Το δηλητήριο της υποταγής

Πολλοί εξακολουθούν να εκπλήσσονται για τη μετατροπή της χώρας που πρώτη θεσμοθέτησε τα ανθρώπινα δικαιώματα, σε χωματερή του καπιταλισμού. Όπου η γυναίκα κάθε ηλικίας θα σφάζεται και θα βιάζεται σα ζώο, το ίδιο και το παιδί. Όπου το βασικότερο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η προστασία γυναίκας και παιδιού, θα χαθεί με το πρόσχημα της προστασίας κάποιων άλλων “δικαιωμάτων” ώστε να προστατευτεί η σωματεμπορία, η δουλεμπορία και το εμπόριο ναρκωτικών. Οι κινητήριοι μοχλοί του καπιταλισμού δηλαδή, το μαύρο χρήμα.

Όταν γυναίκες, όπως η Δραγώνα, η Αλ Σαλέχ και άλλες γίνονται φορείς της ανθρώπινης κοινωνίας και εκμετάλλευσης…

Όταν ο βιασμός γίνεται ακόμα και μέσο προσηλυτισμού…

Προξένησε εντύπωση σε πολλούς η στυγνή σεξιστική τοποθέτηση της κυρίας Αλ Σαλέχ σχετικά με το θέμα ομαδικού βιασμού μίας άτυχης γυναίκας από μετανάστες. Εμείς βιαστήκαμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι οι Έλληνες υπερπατριώτες προκαλούν απανωτές στύσεις σε μισάνθρωπα κτήνη, όπως στην περίπτωση της απαγωγής 19χρονης και του 12ωρου ομαδικού βιασμού της.

Η αλήθεια φαίνεται ότι είναι κάπου αλλού. Στο δηλητήριο της υποταγής που ποτίζονται κορίτσια όπως η Αφροδίτη ακόμα και στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον ώστε στο τέλος να αποδέχονται τη βαρβαρότητα εις βάρος των γυναικών. Ας μην ξεχνάμε ότι η προστασία παιδιού και γυναίκας μπορεί να ήταν ίδιον των πολιτισμών του ευρύτερου Ελλαδικού χώρου. Η συντριπτική πλειοψηφία εθνών όμως, εδώ και αιώνες, δεν αναγνώριζε ούτε το βασικό δικαίωμα της επιβίωσης στη γυναίκα. Πόσο μάλλον το οποιοδήποτε δικαίωμα.

Φανταστείτε λοιπόν ένα κορίτσι που γεννιέται σε μία τέτοια μισάνθρωπη κοινωνία. Είναι λογικό να αποδέχεσαι το σκότος, όταν ποτέ κανένας δεν σου μίλησε για το φως. Είναι εξίσου λογικό να πρεσβεύεις το σκότος όταν αυτή η υποτακτική σου φύση γίνεται αιτία κοινωνικής ανόδου!

Είναι επίσης κατανοητό, η μοναδική σου “υπέρβαση” να είναι η χρήση του “μιαρού” κορμιού σου και της ομορφιάς σου να αποσκοπεί στο κέρδος, αφού ποτέ σου δεν διδάχτηκες τη συμβολή της Γυναίκας στη δομή του παγκόσμιου, φωτοβόλου πολιτισμού πάνω στον οποίο βασίστηκε η γυναικείος αυτοσεβασμός και απελευθέρωση (όπου υπάρχει στον πλανήτη). Ας μην είμαστε όμως τόσο αυστηροί.

Ο βιασμός που εδώ θεωρείται απεχθής, σε άλλα κράτη και “πολιτισμούς” θεωρείται ανδρικό δικαίωμα και μέσο προσηλυτισμού. Δεν μιλάμε για επίγειους παραδείσους όπως το Αφγανιστάν και η Τουρκία, αλλά για “προοδευτικούς” τόπους όπως η Αίγυπτος. Το κορίτσι της φωτογραφίας για παράδειγμα, είχε την ατυχία να ανήκει στους Χριστιανούς της Αιγύπτου. Η Αμάλ Ζακί λοιπόν, απήχθει από μία ορδή άξιων απόγονων του Αττίλα, βιάστηκε κτηνωδώς και βρέθηκε σε νοσοκομείο όταν κινδύνεψε να πεθάνει από την ακατάσχετη αιμορραγία.

Θα πείτε, ότι αυτά συμβαίνουν σε όλες τις χώρες του πλανήτη. Με μία διαφορά: Η Αμάλ Ζακί απήχθει με το πρόσχημα ότι ήταν Χριστιανή και έπρεπε να προσηλυτισθεί στο Ισλάμ. Η απαγωγή και ο βιασμός θεωρούνται μέσο προσηλυτισμού και εξισλαμισμού. Όταν μάλιστα αυτή η ενέργεια γίνει, τότε η κοπέλα υποχρεούται να παντρευτεί με κάποιον από τους βιαστές της (όχι, δεν έχει δικαίωμα επιλογής. Όποιος “γούσταρε” ποιό πολύ την παίρνει). Ενώ, απαγορεύεται αυστηρά να επιστρέψει στην πατρώα θρησκεία της. Εάν το κάνει, τιμωρείται ακόμα και με θάνατο!

