απόσπασμα άρθρου από το περιοδικό 'Άρδην'
Εδώ και πολλά χρόνια ακούγονται φωνές που επισημαίνουν ότι στην Κρήτη αναζωπυρώνεται και πάλι το παλιό, αλλά διαρκώς ανανεούμενο ζήτημα της «Ανεξαρτησίας» του νησιού, σε κάθε στιγμή κρίσης, το οποίο ποικίλες δυνάμεις, κυρίως ξένες, αλλά και ορισμένες εσωτερικές, ανακινούν, είτε για να εκβιάσουν είτε για να δημιουργούν κλίμα ανασφάλειας, τόσο στο νησί όσο και στο σύνολο της Ελλάδας....
Σήμερα, σε συνθήκες καθολικής κρίσης του Ελληνισµού, σε Ελλάδα και Κύπρο, και σε µία εποχή που στο σύνολο της περιοχής ξαναχαράζεται ο χάρτης, από την Γιουγκοσλαβία, µέχρι το Ιράκ, τη Λιβύη και την Κύπρο, η ελληνική µεγαλόνησος, το αβύθιστο αεροπλανοφόρο της Μεσογείου, καθίσταται και πάλι αντικείμενο πολλαπλών βλέψεων. Βλέψεων, οι οποίες δεν περιορίζονται πλέον µόνο στους Εγγλέζους, τους Αμερικανούς, τους Γερμανούς και τους Ισραηλινούς, οι οποίοι κατά καιρούς έχουν δοκιµάσει και συνεχίζουν να καλλιεργούν αυτονομιστικές διαθέσεις και μηχανισμούς στο νησί, αλλά πλέον επεκτείνονται και προς την πλευρά της νεοοθωµανικής Τουρκίας, που, µε όπλο τους Τουρκοκρητικούς, επιχειρεί µια νέα επιστροφή στο νησί.
Το ζήτηµα έχει αναζωπυρωθεί, τα τελευταία χρόνια, µε πρόσχηµα και ευκαιρία την συµπλήρωση εκατό χρόνων από την ενσωµάτωση της Κρήτης στο ελληνικό κράτος. Σύµφωνα µε µια περίεργη φήµη, υπάρχει µυστικός όρος στις συµφωνίες ενσωµάτωσης της Κρήτης ότι δήθεν θα πρέπει να πραγµατοποιηθεί δηµοψήφισµα µετά από εκατό χρόνια για την εκ νέου επιβεβαίωση της ένταξης ή όχι της νήσου στο ελληνικό κράτος. Και παρ’όλο που αυτή η υποτιθέµενη φήµη έχει αποδειχτεί αστήρικτη και αβάσιµη εντελώς, συνεχίζει να σέρνεται και να δηλητηριάζει την ατµόσφαιρα στο νησί και γενικότερα. Στα πλαίσια αυτής της προπαγάνδας εντάσσεται και η επανεµφάνιση, µε πολλές ευκαιρίες, της λεγόµενης «κρητικής σηµαίας», η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η σηµαία του υπό οθωµανική ηγεµονία προτεκτοράτου της Κρήτης, κατά την περίοδο 1896-1913. Τέλος, έχουν αρχίσει να εµφανίζονται ανοικτά στον Τύπο άρθρα που υποστηρίζουν τις αυτονοµιστικές κινήσεις (για να µην µιλήσουµε για το διαδίκτυο όπου τα σχετικά κείµενα κάνουν θραύση σε ιστοσελίδες).
Ποιοι όµως είναι αυτοί που στο εσωτερικό της Ελλάδας και στην Κρήτη καλλιεργούν και προωθούν τέτοια σενάρια; Κατ’ αρχάς, οι πράκτορες των ξένων δυνάµεων, που αφθονούν µεταξύ των «ελίτ» της χώρας. Γι’ αυτούς είναι απολύτως φυσικό. Σηµαντικό ρόλο επίσης παίζουν τα παράνοµα κυκλώµατα διακίνησης ναρκωτικών και όπλων που ανθούν στην Κρήτη. Και η σκέψη τους είναι απλή: Πώς τα αντίστοιχα κυκλώµατα κατόρθωσαν να επιτύχουν την απόσπαση του Μαυροβουνίου από τη Σερβία, και απέκτησαν µια «δική»τους χώρα, που αποτελεί το πανευρωπαϊκό κέντρο διακίνησης λαθραίων τσιγάρων και ναρκωτικών, βεβαίως µε τις ευλογίες των Γερµανών, των Αµερικανών, των Αλβανών και της Τουρκίας; Έχουν µαζί τους διάφορους «επιχειρηµατίες», που ξεπλένουν µαύρο χρήµα είτε/και προσβλέπουν σε έναν φορολογικό παράδεισο της Μεσογείου, αντίστοιχο εν µέρει µε αυτόν που έχει γίνει στην Κύπρο και τη Μάλτα. Ιδιοκτήτες ξενοδοχείων, αεροπορικές εταιρείες κ.ά. φαίνεται να έχουν αναµειχθεί σε ανάλογες κινήσεις. Μαζί τους, συντονίζοντας τη σχέση µεταξύ ξένων πρακτόρων, παραβατικών και επιχειρηµατιών, πολιτικοί παράγοντες του νησιού, που επενδύουν στην «κρητικότητα».
