Τον Φλεβάρη του 1917 ξεσπά, στην Αγία Πετρούπολη, η
Επανάσταση του ’17. Καταργείται ο τσαρισμός, η κυβέρνηση του Αλέξανδρου Κερένσκυ υπόσχεται αγροτική μεταρρύθμιση
και λειτουργία αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτικού συστήματος. Συνεχίζει όμως
τον πόλεμο, οι μεταρρυθμίσεις αργούν, σ’ όλη την επικράτεια δημιουργούνται
Σοβιέτ, στα οποία οργανώνονται εργάτες, αγρότες, αντιτσαρικοί πάσης φύσεως και
σοβιέτ στρατιωτών. Η κυβέρνηση Κερένσκυ
λειτουργεί κατασταλτικά, εναντίον αυτού του κινήματος των σοβιέτ, και των κομμάτων
που τα υποστηρίζουν. Οι πόλεις πεινάνε,
οι Γερμανοί προελαύνουν.
Μήπως η ιστορία επαναλαμβάνεται, αυτή τη φορά στην Ελλάδα; Μήπως
αυτή τη στιγμή μας κυβερνά μια νέα ‘κυβέρνηση Κερένσκυ’ υπό τον κ. Σαμαρά, ο
οποίος δεν αντιλαμβάνεται το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος και ως νέος
‘Κερένσκυ’ ωθεί την Ελλάδα στα πρόθυρα μιας λαϊκής επανάστασης;
Ο κ. Σαμαράς αυτή τη στιγμή υποδύεται το "καλό παιδί
του συστήματος" το οποίο και τον έφερε στην εξουσία υποσχόμενος συνεχώς
μεταρρυθμίσεις με αντίστοιχο τερματισμό της συνεχιζόμενης ύφεσης. Δεν θα
μπορούσε ποτέ λοιπόν να παίξει ένα παιχνίδι γεωπολιτικού πόκερ (βλ. Ρωσία -
ΗΠΑ) έστω και αν όλα τα χαρτιά είναι με το μέρος του. Γιατί στο πόκερ δεν
θέλεις μόνο καλά χαρτιά. Θέλεις και κότσια!!!
Έτσι προτιμά να παίζει τον ρόλο του ‘Έλληνα Κερένσκυ’ ως
γνησίου εκπροσώπου των φιλελεύθερων αστών (χωρίς βέβαια πραγματικά σημαντική
δύναμη) πριν την έλευση των "κόκκινων". Μόνο που η Ιστορία αντιπαθεί
τους ‘Κερένσκυ’. Ίσως άδικο γι' αυτούς, γιατί συνήθως έχουν καλές προθέσεις.
Ακόμα πιο άδικο γιατί η ίδια Ιστορία αναγορεύει σε "Μεγάλους",
διάφορους σφαγείς. Αλλά η Ιστορία γράφεται από τους τελευταίους. Οι ‘Κερένσκυ’ είναι απλώς μεταβατικοί πριν
την καταιγίδα και το αίμα, για να στρώσουν κόκκινο χαλί στη βία και τον θάνατο...
