Από το ταραχώδες τέλος του 20ού αιώνα (στα 1989) κι έπειτα, οι ελληνικές ελίτ πίστεψαν ότι θα μπορέσουν να διασωθούν παίζοντας αποκλειστικά το χαρτί της παρασιτικής εξωστρέφειας. Το σχέδιο ήταν απλό: μετά την κατάρρευση των παγκόσμιων ισορροπιών, η Ελλάδα θα απέφευγε την κρίση δια της… ομοιοπαθητικής, επιτρέποντας δηλαδή στις νεο-αυτοκρατορικές δυναμικές της παγκοσμιοποίησης και του νεο-οθωμανισμού, να αλώσουν το εσωτερικό της χώρας – ελπίζοντας στην αναπαραγωγή των κερδών, των θέσεων και της εξουσίας τους, και πρακτορεύοντας τον εθνικό πλούτο και τη γεωπολιτική αξία της χώρας. Το αποτέλεσμα ήταν ο… Παπανδρέου και ο… Παπαδήμος, και η μεταβολή της χώρας μας σε οιονεί προτεκτοράτο του νέου γερμανικού Ράιχ και σε υποχείριο των νεο-οθωμανών.
Οι Έλληνες έχουν βυθιστεί στην απελπισία, ενώ ακόμα και η αγανάκτησή τους μοιάζει ν’ αποτελεί ένα από τα στάδια του πένθους, και όχι στοιχείο μιας πραγματικής ανάτασης. Απόδειξη αυτού είναι ότι όποια εναλλακτική λύση κι αν έχει κατατεθεί, αυτά τα φοβερά δύο χρόνια της πτώσης, μοιάζει ανέφικτη, προϋποθέτει κάποιον από μηχανής θεό ή απλά περιορίζεται σε κούφια λόγια και ανέξοδες ψευδοεπαναστατικές ρητορίες. Μέσα σε αυτό το κλίμα, κανένας δεν δείχνει να πιστεύει πραγματικά ότι ο ελληνικός λαός μπορεί και πρέπει να στηριχτεί στις δικές του δυνάμεις, να σταθεί στα πόδια του, προκειμένου να αντιμετωπίσει μόνος αυτός την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της. Αυτός είναι και ο βαθύτερος λόγος για τον οποίον ακόμα επελαύνουν τα δρεπανηφόρα άρματα των Τροϊκανών, ξεπατώνοντας ότι έχει απομείνει σ’ αυτόν τον τόπο. Γι’ αυτόν τον λόγο συνεχίζεται ο φαύλος κύκλος του επαχθούς για τη χώρα μας δανεισμού, που συνοδεύεται από επιβαλλόμενα μέτρα τα οποία μας βυθίζουν ακόμα βαθύτερα στην κρίση, την ανέχεια και την απώλεια οποιασδήποτε έννοιας αυτοδιάθεσης. Σαν τον τοξικομανή, ο ελληνικός λαός έχει εθιστεί σε αυτήν την έλλειψη προοπτικής και κινδυνεύει να εξελιχθεί στο έσχατο στάδιο της εξάρτησης, την οριστική παραίτηση και την αποδοχή του μοιραίου, της υποταγής.
Προφανώς, το θανατηφόρο αυτό σπιράλ πρέπει να πάψει αμέσως, και ο μόνος τρόπος να γίνει κάτι τέτοιο είναι να χτυπήσουμε το κακό απευθείας στη ρίζα του. Έτσι, το να σταθούμε αυτοδύναμοι, να καταργήσουμε τούτη τη θανατηφόρα τάση της εξωστρέφειας, και να σταθούμε αποφασιστικά, μόνοι μας, στα πόδια μας δεν είναι στόχος αλλά προϋπόθεση του αγώνα για την ελευθερία και την αυτοδιάθεση.
.............
Μόνο που αυτή είναι η πιο σίγουρη συνταγή για να πάνε όλοι φούντο, εκτός από ορισμένα λαμόγια και μαυραγορίτες. Ένα σχέδιο σωτηρίας της χώρας, αξιόπιστο, που να αφορά το σύνολο του λαού, δεν έχει μόνο οικονομική αποτελεσματικότητα αλλά και ιδεολογική και πολιτική.
Οι Έλληνες θα στηριχτούν επιτέλους στις δικές τους δυνάμεις, θα ανασυστήσουν την εθνική τους κοινότητα.
Οι Έλληνες θα στηριχτούν επιτέλους στις δικές τους δυνάμεις, θα ανασυστήσουν την εθνική τους κοινότητα.
“Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα…”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου