ανθρώπους ακόμα και με άλλη τεχνολογία,
αλλά πάντα με ίδια αποτελέσματα και σκοπούς………..…………………
Απόσπασμα από το βιβλίο του Άρη Φακίνου
‘ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ’
Από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
………………
Ο γερο-δάσκαλος προς τον καπετάνιο ….
‘Να η Ευρώπη καπετάνιο’.
Η φωνή του ήταν ήσυχη και
αποφασιστική. Το χέρι του σύρθηκε σιγά-σιγά πάνω στον χάρτη, από τη μια άκρη
της ηπείρου μέχρι την άλλη, από την Ισπανία πέρασε στη Γαλλία, διέσχισε τις
χώρες του βορρά, ύστερα πήρε να κατεβαίνει κατά τα Βαλκάνια. ¨Όταν έφτασε στην
Ελλάδα, τα δάχτυλά του ακολούθησαν το δαντελωτό της περίγραμμα, ταξίδεψαν πάνω
από το Αιγαίο αγγίζοντας στοργικά το ‘να μετά το άλλο όλα τα νησιά.
‘Όταν κοιτάζουν αυτό το χάρτη ακόμα και τα
μαθητούδια μου, καπετάνιο, βλέπουν πως δεν ανήκουμε ούτε στη Δύση ούτε στην
Ανατολή. Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Ευρώπη ούτε Ασία αλλά Ελλάδα σκέτη, με δικιά
της , ξεχωριστή Ιστορία, το μόνο έθνος σ’ όλον αυτό το χώρο που δεν χρωστάει
τον πολιτισμό του ούτε στους Ρωμαίους ούτε στους Άραβες, που δε γράφει τη
γλώσσα του με λατινικά γράμματα.’
…………………………………
Μίλαγε ο γερο-δάσκαλος για πολιτισμό
και ξεχωριστή Ιστορία, πράγματα απλά αλλά και δυσνόητα για πολλούς απ’ τους
ξένους, δημοσιογράφους και πολιτικούς, οι οποίοι είτε από άγνοια είτε από
άκρατο Γκαιμπελισμό, καταφέρονται με τόσο άσβεστο μίσος εναντίον του Ελληνικού
λαού. Και καλά αυτοί, αλλά και οι δικοί μας πολιτικοί και δημοσιογράφοι, γιατί ξεχνώντας
αυτόν τον πολιτισμό και τη ξεχωριστή μας Ιστορία, σκύβουν το κεφάλι τους προσκυνώντας
και εξαναγκάζοντας ένα ολόκληρο έθνος να προσκυνήσει χωρίς καμιά αντίδραση,
χωρίς φιλότιμο, το φιλότιμο για το οποίο ήταν πάντα περήφανος ο Έλληνας.
………………………………….
Το χέρι του Φώτη του
δάσκαλου, ακολούθησε μια νοητή γραμμή που ξεκινούσε από το Ταίναρο κι έφτανε
μέχρι πάνω ψηλά, στη Μακεδονία :
‘Το κακό με τη χώρα μας, καπετάνιο, είναι ότι βρίσκεται στη μέση,
ανάμεσα σε Δύση κι Ανατολή, που χωρίζει σαν μάντρα δυο χωράφια που ανήκουνε σε
σόϊα που δεν χωνεύονται αναμεταξύ τους, που αλληλοπολεμιούνται. Εδώ και αιώνες
μάς ρίχνονται και πολεμάνε να μας βγάλουν από τη μέση μια ετούτοι και μια οι
άλλοι, για να καθαρίσει το μέρος, για να μπορέσουν οι δυο αντίπαλοι να σμίξουν
και να ‘ρθουν στα χέρια’.
Έσκυψε κοντά στον καπετάνιο
όπως έκανε και με τα παιδιά, όταν ήθελε να τα βοηθήσει να γράψουν ή να
διαβάσουνε σωστά :
‘Εμποδίζουμε, καπετάνιο, εμποδίζουμε δυο μεγάλους και δυνατούς
κόσμους γιατί βρισκόμαστε ανάμεσά τους, γιατί δεν πήγαμε με το μέρος ούτε του
ενός ούτε του αλλουνού, δεν ανακατευτήκαμε στους πολέμους τους. Καταλαβαίνεις τι θα γίνει, τι μας περιμένει,
αν πάμε με τον ένα ή με τον άλλο, αν μπλέξουμε μαζί τους;’
Ο δάσκαλος απομακρύνθηκε,
πήγε και στάθηκε μπροστά σ’ ένα παράθυρο της τάξης και κοίταξε έξω …………………………………
Έτσι κι εγώ, ένας απλός Έλληνας μωρέ, κοιτάζω
απ’ το παράθυρό μου τον Υμηττό, και προσπαθώ να μη σκέφτομαι ότι βαρέθηκα να
βλέπω τις ψεύτικες συγκρούσεις των πολιτικών στην τηλεόραση, τις μεταθέσεις
ευθυνών, τις αντιπαραθέσεις όχι τόσο για το κοινωνικό καλό όσο για τη καρέκλα,
την εξουσία – εγώ τα ‘κανα καλά, εσύ τα ‘κανες άσχημα, εγώ λιγότερα λάθη εσύ
περισσότερα, και πάλι ανάποδα, χωρίς να λυπούνται αυτούς που τους βλέπουν, αυτούς
που τρέφουν ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο, όχι τόσο για τους ίδιους αλλά για
τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους. Μιλάμε πλέον για κατάντια …… Βαρεθήκαμε μωρέ
…… Έλεος ….. Σκέφτομαι και λέω πως δεν είναι τυχαίο, πως οι κινέζοι
αξιωματούχοι που παρακολούθησαν τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, είπαν πως,
‘εσείς είχατε και δείξατε πολιτισμό στην τελετή έναρξης, αυτοί που τους
διοργάνωσαν μέχρι τώρα δεν είχαν και δεν έδειξαν’. Κουβέντες με μεγάλη σημασία,
που πέρασαν από όλους πολιτικούς, ΜΜΕ, και άλλους προύχοντες στο ντούκου. Δεν
πειράζει. Εμείς οι ‘φουκαριάρηδες’ απλοί, καθημερινοί Έλληνες, είχαμε, έχουμε
και θα έχουμε αυτά που είχαμε πάντα. ΛΕΒΕΝΤΙΑ
και ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, όσο κι αν κάποιοι, ακόμα κι από μας το ξεχνάμε στον βωμό
της εξουσίας.