Ο Σεΐχης Αλ Ζαφζάφ μάλιστα κυρία Αλ Σαλέχ, αρμόδιος για τον διαθρησκευτικό διάλογο στην Αίγυπτο, δηλώνει μάλιστα με ευαισθησία ότι είναι σύνηθες φαινόμενο οι Χριστιανοί Κόπτες της Αιγύπτου να βλέπουν τα κορίτσια τους σε αυτή την κατάσταση και μάλιστα… (προσέξτε πρόοδος!) η κυβέρνηση πρέπει να λάβει κάποια μέτρα τιμωρίας για τους ενόχους!!! (εφημερίδα Αλ Ντεστούρ, 17/11/2009). Μπράβο πρόοδος! Όντως πρέπει να λάβει κάποια μέτρα όταν απαγάγουν και βιάζουν κτηνωδώς την κόρη κάποιου, υποχρεώνοντας την επί ποινή θανάτου να απαρνηθεί και τη θρησκεία της. Σωματικός και πνευματικός βιασμός δηλαδή κυρία Αλ Σαλέχ.

Μέχρι σήμερα βλέπετε η τακτική των αρχών είναι κάπως διαφορετική και η περίπτωση της Αμάλ Ζακί μπορεί να

θεωρηθεί πταίσμα. Κοιτάξτε την περίπτωση της 12ΧΡΟΝΗΣ Ίνγκυ Αντέλ για να καταλάβετε το σκεπτικό της κυρίας Αλ Σαλέχ:

Η Αντέλ, απήχθει σε ηλικία 12 ετών πηγαίνοντας στο σχολείο (!) όταν “άγνωστοι” την αναισθητοποίησαν και την έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο. “Με οδήγησαν στο δωμάτιο ενός άνδρα που τον φώναζαν “Σουλτάνο(!)” όπου μου έδεσαν τα χέρια πίσω από την πλάτη και με βίασαν αυτός και άλλοι τέσσερις απανωτά”, αφηγείται το κοριτσάκι που σήμερα είναι 16 ετών. “Ένιωθα ότι κάθε ένας από αυτούς που με βίαζαν με θεωρούσε εχθρό, αφού παράλληλα με χτυπούσαν μέχρι αναισθησίας”. Για έναν ολόκληρο μήνα, τη νάρκωναν και την βίαζαν καθημερινά. Η ίδια θυμάται πάνω από 50 άντρες να έβγαλαν πάνω της τα μισάνθρωπα “πολιτιστικά” τους ένστικτα.

Η οικογένεια της κατέβαλε απέλπιδες προσπάθειες για να την βρει. Ευτυχώς τα κατάφερε και τη “γλίτωσε” από το μαρτύριο. Έτσι νόμιζαν τουλάχιστον. Όταν λοιπόν πήγαν στις αρχές για να καταγγείλουν το συμβάν, ο διοικητής ασφαλείας την ξυλοκόπησε για να αλλάξει την κατάθεση της και να γράψει ότι “μόνη της το έσκασε από το σπίτι”!! Σε ηλικία 12 ετών προφανώς για να γνωρίσει τον Έρωτα. Έτσι Αφροδίτη;

Οι μέθοδοι μάλιστα δείχνουν τον υψηλό πολιτισμό των μισανθρώπων αφού μεταμφιέζονται και ως κόπτες ιερείς ώστε να απαγάγουν τα κορίτσια ευκολότερα. Μιλάμε για γούστα πραγματικά.

Ταυτόσημα λοιπόν είναι και τα χαρακτηριστικά της καινούριας τακτικής και στην Ελλάδα. Είπαμε, το θύμα αντιμετωπίζεται σαν ένα μιαρό και εχθρικό κομμάτι κρέας. ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΣΟΣ το οποίο μεταφέρεται αυτούσιο με τους νοσηρούς εγκεφάλους που το “εισάγουν” το οποίο βεβαίως δεν έχει καμία σχέση με τις σάχλες περί “η βία φέρνει βία”, ο “ρατσισμός των Ελλήνων” και άλλα τινά.

Άλλωστε αυτή η βία και το μίσος εναντίον γυναικών είναι γνωστός εδώ και χρόνια σε άλλες, “ανεκτικές” χώρες, όχι σαν την “ρατσιστική Ελλάδα”. Στη Σουηδία για παράδειγμα, που τόσο λατρεύουν και μας ταΐζουν ως παράδειγμα οι πεφωτισμένοι τις νέας διακυβέρνησης, σε όλες τις χώρες που είχαν τη δυστυχία να νιώσουν το νόμιμο δουλεμπόριο των καπιταλιστών που ήθελαν φτηνό κρέας – εργατικό δυναμικό. Χωρίς αυτοσεβασμό, χωρίς αγωνιστικότητα και πολιτιστική έκφραση.

Αυτός άλλωστε δεν είναι και ο ονειρικός πολίτης της παγκόσμιας εξουσίας; Μισάνθρωπος, διχαστικός, με μηδενική πνευματική καλλιέργεια και αναζήτηση ελευθερίας. Όπως ακριβώς στις χώρες προέλευσης όπου η ελευθερία είναι μία άγνωστη λέξη αφού ΟΙ ΙΔΙΟΙ καλλιέργησαν τα απάνθρωπα συστήματα διακυβέρνησης. Έχουν δε, ένα κοινό στοιχείο: Το μίσος για τη Γυναίκα. Το μίσος για τη Μητέρα. Το Μίσος για τη Γη.

Όχι μόνο οι “άνδρες”, αλλά και οι ίδιες οι γυναίκες. Όπως η κυρία Αλ Σαλέχ.

Όσοι κατάγονται από πρόσφυγες, γνωρίζουν πολύ καλά τη συμπεριφορά των γυναικών της Τουρκίας μπροστά στα απάνθρωπα μαρτύρια και τις σφαγές αμάχων. ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ.

Όταν η κτηνωδία συναντά την ευσέβεια, πραγματικά αναρωτιέσαι για την ποιότητα της όποιας συζήτησης. Το ποίμνιο υποχρεούται να βιάζεται, να ανέχεται τις σφαγές των οικείων του και έπειτα να “συζητά” τη νομιμοποίηση τους.