Ο Λατίνος συγγραφέας και ιστορικός Τίτος Λίβιος,
μας άφησε την περιγραφή ενός συγκλονιστικού ιστορικού γεγονότος, το οποίον
διεδραματίσθη στην Ρώμη κατά το έτος 390 π.Χ.
Οι Γαλάτες με επικεφαλής τον Βασιλιά τους
Βρέννο, σε μια επιδρομή τους εναντίον της τότε Ιταλίας, κατέλαβαν την Ρώμη. Έντρομοι
οι Ρωμαίοι ότι η ένδοξη πόλη τους θα παραδινόταν στις φλόγες και τις λεηλασίες
των κατακτητών Γαλατών, δέχθηκαν να καταβάλουν στον Βρέννο ως “λύτρα” χίλιες
λίμπρες χρυσού (περίπου 330 κιλά). Συγκέντρωσαν, λοιπόν, οι Ρωμαίοι τον χρυσόν,
τον ζύγισαν και τον παρέδωσαν στον κατακτητή, ελπίζοντας στην απελευθέρωση της
Ρώμης.
Ο Βρέννος όμως, ζυγίζει τον χρυσόν με τα δικά
του σταθμά, τα οποία ήταν διαφορετικά από εκείνα των Ρωμαίων, βγάζει την
ποσότητα του χρυσού λειψή, και ζητά απ’ τους Ρωμαίους να συμπληρώσουν την
ποσότητα, η οποία έλειπε σύμφωνα με τα δικά του μέτρα και σταθμά. Με το δίκιο
τους τότε οι Ρωμαίοι, άρχισαν να διαμρτύρονται και να παραπονούνται για την
περίεργη έκφραση δικαιοσύνης του Βρέννου.
Οργισμένος τότε ο Βρέννος, πετάει το σπαθί του
επάνω στον δίσκο της ζυγαριάς με τα σταθμά, έτσι ώστε για να ισορροπήσει τώρα η
ζυγαριά χρειαζόταν να δώσουν οι Ρωμαίοι ακόμα μεγαλύτερη ποσότητα χρυσού! Και ταυτόχρονα
ο Βρέννος ανεφώνησε την ιστορική πλέον φράση:
"Vae
victis" (ουαί τοίς ηττημένοις=
αλλοίμονο στους νικημένους)!
Η φράση αυτή έμελλε να μείνει στην Παγκόσμια
Ιστορία ως ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα της κυνικής “ειλικρίνειας”
των νικητών, των κατακτητών απέναντι στους ηττημένους. Ως διαχρονικό δίδαγμα
για τις ταπεινώσεις και τους εξευτελισμούς, που περιμένουν εκείνον τον λαόν. Ο οποίος
αφελώς σκεπτόμενος και δρών, εμπιστεύεται τις τύχες του σε πολιτικούς λωποδύτες
και αδίστακτους πολιτικούς απατεώνες!
Σήμερα ο Ελληνικός Λαός ευρίσκεται αντιμέτωπος
με τους εκβιασμούς μιας αδίστακτης νομενκλατούρας, μιας δηλητηριώδους φωλιάς
αδίστακτων πολιτικών απατεώνων, οι οποίοι συγκροτούν την κατ’ επίφασιν “Ελληνική
Κυβέρνηση”. Και δέχεται λυσσαλέα επιδρομή εναντίον των στοιχειωδών δικαιωμάτων
του, εναντίον της επιβίωσης και της ύπαρξής του, εναντίον της αξιοπρέπειας και
της ανεξαρτησίας του!
Και ευελπιστούν αυτοί οι σύγχρονοι “Γαλάτες”, ότι
θα επιβάλλουν στον Ελληνικό Λαό την ταπεινωτική του ήττα, και ότι θα απολαύσουν
την χαρά να αναφωνήσουν προς τον ηττημένον Λαόν: “Vae Victis”!!!
Είναι όμως ποτέ δυνατόν να αποδεχθεί ο Έλληνας,
ότι του αναλογεί και του πρέπει το ‘ουαί τοις ηττημένοις’ το οποίον είναι σχέδιο
των πλέον μοχθηρών εγχώριων ανθελληνικών κύκλων;
Η Ιστορία
του τόπου μας, μας διδάσκει, ότι σε τούτη τη γωνιά του πλανήτη που λέγεται
Ελλάς, τελικά δεν ευδοκιμούν τέτοια ήθη κατάπτωσης και υποτέλειας. Σ' αυτή τη χώρα που υπήρξαν Λεωνίδες, η υποτέλεια δεν έχει θέση!!!
