Τσάϊ και "Εχθροπάθεια"

• Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

Το τσάϊ όλοι το ξέρετε. Την «εχθροπάθεια», σίγουρα δεν την γνωρίζετε όλοι, καθώς αποτελεί έναν νέο νομικό όρο, που εισάγει ο πολύς Χάρης Καστανίδης, (Υπουργός Δικαιοσύνης εν δράσει, στην κυβέρνηση ανδρεικέλων του «Μνημονίου»), προς ενίσχυση του νομικού οπλοστασίου εναντίον του εγκλήματος που κατακτά νέες περιοχές του ανθρώπινου εγκέφαλου, τις οποίες, καθ’ υπόδειξη των σκεπτομένων και πλουσίων φίλων/δανειστών μας, πρέπει να λοβοτομήσουμε εμείς, οι φτωχοί, αγράμματοι και άξεστοι Έλληνες.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τον ορισμό που δίνει ο σοφός νομοθέτης Χ.Κ, στο άρθρο 2 του σχετικού νομοθετήματος, « ο όρος εχθροπάθεια θα πρέπει να νοηθεί ως αναφερόμενος τόσο στην καλλιέργεια όσο και στην εξωτερίκευση αισθημάτων μίσους και αντιπαλότητας».

Απαγορεύεται, λοιπόν, στο εξής, όχι μόνο να εξωτερικεύουμε, αλλά ούτε να καλλιεργούμε μέσα στο μυαλό μας, αισθήματα μίσους και αντιπαλότητας προς άτομα ή ομάδες που περιγράφει το νομοθέτημα.

Ποιες είναι οι ομάδες και τα άτομα αυτά;

Σύμφωνα με το άρθρο 3 του νομοσχεδίου, «Όποιος από πρόθεση, δημόσια προφορικά ή διά του Τύπου ή μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθροπάθεια κατά ομάδας ή προσώπου, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το γενετήσιο προσανατολισμό, ή κατά πραγμάτων που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα, κατά τρόπο που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή χιλίων έως πέντε χιλιάδων (1.000 – 5.000) ευρώ». Επίσης, «Όποιος συνιστά ή συμμετέχει σε οργάνωση, οι δραστηριότητες της οποίας με οποιαδήποτε μορφή εμπίπτουν στη ρύθμιση της παραγράφου 1, τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο (2) έτη».

Σημείωση: Οι λέξεις «το γενετήσιο προσανατολισμό», υπογραμμίστηκαν από τον γράφοντα γιατί τα παρακάτω, αναφέρονται μόνο σ’ αυτόν τον προσδιορισμό.

Μετά την έκθεση σε «δημόσια διαβούλευση» του εν λόγω σοφού νομοθετήματος, (ίσως και εξ αιτίας μίας ελευθεριότητας που διέκριναν στα γραψίματά μου κάποιοι συμπολίτες μου), δέχθηκα επίθεση «προσκλήσεων σε τσάϊ», από άτομα και ομάδες ατόμων που αυτοπροσδιορίζονται ως οπαδοί και ρέκτες «ιδιαιτέρου γεννετήσιου προσανατολισμού» και εμπίπτουν στην προστασία του νόμου αυτού.

Με κάλεσαν λοιπόν για ένα τσάΪ και σας μεταφέρω πιστά το τι άκουσα, στα πρώτα ραντεβού που πήγα:

• Στην «Θωπεία», την Πανελλήνια Ένωση Παιδικής Φιλίας, όπως (θα μπορούσε να) αποκαλούν οι παιδόφιλοι το συνδικαλιστικό τους όργανο, ήταν όλοι τους μέσα στην καλή χαρά που, επί τέλους, θα μπορούν κι αυτοί να ζήσουν την ιδιαιτερότητά τους χωρίς να τους κυνηγά ο Νόμος, αφού η «εχθροπάθεια» που απαγορεύεται για τους πολίτες και τους συλλόγους τους, δεν μπορεί να επιτρέπεται στο Κράτος, καθώς κάτι τέτοιο θα αποτελούσε «αντινομία του Δικαίου» και δεν μπορεί να ευσταθεί.
• Οι κοπρολάγνοι ετοίμαζαν τα διάφορα διαιτολόγια, ανάλογα με την υφή των κοπράνων που εμπνέουν και εξιτάρουν τον καθ’ ένα, ώστε να κυκλοφορήσουν με πληρωμένες διαφημίσεις στον Τύπο ή ακόμη και σε όμορφα γαργαλιστικά σποτάκια της τηλεόρασης.
• Οι κτηνοβάτες (και οι κτηνοβατούμενες) ετοίμαζαν μοντελάκια με ρόζ κορδελίτσες για κατσικούλες, προβατίνες, κότες και γαλάζια λουριά για σκύλους, άλογα και ταύρους. «Γιατί μόνον οι ομοφυλόφιλοι και όχι κι εμείς»; διερωτούνταν, οραματιζόμενοι βόλτες στην πλατεία του χωριού με τα αγαπημένα ζωντανά τους, ακόμη και γάμους.

Στην ατμόσφαιρα, σε όλα αυτά τα «τσάΪ», ήταν διάχυτη μία χαρούμενη έξαψη για τους ορίζοντες που ανοίγει ο νέος προοδευτικός αυτός νόμος.

Πρέπει να πώ ότι όλοι αυτοί «τα είχαν» με τους ομοφυλόφυλους, οι οποίοι, κατά τα λεγόμενα των οικοδεσποτών μου αυτών, έχουν καταφέρει και έχουν αποκτήσει «κοινωνική αναγνώριση» σαν η ομοφυλοφιλία να μην είναι μία «ιδιαιτερότητα γεννετήσιου προσανατολισμού», όπως και οι δικές τους και διερωτώνται από πού προκύπτει αυτή η διαφορετική και άνιση (εις βάρος τους) μεταχείριση της Πολιτείας. «Ή (όλοι εμείς οι «ιδιαιτέρου γεννετήσιου προσανατολισμού») είμαστε ίσοι απέναντι στον Νόμο, ή όχι», έλεγαν και ξανάλεγαν.

Φεύγοντας από την τελευταία συνάντησή μου, η ανεπανάληπτη Σαπφώ Νοταρά επέλαυσε στο θολωμένο μου μυαλό με την αλησμόνητη κλασσική σκηνή της ασπρόμαυρης οθόνης : «Εδώ γίνονται Σόδομα και Γόμορα»!

Όλα αυτά, μου έφεραν στο μυαλό μία σκέψη: «Αν αφήσεις να σού φύγει μία θηλιά από το πλεκτό, η πρώτη, αργά ή γρήγορα θα ξηλωθεί όλο το πουλόβερ».

Κι αυτό, δεν είναι «της πλάκας». Είναι μία τραγική πραγματικότητα σε εξέλιξη, όπως ήταν και αυτή της πτώχευσης, που κανένας μας δεν πίστευε πριν δύο χρόνια.

Και το ερώτημα είναι: - Μήπως αφήσαμε να ξηλωθεί η πρώτη θηλιά;

Αυτά, για να μη νομίζουμε ότι η κρίση είναι μόνο οικονομική.