Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Σωβινισμός - ο στρουθοκαμηλισμός της ελληνικής κοινωνίας


Σωβινισμός είναι η ακραία και άλογη αφοσίωση εκ μέρους μιας ομάδας στην οποία κάποιος ανήκει, ιδιαίτερα όταν αυτή η αφοσίωση προϋποθέτει μοχθηρία και μίσος εναντίον μιας αντίπαλης ομάδας. Ο όρος έλκει την καταγωγή του από τον Nikola Soven, έναν στρατιώτη του Ναπολέοντα Βοναπάρτη κατά τη διάρκεια της Πρώτης Γαλλικής Αυτοκρατορίας, εξαιτίας του φανατικού του ζήλου για τον Αυτοκράτορά του.
Στο "Ιμπεριαλισμός, Εθνικισμός, Σωβινισμός", Πολιτική Κριτική, η Χάνα Αρέντ περιγράφει τον όρο:
‘Ο σωβινισμός είναι ένα σχεδόν φυσικό προϊόν της εθνικής αρχής στον βαθμό που ξεπηδά κατευθείαν από την παλαιά ιδέα της «εθνικής αποστολής.» ... Μια εθνική αποστολή θα μπορούσε να ερμηνευθεί με ακρίβεια ως η διαφώτιση (από το έθνος με την αποστολή αυτή) άλλων, λιγότερο τυχερών λαών οι οποίοι, για κάποιο λόγο, έχουν από θαύμα αφεθεί από την ιστορία χωρίς μια εθνική αποστολή. Όσο η αρχή αυτή δεν αναπτύχθηκε στην ιδεολογία του σωβινισμού και παρέμεινε στο μάλλον ακαθόριστο βασίλειο της εθνικής ή ακόμα εθνικιστικής υπερηφάνειας, συχνά κατέληξε σε μια υψηλή αίσθηση ευθύνης για την ευημερία υπανάπτυκτων λαών.
Ο όρος δεν προϋποθέτει την κρίση πως ο σωβινιστής έχει σωστή ή λάθος γνώμη, αλλά πως είναι τυφλός και χωρίς λογική στην πορεία σχηματισμού αυτής της γνώμης, αγνοώντας όποια δεδομένα να κατευνάσουν τη ζέση του. Ωστόσο, στη σύγχρονη χρήση του, ο όρος χρησιμοποιείται συχνά μειωτικά για να υποδηλώσει πως ο σωβινιστής είναι παράλογος και λάθος στην γνώμη του.
Ας δούμε λοιπόν την εφαρμογή του στην Ελληνική κοινωνία του σήμερα.
Ξέσπασε λοιπόν σάλος για την προβολή της τουρκικής τηλεοπτικής σειράς ‘Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής’ από τον ΑΝΤ1. Η συγκεκριμένη σειρά προβάλλει στο έπακρο τον Τουρκικό σωβινισμό, ως ένα ακριβέστατο παράδειγμα των ως άνω όρων της ερμηνείας του σωβινισμού.
Οποία ντροπή όμως, οποίος στρουθοκαμηλισμός εκ μέρους του συνόλου των Ελλήνων αντιδρώντων, πολιτικών, δημοσιογράφων, απλών πολιτών, bloggers, σε εφημερίδες και διαδίκτυο.
Κανείς δεν μίλησε για την τουρκολαγνεία, που έχει καταλάβει μια μεγάλη μερίδα Ελλήνων παρακολουθώντας αυτές τις αμφιβόλου ποιότητας τουρκικές σειρές στο σύνολο σχεδόν των ιδιωτικών καναλιών της Ελληνικής τηλεόρασης.
Κανείς δεν μίλησε για τις αμφιβόλου ποιότητας χολυγουντιανές σειρές, που προβάλλουν κατά καιρούς αυτά τα ίδια κανάλια, καταστρατηγώντας και παραποιώντας ιστορία και μυθολογία, όπως γράφτηκε και μεταδόθηκε απ’ τους έλληνες αρχαίους ιστορικούς και μελωδούς, διαμέσου των αιώνων μέχρι σήμερα.
Κανείς δεν μίλησε για το χολυγουντιανό αίσχος ‘ο Μέγας Αλέξανδρος’, το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσίασε τον Έλληνα μεγάλο στρατηλάτη, ως έναν ομοφυλόφιλο, έρμαιο των ψυχικών και των ομοφυλοφιλικών παθών του. Το συγκεκριμένο έργο, θεωρήθηκε τέχνη.
Ακόμα και μόλις σήμερα, κανείς δεν μίλησε όσο έπρεπε, ούτε ξέσπασε τόσο μεγάλος σάλος, απ’ την ‘τέχνη’ που θέλησε να παρουσιάσει κάποια κυρία, παρουσιάζοντας τον μεγάλο μας ήρωα και εθνομάρτυρα Αθανάσιο Διάκο, ως έναν κοινό άνθρωπο ο οποίος αν ζούσε σήμερα δεν θα ήταν τίποτε άλλο παρά ένας ψυχασθενής, ομοφυλόφιλος και παρανοϊκός σουβλατζή.
Μήπως θέλετε να πάμε και στην παιδεία; Μήπως πρέπει να ξαναναφερθώ στα κατορθώματα του συνόλου σχεδόν των κυβερνήσεων της τελευταίας εικοσαετίας, εις βάρος της ελληνικής ιστορίας, και την παραποίησή της προς χάριν της πολιτικής περί καλής γειτονίας;
Μήπως πρέπει να ξαναφερθώ, στα δύο εκατομμύρια περίπου ‘ψευδοοικονομικούς’ μετανάστες που έχουν συσσωρευθεί στην ελληνική επικράτεια, και απομυζούν τους χυμούς του δέντρου της ελληνικής κοινωνίας, ως άλλοι βλαβεροί κισσοί οι οποίοι σκαρφαλώνουν σε κάθε καρποφόρο δέντρο και αν δεν τους ξεριζώσεις (όχι να τους κόψεις) δεν πρόκειται να σταματήσουν να αναρριχούνται;
Θα μπορούσα να αραδιάσω δεκάδες τέτοια παραδείγματα, τα οποία λαμβάνουν χώρα στην ελληνική επικράτεια, στο όνομα της ‘τέχνης’, της ‘ανάπτυξης της παιδείας’, εις βάρος του κοινωνικού μας ιστού, στο όνομα της πολιτικής, τα οποία βέβαια όλοι τα γνωρίζουμε, αλλά το θεωρώ περιττό.
Οποία ντροπή, οποίος στρουθοκαμηλισμός…
Μήπως πρέπει να σταματήσουμε να θεωρούμε κάποιους όρους ‘παραβαντικούς’ και να γίνουμε και μείς λίγο σωβινιστές, για χάριν της πατρίδας και του έθνους μας;