Ωστόσο όλοι αυτοί ενισχύονται στο έργο τους από πολλές και ποικίλες εξελίξεις. Ένα βασικό όπλο για την ενίσχυση των αυτονοµιστικών τάσεων είναι η διάλυση του ελληνικού κράτους που προωθεί ο Καλλικράτης, ο οποίος προσφέρει το έδαφος για τη διαµόρφωση ενός τοπικιστικά συγκροτηµένου πολιτικού προσωπικού, και µιας αυτόνοµης «µινι κυβέρνησης» που σε δεδοµένη στιγµή θα µπορέσει να αποτελέσει το θεσµικό όχηµα της ανεξαρτησίας µε πρώτο βήµα την «οµοσπονδοποίηση». Εξάλλου χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του δηµοσιογράφου και εκδότη Βασίλη Κασιµάτη που µετά τις επιθέσεις που δέχτηκε για τα αυτονοµιστικά άρθρα του, κατέφυγε στη λογική της οµοσπονδοποίησης. Στις σηµερινές συνθήκες κρίσης του εθνικού κράτους και κατ’ εξοχήν κρίσης του ελλαδικού κράτους, µε κυρίαρχη τη λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», οι τάσεις αυτονόµησης και «ο καθένας για την πάρτη του», θα ενισχυθούν. Κάτι ανάλογο δεν αφήνει να εννοηθεί συχνά πυκνά και ο Ψωµιάδης στην Μακεδονία; Και είναι βέβαιο, πως αν δεν υπήρχε το πρόβληµα των Σκοπίων, που υποχρεώνει σε εθνική συσπείρωση, θα είχαµε ήδη κάποια «λίγκα του Βορρά» – δεν λείπουν οι ανεγκέφαλοι και οι πράκτορες. Αν λοιπόν στην Ιταλία έχουµε τη«λίγκα του Βορρά», εδώ κινδυνεύουµε να αποκτήσουµε τη Λίγκα του Νότου;
Στην ίδια κατεύθυνση συµβάλλουν και πολλές άλλες δυνάµεις, που την τελευταία περίοδο υπονοµεύουν κάθε έννοια εθνικής ταυτότητας και αλληλεγγύης. Όλη η εκστρατεία του «αντιεθνικισµού», της απαξίωσης των εθνικών συµβόλων, της προβολής της «ελληνοτουρκικής φιλίας» και της ταύτισης µε τους «τουρκοκρητικούς», που πραγµατοποιείται από πολλά και πολλαπλά κέντρα, κόµµατα, δήµαρχους, διανοουµένους, ακόµα και κινήσεις,αντιρατσιστικές, οικολογικές, κ.λπ., δηµιουργούν πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη της αυτονοµιστικής λογικής, άσχετα µε το αν πολλοί από τους φορείς µιας τέτοιας λογικής δεν µπορούν να φανταστούν που µπορεί να οδηγήσει το «µίσος της πατρίδας» το οποίο επιδεικνύουν.
Κρίναµε σκόπιµο και αναγκαίο να πραγµατοποιήσουµε µια εκστρατεία πληροφόρησης για το ζήτηµα, πριν εµφανιστούν πολλές και µεθοδευµένες κινήσεις, το 2012 έτσι ώστε τουλάχιστον οι περισσότεροι Έλληνες και οι Κρήτες να αντιληφθούν περί τίνος πρόκειται και να τοποθετηθούν αναλόγως.
Οι Κρήτες πολεµούν για την Ένωση µε την Ελλάδα από το… 1208 –όταν άρχισαν τις επαναστάσεις εναντίον τωνΕνετών– µέχρι το Θέρισο και την Αντίσταση ενάντια στους Γερµανούς. Αν λοιπόν πάρουν στα σοβαρά τα σχέδια των«αυτονοµιστών», µάλλον κινδυνεύουν να τους ρίξουν στο Λιβυκό Πέλαγος. Γι’ αυτό καλύτερα να συνετιστούν πριν είναι αργά.
πηγή: περιοδικό 'Άρδην'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου